Samen fietsen in de brugklas
Mijn dochter zit momenteel in de brugklas, het is 15 km enkel fietsen en zelf vind ze dat totaal geen probleem.
Ze zit met een meisje in de klas uit het dorp en samen hebben ze al 8 jaar in de klas gezeten en zo was het logisch dat ze samen fietsen.
We zijn nu 4 weken verder en het is echt een ramp, het ander meisje fietst erg traag, als het regent belt ze opa omdat ze niet nat wilt worden (die komt haar ophalen, mijn dochter fietst dan gewoon verder in de regen), op de terugweg moet ze elke keer boodschappen doen voor haar moeder en als mijn dochter een keer niet meefietst in de ochtend gaat ze met de bus want ze durft niet alleen. Onderweg zegt het meisje niets of ze zeurt over het fietsen en op school negeert ze mijn dochter totdat de school uit is en dan is mijn dochter weer goed genoeg om mee te fietsen. Op de basisschool waren ze geen vriendinnen, hebben ook nooit afgesproken. Zelf erger ik mij ook heel erg, die moeder heeft mij 8 jaar genegeerd en belt nu wekelijks over dingen over school. Nu ben ik dus en ook mijn dochter wel goed genoeg.
Gisteren was mijn dochter ziek en vroeg ze of dat meisje haar tekenspullen mee kon nemen, die lagen nog in de klas te drogen en dat moest ze thuis afmaken en vandaag weer meenemen. Ze had het beloofd maar ze heeft het niet meegenomen omdat ze de bus moest halen.
Mijn dochter was echt heel erg woedend, en ze is er helemaal klaar mee. Vanmorgen is ze ook boos weggefietst van het meisje en gezegd dat ze alleen fietst, uiteindelijk is het meisje omgedraaid en mocht ze weer met de bus naar school. Wederom appte de moeder, dat mijn dochter boos weg gefietst was, ik zei dat ze inderdaad boos was omdat haar dochter haar tekenspullen niet mee genomen had en mijn dochter het liefste alleen gaat fietsen..
Gaat het bij iedereen zo altijd zo moeizaam?
Renmuis schreef op 05-10-2021 om 12:29:
Tussen de regels door oordeel je erg negatief over dat meisje. Spreek je dat ook zo uit naar je dochter? Als je dochter daadwerkelijk fysiek en emotioneel zo sterk is, zou het natuurlijk niet verkeerd zijn als ze wat aanpassings- en inlevingsvermogen leert.
Ik ben het ermee eens hoor dat je dochter niet per se de verantwoordelijkheid op zich hoeft te nemen omdat dat meisje niet zelf durft de fietsen. Ze moet haar eigen grenzen bewaken. Maar het is natuurlijk wel mooi om een beetje voor elkaar te zorgen binnen de mini-maatschappij van de klas, en de kinderen die nog niet zo ver zijn een beetje op sleeptouw te nemen.
Ik zal niet weten waarom mijn dochter nu ineens wel goed is voor een klasgenootje die haar 8 jaar negeert heeft. Altijd smoesjes met afspreken, achter haar rug om roddelen. Mijn dochter helpt vaak juist de kwetsbare kinderen maar ze heeft ook haar grens: Ze zegt zelf 8 jaar ben ik niet goed genoeg geweest en nu is ze afhankelijk van me, nee daar trap ik niet in, het is ook een beetje geven en nemen. Ik vind het alleen maar goed dat mijn dochter haar grens aan geeft.
Hier is zoon na een paar dagen ook alleen gaan fietsen. Dat je elkaar de eerste dagen helpt is prima, maar daarna moet een kind toch zelfstandig naar school kunnen fietsen? Verplicht 15 km samen fietsen met iemand waar je geen klik mee hebt lijkt me echt te hoog gegrepen. Het is aan het meisje en haar moeder om een oplossing te vinden als ze niet zelfstandig kan fietsen, niet aan je dochter.
Overigens regel ik op deze leeftijd geen dingen meer met moeders van vriendjes, ik leer mijn kinderen om zelf hun zaken te regelen.
Renmuis schreef op 05-10-2021 om 12:29:
Tussen de regels door oordeel je erg negatief over dat meisje. Spreek je dat ook zo uit naar je dochter? Als je dochter daadwerkelijk fysiek en emotioneel zo sterk is, zou het natuurlijk niet verkeerd zijn als ze wat aanpassings- en inlevingsvermogen leert.
Ik ben het ermee eens hoor dat je dochter niet per se de verantwoordelijkheid op zich hoeft te nemen omdat dat meisje niet zelf durft de fietsen. Ze moet haar eigen grenzen bewaken. Maar het is natuurlijk wel mooi om een beetje voor elkaar te zorgen binnen de mini-maatschappij van de klas, en de kinderen die nog niet zo ver zijn een beetje op sleeptouw te nemen.
Ik denk dat zoiets ook erg afhankelijk is van het feit of je het betreffende meisje wel of niet mag. In het eerste geval ben je toch wel wat sneller geneigd om rekening te houden met haar, in het 2e geval een stuk minder.
Femmie1982 schreef op 05-10-2021 om 12:43:
[..]
Ik zal niet weten waarom mijn dochter nu ineens wel goed is voor een klasgenootje die haar 8 jaar negeert heeft. Altijd smoesjes met afspreken, achter haar rug om roddelen. Mijn dochter helpt vaak juist de kwetsbare kinderen maar ze heeft ook haar grens: Ze zegt zelf 8 jaar ben ik niet goed genoeg geweest en nu is ze afhankelijk van me, nee daar trap ik niet in, het is ook een beetje geven en nemen. Ik vind het alleen maar goed dat mijn dochter haar grens aan geeft.
Precies. Dit kan ze dan toch zelf bij dat meisje aangeven?
Dat die moeder jou stalkt moet jij mee dealen. (Nee Ria, de meisjes zoeken het zelf uit.)
RosaMontana schreef op 05-10-2021 om 12:56:
Hier is zoon na een paar dagen ook alleen gaan fietsen. Dat je elkaar de eerste dagen helpt is prima, maar daarna moet een kind toch zelfstandig naar school kunnen fietsen? Verplicht 15 km samen fietsen met iemand waar je geen klik mee hebt lijkt me echt te hoog gegrepen. Het is aan het meisje en haar moeder om een oplossing te vinden als ze niet zelfstandig kan fietsen, niet aan je dochter.
Overigens regel ik op deze leeftijd geen dingen meer met moeders van vriendjes, ik leer mijn kinderen om zelf hun zaken te regelen.
Dit inderdaad. Ik zou die moeder ook afkappen als ze via jou dingen wil regelen voor haar dochter. Ik wuifde dat soort moeders altijd weg met een O dat moeten ze maar lekker zelf regelen/afspreken.
Je dochter kan dat meisje zelf appen en als die moeder gaat zeuren dan zou ik je dochter steunen en het verder afhouden.
Ik moest vroeger ook 13 km fietsen naar school en kon in het begin het tempo van de groep niet bijhouden. Was erg vervelend kan ik me nog herinneren en praten lukte dan ook niet echt omdat ik energie moest sparen/hijgend op het topje van mijn kunnen fietste. Ik was blij met de fijne sfeer en enigssinds solidariteit die er toen was. Ben naar de huisarts gegaan die inspanningsastma constateerde en me een puffer gaf waarmee het uiteindelijk beter ging.
Mijn oudste hoeft maar 7 km maar was ook al snel klaar met het samen fietsen. Die fietste gelukkig met 2 meiden die met elkaar bevriend waren mee dus dat maakte het afhaken wat makkelijker.
Je dochter is idd niet verantwoordelijk voor het andere meisje, en als zeker als ze op school ook geen klik hebben snap ik dat ze voor zichzelf kiest. Maar een iets meelevendere houding met het andere meisje lijkt me wel vriendelijk. Het is ook naar om 15 km mee te moeten buffelen met iemand die fysiek sterker is, dus dat maakt het ook logisch dat ze niet kan praten, er soms over klaagt en vaker met de bus wil/of met iemand meerijd. Hopelijk lukt het haar om de cirkel te doorbreken en conditioneel te groeien en evt een ander meefietsmaatje met meer gelijk tempo te vinden.
Ilselotte schreef op 05-10-2021 om 13:04:
Ik moest vroeger ook 13 km fietsen naar school en kon in het begin het tempo van de groep niet bijhouden. Was erg vervelend kan ik me nog herinneren en praten lukte dan ook niet echt omdat ik energie moest sparen/hijgend op het topje van mijn kunnen fietste. Ik was blij met de fijne sfeer en enigssinds solidariteit die er toen was. Ben naar de huisarts gegaan die inspanningsastma constateerde en me een puffer gaf waarmee het uiteindelijk beter ging.
Mijn oudste hoeft maar 7 km maar was ook al snel klaar met het samen fietsen. Die fietste gelukkig met 2 meiden die met elkaar bevriend waren mee dus dat maakte het afhaken wat makkelijker.
Je dochter is idd niet verantwoordelijk voor het andere meisje, en als zeker als ze op school ook geen klik hebben snap ik dat ze voor zichzelf kiest. Maar een iets meelevendere houding met het andere meisje lijkt me wel vriendelijk. Het is ook naar om 15 km mee te moeten buffelen met iemand die fysiek sterker is, dus dat maakt het ook logisch dat ze niet kan praten, er soms over klaagt en vaker met de bus wil/of met iemand meerijd. Hopelijk lukt het haar om de cirkel te doorbreken en conditioneel te groeien en evt een ander meefietsmaatje met meer gelijk tempo te vinden.
Toen ik begon liep ik qua conditie een jaar achter op de anderen. Maar als je het verder gezellig hebt, dan is dat gewoon geen probleem. Als je niets met elkaar hebt, dan is het gewoon niet leuk om samen te fietsen. Dan is niet het probleem van TO.
Renmuis schreef op 05-10-2021 om 12:29:
Tussen de regels door oordeel je erg negatief over dat meisje. Spreek je dat ook zo uit naar je dochter? Als je dochter daadwerkelijk fysiek en emotioneel zo sterk is, zou het natuurlijk niet verkeerd zijn als ze wat aanpassings- en inlevingsvermogen leert.
Ik ben het ermee eens hoor dat je dochter niet per se de verantwoordelijkheid op zich hoeft te nemen omdat dat meisje niet zelf durft de fietsen. Ze moet haar eigen grenzen bewaken. Maar het is natuurlijk wel mooi om een beetje voor elkaar te zorgen binnen de mini-maatschappij van de klas, en de kinderen die nog niet zo ver zijn een beetje op sleeptouw te nemen.
Helemaal mee eens maar het moet natuurlijk niet zo zijn dat een gedwongen contact leidt tot niet zelf je draai kunnen vinden in de nieuwe groep. Dat na 6 weken iedereen denkt dat ze Marietje niet hoeven vragen voor een spelletje ping pong in de pauze/een groepje voor een opdracht/een keer chillen na school bij iemand thuis, omdat Marietje altijd met Truusje is.
Niet geheel ondenkbaar als Truusje erg claimend gedrag vertoont.
Na het debacle in de brugklas heeft dochter goed geleerd om voor zichzelf op te komen. Afgelopen september is ze gestart op de universiteit en er blijkt een medestudent te zijn die op dezelfde middelbare heeft gezeten. Die medestudent wil heel graag op sleeptouw genomen worden, durft niet zo goed contact met anderen te maken en komt steeds bij mijn dochter met allerlei zaken.
Als dochter nu vermoed dat er iets samen gedaan moet worden is ze haantje de voorste met een ander vragen als ze denkt dat die oude bekende toch weer met haar samen wil. Ze heeft het ook tegen die persoon gezegd: Ik wil alle medestudenten leren kennen en niet altijd alles met jou samen doen.
Ze weet al goed hoe die persoon bepaald werk doet, dat ze daarmee kan werken als het allemaal niet zo nauwkeurig hoeft, dan vormen ze wel een groepje. Voor opdrachten die heel precies moeten kiest ze liever iemand anders.
Ook op korte afstand kan samen fietsen niet tot tevredenheid leiden. Hier jaren geleden maar5 km door de stad met één groot geregeld kruispunt waar fietsmaatje van mijn dochter er geen been in zag om door rood te rijden. Dat wilde mijn dochter persé niet, dus die ging voortaan alleen. Mijn dochter vroeg aan mij of ze dat kon maken en ik heb haar toen groot gelijk gegeven.
Dank je wel voor al de berichten, ik weet nu dat het vaker voorkomt. Mijn dochter gaat het vandaag aankaarten, wat ze daar zeggen boeit me niet, mocht die moeder mij hier over bellen zeg ik gewoon dat de meiden het zelf moeten uitzoeken en ik achter mijn dochter sta. Hopelijk geeft het zo mijn dochter ook een goede start op de nieuwe school.
Femmie1982 schreef op 05-10-2021 om 13:50:
Dank je wel voor al de berichten, ik weet nu dat het vaker voorkomt. Mijn dochter gaat het vandaag aankaarten, wat ze daar zeggen boeit me niet, mocht die moeder mij hier over bellen zeg ik gewoon dat de meiden het zelf moeten uitzoeken en ik achter mijn dochter sta. Hopelijk geeft het zo mijn dochter ook een goede start op de nieuwe school.
Lijkt mij prima. Meer kun je niet doen.
En waarom belt die moeder jou voor dingen van school? Wat zijn dat dan voor dingen? Mijn zoon zit ook in de brugklas, maar ik kan niets bedenken wat ik met een andere ouder zou moeten bespreken. De kinderen zitten met z'n allen in een appgroep en daar worden dingen aan elkaar gevraagd. Ik verwijs hem altijd daarnaar als hij zich iets afvraagt en ik weet het ook niet.
Kun je niet tegen die moeder zeggen, "ze zitten nu x weken op school, ik weet het niet/ik wil het niet weten/ik bemoei me er niet meer mee want het gaat goed" bij vragen maar ook bij onzinnige zaken als "doet jouw dochter ook zo lang over bio?" En ik zou niet meer opnemen natuurlijk 
Maar ik mis altijd gesprekken, dus bij mij zou dat niet opvallen.
Mijn dochter, nu klas 2, had het zelfs met haar beste vriendinnetje. Vriendin fiets nogal slingerend en dochter vind haar vaak negatief en zeurend ‘s ochtends terwijl ze dan zelf gezellig is opgestaan.
Nadat ze een keer is gevallen doordat ze moest uitwijken voor het slingerende criendinnetje en daardoor werd aangereden door een inhalende fietser was ze het zat. Ze fietsen nu niet meer elke dag samen maar zo’n twee keer per week.
Valeria schreef op 05-10-2021 om 14:06:
En waarom belt die moeder jou voor dingen van school? Wat zijn dat dan voor dingen? Mijn zoon zit ook in de brugklas, maar ik kan niets bedenken wat ik met een andere ouder zou moeten bespreken. De kinderen zitten met z'n allen in een appgroep en daar worden dingen aan elkaar gevraagd. Ik verwijs hem altijd daarnaar als hij zich iets afvraagt en ik weet het ook niet.
Kun je niet tegen die moeder zeggen, "ze zitten nu x weken op school, ik weet het niet/ik wil het niet weten/ik bemoei me er niet meer mee want het gaat goed" bij vragen maar ook bij onzinnige zaken als "doet jouw dochter ook zo lang over bio?" En ik zou niet meer opnemen natuurlijk
Dat dus. Ik was zo blij toen de tweede naar de middelbare ging. Geen zeurende ouders meer die je aanspraken bij school of opbelden over futiliteiten in het te maken huiswerk. School was eindelijk min of meer kind zijn eigen verantwoordelijkheid. Natuurlijk hielpen/ adviseerden we waar nodig maar geen zeurende andere ouders meer.
Dus die ouders kiezen een school uit voor hun kind maar vervolgens mag het kind er niet zelfstandig naartoe fietsen en maken ze hun kind afhankelijk van jouw kind? Lekkere houding. Het komt op mij ook over alsof jouw dochter alleen goed is om samen mee te fietsen. Daarbij, als de opa van dat meisje haar brengt, waarom laat die jouw dochter dan door de regen fietsen? Hij kan haar net zo goed meenemen.
Het is ook sowieso niet de verantwoordelijkheid van jouw kind dat dat andere meisje op school komt. Zij kiezen een school ver weg zonder dat het kind fysiek en mentaal in staat is om daar zelfstandig te komen met de fiets. Dan is het ook hun verantwoordelijkheid om te zorgen dat hun kind daar komt.
Ik ben zeker voor rekening houden met elkaar, maar niet tegen elke prijs. Dit lijkt op enkel nemen zonder te geven (dochter niet mee laten rijden met opa, tekenspullen 'vergeten'). Die moeder zou ik ook laten weten dat de meiden het zelf maar moeten regelen en dat je je dochter steunt in haar keuze vanwege de hier door jou reeds genoemde redenen en vooral ook het feit dat ze zich gebruikt voelt.