Pesten: wil je dat je kind dat ziet?
Misschien een beetje een cryptische titel, maar ik had laatst een discussie met een moeder over het volgende.
Dochter is op haar vorige school in groep 6 vreselijk gepest, voornamelijk doordat de meester alles wel best vond wat er in de klas gebeurde. Dochter zit inmiddels in groep 7 op een andere school en heeft het er reuze naar haar zin. Op de oude school is er niets veranderd. Volgend jaar heeft haar oude klas in groep 8 diezelfde meester weer. Ik kwam een moeder tegen die vertelde dat haar zoon er geen last van heeft. Klopt, hij probeert bij het 'populaire kliekje' te horen en wordt dankbaar door hen gebruikt om de vuile klusjes op te knappen. Ik zei dat al had mijn dochter er geen last van gehad, ik toch niet zou willen dat ze in een klas zou zitten waarin andere kinderen helemaal werden afgemaakt. De moeder vond dat het 'ieder voor zich' was, daar bemoeide ze zich verder niet mee. Maar als dat het wereldbeeld wordt van je kind, dat het eten is of gegeten worden, dat je niet voor iemand op kunt komen omdat je anders zelf wordt gepest, dat de volwassene die de leiding heeft de pesters gelijk geeft, hoe moet zo'n kind dan als volwassene functioneren? Of worden dat de meedogenloze topmannen bij wie alles om geld draait?
Een andere moeder bij wie ik mijn gevoelens daarover uitte, was het helemaal niet met me eens. Zolang haar eigen kind niet wordt gepest is er niks aan de hand. Ik begin zo langzamerhand te geloven dat ik zelf gek ben. Moet ik mijn kind dan maar leren er bovenop te meppen en verder doen of mijn neus bloedt?
Met je eens
Ik ben het helemaal met je eens. Maar... Mijn dochter zit ook in zo'n klas. Vorig jaar zijn er al een aantal kinderen naar een andere school gegaan. Wij hebben er toen (nog) niet voor gekozen om haar van school te halen, omdat de school beterschap heeft beloofd. En dit jaar heeft ze een juf die er bovenop zit. Maar helaas is het probleem daarmee nog niet uit de wereld. Zodra de juf er een dag niet is loopt het weer uit de hand. We maken ons dus nog steeds zorgen, helemaal omdat we vermoeden dat ze volgend jaar een andere juf krijgen. Als dat zo is, gaan we alsnog naar een andere school, want wij willen ook niet dat onze dochter dit als 'normaal' ervaart. Gelukkig is zij zelf (tot nu toe) nog geen slachtoffer (hoewel we haar daar wel een geschikt type voor vinden; verlegen, stil, een beetje 'anders'). Maar dat is voor ons geen reden om verder dan maar onze ogen te sluiten voor wat er aan de hand is!
met je eens. Zo'n klimaat wil je niet, slechte begeleiding van meester en school. Maar dit is de vorige school van je kind, wil je daar de boel nu nog reorganiseren? 
Jij hebt er goed gedaan je kind er af te halen en zie: ze bloeit helemaal op. Laat de andere ouders hun eigen keuzen maken. Loslaten, Stoepkrijt!
Pesten
Bij pesten zijn er 3 groepen, de gepesten, de pesters en de middengroep. Juist van die groep is de houdgn heel bealgnrijk, zij maken uit of de pester zich gesteund (of stoer) voelt of dat de gepeste zich gesteund voelt. In het laatste geval kan het pesten afnemen, in het eerste geval blijft het doorgaan. Ik heb mijn kinderen altijd voorgehouden dat je de pester moet laten merken het er niet mee eens te zijn en de gepeste te laten merken dat je zijn/haar kant kiest of in elk geval ziet!
Eens
Je hebt helemaal gelijk Pelle. Ik kan er over meepraten. Vorig jaar had mijn dochter een leerkracht die het pesten niet serieus nam, zelfs gewoon ontkende; ik heb het nog nooit gezien, dus het gebeurt niet.
Nu heeft ze een leerkracht die het wel serieus neemt, en dat maakt een wereld van verschil! En dat kan een reden zijn om toch door te gaan op een school.
Loslaten
Stoepkrijt, zou het niet beter zijn om dit onderwerp inmiddels te laten rusten? Dochter zit nu op een andere school, is weer blij en gelukkig en toekomstgericht. Laat het los!
Vreselijk
Ik vind het onbegrijpelijk van die ouders dat ze het acceptabel vinden dat er zo'n zieke sfeer hangt in een groep. Ik zou daar een heel groot probleem mee hebben, ook als mijn eigen kind ogenschijnlijk overal tussendoor zou laveren.
Groet, Hanna
Ja en nee
hmm, mijn kind zit ook al 2 jaar in zo'n pestgroep. Zij heeft dezelfde instelling als mij, pesten laat je niet gebeuren, je neemt het op voor de gepeste. Ondertussen is zij daardoor ook1 van de slachtoffers geworden wat ik toch ook wel heel verdrietig vind om te zien. Mentor sluit de ogen voor de problemen, ziet het ook vaak niet omdat het allemaal stiekem gebeurd. Dochter wil niet dat ik er verder op door ga, zij staat haar mannetje wel vindt ze.
Ik heb het er wel eens met haar over gehad. Knap dat ze het voor die kinderen op heeft genomen maar haar leventje zou een stuk eenvoudiger zijn geweest als ze bij het popi groepje was blijven hangen waar ze in het begin wel bijhoorde. Maar ik prijs haar wel om haar keuze, al laat ik ook wel eens een traan als ze er niet bij is.
Ik heb het losgelaten
Ik bemoei me echt niet meer met die oude school, maar ik vind die instelling zo raar. Het dorp waar ik woon is niet zo groot en ik kom dus nog voortdurend moeders van de oude school tegen. Sommige lijken er trots op te zijn dat hun kind bij de pesters hoort. Meestal groet ik ze zo'n beetje vaag, maar bijna elke dag komt er nog wel iemand naar me toe om me een beetje in te wrijven dat mijn kind zich heeft laten wegpesten. Dat vinden ze slap. Als het iemand is waarvan het kind een meeloper was, vraag ik wel eens hoe zij het nou vindt dat haar kind moet toekijken hoe andere kinderen worden gepest en dan krijg ik dus dit soort reacties. Ik begon me dus af te vragen of ik zelf zo'n softie was dat ik dat niet normaal vind. Je wilt trouwens niet weten wat ik elke dag op straat toegesist krijg door mensen die ik alleen maar vaag van gezicht ken. Ik hoop dat er gauw een ander 'schandaal' gebeurt, zodat ze zich daarop kunnen focussen. Op deze manier is het erg moeilijk om het helemaal los te laten. Ik moet nog een mooi afdoend standaard antwoord verzinnen. Zelfs leerkrachten die allang niet meer op de oude school werken rijden me klem met hun Albert Heijn karretje!
Dochter gaat ondertussen nog steeds elke dag stralend naar school en viert binnenkort haar verjaardag met 11 meiden. Ik weet heus wel dat ze nieuw is en dat dat interessant is, maar ik heb zeker al vier meiden meerdere keren over de vloer gehad, die echt heel leuk zijn en die dochter ook echt leuk lijken te vinden. Een moeder vertelde me al dat haar dochter had gezegd dat ze hoopte dat mijn dochter haar beste vriendin wilde worden (haar vorige beste vriendin was een half jaar geleden verhuisd). Superleuk meisje, dus dat komt wel goed. Van mij hoeft dochter geen beste vriendin te hebben hoor, maar even om aan te geven dat mijn zogenaamd zielige, weerloze, sneue kind in een andere groep ineens wel op haar plek zit.
Kop in het zand
De zwijgende middengroep, de meelopers. Als ouder heb je er geen last van en de kinderen schijnbaar ook niet, maar dat is dus schijn. Deze kinderen leren niet voor zichzelf op komen, leren niet voor anderen op te komen, leren hun grenzen niet kennen en ze dus ook niet aan te geven.
Volgens mij zijn de pesters, de meelopers en de zwijgende middengroep degene die sociale vaardigheidstraining nodig hebben en niet de gespesten.
Ouders zijn zich daar niet bewust van of willen dat niet zijn. Ben het met je eens Stoepkrijt; een slechte voorbereiding op je puberteit en verdere volwassen leven!
groetjes, Vosje
Ben het met jullie beiden wel eens. Toekijkers en meelopers doen dat vast niet voor de lol: meestal zijn ze bang om anders zelf de pispaal te worden. Blijkbaar zijn ze niet stevig genoeg om op te staan tegen de pesters. Dat moeten ze van volwassenen leren. Een jongetje uit dochters oude klas kwam eens bedrukt naar me toe dat de druk van Pietje en Marietje zo hoog was dat hij er niet tegen kon en dus meedeed met het pesten van dochter. Ik had het nog met hem te doen ook.
Ik heb vanaf begin groep 6 aangegeven dat een klassentraject me erg zinvol lijkt. Zouden ze mee aan de slag gaan. Nu gaan ze naar groep 8 en er is nog niks gebeurd. Dat ligt aan de school, niet aan de kinderen. De beginvraag was dan ook hoe je het vindt als jouw kind in zo'n toekijkrol zit, zonder dat de school het pestgedrag aanpakt wat jouw kind steeds moet zien. Ik merk aan dochters oude vriendinnetjes, die hier nog steeds over de vloer komen, dat ze veel kattiger en minder relaxed zijn dan de nieuwe vriendinnetjes. Niet raar, ze moeten in de oude klas voortdurend van zich afbijten.
Pelle
Hoi Pelle
Ik geef de middengroep niet de schuld. Ik geef aan dat deze kinderen een probleem hebben net zo goed als de gepesten, van een andere orde, maar het is er wel. Deze kinderen hebben sociale vaardigheids training nodig, niet als straf, maar om zich zelf weerbaar te maken en te leren waar hun grenzen liggen.
In in het stukje van Stoepkrijt heeft zij het niet zozeer over school, maar over de houding van ouders en daar reageer ik op. Uiteraard moeten scholen een goed en gedegen pestbeleid hebben, gericht op preventie en niet pas als er stront aan de knikker is. Naast school kunnen ouders ook een hoop doen, mits ze hum kop niet in het zand steken. Praat met je kinderen! Veel middengroepers vinden het een lastig pakket waarin ze zitten, maar vinden het moeilijk om er over te praten.Zeker op school, want daar is geen veilig klimaat als er gepest wordt. Maar als ouders het probleem niet zien of niet willen zien.... Waar moeten deze kinderen dan naar toe?
Op veel scholen worden nog steeds de problemen bij de gepesten neergelegd; sociale vaardigheidstraining, kanjertraining e.d. In direct krijgt de gepeste de boodschap jij wordt gepest, dus jij doet iets niet goed en moet leren hoe het wel moet. Verkeerde invalshoek. Om gepest te worden hoef je namelijk niet zoveel verkeerd te doen, anders zijn is al voldoende.
Ik hoop Pelle dat je me goed begrijpt ik geef niemand de schuld, maar een deel van de oplossing ligt wel bij deze middengroep. Misschien ben ik wat kort in mijn reactie en lijkt het daardoor niet zo genuanceerd.
vriendelijke groet, vosje
Aanvulling
google eens op Bob van der Meer, een man met een goed stel hersens en een hele gedege en volledige kijk op het pestprobleem. Zijn aanpak bestaat uit vijf sporen:
stap 1. mobiliseren zwijgende middengroep
stap 2. hulp aan pester
stap 3. leerkrachten professionaliseren
stap 4. ouders informeren
stap 5. hulp aan gepeste kinderen
Hierbij wordt geen enkele groep uit het oog verloren en wordt iedereen op zijn vrantwoordelijkheden aangesproken. Kijk eens op pesten.net voor verdieping van deze aanpak... Want, weer weinig verdieping en nuancering in dit bericht.
nog een keer groeten, vosje
Laatste keer
Ik reageer in mijn eerste mail op het bericht van stoepkrijt, die het over ouders heeft die hun kop in het zand steken... En zoals ik al aangaf mijn reactie llijkt daardoor misschien wat ongenuanceerd. Ik ga verder niet meer in discussie over wat zei wie en wat zei die etc., dat soort discussies zijn er al genoeg op het forum..
groeten, vosje
Ingewikkeld mechanisme, dat pesten
Volgens mij is het hoe en waarom van pesten, gepest worden en meelopen een heel ingewikkeld sociaal fenomeen. Als daar niet goed in wordt begeleid is het hek van de dam. Ik vind het ook heel eng, omdat het mij ook iets zegt over sociale ontwikkelingen op een hoger niveau, denk aan discriminatie, de winst van Wilders, enz. enz. (om even heel kort door de bocht een lijntje door te trekken).
Ik ben het helemaal met jou eens Stoepkrijt, dus nee, ik vind je geen overdreven softie die de weg kwijt is. Ik vind het andersom juist angstwekkend dat veel moeders de situatie in de vorige klas van je dochter niet (willen) zien...
Op dit moment speelt er een beetje een vergelijkbaar iets met mijn eigen dochter, 12 jaar, halverwege het jaar ingestroomd in een eerste klas VO. Zij wordt tot haar eigen verbijstering al min of meer vanaf het begin op álle fronten door telkens hetzelfde meisje elke keer weer afgekat. Snerende opmerkingen, manipulatieve opmerkingen, haar in een kwaad daglicht stellen :zit je weer bij de leerkracht te slijmen? (dochter zit gewoon te praten.) Heb je ons weer verraden? (dochter komt melden dat een bepaalde les wel doorgaat en dat rest van de klas dus geen pauze meer kan houden.) Nu wel je best doen hoor met gym, (alsof ze dat nooit doet). En dat de hele dag maar door, over alles.
Ik heb eerst dochter dit zelf laten proberen op te lossen. Maar het ging niet over en leek alleen maar erger te worden. Nu heb ik aan de bel getrokken, namen genoemd (want dat deed dochter niet, "anders wordt het toch maar erger") en is men actie aan het ondernemen. Morgen heb ik een gesprek op school.
Dochter kan heel goed vertellen en beschrijven hoe dingen gaan, ik heb er dus een goed plaatje van. En daaruit blijkt hoe zo'n fenomeen zich ontwikkelt. Dat baart mij zorgen, omdat ook degenen die zich ervoor lijken te schamen vanzelf gaan meelachen om die lelijke opmerkingen, als het maar lang genoeg duurt en als er maar steeds meer kinderen het als vanzelfsprekend gaan ervaren. Als je dan een kind hebt dat hier niets mee kan is het hek van de dam. (dochter is absoluut niet zo, zou nooit gemene opmerkingen maken, is altijd geïnteresseerd in anderen, is heel vrij ook naar leraren toe. Ze heeft inmiddels erg veel vrienden en kennissen op school, maar allemaal uit de tweede en derde klas. Dit is mentoren wel opgevallen, maar is nogal slapjes opgepakt (weerwoord van de klas, ja dochter doet zelf ook niet mee, logisch zegt dochter, want ik voel dat ze me niet willen, daar ga ik dan geen moeite meer voor doen, ik word toch alleen maar afgezeken).
Grappig genoeg is dochter juist iemand die pesten goed ziet gebeuren en ook goed kan beschrijven, zij is dus een kind dat het wel opvalt. Ze kan het alleen niet zelf doorbreken. Ik had eerlijk gezegd ook nooit gedacht dat dit zo zou gebeuren, maar zo zie je maar weer...
Jaaa
Bob van der Meer. Ik ben er enthousiast over. Hoop dat ouders, scholen en overheid pesten eens echt serieus gaan nemen en aan het werk gaan met de door hem ontwikkelde methode. Inmiddels is deze onderzocht door verschillende instanties en, in tegenstelling tot veel ander methoden en projecten, werkt deze wel!
vosje (was moeke)
Ervaringen...
Mijn kind wordt al 6 jaar op school gepest en getreiterd. We zijn hier al tig keer over in gesprek gegaan en hebben meerdere therapieën gevolgd met haar.
De leerkrachten gaven steeds aan: "wij zien het niet hoor". Op de laatste sportdag heb ik met eigen ogen gezien dat ze volledig werd buitengesloten. Toen we dit volgens afspraak aan de leerkracht gingen melden, kregen we als antwoord: mmm, daar kan ik nu niets mee, ik kan me niet voorstellen dat kind x zoiets zou doen. Dit was dus de zoveelste keer dat we op die manier zijn afgescheept.
Dit is maandag door ons gemeldt op school. Wij moesten voor controle naar het ziekenhuis waarbij mijn partner te horen kreeg dat hij w.s. kanker heeft......
Gisterochtend is vervolgens alles geescaleerd. Na een brutale opmerking van de pester tegen mij (ik leef in een vrij land dus mag alles zeggen wat ik wil, gaf hij als antwoord op mijn vraag of hij wilde stoppen met die opmerkingen tegen mijn kind) sloegen bij mijn partner lichtelijk de stoppen door. Hij is naar hem toegelopen heeft hem in zijn nekvel gegrepen en heeft hem toegesproken. Daarna is hij weggelopen.
En nu zijn we in een nachtmerrie belandt... Ik wil hiermee zeker niet een excuus voor hem geven maar wel even duidelijk maken hoe het pesten van invloed kan zijn op een heel gezin.
Wij moeten nu de gevolgen en consequenties dragen voor zijn actie en dat is terecht. Het is nu nog heel vers en we zien wel hoe dit gaat afgelopen. Mijn man heeft zijn excuses aan de ouders aangeboden en is bereid ook voor het betreffende kind iets te doen zoals b.v. een gesprek als dit zou helpen.
Er wordt echter voorbij gegaan aan de impact van het pesten op het leven van een kind, maar ook op dat van de ouders. En dat andere ouders dan tegen Stoepkrijt zeggen dat ze slap is omdat ze naar een andere school is gegaan.......................... Dat snap ik echt niet!!!!! En dat geeft meteen te denken waarom hun kinderen dus dit (pest)gedrag vertonen.......
Ik vind het dus heel fijn om te lezen dat het goed op de nieuwe school gaat, Stoepkrijt! En het gedrag van die oude leerkrachten en die ouders? Dat zegt alles over hun en niets over jou!!!! Ik wens je heel veel kracht en sterkte om hier mee om te gaan.
Liefs,
Nachtmerrie (waarvan ik nog steeds hoop dat ik gewoon wakker zal worden....)
Nachtmerrie
Dank voor je lieve woorden. Het lijkt wel of jouw kind op de oude school van mijn dochter zit. Leerkracht zei precies hetzelfde: "Nee, meisje A doet zoiets niet." Want meisje A was een popje om te zien en hoefde maar met haar bambi-wimpers te flapperen of ze werd geloofd. Ondertussen deed ze de gemeenste dingen.
Ik heb wel eens een jongetje te pakken genomen door zogenaamd mijn hand even op zijn arm te leggen, maar ondertussen het vingertopje van mijn middelvinger keihard in zijn spier te boren. Ik heb het gewoon glashard ontkend, het joch stond gelukkig bekend als een leugenaar, dus toen zijn ouders verhaal kwamen halen was de twijfel zo gezaaid.
Nachtmerrie, ik zou zeggen: wegwezen daar. Zoek een school waar wel aandacht aan pesten wordt besteed. Als je kind het aankan is Jenaplan misschien wel iets voor haar. Een goede Jenaplan school gaat uit van het unieke van je kind (http://www.jenaplan.nl/). Daar mág je anders zijn. Niet dat daar nooit wordt gepest hoor, maar er wordt wel meteen iets aan gedaan.
De oude school van dochter staat bekend als één van de beste scholen in de omgeving. Qua leerprestaties zal dat misschien wel zo zijn, maar dat is dan ook alles. De andere ouders kunnen zich maar niet voorstellen dat je een kind van die geweldige school afhaalt (er is een enorme wachtlijst, dus je moet blij zijn dat je kind erop zit) en het naar zo'n socio-school doet, waar kinderen niet worden gedrild om de cito zo hoog mogelijk te scoren.
Nachtmerrie, ik hoop dat het met je man mee blijkt te vallen. Heel veel sterkte.
Nachtmerrie
wat een afschuwelijk verhaal. Ik begrijp volledig dat je man (zeker nu hij in een voor hem zo onzekere situatie zit, wat een drama, ook nog ws. zo'n diagnose erbij) zichzelf eens een keertje niet kon beheersen. Niet om het goed te praten, maar oh....je kind, dat raakt je in je ziel.
Ik wens jullie veel sterkte en succes voor de komende tijd.
Knuffel van Purk