Volgens mij doe ik iets verkeerd. [kind helpen met leerwerk]

Euhm

Ik denk dat het per kind heel erg verschillend is, wat werkt. Bij mijn dochter werkt het heel goed als ik haar aan mij uit laat leggen waar het hoofdstuk over gaat. Bij haar gaat het bij geschiedenis niet zozeer om feitenkennis, maar om de grote verbanden. Niet de jaartallen, maar wel wat er eerst gebeurde, wat toen en wat toen.
Een andere methode is misschien een mindmap maken van het onderwerp. Het onderwerp in het midden en daarom heen allemaal takjes met deelonderwerpen. Zo wordt het misschien ook wat inzichtelijker.
Uitreksels maakt onze dochter overigens ook niet, dat is best moeilijk en er gaat zoveel tijd in zitten.

Boekje

Ik heb veel geleerd van een boekje van Tony Buzan als tiener en student:

http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/gebruik-je-geheugen/666758600/index.html Oa mindmappen wordt uitgelegd.

Doen ze op school trouwens iets aan studietechnieken? Mentor kan misschien ook helpen.

Mariel

Alternatief voor uittreksel

Leuker dan een uittreksel is het formuleren van vragen die leraar zou kunnen stellen over het hoofdstuk.
Eerst lees je het hoofdstuk en bedenk je wat het belangrijkst is. Dat kan je uittreksel zijn of dat kunnen onderstreepte gedeeltes zijn of dat kan een mindmap zijn. Als je niet mag schrijven in je boek, zijn trefwoorden ook handig. Het beknopte uittreksel in het boek is superbelangrijk.
Vervolgens ga je (kind zelf of samen met kind) vragen formuleren die gesteld zouden kunnen worden over de tekst. Die vragen typ je in Word en orden je in de volgorde van de hoofstukken.
Het leren bestaat vervolgens uit het kunnen beantwoorden/opzoeken van de vragen.

Andere manier van leren?

Meestal helpen samenvattingen om grip op grote lappen tekst te krijgen, maar voor sommigen werkt dat juist averechts. Die onthouden de feiten juist beter als ze het aan een zo groot mogelijk verhaal kunnen ophangen en hebben juist meer aan stomweg een paar keer de hoofdstukken door te lezen, het liefst met de eventuele plaatjes erbij die als geheugensteuntje fungeren.
Weer anderen hebben juist een beter auditief dan visueel geheugen en hebben er veel baat bij door de tekst nog eens te horen, of zelf te registreren en daarna weer af te luisteren.
Groeten Primavera

Eens met pelle

Ik ben het met Pelle eens. Een uittreksel moet je zélf maken, helemaal zelf. Omdat je dan de clou van wat je moet onthouden zelf bedacht heb onthoud je het vanzelf beter+ je leest het daardoor tig keer door en denkt na over hoe je het gaat opschrijven in een eenvoudige korte zin....allemaal 'hulpstukken' die het beter in je hoofd plaatst en die jij nu door de hulp overneemt. Oudste maakt ook standaard van alles uittreksels. Ze doet dat pas op het moment dat ze het moet leren. De enige hulp die ik ooit (ergens toen ze in de 1ste zat) geboden heb is haar leren hoe je een soort 'indeling' kan maken. Maar dat is meer een trucje gebaseerd op de hoofdstukken de onderdelen en de alinea's van het boek zelf. Als je die aanhoud en van elk onderdeel wát opschrijft sla je in ieder geval niets over. De inhoud in een samenvatting brengen laat ik aan haarzelf over.
Als ze erg onzeker is over of ze het kent of niet,dan overhoor ik haar....met vragen die ik ter plekke bedenk, uit het boek zelf...maar met de samenvatting ernaast. Dat is expres zodat ik ook (bewust) e.a.kan vragen dat nog niet in de samenvatting staat...en kan checken of ze dat ook weet of begrijpt. Of ze anders kan formuleren dan dat zij opschrijft en ze dat kan omzetten.
Jongste leert weer anders.
Die schrijft steekwoorden op. Het liefste met pijltjes of plusjes of minnetjes of andere tekens.
Zoiets als : slag bij nieuwpoort> 1600> staatse(oranje)+spaanse leger>80jarige oorlog.
Zoiets dus. Maar ook zij maakt het zelf.
Misschien maakt jongste het wel zo omdat zij beter is in 'stampwerk' woordjes frans of engels is voor haar ook een fluitje van een cent...terwijl oudste meer heeft met teksten lezen.
Dus zélf laten doen. Hoogstens tips geven van hoe in te delen.
groeten albana

Zelf uitvinden

Inderdaad moet iedereen zijn eigen manier van leren vinden. Wat ik aanraad om een hoofdstuk of aantekeningen van de leraar te leren is om het plan te doorzien en te leren. Het hoofdstuk zal waarschijnlijk op een bepaalde manier zijn opgemaakt ( bijvoorbeeld introductie, stukje over A, stukje over B, analyse van A en B, conclusie)
Op papier kan je dan schematisch een plan maken met de titels van de paragrafen of sub stukken. Daaronder zet je dan de meest belangrijke feiten op een manier die voor jou begrijpelijk is. Zelf gebruik ik liefst korte steekwoorden, veel opsommingstekens en pijltjes en dergelijke. Vervolgens onderstreep je de belangrijkste dingen nog met een highlighter. Die samenvatting kan je dan uit je hoofd leren. Het fijne is hiervan dat als je het hoofdstuk een aantal keren goed heb doorgelezen en geanalyseerd heb je vervolgens als je het plan uit je hoofd kent vaak moeiteloos die kennis voor je zelf weer kan visualiseren. Hierdoor is de kans dat je wat vergeet ook veel kleiner want je leert alles binnen een specifiek framework. Zolang je paragraaf B niet vergeet dan vergeet je ook niet wat in paragraaf B staat.
Voor geschiedenis zou ik dan zelf nog een apart blaadje maken met data en dat er apart nog even in stampen. Data kan je ook wel zonder verbanden leren dus dat is relatief simpel. Voor de rest moet je de verbanden wel kennen dus is de indeling van het hoofdstuk leren voor mij de beste oplossing.
Het kan uiteraard voor je dochter heel anders werken. In elk geval zal ze zelf het moeten doen.
Om het hoofdstuk wat meer te laten leven voor haar zou je ook met haar er over kunnen discussiëren om te kijken of ze het ook goed begrepen heeft. Als ze het namelijk niet goed begrijpt heeft leren sowieso niet zo veel zin. Altijd beginnen met gewoon kijken of je het snapt.
Ben je een streber zoals mijn zoon en wil je graag extra indruk op de leerkracht maken dan zoek je nog wat verdere informatie over dat onderwerp op en verwerk je dat ook in het proefwerk. Bedenkelijke praktijken want voor je het weet gaat de leraar dat ook van de rest van de klas verwachten Mijn andere kinderen snappen ook niet waarom hij dat doet. Even serieus kan extra informatie opzoeken wel begrip van het onderwerp vergroten. Als je niet snapt hoe het in het boek staat dan snap je het misschien wel als je in een ander boek kijkt. Sommige auteurs spreken natuurlijk meer aan.

Maylise

Laten gaan

Het meeste is al gezegd, ik zou haar inderdaad een beetje haar gang laten gaan, eens kijken wat ze zelf het prettigste vind om te doen. Mijn dochter maakt zelf samenvattingen en die leest ze nog een aantal keren door. Alleen al het maken van zo'n samenvatting, daarvan blijft ze veel onthouden. Zoon vind het prettiger om hardop voor te lezen aan zichzelf. Op die manier kan hij het beter onthouden. Beide methodes hebben ze zelf zo verzonnen, uiteraard omdat ze zich daar prettig bij voelen. Ik zou dus nu dochter een beetje loslaten en observeren wat ze het liefste doet, en daar dan in de toekomst een beetje bij helpen/bijsturen en overhoren.

Net mijn ouders!

Dit klinkt als mijn ouders, alleen waren die nog veel extremer. Ze haalden er ook nog hun eigen oude boeken bij, want vroeger was het onderwijs veeeel beter. Ik heb ze toen vrij snel weggestuurd, maar ze konden pas relaxen toen de eerste mooie cijfers binnenstroomden. Daarna hebben ze me gelukkig nooit meer lastiggevallen en me alleen nog overhoord als ik ze dat vroeg.

Bibi

Ik denk dat mind mapping een hele fijne methode is voor visueel ingestelde mensen. Ik krijg er enkel een heel gefrustreerd gevoel bij en het zou dus averechts werken. (boek en map het raam uit denk ik zo...)

Visueel ingestelde mensen kunnen ook het huis van loci proberen. Deze methode gebruikten romeinse politici om speeches te onthouden. Je neemt een plek die je goed kent, zoals je huis, en je zet vanaf binnenkomst verschillende onderdelen van wat je wilt onthouden neer en je gaat zo je huis door. Bij een examen loop je je huis weer door om feiten te achterhalen.
Bij deze opdracht kwam ik er tijdens mijn studie dus achter dat ik niet visueel ben. Ik kan me niet eens mijn eigen huis voor de geest halen! Maar bij collega-studenten werkte het erg goed

Tips

Wat hier ook werkt: als je niet in het boek mag schrijven. Maak een kopie van de bladzijden en arceer de belangrijke stukken. Op internet zijn ook vaak samenvattingen en proef toetsen te vinden waar je wat mee kan.

Het zal wel

zo zijn, dat jij, Melleke 75, het gewenste oudergedrag vertoont, Waarschijnlijk krijg ik daarom al die inlogcodes van de scholen. Ik gebruik ze eigenlijk nooit.
Je schrijft: 'Alleen...nu heeft morgen een proefwerk en die telt 3 keer mee en heeft 2 paragrafen meer dan dat SO.'
Jee, dat je dat allemaal weet en bijhoudt.

' Bovendien kan ze die bij een laag cijfer niet meer ophalen omdat het rapport er bijna aan komt.'
En de angstbeelden die dat oproept.

Je schrijft dat je dochter een streber is die graag een 8 wil. Het lijkt alsof je aansluit op die 8 van haar en haar wil helpen om dat dan ook te bereiken. Ik weet het niet. Ik zie mijn taak als ouder toch anders. Ik kijk dan liever naar hoe het kind is, welke problemen ze tegenkomt, bespreek liever waar oplossingen te halen zijn en laat haar dat vervolgens kiezen, waarbij ik dan weer kijk wat voor keuzes ze maakt en hoe ver die haar brengen.
School is school.
Huiswerk is taak van kind.
En ik ben de moeder van dat kind die met andere dingen van het kind bezig is.

Tsjor

Bedankt dc

Nu snap ik waarom zoon van 8 helemaal de kriebels krijgt van een mindmap. Hij heeft op school geleerd hoe het werkt, hij kan het best wel toepassen. Maar hij heeft er een hekel aan. Hij weigert dan ook een mindmap te gebruiken bij een werkstuk.
Hij kan wel prima overweg met een hoofstuk-structuur, weten wat je per hoofdstuk wilt vertellen, welke vragen (van jezelf) beantwoord je dan, etc.
Zoon is heel duidelijk niet visueel ingesteld, en al helemaal geen beelddenker.

Annet

De kriebels, frustratie, ja, dat herken ik. Bij alles wat visueel is!

Heeft hij al uitgevogeld of hij een auditief of meer kinestetisch geheugen heeft? Ik ben denk ik meer kinestetisch, al zou ik een vierde categorie willen invoeren, emotioneel. Ik heb namelijk een heel goed geheugen, maar ik baseer me op gevoelens die ik bij dingen heb (moeilijk te omschrijven). Ik denk dat ik daarom ook heel veel moeite heb met nummers onthouden, want bij nummers heb ik geen gevoel!

En je kunt dus prima analytisch zijn (hoofdstukken, uitrekstels maken) zonder een beelddenker te zijn. Ik ben namelijk extreem analytisch.

Als je voor jezelf eenmaal hebt uitgevogeld hoe je geheugen werkt, dan kun je veel productiever leren. Daar zouden ze wat mij betreft mee mogen beginnen op de lagere school.

Melleke

Mijn zus praatte ook non-stop, en dat is pas veranderd toen ze een kind kreeg dat hetzelfde weet. Daar maakt ze wel een beetje plek voor

Gezellig lijkt me!

Een plaatje zegt meer dan 1000 woorden?

Gelukkig, er zijn nog meer mensen die iebel worden van mindmappen. Dochter (11) is daar wel eens mee thuis gekomen, volgens de meester was het een handige manier om gegevens te ordenen. Zij kon er ook niet zoveel mee. Ik heb haar uitgelegd hoe je, als je een handige samenvatting maakt, verder je boek niet meer hoeft in te kijken. Zo leerde ik vroeger ook. Uittreksel maken, dat elke dag een keer doorlezen, en dan de dag voor je proefwerk nog heel even snel het boek (in haar geval een stapeltje stencils) doorlezen.

Luisteren

Melleke, het komt op mij over dat je dochter gewoon een enorme lading informatie te verwerken heeft voor wat betreft de gang van zaken op school. Door hier continue over te ventileren ordent ze haar gedachten en weet ze precies hoe het zit met so's, proefwerken, huiswerk, punten, cijfers, etc.
Daarnaast krijgt ze nog alle vakinhoudelijke informatie te verwerken en dat kost haar blijkbaar meer moeite. Haar manier lijkt me helder (vertellen vertellen vertellen), maar die is waarschijnlijk veel moeilijker toepasbaar op geschreven leerstof.
Je hebt groot gelijk dat je naar haar luistert. Het lijkt me ook erg leuk, zo'n dochter die alles (nog) met je wil delen. Maar je kunt op verschillende manieren luisteren. Dat je het allemaal tot in detail weet, laat volgens mij wel zien dat je je enorm laat betrekken bij de inhoud. Daarmee bevestig je bij je dochter dat dit van GROOT belang is. Ik zeg niet dat het niet belangrijk is, maar ik zou zelf wat meer de nadruk leggen op wat het met haar doet. De lading van haar verhaal. Of ze er nerveus van wordt, al die dingen die ze moet. Of er onderwerpen zijn die ze inhoudelijk interessant vindt. Of ze jaloers is op het hogere cijfer van haar vriendin. Of er vakken zijn die ze saai vindt. Of de leerkracht haar helpt, of dat ze daar juist last van heeft.
Als ze mijn dochter zou zijn, zou ik proberen naar haar te luisteren en proberen haar te begrijpen, maar ik zou me dus iets meer richten op die lading dan op de inhoud. Een beetje zoals ik nu luister naar mijn zoon Stoffer (7) als hij over zijn uitvindingen praat. Ik hoef het niet exact te begrijpen, als ik maar snap dat het heel erg gaaf en geweldig is en als ik maar op tijd afkeurend mijn hoofd schud wanneer de machine te gewelddadig wordt en evt. tussendoor-boodschappen (ik wil achter de computer, Japie zat vervelend te doen) eruit filter.
Alle informatie over hoe vaak iets mee telt en welke hoofdstukken etc. zou ik dus door mijn trommelvliezen laten glijden. Ik zou haar enorm complimenteren dat ze het allemaal zo goed door heeft en dat ze zo goed haar agenda bijhoudt. Wat ze nu nog moet leren is dat ze er niet zo nerveus van wordt, maar rustig gaat doen wat er staat. Het kan heel goed dat er dingen in haar agenda staan die haar nauwelijks tijd hoeven te kosten. Bijvoorbeeld omdat ze het al beheerst, of grotendeels op school gedaan heeft. Maar als het dan in haar agenda staat lijkt het heel wat. Help haar overzicht te krijgen, zodat ze al die informatie uit haar hoofd kan houden en zelf aan het werk kan.
Nou sorrie, dit was een heel verhaal en misschien is het helemaal niet op jou van toepassing. Dus als je het niks vindt, leg je het gewoon naast je neer.
Nog een inhoudelijke tip. Ik maakte nooit uittreksels (kostte me te veel tijd, ik schrijf als een hark). Wat ik met geschiedenis en aardrijkskunde deed, was het toepassen van tekstverklaring. Wat is het onderwerp van het hoofdstuk? (wie wat waar wanneer en waarom). Hoeveel paragrafen zijn er en waar gaan die over, dus: wat is de kernzin? Per kernzin vertelde ik dan aan mijzelf wat er over te zeggen valt. Ik deed dat met mijn boek op schoot, of liggend op bed, hardop. Radiootje erbij, ondertussen gitaar spelend, een tijdschrift ernaast... maar dat zal ik je dochter maar niet adviseren. Op het HBO heb ik het bij een ingewikkeld (her-)tentamen nog wel eens opgenomen (zonder gitaar) en keer op keer afgespeeld tijdens het afwassen en voor het slapen gaan.
Veel succes! Maw.

Vertellen is ook een leerstrategie

Hoi Melleke, inderdaad heeft iedereen een andere leerstrategie. Google eens op leerstrategien van Kolb. Dan kun je online testjes doen, interessant hoor.
Overigens heb ik een zus die leert, analyseert en verwerkt, door te praten. Het is een beetje vermoeiend voor de omgeving, soms zou je willen dat ze tegen een boom aan ging praten met al haar twijfels, zorgen en overwegingen, maar het is haar manier, ze is verder heel erg lief. Misschien herkenbaar?

Melleke

Ik bedoelde mijn vragen niet te richten aan jou, ik bedoelde dat je misschien wat meer over haar gevoelens kunt praten (trots, blij, enthousiast, jaloers, zenuwachtig, etc.) dan over de concrete inhoud van haar verhalen. Ik denk dat dat steunend kan zijn. (En als je niet uitkijkt is het verschrikkelijk irritant, maar ik bedoel de milde, steunende versie).
Verder klinkt het inderdaad als wennen en meiden die elkaar een beetje zitten op te jutten. Goed dat ze doorkrijgt dat ze het zelf kan. Geniet van je rustige avonden!
Groeten, Maw.

Over enthousiast melleke?

Het klinkt mij meer in de oren als ontzettend onzeker.
En misschien verergert dat door jouw goed bedoelde bemoeienissen. Ik heb het zelf ook ook meegemaakt. Door mij teveel met het huiswerk van mijn zoon werd hij eigenlijk alleen maar onzeker van, doordat hij dacht het niet alleen te kunnen. Hij vroeg mij er ook zelf om. Ik werd er op gewezen door een leraar en hij had ook gelijk. Volgens mij doet je dochter het uitstekend als ze een 8 gemiddeld staat.