Vrolijke jongen, niet meer zo vrolijk
Beste ouders,
Ik ben een moeder van drie jongens. En sinds een tijdje maken mijn man en ik ons wat zorgen over onze middelste zoon.
Hij is nu ruim vier en een half jaar oud. Hij staat enorm bekend om zijn vrolijke en opgewekte gedrag. Hij lacht altijd, heeft altijd pret. Maar sinds een tijdje zien we hem veranderen. Minder vrolijk, heel snel emotioneel. Al twee jaar hebben we een playstation en daar werd zo nu en dan wel eens gebruik van gemaakt. De laatste tijd wil hij niets anders dan op de playstation. Wij beperken dit, met mooi weer sowieso niet. Maar hij doet dus eigenlijk niets liever en als hij achter de playstation zit, dan lijkt het wel alsof hij even van deze wereld is. Wij zijn onlangs verhuisd en hij heeft onlangs een nieuwe juf op school. Het liefst is hij thuis, vraagt ook vaak moet ik vandaag ook naar school, en is het een lange of korte dag?
Hierboven dus even heel in het kort de situatie samengevat, met de belangrijkste dingen. Er zijn wat verandering, ander huis, andere juf etc. Voor de goede orde, wij zijn verhuisd in dezelfde woonplaats, de school is dus ook hetzelfde gebleven.
Alle basis dingen gaan prima, hij eet en slaapt prima. Maar we zien hem dus veranderen, dat hele vrolijke is weg en dat vinden wij als ouders natuurlijk erg jammer. Ook het feit dat hij zo emotioneel is, doet me verdriet. Hij kan zomaar ineens in met tranen in zijn ogen zitten, en dat probeert hij ook nog eens in te houden. De aanleiding is vaak heel onozel, oudere broer die even een opmerking maakt etc. Maar we zien dus dat hij het zwaar heeft. Maar waarmee?
Waarom ik dit hier schrijf, weet ik zelf ook niet zo goed. Misschien hebben jullie heldere inzichten, ik zelf weet het gewoon niet zo goed. Het doet me pijn, misschien is het gewoon even een fase en hoort het er allemaal bij. Maar ook zegt mij steeds iets van, let op, is er misschien wat aan de hand wat niet goed is. Binnenkort zijn er weer gesprekjes op school, dan wil ik het hier dus sowieso over hebben met de nieuwe juf van hem.
Mijn man ziet het ook, maar is luchtiger, ik maak me zorgen en hopelijk is dat onterecht.
Ik hoop dat mijn verhaal niet al te warrig is. Herkent iemand dit? Zijn er tips, ik zou er erg blij mee zijn. Alvast bedankt.
Waarom......
Mijn suggestie
Als ik je zo hoor lijkt er iets te zijn op school. De juf, de stof, de kinderen, het overblijven? Hoe is hij op school? Wat zegt hij wat hij van school vindt? Heeft hij vriendjes? Ik zou maar snel eens gaan praten op school, je kunt ook zelf een afspraak maken.
School
Mijn oudste dochter veranderde ook erg door school. Waarschijnlijk was gebrek aan uitdaging de reden. Maar omdat ze stil en verlegen is kwam dat nauwelijks boven water.
Nu ze op een andere school zit bloeit ze weer helemaal op. Hier hebben ze precies door wat voor kind ze is en wat voor aanpak daarbij het beste werkt.
Dus praten op school lijkt me erg zinvol, je weet maar nooit.
Succes in elk geval.
Ook school
Mijn oudste was vorig jaar ook erg veranderd, altijd boos chagerijning, verwijtend. Uiteindelijk bleek de oorzaak bij een scheldende en tierende meester te zijn. NU in het nieuwe schooljaar bloeit hij weer helemaal op. Hij is lief, grappig, behulpzaam. Totaal ander kind.
Achterhalen
ik zou toch eens wat gesprekken aangaan: met de juf, met de oude juf, evt. met een IB-er. MIsschien is er toch iets op school (gebeurt). Verder zou ik proberen meer variatie in zijn 'spelen' aan te brengen: bij vriendjes spelen, lego-spelen, buiten spelen, etc.etc.
Herkenning
Bij onze zoon is er een grauwsluier over zijn leven gekomen sinds hij naar school gaat. Ik herken het dus.
We proberen steeds opnieuw uit te zoeken wat hij zo vervelend vindt en als het mogelijk is, proberen we dat probleem op te lossen. En we proberen hem te leren om het van zich af te laten glijden. Hij heeft nu eenmaal een mismatch met het systeem 'school', hij is nu eenmaal iemand die niet past in de kaders. Maar hij moet toch naar school.
Het helpt om hem bij tijd en wijle eens thuis te laten. Het helpt om nooooit meer dingen te zeggen als: 'Veel plezier op school.' 'Heb je een leuke dag gehad?' 'School moet leuk zijn.' School is tachtig procent geneuzel en twintig procent leren. Als je niet van geneuzel houdt, heb je enorme pech, als kind.
Het helpt om hem te waarderen voor zijn inzet. Het is heel knap van hem dat hij telkens toch maar gaat.
En we zorgen ervoor dat hij het thuis wel naar zijn zin heeft. Dat helpt ook.
Maar zoals voorgangers ook al schrijven, het kan ook dat er iets serieus mis is. Een vervelende juf kan heel veel kapot maken bij een kind. Een slim kind dat niet uitgedaagd wordt, wordt ook ongelukkig. Een kind dat overvraagt wordt omdat het allemaal te moeilijk voor hem is ook.
Je zult moeten zoeken...
Succes.
Dank
Zoeken dus, en dat klopt ook wel met mijn gevoel. Hij zit in groep 1 en als ik eerlijk ben dan komt hij op mij ook wel erg groot over in vergelijking tot de rest, maar ja, wie ben ik om dat te oordelen. Eerst zat hij in de combi groep 1-2, veel vriendjes van hem zitten in groep 2. Omdat er steeds meer nieuwe kleuters (gr 1) kwamen, hebben ze er een aparte groep van gemaakt met dus een nieuwe juf.
Maar ja, er zijn meer dingen veranderd, verhuizing en hij wordt natuurlijk groter. Hij is altijd al wel graag lekker thuis geweest, en nu moet hij natuurlijk sinds z`n vierde een heleboel. Hij gaat ook naar zwemles en dat wil hij liever ook niet. Maar als hij eenmaal in het zwembad zit is het helemaal goed en heeft hij dikke pret.
Ik ben blij met jullie reactie`s. Ik heb het in elk geval even van mij afgeschreven en dat voelt goed. We zullen zeker snel met school gaan praten. Ik weet zo niet wie het schreef, maar dat gevoel van moeten, nekt onze zoon denk ik ook wel. Het liefst moet hij helemaal niets, maar ja, zo werkt het in deze echte wereld natuurlijk niet. Koffiekop schreef dat, ik zal jou tips meenemen, bedankt daarvoor, echt herkenning idd.
Het is best lastig om precies achter de oorzaak te komen, het kan zo veel zijn. Zelf geeft hij het ook niet echt duidelijk aan. Als ik hem bepaalde vragen stel, dan wimpelt hij dat snel weg of loopt boos weg. Dus dat doe ik niet meer, dan maak ik het misschien alleen maar erger. We hebben wel een lekker en rustig weekend gehad.
Allemaal hartelijk dank en ik hoop dat wij onze vrolijke zoon weer snel terug zien. Niet dat hij altijd boos is hoor, maar wel minder vrolijk dan voorheen en dat is erg jammer om te zien.
Hartelijke groet,
Waarom......