Update motorische ontwikkeling tangozoon
Omdat ik eerder in Ouders en School gepost hebt over bovenstaand onderwerp plaats ik hier maar even een vervolg.
Vanuit school is indertijd gemeld dat ze vonden dat Tangozoon achter loopt op motorisch gebied. Daarnaast is hij erg onzeker.
Inmiddels zijn we een fysiotherapeutisch onderzoek verder en wat blijkt: Tangozoon heeft een stoornis in de sensorische integratie. Ik heb de informatie er eens op na gelezen en het klopt ook echt volgens mij. Het was helemaal herkenbaar. Zijn onzekerheid, onhandigheid met knippen en tekenen, maar ook problemen met haren wassen, angst voor zwemles.
Ik had er ergens wel eens van gehoord, maar nooit beseft dat Tangozoon zo in dit plaatje past.
Hij krijgt nu in ieder geval 9 tot 12 keer fysio hiervoor en we hopen dat het allemaal beter wordt.
En verder gaan we maar weer met school aan de slag, want ik vind nog steeds dat Tangozoon gewoon over moet naar groep 3 volgend schooljaar, ondanks deze problemen. Cognitief is er niets mis met hem. Maar ja, we moeten natuurlijk ook het resultaat van de cito nog afwachten. Ik ben zo benieuwd wat hij hiervan gemaakt heeft.
Overigens ervaringsverhalen w.b. sensorische integratieproblemen zijn welkom. Ik ga ook wel even bij zorgenkinderen neuzen. Ehm...is mijn kind nu ook een zorgenkind? Ik vind dat dus helemaal niet, maar ja opeens heeft hij dus een diagnose......Even wennen hoor.
Tango
hoe dan ook, wat het naampje ook is, laat hem er niet op zitten! Zie ook draadje Jacobien....
Ja, ervaring
Inderdaad, in de rubriek zorgenkinderen komt dit onderwerp geregeld langs. Niet zo verwonderlijk, want veel kinderen met ADHD of ASS hebben ook een sensorische integratie stoornis.
Houd er rekening mee dat het een containerbegrip is. Mijn kind kan van heel andere dingen last hebben dan jouw kind. Het draait allemaal om prikkelverwerking. Je krijgt via je zintuigen de hele dag door, meestal verwerk je die 'gewoon'. Als je een SI-stoornis hebt, kunnen prikkels ook onvoldoende doorkomen, of juist te heftig. Het wordt ook wel een alertheids-stoornis genoemd, omdat je vaak ziet dat de alertheid van kinderen hieronder te leiden heeft.
Meest waardevol van de fysiotherapie vond ik dat we daar hebben kunnen uitpuzzelen hoe het voor onze zoon werkt. Zo weten we dat zijn spierspanning vrij laag is. Zodra de spierspanning hoger is, verwerkt hij zijn prikkels beter is. Veel bewegen is dus belangrijk en hij zit op school (en thuis ook vaak) op een zitbal.
Het gaat niet over, maar je bent al een heel eind als je weet hoe het bij jouw kind werkt, dan kun je je kind beter leren er mee om te gaan.
Tango
Hier een dochter met dyspraxie. Er komen wel wat dingen overeen. De juffen van de kleutergroepen wilden haar ook een jaar extra laten kleuteren, maar dat zagen wij ook niet zo zitten hoor. Nou is zij ook sociaal niet zo handig. Ze zit nu in groep 3 en het kan beter, maar dat heeft meer met haar dyspraxie te maken, dan bijv. de motoriek en slechte pennegreep enzo. Ook zij was cognitief gewoon toe aan groep 3.
Als hij de leerstof aan zou kunnen zou ik hem zeker naar 3 laten gaan. Vaak worden ze alleen maar ongelukkig als ze nog in twee moeten blijven. In dit geval dan.
Succes.
Gr. Salie
Nog even
Mijn dochter heeft dus naast de dyspraxie moeite met prikkelverwerking, gevoelig voor geluid en geur enz. Dit beperkt haar niet echt op school. Het is al beter geworden.
Het leek nu net of ik bedoelde dat je het met dyspraxie kan vergelijken, maar dat bedoelde ik dus niet.
)
Het was meer een voorbeeld dat ze wel naar groep 3 is gegaan.
Gr. Salie
Boek
Hier ook een zoon met een SI-probleem (en ADHD). Als ik jou was zou ik het boek "Uit de pas" van Carol Kranowitz lezen. Dat gaat over SI-problematiek en het verband met ASS, ADHD (en dyspraxie? weet ik niet meer). Wat beslist niet hoeft te betekenen dat jouw zoon één van die aandoeningen moet hebben, het komt alleen vaak in combinatie voor.
En er is inderdaad niet één bepaalde vorm, een SI-probleem kan bijv. net zo goed betekenen dat iemand zwak reageert op een bepaalde prikkel als dat ie er sterk op reageert.
Na een stuk of 10 sessies therapie zal je zoon er beslist niet vanaf zijn trouwens. Bij ons was toen het probleem nog maar net in kaart gebracht en hadden we links en rechts wat geoefend. Wij zijn niet verder gegaan met therapie, het onderkennen van het probleem was voor ons en onze zoon voldoende.
Motoriek
Oh ja, nog even over dat groep 2 of groep 3 verhaal: wij zijn met zoon eind groep 2 regelmatig naar een ergotherapeute geweest, gespecialiseerd in SI-problemen. Zij heeft in die sessies naast onderzoek naar de knelpunten dus ook extra oefeningen gegeven voor zijn fijne motoriek, die niet zo sterk was. Mede daardoor kan onze zoon nu behoorlijk netjes schrijven, wat de kleuterjuf nooit had verwacht. Dus ik zou inzetten op doorgaan naar groep 3, en extra begeleiding voor die motoriek. Kan je de school ook goed uitleggen, dit verhaal. Juist mét een "stoornis" vind ik het extra belangrijk om niet te snel te laten zitten. Want als de ontwikkeling later in de schoolloopbaan om de een of andere reden stagneert, zit er totaal geen rek meer in.
Niet blijven zitten
O ja, ik ben het er helemaal mee eens dat dit geen reden moet zijn om een kind te laten zitten. Het gaat namelijk om iets dat niet over gaat. Kind (en school) moet er mee leren omgaan. Daar helpt een jaar extra kleuteren niet bij.
Mijn zoon van 8 in groep 4 heeft nog steeds een verkeerde pennegreep (ondanks veel extra oefeningen met fysio en RT'er op school) en schrijft heel slecht. Gaat wellicht nog wel iets beter worden, maar misschien moet hij gewoon over een tijdje zijn schrijfwerk maar op een laptop doen. Het is niet anders.
O ja, hij heeft trouwens wel bijna drie jaar gekleuterd (door zijn gedrag, slechte motoriek, werkhouding etc.) en we kunnen nu achteraf concluderen dat het hem echt helemaal niets heeft opgeleverd. Dat extra kleuterjaar ging prima hoor, maar in groep 3 viel niet meer veel te leren voor hem. En dat zorgt dan weer voor andere problemen...
Het lijkt een nogal wijdverbreid misverstand dat allerhande problemen (motoriek, gedrag, werkhouding) kunnen worden opgelost, door kinderen vooral cognitief NIET uit te dagen. Alsof een kind dat zich 'verveelt', zich dan (uiteraard uit zichzelf) eens fijn gaat richten op zijn fijne motoriek of werkhouding.
En dat boek dat Guinevere noemt, is inderdaad een aanrader. Zelf vind ik dat het boek nogal 'extreme' voorbeelden beschrijft, maar wel heel herkenbaar en met veel tips. Het heeft trouwens nog een vervolg: 'Met plezier uit de pas', met allerlei spelletjes, oefeningen etc.
Veel te bereiken
Een SI-probleem is idd niet iets dat zomaar over gaat na een paar keer therapie. Maar er is wel ontzettend veel te bereiken door een goede aanpak. Door bepaalde oefeningen te doen kun je de prikkelverwerking wel degelijk verbeteren. Zeg maar een snelweg die wordt uitgesleten. Als ouder kun je hier ook heel veel in betekenen. Bijvoorbeeld door de stimulansen aan te bieden die precies bij jouw kind passen.
Onze zoon had bijvoorbeeld problemen met zijn evenwichtsgevoel (ja, dat hoort ook bij SI). We hebben toen flink uitgepakt en een WII + balancebord voor zijn verjaardag gegeven. Door regelmatig spelletjes te doen met dat board oefent hij dat evenwicht op speelse wijze.
Fijn
Dat jullie zo masaal reageren, het geeft weer wat meer inzicht. En bedankt voor de boekentip, Guinevere, die zijn altijd erg welkom bij mij.
Ik verwacht ook niet dat het probleem na 10 keer fysio opgelost is, maar de fysiotherapeute gaf aan dat we dan een eind op weg zijn en we dan gaan evalueren of er meer nodig is of dat we het zonder haar af kunnen.
Ik ben heel benieuwd wat ze allemaal gaat doen. Ze oefent inderdaad dingen met evenwicht (op een bal liggen en zitten en in een buis rollen).
Bij Tangozoon zit het probleem inderdaad ook in het evenwicht en verder heeft hij ook last van fel licht, bepaalde geluiden (helaas niet zijn eigen stemgeluid, want dat is juist erg hard), en ook gevoelsprikkels komen anders binnen. Hij heeft nog steeds een hekel aan haren wassen, haren knippen, tanden poetsen maar ook kriebelen vindt hij niets.
Een tijdje geleden schreef ik een draadje in gezondheid over een ervaring met de mondhygieniste. Tangozoon ervaarde pijn waar zij zei dat hij geen pijn kon voelen. Nu valt ook dat kwartje dus op zijn plek.
Tangozoon is verder ook heel beweeglijk en kan heel druk zijn. En zijn lichaamsbeleving is ook anders, zodat hij meer moet nadenken hoe hij bepaalde bewegingen moet doen (koprollen, klimmen etc.). Tekenen en kleuren brengt hij weinig van terecht, pengreep is wel goed.
Ik voel me erg gesteund door jullie argumenten dat hij er niet op moet blijven zitten in groep 2. Ik weet gewoon echt niet wat hij er nog 1 1/2 jaar moet doen.
Bedankt dus allemaal!
