Rapport zoon: ik herken hem niet
rapport van middelste zoon is binnen, hij scoort bij hoofdstuk algemeen, MATIG..
dus contact met leerkracht, contact met medeleerlingen enz enz overal matig!!
Ik herken dit niet, bij zijn vorige rapporten was dit altijd Voldoende en zelfs ruimvoldoende.
Ik was met zijn verjaardag in de klas en ik vond hem behoorlijk apatisch, stil, voorzich uitstaren, ongeintreseerd.
Herken ik totaal niet, hij is hier het zonnetje in huis, vrolijk gezellig, erg sociaal, ook naar andere volwassenen toe. Op sport is hij net als thuis, eigenlijk is hij overal waar ik hem zie zoals thuis. Behalve dus nu op school.
Hij word getest omdat hij dyslectisch is, en daarvoor moest de leerkracht ook een vragen lijst invullen.
Volgens haar, maakt zoon nauwelijks oogcontact, praat op een monotome manier, erg gesloten is, niet kan zien of iemand boos of verdrietig is, en overdreven geboeid kan raken door een bepaald ding of geluid, en dat hij geen expressie toont in gezicht bij boosheid vreugde of verdriet.....???
dit is niet mijn zoon!>? echt niet.
Het is alsof ze het over iemand anders hebben.
Nog geen enkele leerkracht heeft dit ooit over hem gezegt??
Kind zit dus duidelijk niet lekker in zijn vel. Maar hoe kan hij in juni 09 nog een vrolijk, gezellig mannetje zijn, en in november 09 een gesloten kind met een wezeloze blik??!?!?!?!?
groet, polly
En...
hadden jullie niet pas geleden een opa verloren? Kan ook een oorzaak zijn.
Overigens vind ik dat de leerkracht de kenmerken van autisme wel erg uit het hoofd geleerd heeft en die nu mooi projecteert op jullie kind. Trap daar niet in, autisme heb je ook thuis en ook al vanaf baby-tijd.
Pelle
jij kent middelste zoon, dit zijn toch geen eigenschappen die bij hem passen? heb jij ooit mijn zoon zo gezien?? en jij ziet hem maar heel af en toe, dus jullie zijn "vreemde" maar tegen jullie doet hij toch ook nooit zo? niet aankijken, zonder intonatie praten? zeg nou zelf??
Caillic
Wij zouden toch dan thuis ook een gedrags verandering moeten zien als hij het zo moeilijk heeft met opa's dood?
mijn middelste zoon is wel de laatste van wie ik autisme zou vermoeden.
Oudste zoon loopt bij de GGZ maar als ik die vragen lijsten projecteer op middelste is hij alles behalve autistisch...???
Maar toch
Vooropgesteld dat ik alleen maar wat veronderstel/fantaseer/probeer in te leven...
Thuis 'leeft' opa voort, er is misschien een foto, jullie praten er weleens over. Op school is dat er allemaal niet, er is zelfs geen enkele aandacht voor en andere kinderen praten terloops over hun opa. Dat kan hem op school erg timide maken.
Op dezelfde manier verloopt het met het zieke broertje. Thuis is daar aandacht voor, op school telt het helemaal niet. Oh, en dan oudste, die dus ook z'n problemen heeft. Het kan allemaal wat veel zijn voor middelste, waardoor hij niet meer in de stroom mee kan op school.
Los van dit alles, kan het natuurlijk ook gewoon zijn dat het he-le-maal niet klikt tussen juf en middelste. Elkaar altijd verkeerd begrijpen, andere golflengte. Begrijp ik nou dat hij is blijven zitten? Misschien voelt hij zich totaal niet thuis in de nieuwe klas. Een beetje: "wat doe ik hier?".
Ik zou toch voorzichtig bij hem willen lospeuteren hoe hij het zelf ziet. Probeer eens met hem te praten, met alle aandacht en tijd voor hem.
Praten
Praat eens met hem?Misschien kan hij onder woorden brengen wat er aan scheelt,hoe hij zich voelt in de klas?
Bastet
Polly
'Maar hoe kan hij in juni 09 nog een vrolijk, gezellig mannetje zijn, en in november 09 een gesloten kind met een wezeloze blik??!?!?!?!? '
Bij onze zoon is het in een maand compleet bergafwaarts gegaan tussen hem en zijn juf. Zijn novemberrapport was nog lovend, in januari was het: 'Dit soort kinderen hoort niet op een gewone school thuis...'
Het lijkt erop alsof het goed mis zit tussen je zoon en de juf. Ik zou een gesprek aanvragen met haar en de intern begeleider of de directie. Dan zou ik uitleggen hoeveel zorgen je je maakt. Je ziet dat het slecht gaat met je kind op school. Wat doet de juf eraan om een band op te bouwen met hem? Wat doet de school om de juf hier in te ondersteunen? En dan heel duidelijk benadrukken dat hij deze problemen niet eerder heeft gehad, dat hij ze thuis ook absoluut niet heeft, dat de oorzaak dus in de klas van deze juf te vinden is.
Ik zou niet in discussie treden met alleen deze juf. Daar heb ik zeer slechte ervaringen mee. Sommige leerkrachten zijn niet in staat om verstandig met dit soort situaties om te gaan. Zij houden het voor zichzelf en spreken er niet over met hun leidinggevenden. Dat geeft dan onnodige vertraging.
Inderdaad....
sluit me helemaal aan bij Wolkje.En Polly,een kind is autistisch,maar kan nooit autistisch worden.
wij hebben het ook gehad,leuke spontane kleuter,altijd vrolijk,glinstertjes in zijn ogen.Gaat naar groep 3,krijgt probleempjes,juf reageert daar verkeerd op en zoon sluit zich op,gaat voor zichzelf uit zitten staren,doet niets meer.Komt school met ASS onderzoek.Zoon zit nu op andere school,gaat goed,maar de glinstertjes komen niet terug.Dus snel iets doen!!!!!
Er is duidelijk iets aan de hand met je zoon,hij zit niet lekker in zijn vel,praat met hem,probeer te ontdekken waar hij mee zit.
Hier ook! snel iets doen!
Dochter kreeg dit in groep 6. Ik ben een keer op school geweest om te helpen met een knutselmiddag en schrok me rot hoe apatisch dochter in de klas zat (thuis is ze een gezellige kwebbel). Meester vond haar een 'sloom wichtje' dat nodig een sovatraining moest doen. Ze werd erg gepest (was tot en met groep 5 niet aan de orde) maar meester vond dat het aan haar lag omdat ze niks terug deed. Ik heb gevraagd of hij eens in de balletschool wilde kijken (stond naast de school) want daar is dochter haantje de voorste en heeft ze het hoogste woord, gewoon om te zien hoe ik haar zelf zie. Maar daar had hij geen zin in. Toen dochter ook thuis apatisch werd en lichamelijke klachten kreeg, heb ik haar van school gehaald (ook omdat ze de meester in een volgende klas weer zou krijgen). Haar glinstertjes zijn gelukkig wel teruggekomen onder leiding van de geweldige juf van de nieuwe school. Dochter voelde zich op de oude school niet veilig en trok zich steeds verder terug, waardoor een buitenstaander haar misschien ook als probleemgeval zou zien. Het is geweldig om te zien hoe ze zich vol enthousiasme op alle nieuwe dingen stort. Niks apatisch meer aan te zien. Het enige waar ik spijt van heb is dat ik het te lang heb aangezien. Snel aan de slag dus, jouw kind heeft hulp nodig.
10 december
staat er al gesprek geplant met de juffen.
vandaag dyslextie test gehad, en ik heb vooraf aangegeven wat het verschil was tussen hoe wij hem zien en hoe zijn juf hem dit jaar ziet, en hoe anders het was met vorig jaar.
Degene die de test afnam en dus de hele dag met hem is bezig geweest herkende ook weinig in wat de juffen hadden ingevuld.
Ik ga zeker met de juf in gesprek, maar van school halen is geen optie, ik ben heel tevreden over de school, ze doen werkelijk hun best, als nou net deze ene juf mijn zoon niet zo ligt vind ik dat geen reden om hem van school te halen. Ze zitten in onze ogen op de beste school die er is. Dus misschien naar een andere klas overplaatsen ( school is groot genoeg)
We zullen zien, ik ga in iedergeval middelste eens wat meer aandacht geven.
groet, pol
Emma en polly
mijn zoon zal zeggen ik 'ben' niet autistisch ik 'heb' autisme en ben tojazoon
Maar dit even terzijde.
Polly, het is goed dat je hem zelf zo in de klas hebt gezien; dan zie je ook wat de juf op dit moment ziet. En nu weet je ook dat hij zich niet prettig voelt in de klas. Het is moeilijk om er achter te komen wat er precies is; maar het kan soms gebeuren dat het gewoon niet zo klikt met de leerkracht? Of dat het in het nieuwe jaar ineens een stuk moeilijker is allemaal? Of dat hij beseft dat hij toch anders is (door dyslectie?)Succes
Polly
ten eerste wat ontzettend sneu dat je zoon op school zich zo anders is dan thuis. Ik begrijp dat je zelf gezien hebt dat hij zich duidelijk anders gedraagt dan thuis.
Heb ik nou goed begrepen dat hij dit schooljaar doubleert? Het kan dan namelijk best zijn dat hij nog een plek in deze klas moet vinden. De kat uit de boom kijkt zeg maar. Hoewel, als ik het nu typ, vind ik wel dat hij dan behoorlijk lang de tijd neemt om de boel eens aan te kijken.
Verder ben ik het met je eens dat alles wat de juf noemt, wel heel erg lijstje autisme gebonden is.
Wat vond je zoon zelf van het rapport? Herkent hij wat is aangekruist? Kan hij zelf misschien verklaren hoe het komt dat dat is ingevuld?
Verder zou ik me kunnen voorstellen dat tijdens het afnemen van de dyslexietest hij een leuk 1-op-1 contact met de tester had en dat die daarom het gedrag beschreven door de juf niet herkent. Juf ziet hem natuurlijk vaak in een groep.
Verder vraag ik me af of de juf dit ook al besproken heeft met de leerkracht die je zoon vorig schooljaar had. De leerkracht van vorig schooljaar kent je zoon goed en die kan wellicht ook inschatten wat er aan de hand is.
Goed, ik hoop dat je wat aan mijn overpeinzingen hebt.
Veel succes er mee, want dit kan je zo'n steen in je buikgevoel geven.
Liefs van Purk
Helemaal eens met wolkje
Het lijkt erop of het echt niet lekker gaat met je zoon, en de leerkracht heeft afgaand aan het 'symptomenlijstje' dat ze ingevuld had al besloten dat dat komt omdat je zoon autistisch is. Wij hebben werkelijk EXACT hetzelfde meegemaakt met onze zoon die thuis vrolijk en open is en in de klas oogcontact met de leerkracht vermijd en stil en afwezig is (hij is trouwens ook dyslectisch en heeft ook een ADD diagnose).
Ik denk dat onze zoon zich niet begrepen en onveilig voelt op school en veel negatieve feedback krijgt van de juf. Na een goed jaar vorig jaar is het hier nu ook weer mis (zie mijn topic in 'zorgenkinderen'). Jammergenoeg zien we zijn zelfvertrouwen zakken en de eerste tekenen van pestgedrag (door andere kinderen) beginnen zich al te vertonen.
Het zou fijn zijn als je tot de juf door kunt dringen, maar onze ervaringen zijn wat droevig op dat gebied. Als het niet klikt tussen de leerkracht en je kind kan je kind een zwaar jaar hebben. Hier is een andere school ook niet echt een optie, en de juf van de parallelklas is de juf waarbij onze zoon twee jaar geleden zo'n zwaar jaar had, dus dat schiet ook niet op.
Kom op voor je kind (hadden wij twee jaar geleden ook meer moeten doen).
groeten,
Mamadd
Herkening maar.........
ook bij mijn zoon zei de juf al in de eerste week van het nieuwe schooljaar dat hij geen oogcontact maakt en aan zijn gezicht niet is af te lezen hoe hij zich voelt.
ik werd vervolgens doorgestuurd naar een psycholoog met hem, echter ik ging er tegen in (had wel een afspraak gemaakt maar er is een lange wachtlijst, heb ondertussen een intake gesprek gehad)nou dat heb ik gemerkt elke gebeurtenis op school wordt heel hoog opgeblazen. de gevolgen; mijn zoon is nu helemaal de weg kwijt in de klas. een voorbeeld zoon krijgt een klap in zijn gezicht en mag daar vervolgens niet boos op reageren, want de klap ging vast per ongeluk. word uitgescholden, maar mag niet boos worden en ook niet klaagen bij de juf enz enz
wat de psycholoog gaat doen is nog afwachten, maar ondertussen zitten wij thuis met een heel onrustig kind.
Gewoon-ik
Gewoon ik, ik vind het heel slecht wat ik nu lees. Mijn eerste vraag is: Weet de schoolleiding hiervan? Vraag een gesprek aan! Deze juf is jouw kind kapot aan het maken. Laat dat niet gebeuren. Je kunt NIET op de psycholoog wachten.
Schrijf de voorvallen op, ga naar de directie en vertel hen dat je bij het volgende voorval je zoon thuis zal moeten houden omdat deze juf je zoon beschadigd. Wacht geen weken op een afspraak, doe dit vandaag of morgen nog.
Ingrijpen hoor, dit maakt zo veel kapot en het duurt jaren (dat overdrijf ik niet) om het vertrouwen van een kind in school weer enigszins te herstellen!
Is die juf nu gek geworden!
Deze post is een beetje dwingend geschreven, maar dat komt doordat ik wilde dat ikzelf twee jaar geleden eerder had ingegrepen.