Stimuleer ik mijn kinderen teveel?
Wij hebben twee kinderen op een fijne basisschool. Onze jongste komt alles aanwaaien. Hij loopt meer dan een jaar voor. De oudste heeft moeite met lezen, spellen en schrijven. Rekenen gaat goed. Hij haalt met iedere dag thuis extra oefenen met lezen lage C-citoscores. Spelling in vrij werk is allerbelabberdst. School geeft extra begeleiding. Ik ben tevreden over de begeleiding op school.
Ik heb vaak getwijfeld of hij mogelijk dyslectisch is. Wij zouden hem op eigen kosten wel willen laten testen. Voor school hoeft dit niet.
Zojuist ontvang ik een mailtje van de juf waarin ze onder andere aangeeft, op een hele vriendelijke manier, dat wij geen doorsneegezin zijn. Wij stimuleren en motiveren onze kinderen intensiever dan de gemiddelde ouder. Daaruit blijkt, naast leergierigheid bij de oudste, ook dat wij hoge verwachtingen hebben van onze oudste. Wij hadden inderdaad niet verwacht dat de oudste zoveel moeite heeft met lezen en spellen. Dit viel mij altijd eerder op dan school.
De mail is helemaal niet zo bedoeld maar valt nogal rauw op mijn dak. Ik zie het maar als compliment dat wij de kinderen niet laten bungelen. Maar ik ben niet blij met het beeld dat nu is ontstaan van pushende ouders. Ik heb het gevoel dat wij inderdaad betrokken zijn bij onze kinderen, ze stimuleren en motiveren maar niet dat dat het pusherige is.
Is het zo 'raar' (niet gemiddeld) dat je kinderen iedere dag voorleest (15 min) en iedere dag thuis met ze gaat lezen (15 min)? Daarnaast doen wij trouw de oefeningen die school meegeeft (5 - 10 min).
Ik durf nu al helemaal niet meer te testen. Dat past helemaal in het beeld van een pushende ouder (dat woord is nooit gebruikt). Ik wil graag snappen waarom lezen en spellen zo moeilijk gaat bij mijn zoontje. School geeft aan dat ze aan hun max zitten qua begeleiding. Dat begrijp ik helemaal. Al zien zij ook wel dat intensievere begeleiding mijn kind meer vooruit zou helpen. Maar wij kunnen intensievere begeleiding buiten school om wel betalen, of is dit helemaal uber-pushend?
Nee miriam
"Je maakt van lezen iets dat primair op school thuishoort."
Ik maak lezen tot iets positiefs. Het is fijn als je van lezen houdt en ook erg handig. Vanaf dat mijn dochters rechtop konden zitten zijn wij met lezen bezig geweest.
Ik zeg niet het iq van de zoon van Pelle laag is. Ik weet daar niks van.
Mijn dochter kan heel vlot lezen en is toch op vmbo basis terecht gekomen. Dat kwam door haar ondergemiddelde rekenvaardigheid helaas. Goed kunnen lezen zegt dus inderdaad niet alles.
Ik geef onmiddellijk toe dat ik zelf niet op 'academisch' niveau denk en kan uitleggen (ondanks dat mijn vader zo graag op academisch niveau met ons van gedachten wisselde... niet gelukt dus), dus als ik dingen door elkaar gooi ben ik blij dat je me dat niet aanrekent
Ik wilde vooral duidelijk maken dat ik vind dat de wereld niet vergaat als je niet zo goed bent in lezen. Het is lastig, het zal je opleiding niet makkelijker maken en het is ook nog mogelijk dat het kwartje opeens wel valt.
Niks doen is geen optie
Kaaskopje:"Ik wilde vooral duidelijk maken dat ik vind dat de wereld niet vergaat als je niet zo goed bent in lezen."
En ik wil vooral uitleggen dat bij lezen niet het resultaat telt, maar de inzet van de begeleiders. Net als bij praten. Het erbij laten zitten, niet meer thuis doen, aan school overlaten, is geen optie.
Je doet het om het best haalbare niveau te halen, net als bij praten. Niemand die belooft dat dat het hoogste niveau zal zijn. Als je het erbij laat zitten weet je zeker dat de ontwikkeling stokt. Net als bij praten.
Groet,
Miriam Lavell
Dyslexie
Natuurlijk heb ik van dyslexie gehoord, Pelle. Maar dat noemde je niet. Ik weet dat dat weer een heel ander soort aandacht vraagt en aangezien ik daar niet voldoende in thuis ben kan ik daar verder niet over meepraten.
Ik heb thuis en op school zelf een klein beetje mogen bijdragen aan het leren lezen van kinderen die daar moeite mee hadden. Het resultaat was merkbaar op school. Naast de gewone schooluren dus extra aandacht voor lezen kan geen kwaad, sterker nog dat moet als iets normaals gezien worden. Ik ken een gezin waar lezen totaal niet bij de gezinsgewoontes hoorde. Zelfs een tijdschrift was al een lastig voorwerp. Ik kan me dat niet voorstellen.
Ik denk dat we het niet eens zo oneens zijn. Ik zou het thuis leren lezen alleen in een iets nonchalanter jasje steken denk ik. Maar dan heb ik het over normale omstandigheden en niet over als er sprake is van dyslexie. Zoals gezegd weet ik daar niet genoeg van.
Kaaskopje
Kaaskopje, ik kan je totaal niet volgen.
"Hij is misschien wel helemaal op zijn plaats in het praktijkonderwijs"
Wat probeer je hier te zeggen? Lezen is niet belangrijk, je kunt prima aan de bak met Praktijkonderwijs? Praktijkonderwijs is voor leerlingen die niet in staat zijn om een VMBO diploma te behalen. Het toekomstperspectief qua baan is maar magertjes. Je hebt het dan vaak over leerlingen die begeleiding nodig hebben om een zelfstandig leven te leiden. Waar heb je het over?
Laatbloeier of laagvlieger. Goed kunnen lezen is gewoon ontzettend belangrijk. Of je nu academicus, loodgieter of huisvrouw bent.
"Het verschil tussen tandenpoetsen en lezen is vind ik dat slechte tandzorg in de kinderjaren onomkeerbare schade aan het gebit veroorzaakt. ..... Een iets trager leertempo bij lezen is niet persé rampzalig en dus schadelijk voor de rest van het leven."
Lees je in, zou ik zeggen. Weet je hoeveel functioneel analfabeten Nederland telt? Weet je hoeveel leerlingen de basisschool verlaten zonder de minimale eisen op het gebied van lezen te beheersen? Hoezo niet schadelijk?
"Of je het schadelijk vindt hangt ook een beetje af van de verwachtingen die je van je kind hebt."
Welke verwachtingen? Of mijn kind nu hersenchirurg wordt of loodgieter, het zal mij een worst zijn. In mijn ogen ben je geen goede ouder als je een kind laat bungelen en goed leren lezen niet belangrijk vindt.
"Naast de gewone schooluren dus extra aandacht voor lezen kan geen kwaad, sterker nog dat moet als iets normaals gezien worden, sterker nog dat moet als iets normaals gezien worden."
Huh, wat doe ik dan anders?
"Ik zou het thuis leren lezen alleen in een iets nonchalanter jasje steken denk ik."
Kaaskopje, dat doe ik. Mijn zoon is echter niet gek. Lezen vind hij niet leuk en hij doorziet inmiddels al mijn trucjes.
"Maar dan heb ik het over normale omstandigheden en niet over als er sprake is van dyslexie."
Huh? Dus kinderen met dyslexie mogen/moeten wel verplicht oefenen en kinderen met andere leesproblemen niet? HOe weet je of een kind dyslexie heeft?
Ellen
Het is jammer dat je zegt dat thuis-klussende ouders negatief bekeken worden. Want dat doe ik niet, maar er zijn meer manieren dan de manier van Evenzo en Pelle, dat geef ik aan (als hun manier voor hun kind werkt is dat helemaal okee, maar dat schreef ik al eerder). Ik heb kennelijk ervaring met een andere groep leerlingen dan jij. Ik ken leerlingen die afgehaakt zijn, écht afgehaakt, door het persé moeten lezen elke avond en de druk die ze daardoor voelden. Ik ken ouders die helemaal gek werden van de eeuwige ruzie thuis die er door ontstond en die een kind zagen wat zichzelf steeds dommer ging voelen omdat het ondanks al het extra oefenen en evt bijles nog steeds niet ging zoals zijn ouders verwachten. Die groep is er ook, voor die groep zul je een andere manier van oefenen moeten bedenken. (En ik kan niet weten tot welke groep het kind van Evenzo hoort, want ik ken het niet). De ene manier is niet beter dan de andere manier, je moet naar je kind kijken en de beste keuze maken. Ik vind het jammer dat er wat minderwaardig gedaan wordt over ouders die niet kiezen voor het verplichte leesuurtje 's avonds, maar voor een speelsere manier, een manier die bij hun kind past (niet 'zo nu en dan een spelletje in de auto of soms een potje scrabble', maar regelmatig oefenen op een manier die het kind wel leuk vind en waarbij het gemotiveerd blijft), ook dat is thuis-klussen, als je het zo wilt noemen, al lijkt het misschien niet zo. Het kan allebei, het ligt aan het kind. Oei, de bel gaat en ik moet nu stoppen, dus ik heb geen tijd het ver te lezen ....
Mijn vriendin,
zeer gemotiveerd, zeer overtuigd van het nut van kunnen lezen, is uiteindelijk met thuis oefenen afgehaakt. Het werkte voor haar twee (dyslectische) dochters totaal niet.
Verder is het net, als ik de berichtjes van Pelle aan mij gericht lees, alsof ik tegen thuis oefenen zou zijn. Ik ben heel erg voor thuis lezen, ik zi graag met de kinderen in de bieb waar ze leuke boekjes uitkiezen. Ik probeer de hele dag door, op toepasselijke momenten, het lezen te stimuleren, zoals Reina het omschrijft. Kookboekjes, een kind dat informatie over iets wil (dino's, mummies) samen daarover op het internet te laten zoeken.
Ik ben het ook helemaal met Reina eens dat je eigen aanpak afhangt van hoe je kind is en ook van hoe jezelf bent. Wij lezen altijd voor het slapen gaan, net als tandenpoetsen inderdaad , omdat het bij het ritueel hoort. Een kind dat naar bed gaat zonder verhaaltje, dat is zo kaal, dat gebeurt nauwelijks. En dan leest het betreffende kind vaak ook zelf een deel. Nu lezen mijn twee oudste zelf in bed, derde begint daar ook mee, en jongste leert net (een beetje) lezen. Maar ik ga niet zitten en verplicht het kwartiertje lezen met een kind.
In mijn geval is het nog meer puzzelen, omdat we in duitsland wonen maar ik ook wil dat het Nederlands bijgehouden blijft. Vooral voor de derde (pdd-nos) is dat lastig, maar zoals we het nu doen (hij houdt bv. heel erg van kookboeken en van tuinboeken) gaat het wel goed. Af en toe oefenen we echt, want dan wil ik weten op welk avi-niveau hij zo ongeveer zit.
Wat ik eigenlijk wilde zeggen, het lijkt nu alsof er twee kampen zijn, de wel-oefenaars en de niet-oefenaars. Ik denk meer dat het te maken heeft met hoe omschrijf je dat oefenen, en hoe voer je het uit. En hoe hou je of breng je zo mogelijk het plezier erin bij.
Cultuurdingetje
Reina:"Want dat doe ik niet, maar er zijn meer manieren dan de manier van Evenzo en Pelle, dat geef ik aan (als hun manier voor hun kind werkt is dat helemaal okee, maar dat schreef ik al eerder). Ik heb kennelijk ervaring met een andere groep leerlingen dan jij. Ik ken leerlingen die afgehaakt zijn, écht afgehaakt, door het persé moeten lezen elke avond "
Dit betoog zou geloofwaardig zijn als je die 'andere manier' zou beschrijven. Maar dat doe je niet. In tegendeel. Je maakt dat wat Pelle en Even zo doen verdacht door 'afhaken' voor te spiegelen als bijna logisch gevolg van elke avond moeten lezen.
Je doet er zelfs een schepje bovenop met "Ik ken ouders die helemaal gek werden van de eeuwige ruzie thuis die er door ontstond en die een kind zagen wat zichzelf steeds dommer ging voelen omdat het ondanks al het extra oefenen en evt bijles nog steeds niet ging zoals zijn ouders verwachten." terwijl er niets is gezegd dat in die richting wijst.
Je verwoordt met je verwijten niet wat er bij Pelle en Even zo aan de hand is. Je verwoordt wel de Nederlandse onderwijscultuur die zich allerlei doembeelden in het hoofd haalt als de ouders zich met onderwijs aan hun kind gaan bemoeien.
Reina:"Ik vind het jammer dat er wat minderwaardig gedaan wordt over ouders die niet kiezen voor het verplichte leesuurtje \'s avonds, maar voor een speelsere manier, een manier die bij hun kind past (niet \'zo nu en dan een spelletje in de auto of soms een potje scrabble\', maar regelmatig oefenen op een manier die het kind wel leuk vind en waarbij het gemotiveerd blijft)"
En dit is dan de uitkomst van je stropopredenering. Je verzint het verwijt dat Pelle en Evenzo rechtstreeks er een dagelijks hysterisch gevecht van maken en vervolgens schets je een andere situatie die 'beter' zou zijn.
Je zuigt het uit je duim. De vergelijking met tandenpoetsen wordt niet voor niks gemaakt. Ook dat gaat niet door voor het leukste klusje van de dag, maar wordt wel gewoon gevonden en gedaan door de kinderen.
Het lijkt me goed als je bij jezelf te rade gaat. Probeer je eigen denken over onderwijs en ouderbemoeienis eens te herschikken. Probeer dat zonder verwijten en verdachtmakingen te formuleren.
Groet,
Miriam Lavell
Twee kampen
Mirreke:"Wat ik eigenlijk wilde zeggen, het lijkt nu alsof er twee kampen zijn, de wel-oefenaars en de niet-oefenaars. Ik denk meer dat het te maken heeft met hoe omschrijf je dat oefenen, en hoe voer je het uit."
Dat klopt. Die twee kampen beperken zich niet tot thuis lezen. Het gaat ook over op school lezen. De grondgedachte in Nederland, ook op school onder heel veel leerkrachten, is dat lezen moeilijk, vervelend en zielig is.
Dat je kleuters er niet mee mag vermoeien (die moeten kind zijn) en kinderen niet kunt en mag lastigvallen met enige druk om tot lezen te komen. En ook dat lezen niet thuis hoort omdat je thuis 'eindelijk' mag spelen.
De werkelijkheid is dat het ouders in het algemeen aan strategie ontbreekt om leesbevorderend te lezen met hun kind. Ik ben blij met Sleeplezen. Die vorm biedt voor ouders die geen idee hebben wat ze moeten doen, een uitvoerbare methode.
Neemt niet weg dat je ook dat elke dag zult moeten doen. En elke gelegenheid. En elke keer als de kleinste aanleiding zich voordoet. Inderdaad, ook met de kookvoorschriften op het griesmeelpak.
Groet,
Miriam Lavell
Nee miriam
Ik verwijt hen niks, dat heb ik al meermalen opgeschreven. Ik geef alleen aan dat er mensen zijn die om bepaalde redenen kiezen voor een andere manier van oefenen (die ik al wel omschreven heb, dat doe ik niet nog een keer), een manier die hier door sommigen afgedaan wordt als niet serieus bezig zijn met ( althans, zo lees ik het dan weer...).
"vervolgens schets je een andere situatie die \'beter\' zou zijn." nee, ik schrijf dat het bij sommige kinderen beter werkt, daarmee zeg ik niet dat het beter is.
"Je zuigt het uit je duim" Leuk, zo'n kreet, maar waar slaat ie op?
" Je verzint het verwijt dat Pelle en Evenzo rechtstreeks er een dagelijks hysterisch gevecht van maken en vervolgens schets je een andere situatie die \'beter\' zou zijn." nee, dat verwijt ik hen niet. Waar schrijf ik dat zij er een hysterisch gevecht van maken? Ik schrijf dat ik ouders spreek die het overkomen is en die daarom gestopt zijn met het dagelijks een stuk lezen, als reactie op het verwijt dat gemaakt lijkt te worden naar ouders die niet meer thuis op die manier oefenen. " Probeer dat zonder verwijten en verdachtmakingen te formuleren". Helaas herken ik die nu vooral bij jou. Jammer dat alles wat ik niet over Evenzo en pelle schrijf door o.a. jou op hen betrokken wordt. Maar ik ga in herhaling vallen, beter lezen wat er echt staat, zou ik zeggen.
Thuis eten
Reina:"Ik verwijt hen niks, dat heb ik al meermalen opgeschreven. "
Wat je meermalen herhaalt zijn juist verdachtmakingen en verwijten. Nu ook in een reactie naar Ellen die eigenlijk meer algemeen zou moet zijn.
Je zet de methode van Pelle en Even zo neer als een discutabele waarvan grote nadelen te verwachten zijn. Om je woorden te verzachten verschaf je ze een zelfgemaakt excuus, ze zullen wel bijzondere kinderen hebben.
Je beschrijft negatieve gevolgen van thuis moeten lezen die, als ze er al zijn, helemaal niks met lezen te maken hebben. Ze gaan namelijk net zo goed op voor thuis eten, thuis je aankleden, thuis je kamer opruimen, je tanden poetsen en ga zo maar door.
Vraag je af waarom je voor lezen dat doembeeld wel als excuus voor 'liever niet moeten' aandraagt en niet voor al die andere dingen.
Nogmaals: probeer dat zonder verdachtmakingen en verwijten te formuleren.
En eh... ik ken je voldoende. Ik ben er van overtuigd dat het niet je bedoeling is om naar te doen. Maar het is helaas wel het effect van je woordkeus.
Groet,
Miriam Lavell
Globaal ingevuld
Meer algemeen gesteld (ik zou niet durven om Reina's denkhoofd in te vullen):
De algemene mening over kamer opruimen, aan tafel eten, je optijd aankleden, je tanden poetsen en met twee woorden spreken, is dat het moet. Ook als kind niet wil en er een drama van maakt.
De algemene mening over thuis lezen is dat dat niet moet. Het waarom van die gedachte is eenvoudig: lezen leer je op school, niet thuis.
De werkelijkheid is dat voor voldoende leren lezen er thuis ook inspanning en leesactiviteit nodig is. Die werkelijkheid is nog niet algemeen geaccepteerd. Ook niet bij juffen. Vandaar dat iemand als Even zo zo'n mailtje ontvangt. Ze doet iets 'geks'.
Groet,
Miriam Lavell
Twee kampen?
Verplicht lezen staat niet tegenover op andere manieren je kind aan het lezen krijgen, het is de stap die je erna neemt. Als je het allemaal geprobeerd hebt, boekjes over hobbies, leuke tijdschriftjes, voorlezen tot je een ons weegt, noem maar op en je kind leest nog steeds niet, wat doe je dan? Als een kind niet leest wordt de achterstand met de rest van de klas steeds groter, het kind blijft op hetzelfde suffe boekjes niveau hangen en lezen wordt steeds minder leuk, waardoor het kind nog moeilijker aan het lezen is te krijgen.
Mijn middelste zat eind groep vier op avi 2 niveau en ondanks dat het volgens de school geen probleem was vond ik het hoogste tijd om in te grijpen. Zoon uitgelegd waarom lezen zo belangrijk is. Hij mocht het boek uit kiezen, tijdstip bepalen en de plek waar we gingen lezen, kopje chocolade melk of appelsap erbij. Maar gelezen werd er, elke dag, of je nou zin hebt of niet.
Inmiddels zijn we al weer een aantal jaren verder en ik vroeg hem naar aanleiding van dit draadje of het nou heel vreselijk was geweest, dat verplicht lezen. Weet je, hij kan het zich helemaal niet herinneren.
Even zo
Ik denk dat we inderdaad op een andere golflengte zitten. Als ik het heb over niet schadelijk bedoel ik een situatie waarin het wel gaat lukken, maar niet in het vereiste tempo. Geloof mij, ik ben net zo'n verantwoorde ouder als jij. Het lezen zit er in dit gezin gewoon ingebakken. Dat hoort erbij. Ik ben alleen niet het type om er een schoolse situatie van te maken als ik thuis aan de slag moet. Ik kon vroeger rustig een half uur tot een uur met mijn dochters op hun bed zitten en dan las ik voor, liet ze tellen, mochten ze woordjes invullen op lege stipjes, enz.. Ik heb dus echt wel actief meegewerkt aan hun leesvaardigheid, maar dat was bij ons pure ontspanning. Elke dag een verplicht kwartier past gewoon niet bij mij.
Ik probeer overigens gewoon van gedachten te wisselen, daarin hoef je het niet eens te zijn met elkaar maar van mijn kant is het ook niet mijn bedoeling je aan te vallen. Jij moet doen wat je goeddunkt. Dat de juf van je zoon vindt dat je opvallend veel met je kind oefent kan wel een signaal zijn dat het misschien een beetje té stevig is, maar alleen hoe je zoon erop reageert is van belang. Als hij het accepteert en het wordt geen regelrechte strijd is het jullie zaak hoe je het aanpakt.
Werkt het?
Evenzo, ik ben wel benieuwd of je het idee hebt dat het (verplichte) oefenen thuis ook vruchten afwerpt?
Chris
Verplicht oefenen
Ik heb al eerder geschreven in dit onderwerp maar er bestaan echt kinderen die geen zin hebben om te leren lezen, die het moeilijk vinden, het nut er niet van inzien enzovoorts. Dat kan je niet alleen aan de school over laten. Althans dat kan wel maar dan krijg je dus een kind in groep 8 wat nauwelijks kan lezen en naar een lager onderwijs type gaat dan het eigenlijk zou aankunnen.
Overigens is goed kunnen lezen niet alleen nodig voor HAVO of hoger natuurlijk maar ook in VMBO lijkt me het een belangrijke vereiste.
Het fijnst is natuurlijk als je kinderen kan verleiden om te lezen door boeken die hun interesse hebben, woordspelletjes en dergelijke.
Alleen dat werkt dus niet bij alle kinderen. Scrabble had bij mijn zoon niet gewerkt. Zijn woordenschat was veel te laag om een spelletje scrabble leuk te maken. Dat kwam pas later toen hij redelijk kon lezen.
Stripboeken vond hij wel leuk maar het vervelende daarvan is dat hij gewoon plaatjes kon kijken en dan niet ging lezen; Overigens met andere boeken las hij ook vaak maar de helft van de tekst.
Wat ik wel deed toen hij eenmaal een beetje kon lezen was samen stripboeken lezen. Dan lazen we allebei de dialoog van een van de personages en dan met gekke stemmetjes en zo.
Je hebt ook van die boeken die geschreven zijn als een script van een toneelstuk en dus bestaan uit alleen dialoog. Die lazen we ook wel met elkaar en dan met een oudere broer of zus er bij en dan om de beurt een personage. Dat vond mijn zoon nog wel leuk.
Alleen dat was allemaal dus pas toen hij al wat kon lezen.
Het eerste begin was gewoon moeilijk voor hem en hij vond het absoluut niet leuk. Ik ben toen inderdaad elke dag met hem gaan oefenen. Hij vond dat zeker niet altijd leuk maar zoiets hoeft ook niet tot enorme drama's te lijden. Hij moest tenslotte wel eens vaker iets doen wat hij niet leuk vond.
Lezen is nooit zijn hobby geworden. Fictie al helemaal niet. Alleen af en toe informatieve boeken (met korte stukjes en veel plaatjes) en stripboeken. Oh en ook wel tijdschriften als donald duck en later voetbaltijdschriften. Hem zelf die tijdschriften te laten lezen had echter geen enkel nut gehad want dan is het vooral koppen lezen en plaatjes kijken.
Om te leren lezen was echt de enige methode om samen hard op te oefenen. Sleeplezen kende ik niet. Jammer want anders was dat vast wel wat geweest.
Maylise
Kaaskopje
"Als ik het heb over niet schadelijk bedoel ik een situatie waarin het wel gaat lukken, maar niet in het vereiste tempo."
Houd je er dan ook rekening mee dat je na je 9e maar mondjesmaat beter leert lezen? NIet in het vereiste tempo leren lezen betekent dus dat het moeilijk wordt om lezen goed onder de knie te krijgen.
"Ik kon vroeger rustig een half uur tot een uur met mijn dochters op hun bed zitten en dan las ik voor, liet ze tellen, mochten ze woordjes invullen op lege stipjes, enz.. Ik heb dus echt wel actief meegewerkt aan hun leesvaardigheid, maar dat was bij ons pure ontspanning. Elke dag een verplicht kwartier past gewoon niet bij mij."
Ik volg je dus niet. Ik zit met mijn zoontje een kwartier op ons bed om te lezen, daarna lees ik voor en babbelen we wat na. Dat omschrijf ik als min of meer verplicht maar het ziet er totaal niet anders doe dan wat jij deed. Maar ik moet me verdedigen tegen het verplichtende karakter. Jij doet precies hetzelfde en dan heet het 'pure ontspanning'.
"Dat de juf van je zoon vindt dat je opvallend veel met je kind oefent kan wel een signaal zijn dat het misschien een beetje té stevig is".
Dat heeft de juf nergens en nooit gezegd.
Chris
Ik heb geen idee. Hij krijgt extra begeleiding op school, hij oefent thuis en er zit vooruitgang in maar minder dan wenselijk. Je kunt dan concluderen dat extra oefenen niet helpt. Je kunt ook concluderen dat je moet onderzoeken of er meer aan de hand is (dyslexie?) en/of er een andere strategie moet worden gebruikt.
Bovendien als het geen vruchten lijkt af te werpen kun je je afvragen wat er gebeurt als je stopt met de extra oefening. Ik neem niet aan dat hij dan als een speer vooruit schiet.
Dolfje weerwolfje
Irritant inderdaad die neef Leo!
Ook voor de rest ben ik het helemaal met je eens.
Voorgaande reactie van pelle
Die was dus van mij! Oeps.
Helemaal eens met miriam en maartje
Ik ben het helemaal eens met Miriam en misschien nog wel meer met Maartje.
"Als je het allemaal geprobeerd hebt, boekjes over hobbies, leuke tijdschriftjes, voorlezen tot je een ons weegt, noem maar op en je kind leest nog steeds niet, wat doe je dan? Als een kind niet leest wordt de achterstand met de rest van de klas steeds groter, het kind blijft op hetzelfde suffe boekjes niveau hangen en lezen wordt steeds minder leuk, waardoor het kind nog moeilijker aan het lezen is te krijgen."
Graag jullie advies.
Te ingewikkeld
Even zo, zie http://www.ouders.nl/cgi-bin/TMMforum/NFshowpost.cgi?template=4&actueel=0&archief=1&zoek=sleeplezen&thread=154187&forumsel=23&forum=23&post=2491830 en volg de links in die draadjes naar de andere draadjes.
Mijn mening over het standaard leesonderwijs is dat het te ingewikkeld is. Kinderen worden overladen met do's en don'ts en missen de echte bedoeling. Juffen zijn veel te rigide met de volgorde, waardoor kind maar blijft hangen in hetzelfde kringetje. Voor kinderen is lezen vervelend als er geen voortuigang in zit.
Lees, maar hou je vooral niet aan de AVI niveau's (of hoe dat ook moge heten tegenwoordig). Lees wat je kind zelf interessant vindt.
Lees voor niet alleen om een leuk verhaal te lezen, maar daadwerkelijk om voor te doen hoe jij leest. Zorg dat je kind kan volgen wat je doet.
De tips vind je in de draadjes. De 'nou moe's' van ouders die het uitproberen ook.
Groet,
Miriam Lavell
Miriam
Ik ken dat draadje heel erg goed 
. Ik heb het geprobeerd, het had effect en gaf hem een zetje dat het sneller kan en moet. Maar het is voor mijn zoontje niet een methdoe om langdurig toe te passen omdat hij teveel druk ervaart ofzo.
Moeilijk
"Maar het is voor mijn zoontje niet een methdoe om langdurig toe te passen omdat hij teveel druk ervaart ofzo. "
Het moeilijkste is om je houding als begeleider (tot en met lichaamstaal en veranderende ademhaling) positief te houden. Dat zou je moeten leren. Toch maar een cursus dan.
Groet,
Miriam Lavell
Zelfde probleem en zelfde oplossing
Evenzo:"Als je het allemaal geprobeerd hebt, boekjes over hobbies, leuke tijdschriftjes, voorlezen tot je een ons weegt, noem maar op en je kind leest nog steeds niet, wat doe je dan? Als een kind niet leest wordt de achterstand met de rest van de klas steeds groter, het kind blijft op hetzelfde suffe boekjes niveau hangen en lezen wordt steeds minder leuk, waardoor het kind nog moeilijker aan het lezen is te krijgen." Graag jullie advies."
Tja, kind 3 in tegenstelling tot de anderen leest ook een stuk moeilijker. Hij had wel altijd interesses in letters en wat staat daar, wilde graag leren lezen en deed zijn best, maar tegen het einde van groep 3 begon hij het lezen te ontwijken. Hij vond het beslist niet leuk en waarschijnlijk gewoon omdat het hem zoveel moeite kost.
Op andere vakken gaat het meer dan goed maar met taal scoort hij met heel veel moeite net voldoende. Hij is al eens getest buitenschool om, omdat ik iets als dyslexie of dysorthografie vermoedde, maar volgens de logopedist kwam dat niet uit de test. Ondertussen leest hij andere woorden dan er staan, slaat kleine woordjes over of verwisselt ze met andere en heeft ontzettend veel hardnekkige taalfouten. Als hij een dictee of opstel moet schrijven is hij rustig in staat om hetzelfde woord drie keer anders te schrijven in één zin. De zinnen zijn a-grammaticaal, er missen woorden, ze gaan van de hak-op-de-tak en b's en d's worden verward net als groepen letters zoals "ts" schrijven ipv "st". Zelfs overschrijven gaat constant fout. En verbeter je een schrijfwijze van een woord, dan maakt hij verderop rustig weer een fout in de spelling daarvan, ook al hoeft dat dan niet dezelfde te zijn.
School doet niks, want hij scoort "nog" voldoende. Logopedist zegt dat hij pas als problematisch mag worden aangemerkt als hij onder zijn leeftijd scoort en dat dat er misschien wel aankomt als we niet genoeg hulp bieden.
Tja, ik ga natuurlijk niet erop wachten dat mijn kind eerst verzuipt en een flinke achterstand krijgt alvorens hulp te bieden.
Dus na alle woordspelletjes, Nintendo's, strips, tijdschriften, enz. geprobeerd te hebben is het hier gewoon een verplicht kwartier lezen met zijn moeder geworden. Een dik, leuk boek met onderwerp wat hem aanspreekt (draken) met wat moeilijker en niet te grote tekst. Ik heb namelijk gemerkt dat die beginnersboekjes met grote letters en daardoor onduidelijke vorm van zinnen alleen maar lastiger voor hem zijn en hij makkelijker de fout in gaat met korte woordjes dan met langere. De hoofdstukken zijn vrij kort, zodat ze ongeveer een kwartiertje duren. We lezen een hoofdstuk per leer. Hij leest de gewone drukletters en ik de schuingeschreven of anders geschreven test. Het kan me geen barst schelen hoe snel hij leest, maar wel dat hij leest wat er staat. En ja, er zit nu weer vooruitgang in en hij begint lezen nu minder erg te vinden dan eerst, omdat er weer vertrouwen in begint te krijgen dat hij toch wel vooruit kan komen.
Ik heb het idee dat het er niet zoveel toe doet welke manier je gebruikt om een kind te laten oefenen met lezen, als het maar oefent en soms is dat , vooral in het begin, niet zo leuk. Jammer dan. Zijn oudere broer heeft een taalstoornis en kwam niet tot praten, wat andere kinderen normaal gesproken vanzelf leren en leuk vinden om te leren en mee te oefenen. Die kreeg dus verplichte oefeningen om te leren praten en zodoende krijgt een ander kind van me oefeningen om te lezen, aangezien hij het niet vanzelf doet. Ik zie het verschil niet zo.
Groeten Primavera