Nu al triest over klasgebeuren
Na wikken en wegen vraag ik toch maar even jullie mening.
Gisteren had dochter de vierde huilbui sinds de start van het nieuwe jaar begin September. Ze zit nu in groep 3 en is eigenlijk wat ijverig. Te ijverig blijkt want de juf laat haar nooit eens een antwoord geven, ze krijgt nooit eens een schouderklopje dat ze flink is, ze heeft nog nooit mogen antwoorden, ze mag niet eens naar het bord komen etc. . Nee, de juf heeft haar zelfs gezegd dat ze niet altijd haar vinger moet opsteken!
Naar eigen zeggen is ze het enige kindje van de klas dat altijd en onmiddellijk haar vinger in de lucht steekt om een antwoord te geven maar -en dit vind ze echt erg- de juf laat kindjes antwoorden die niet eens hun vinger in de lucht steken. Ik heb haar wel uitgelegd dat de juf haar niet kiest omdat ze wel weet dat dochter het antwoord kent.
Nu zit dochter in dubio tussen: blijven volhouden met die vinger of helemaal niet meer meedoen. Mijn aankondiging dat ik eens met de juf zou gaan praten leidde tot paniek. Ik vind het triest om na 3 weken mijn dochter zo te zien. Ze keek zo uit naar groep 3.
Ik wil toch met de juf spreken. Maar hoe leg ik dit netjes aan boord zonder de indruk te geven dat ze voor dochter speciale dingen moet doen?
Eerst verhaal van juf horen
Het is een goed idee om met de juf te gaan praten denk ik. Ik kan me niet voorstellen dat het in de klas precies zo gaat als je dochter beschrijft, en dat ze genegeerd wordt. Je hebt het verhaal nu alleen van je dochter gehoord, ik denk dat de juf een iets andere versie van het verhaal zal vertellen. Het lijkt me logisch dat de juf de kinderen die wat stiller zijn óók aan de beurt wil laten komen, en niet altijd de kinderen die hun vinger op steken. Wat me van belang lijkt is bij de juf aangeven dat je dochter het gevoel heeft dat ze genegeerd wordt, en vragen wat de juf daaraan wil/kan doen???
Het was toch ook jouw dochter die bij de kleuters de hele tijd "meejuffrouwde", of vergis ik me?
Dochter zal het verhaal wel wat overdrijven, maar ik denk dat er toch een grond van waarheid zal inzitten. Ik moet het verhaal inderdaad ook van de juf horen - die zich 2 weken geleden eens heeft laten ontvallen dat dochter wel heel erg enthousiast is.
En het is mijn dochter die altijd al wat meejuffrouwde. Dat geeft de juf misschien het beeld van de zelfstandige leerling. Dat is ook wel zo maar het blijft een kind van net 6 dat graag "goed" doet.