Zoon werk niet af, juf boos
Haal vandaag zoon (6, groep 3) op van school. Hij komt maar niet naar buiten, dus er zl wel wat zijn en ik ga naar zijn klas. Zijn juf ziet me en begint meteen kribbig tegen zoon: 'oh, daar is je moeder, vertel haar maar eens wat je gedaan hebt vandaag' . Ik zie zoon bleek, beduusd en met tranen i zijn ogen. Wat bleek, als opdracht moest de klas die middag 5 zinnen van het bord overschrijven en zoon had volgens zijn juf de hele middag vrijwel niks gedaan, slechts 1 zin overgeschreven. Nu heeft mijn zoon enorme concentratieproblemen en veel problemen met zijn fijne motoriek. We zitten al een in de molen om hem te laten testen op oa ADHD, ook omdat hij op school vaak niks doet vanwege ernstige aandachtsproblemen. Zijn juf is hier van op de hoogte en leek altijd begripvol. Alleen vandaag dus niet. Ik ben erg geschrokken van de heftige reactie van zin juf en ga morgen met haar erover praten. Niet dat ik mijn zon een vrijbriefje wil geven om niks te doen, maar op zo'n manier gaat het ook niet. Hij was helemaal in de mineur een kreeeg uiteraard thuis de nodige driftbuien. Maar goed om een lag verghaal kort te maken heb ik 2 vragen:
ten eerste: zoon leert schrijven in zgn schrijfletters, dus aan elkaar en met krullen ed. Daar heeft hij heel erg veel moeite mee. Ik zie het nut niet zo van schrijfletters. Kan iemand mij het nut vertellen, misschien zie ik iets over het hoofd. Ik overweeg nl zijn juf te vragen of zoon anders gewone letters mag schrijven. Daar heeft hij minder moeite mee.
Ten tweede, is het onredelijk als ik van zijn juf verwacht dat ze wat meer begrip voor hem opbrengt. Hij wil nl wel, echt waar, alleen lukt het hem vaak niet. Ik snap dat dat frustrerend kan zijn voor zijn juf, maar nu voelt hij zich ook nog eens rot door haar houding. Ze is niet altijd zo hoor, maar toch.
Bah, ik heb het gehad
Jongens ik weet het, ik weet het. Ik zit nu ook met mijn handen in mijn haar. Het probleem is dat de 2 andere scholen in de buurt geen optie zijn (1 heeft grote uitval van leerlingen vanwege ontevreden ouders en de andere schijnt ook niet fijn te zijn, zeker niet voor kinderen met problemen). Er is wel een school verder weg waar ik goede verhalen over heb gehoord en die school overweeg ik ook serieus, alleen logistiek wordt dat nu even lastig. Ik heb nog geen rijbewijs (25 mei rijexamen, duim voor me) en op de fiets wordt ook heel moeilijk met een baby en peuter en kleuter die nog niet in het verkeer kan fietsen. Okee, een fietskar is een oplossing. Ik weet alleen niet of ik moet afwachten of het in groep 4 beter gaat met hem hier op school. Of moet ik nu al van school veranderen. Mijn hart zegt nu haal hem van die school af, mijn verstand zegt, kijk het nog even aan. Wie weet als zoon een diagnose krijgt er ineens wel begrip is (en als ik eerlijk ben, sta ik paf als hij geen diagnose krijgt). Ik geloof dat niet alleen mijn zoon overspannen is maar ik ook. Inderdaad net weer een vreselijke driftbui achter de rug. Ik heb zo met hem te doen!
Ik ga een afspraak maken met de Ib-er en anders het schoolhoofd.
Overigens, de oude kleuterjuf van zoon was getuige van mijn uitbarsting . Zij is me nog achterna gekomen en heeft me proberen te troosten. Zij leek het allemaal goed te snappen. Jammer dat mijn zoon haar niet meer heeft.
Bikkel
Tegelijk getiept. Dat is inderdaad waar ik aan denk. Wie weet gaat het in groep 4 wel beter en is er meer begrip voor zoon. Ik ga even proberen uit te vogelen hoe het gaat in groep 4. Daar zijn nu 3 leerkrachten, dat is misschien ook niet prettig voor zoon.
En inderdaad, zijn huidige juf is eer een van de oude stempel en denk ik ook erg bezig met regeltjes!
Andere ouders
He Sharon,
Zoek anders contact met andere ouders van zorgenkinderen in de bovenbouw. Vraag eens wat hun ervaringen zijn met de school en het zorgbeleid. Dan krijg je misschien een beter beeld van wat je kan verwachten.
En voor nu, als je denkt dat je zoon overspannen wordt, kun je overwegen om hem af en toe eens thuis te houden. Gewoon ziek melden, met de boodschap erbij dat hij overprikkeld is. En dan thuis schoolwerk doen. Onze zoon heeft dat ook zo nodig! Dan kan hij 'resetten' en alles weer in perspectief zien. Het wordt dan een win-win situatie. Onze zoon kan bijkomen, de negatieve cirkel wordt doorbroken en zoon voelt zich serieus genomen en ziet dat het ons wel degelijk kan schelen dat hij zich naar voelt op school. Hij voelt dan dat wij naast hem staan en niet tegenover hem.
Pippin
Dat is een goed idee. Ik ken alleen geen ouders met zorgenkinderen in de bovenbouw. Maar ik zal eens voorzichtig rondvragen. Wat mij niet lekker zit is dat ik wel van een ouder weet dat zij haar kinderen van deze school heeft gehaald omdat haar oudste zoon (groep 6) vreselijk gepest werd en er niks mee gedaan werd. Dat blijft ook maar door mijn hoofd spoken. Deze jongen is nu naar een andere school (die ene die verder weg is) en is helemaal opgebloeid.
Ik ga hem ook inderdaad maar eens een dag thuishouden en dan schoolwerk thuis met hem inhalen.
Oja
Wat nu al aan de gang is. Volgens zoon is er een meisje in de klas dat hem uitlacht en hem voor sukkel uitmaakt en de helft van de klas gaat daar dan in mee. Tja het ontgaat zijn klasgenoten ook niet dat hij vaak niet kan buiten spelen, hij na school in de klas moet blijven enz enz. Een pispaaltje is zo gevonden en gemaakt...
Andere klas?
Ik zou zelf mijn hart volgen in deze, en niet mijn verstand. Want je intuïtie schrééuwt je nu volgens mij tegemoet: "Fout! Fout!". De praktische problemen waar je dan tegenaan loopt, daar kun je vast wel mee dealen, je zoon gaat voor!
Een tussenoplossing zou een andere klas kunnen zijn, met een andere leerkracht. Ik heb zware twijfels of de huidige bezetting van je zoons klas zich anders gaat opstellen als de diagnose gesteld is. Ze kunnen het nu ook niet, dus waarom straks opeens wel? Alles getuigt nu van een niet-kindgerichte aanpak, zonder begrip voor de problematiek, al dan niet met diagnose.
Ik zou zelf zeggen: Hou hem ziek thuis totdat de school met een oplossing komt. Kennelijk nemen ze je niet serieus genoeg.
Guinevere
Andere klas kan niet, die is er niet. Uiteraard gaat zoon voor praktische dingen.
Zoon is vandaag en morgen niet naar school, is bij oma aan het logeren, heeft hij nodig, hebben wij nodig.
Er is een voorlopige diagnose (zie zorgenkinderen) en ik ga vanmiddag dit meteen met zijn juf bespreken en wil een plan van aanpak.
Volg je hart
Volg je hart,je gevoel,ik heb er zelf nooit spijt van gehad.
Bastet
Sharon
Wat rot allemaal, dit! Voor jullie en vooral voor je zoon. Bah! Sterkte voor het arme jochie.
