Uitsluiting op de basisschool
Mijn kind zit in groep 3 en is al het derde jaar bevriend met een meisje
uit haar klas. Nu blijkt dat het meisje niet bij ons mag komen spelen. De ouders willen niet aangeven waar het precies over gaat, alleen dat het niet om mijn dochter gaat, maar om mij.
Moeder van het meisje is lerares op een andere school en klassenouder
bij ons in de klas. In groep 1 is ze nog bij ons thuis geweest en was er niets aan de hand (maar ook toen was het contact heel beperkt en mocht het meisje eigenlijk alleen naar de BSO en vrijwel niet komen spelen).
Het doet de beide meiden veel verdriet. Het vriendinnetje heeft op school steeds buikpijn en heeft met het schooluitje zelfs in haar broek geplast. De stress wordt op het conto van het lawaai in de klas geschreven, maar ik zie hoe twee open en vrolijke meisjes steeds somberder worden. Volgens mij zit het meisje nu klem tussen het omgaan met haar beste vriendin, dus mijn dochter, en het voldoend aan wat haar ouders willen.
Ook mijn dochter vertelt steeds minder over school. Dit is dus echt geen
fijne situatie. Ook vind ik het niet kunnen dat wij uitgesloten worden als gezin (mijn dochter zou wel naar haar vriendin mogen).
Moet ik deze apartheid ten aanzien van ons gezin accepteren? Of kan ik dit ergens aankaarten? Ik heb al geprobeerd om met de ouders een afspraak te maken en het uit te praten, als er wat is, maar dat wijzen ze af. Of is dit alles wellicht een smoes en zijn deze ouders overbeschermend ten aanzien van hun dochter?
Hartelijk dank voor jullie reacties. Ik lees hieruit dat het eigenlijk niet aan ons ligt. Jammer dat het zo gaat, maar het is nou eenmaal niet anders. Gelukkig heeft mijn dochter veel vriendinnen en is ons huis vrijwel altijd vol 
Als moeder zou je ook de beste vriendin van je dochter welkom willen heten. Maar ik ben het nu met jullie eens. In dit geval is dat inderdaad te veel gevraagd. Sommigen adviseren mij om mijn dochter wel naar het meisje te laten gaan. Maar wat als de ouders wel iets tegen ons hebben? Is dat dan een goede omgeving voor mijn dochter?
Pelczar schreef op 27-11-2021 om 17:17:
Hartelijk dank voor jullie reacties. Ik lees hieruit dat het eigenlijk niet aan ons ligt. Jammer dat het zo gaat, maar het is nou eenmaal niet anders. Gelukkig heeft mijn dochter veel vriendinnen en is ons huis vrijwel altijd vol
Als ze iets tegen jou als ouder hebben betekend dat natuurlijk niet dat ze geen goede omgeving voor je kind zijn.
De kinderen van de mensen waar ik niet wil dat dochter heen gaat zijn hier van harte welkom. Ik vind hun ouders met hun gedrag niet goed voor mijn kind of hun manier van vrijheid geven. Ik heb niks tegen hun kind.
Hallo PinkFlower,
Volgens mij heb ik een leuk en normaal huishouden en geen klachten van andere mensen daarover. Als deze ouders mij afkeuren dan zijn hun normen en waarden niet echt geschikt voor mijn kind, denk ik dan. Vooral als ze het ook nog afwijzen om te communiceren, iets wat ik mijn kind uitdrukkelijk aanleer, om open en eerlijk te zijn en te zeggen wat er is
Pelczar schreef op 29-11-2021 om 14:21:
Hallo PinkFlower, Volgens mij heb ik een leuk en normaal huishouden en geen klachten van andere mensen daarover. Als deze ouders mij afkeuren dan zijn hun normen en waarden niet echt geschikt voor mijn kind, denk ik dan. Vooral als ze het ook nog afwijzen om te communiceren, iets wat ik mijn kind uitdrukkelijk aanleer, om open en eerlijk te zijn en te zeggen wat er is
Waarom doe je dan moeilijk?
Omdat het meisje de beste vriendin van mijn dochter is vind ik dit toch een moeilijke kwestie. Zowel voor mijn dochter als voor het meisje dat dan ook minder contact met anderen krijgt.
Pelczar schreef op 29-11-2021 om 14:21:
Als deze ouders mij afkeuren dan zijn hun normen en waarden niet echt geschikt voor mijn kind, denk ik dan. Vooral als ze het ook nog afwijzen om te communiceren, iets wat ik mijn kind uitdrukkelijk aanleer, om open en eerlijk te zijn en te zeggen wat er is
En zo ga jij je dan weer verheven voelen boven die andere ouders. En zit ieder in z’n eigen bubbel gelijk te hebben en zich beter te voelen, terwijl het niet om jou gaat maar om de vriendschap tussen de kinderen.
Weet je, ik heb ook wel dingen waar ik niet meer over in gesprek ga met andere mensen, omdat ze té gevoelig liggen. Fictief voorbeeld: als je tien keer rotopmerkingen hebt gehad dat je een verwende aansteller bent met je lactoseintolerantie, dan besluit je een 11e keer dat je niet meer in discussie gaat, maar gewoon niet meer bij anderen eet. Wellicht heeft het kind in kwestie “iets” waardoor de ouders besluiten dat ze niet bij anderen speelt als ze de ouders in kwestie niet heel goed kennen, en hebben ze óók besloten daar niet meer over in discussie te gaan. Hoeft niet iets medisch te zijn. Kan ook iets gedragsmatigs zijn, of een fobie, of wat dan ook.
Dan kun jij heel vroom uitdragen dat over alles gecommuniceerd kan worden, maar helaas pindakaas is voor sommige mensen dat een gepasseerd station. Misschien dat het wel gaat als je ze wat meer zou leren kennen, misschien ook niet.
Bottomline is dat kind daar kan spelen, en of jij daarmee kunt leven zonder de afwijzingsgevoelens de boventoon te geven.
Precies, het gaat om de vriendschap tussen de kinderen en daarom begrijp ik niet waarom ze de kinderen betrekken bij eventuele kwesties. Laat de kinderen de kinderen zijn en laat ze spelen, zou ik zeggen. Maar dat is dus niet het geval. Deze mensen leren kennen gaat helaas moeilijk als ze zich afsluiten
Het door jou genoemd voorbeeld is inderdaad geen reden om de meisje niet samen te laten spelen. Sterker nog, het is mijn dochter dat astma heeft en ik mij steeds moet verantwoorden en uitleggen als iets niet kan. Maar wellicht dat dit de reden is om ons af te wijzen, nu je erover begint. Je hebt mij aan het denken gezet
BlueFawn schreef op 29-11-2021 om 15:36:
[..]
Waarom doe je dan moeilijk?
TO doet helemaal niet moeilijk, ze denkt vooral om de gevoelens van haar dochter en haar vriendinnetje! Zouden meer mensen moeten doen ipv enkel aan zichzelf te denken en bedenken dat ieder kind inwisselbaar is door dan ‘maar simpel een ander kind te vragen om mee te spelen’.
Kersje schreef op 29-11-2021 om 16:23:
[..]
TO doet helemaal niet moeilijk, ze denkt vooral om de gevoelens van haar dochter en haar vriendinnetje! Zouden meer mensen moeten doen ipv enkel aan zichzelf te denken en bedenken dat ieder kind inwisselbaar is door dan ‘maar simpel een ander kind te vragen om mee te spelen’.
Gevoelens die TO er zelf bij heeft niet die van haar kind, zij projecteert haar eigen gevoelens blijkbaar. Ze zou ook haar kind kunnen aanmoedigen om ook met andere kindjes te spelen of af te spreken ipv alleen dit kindje en zich af te vragen waarom de ouders haar niet moeten, kinderen zitten blijkbaar in groep 3 dus zijn hooguit 6-7 jaar oud, tijd genoeg om andere vriendschappen te sluiten dus.
Pelczar schreef op 29-11-2021 om 14:21:
Hallo PinkFlower, Volgens mij heb ik een leuk en normaal huishouden en geen klachten van andere mensen daarover. Als deze ouders mij afkeuren dan zijn hun normen en waarden niet echt geschikt voor mijn kind, denk ik dan. Vooral als ze het ook nog afwijzen om te communiceren, iets wat ik mijn kind uitdrukkelijk aanleer, om open en eerlijk te zijn en te zeggen wat er is
Tja ik probeer zoveel mogelijk open en eerlijk te zijn maar ik ga de ouders waarvan ik niet wil dat mijn kind daar speelt echt niet eerlijk vertellen waarom dat is. "Ik vind je een vreselijke tokkie met je gedrag en taalgebruik" komt nl niet zo aardig over. Soms hoef je niet open en eerlijk te zijn. Soms is zwijgen beter.
Als mensen niet willen dat hun kind bij ons speelt is het niet direct zo dat hun waarden en normen niet geschikt zijn voor mijn kind om dan wel daar te mogen spelen. Ligt eraan wat voor hun de reden is dat ze niet mogen spelen hier.
Hallo BlueFawn, Mijn dochter is al 4 jaar bevriend met het meisje, maar heeft ook andere vriendinnen. Het gaat dan ook er niet om het feit dat mijn dochter alleen zou zijn of zo Maar dat de meisjes steeds proberen om met elkaar af te spreken en dat dat steeds door de ouders van het meisje wordt afgewezen. Het meisje maakt steeds lieve briefjes voor mijn dochter en wil heel graag “voor altijd” haar vriendin zijn. Mijn dochter zegt op haar beurt dat ze van haar vriendin houdt. Deze vriendschap is dus niet zomaar inwisselbaar voor een andere. Als ik puur rationeel en vanuit mijn eigen positie zou beslissen, zou ik deze familie al lang laten zitten. We zijn geen desperate tokkies Maar ik denk dus aan mijn dochter en ook aan het meisje. Het is een gezonde situatie waarin zij nu zitten, is mijn mening. Ik schrijf daarover omdat het goed is om te weten wat anderen van deze situatie vinden.
ik bedoel geen gezonde situatie.
Als kind van een jaar of 9 had ik ook een vriendinnetje dat ineens niet meer mocht/wilde(?) spelen bij mij. Maar ik wel bij haar.
Als je nooit een concrete reden hoort moet je je er maar bij neerleggen. Je kunt wel gaan invullen wat er mis is, en dat heb ik ook gedaan op basis van uitspraken als dat ik in een "oud huis dat zeker gaat instorten" woon, maar misschien is dat het niet.
Ik moet wel zeggen dat de relatie bij mij met dat vriendinnetje anders was. Zij was nogal hardleers en ik was waarschijnlijk de enige persoon die wél bij haar langs wilde komen (om vervolgens teleurgesteld weer te vertrekken). De relatie tussen jouw dochter en dat vriendinnetje klinkt een stuk gezonder en vooral leuker.