Neergaande resultaten en nu groep 8

Geen paniek

Als eerste is het denk ik belangrijk dat jij als ouder je paniek gevoel kwijtraak. Het lijkt me echt niet nodig. Vooral als je dochter al wat faalangstig is voelt ze feilloos jouw onzekerheid aan. Je dochter behaalt goede resultaten bij taal en ook haar rekenen is enorm vooruit gegaan. De entreetoets laat wat punten zien waar ze zwakker in scoort. Lijkt me heel normaal. Een mens scoort niet altijd op alle fronten goed.
Ik zou ook even met de leerkracht overleggen wààr je dochter precies moeite mee heeft en daar de komende maanden iets meer aandacht aan schenken.
Of je dochter eventueel hb is lijkt me nu minder interessant eerlijk gezegd. Ook iemand met een hoog iq is niet op alle vlakken altijd een toppresteerder. Dat maak ik dagelijks mee. Mijn zoon is heel slim, maar de uitslag van een iq test heeft zijn slechte spelling niet verbeterd. Er moest gewoon geoefend worden. Slim of niet, soms duurt het even tot het "kwartje" valt.
Er is dus geen sprake van een neergaande spiraal bij je dochter, integendeel, ze is op de nieuwe school vooruit gegaan. Ze heeft misschien niet naar verwachting gescoord op de entreetoets, dat kan mede komen door een angst voor toetsen, of een bepaald onderdeel waar ze moeite mee had. Haar leerkracht kan je daar vast meer over vertellen.
Spannend hè, zo`n laatste jaar. Mijn zoon zit ook in groep 8 en ook ik ben best benieuwd naar zijn schooladvies.

Kijk uit

Wat je in ieder geval zelf kunt gaan doen is je dochter prijzen in het proces in plaats van het resultaat of nog erger haar capaciteiten. Houd met die laatste twee op en prijs haar alleen nog maar om inzet.

Anders zet je inderdaad je eigen paniek op haar over. Bovendien bouw je een systeem in waarbij niet of slecht presteren haar veiligheid geeft, en doorzetten en blijven proberen wordt ontmoedigd omdat het falen kan opleveren.

Je kan hier meer over lezen in het boek "Mindset" van Carol Dweck, samengevat in het NL op eduratio.be.

En wat je eigen paniek betreft: je dochter kan op verschillende manieren haar doelen bereiken. Niet bedoeld als dooddoener, maar als jij nu nu vastbijt op die ene weg dan zet je je dochter enorm onder druk. Onderhuids krijgt ze de boodschap dat falen om de hoek ligt, dat er een kans is dat ze alles verkeerd doet in haar leven. Vergis je niet, dat gaat door de poriën heen, daar hoef je verder niets verkeerds voor te zeggen. Dat voelt ze gewoon.

De reden dat ik deze dingen opwerp is vooral dit stukje van je posting:
"hoe erg we haar ook stimuleren en prijzen. Elke avond als ik haar naar bed breng moet ze huilen om dingen die er gebeurt zijn (in mijn ogen futiliteiten). Ook met viool heeft ze al meerdere malen willen stoppen, omdat ze niet er mee om kan gaan dat ze voor dingen moet werken en dat ze dingen moeilijk vindt. Ze raakt helemaal in paniek, gaat huilen, wordt boos en heeft erge buikpijn (soms tot overgeven aan toe). "

Stimuleren en prijzen - dat raad ik je dus af.
Huilen over futiliteiten - dat soort kwalificaties raad ik je ook ten zeerste af. Je zet er wel bij dat het alleen voor jouzelf futiliteiten lijken, maar die kwalificatie sijpelt ook weer door. Het zou echt helpen als je daar veel neutraler naar zou kijken.
Boos worden bij viool - dat herken ik maar al te goed van mijn kinderen, maar er zijn veel betere wegen dan stimuleren en prijzen om je kind daarbij te helpen.

Het komt er eigenlijk vooral op neer dat je haar frontale cortex moet helpen. Dat wil zeggen (even kort door de bocht) dat je haar moet helpen om er chocola van te maken. Dat doe je vooral door haar gevoel te laten zijn, te benoemen, en in heel kleine stapjes gedragsalternatieven te bespreken. Daarbij moet het initiatief en de kracht tot verandering van je dochter zelf worden aangeboord, door het gedrag te benadrukken in plaats van de te bereiken prestatie.

Frisse kijk

Hoi Lidewei

Wij hebben onze dochter na slechte resultaten bij de entreetoets ook laten testen. Ze is getest op wat ze wel en niet goed kon. Daarna heeft ze bijlessen gehad op de vakken wat ze problemen mee had. Bij haar lagen de problemen vooral bij slechte leerkrachten op school die slecht konden uitleggen. Met de bijlessen begreep ze dingen weer veel beter en kreeg je haar zelfvertrouwen en zin in leren weer terug.

Maar je kind laten testen heeft vooral als voordeel dat je als ouders eens op een ander onbevooroordeeld persoon naar je kind kan kijken. Als ouders heb je toch maar een beperkt beeld en weet je soms net niet de juiste dingen te doen.
Soms kan die extra hulp ook van de juf of meester komen maar soms ook net van een ander.

succes

Saar

Reactie

Dank je wel voor jullie reacties!
Pelle: toch werd ons nu gezegd dat de entreetoets leidend is en dat er hooguit een van een afwijkings- marge van 10% sprake kan zijn bij de Cito. Er wordt geen remedial-teaching gedaan op groep 8, dus heb er maar mee te leven. Dit is het.
Wil40: Ik heb al vaker gevraagd waar dochter zwakker op scoort, maar krijg eigenlijk te horen dat het prima is. Hoeft niets aan te gebeuren, komt allemaal goed. Het gaat me ook niet om het feit dat HB opeens een oplossing is. Nee, ik zeg dat omdat ik daar veel dingen in herken : haar vader is het ook, onderpresteren, faalangstig maar als ze even moeite doet en het haar lukt over de angst heen te zetten heeft ze hup een 9 of 10, bezwijkt onder groepsdruk (ze wil normaal zijn), interesse in heel andere ‘diepere’ zaken dan haar leeftijdsgenootjes. Ik geloof ook wel dat ze voorruit is gegaan op school, maar ik word al 8 jaar aan het lijntje gehouden. ‘We kijken het nog even aan’. Uiteraard snap ik dat er geoefend moet worden op die dingen waar ze minder goed in scoort, graag zelfs! Maar ik krijg daar geen tips of advies voor, ook niet na herhaaldelijk vragen. Er is al meerdere keren gezegd dat ze tot de beste van de klas behoort en de school staat bekend als de hoogst scorende school in de regio. Toch vind de leraar niet dat ze te laag heeft gescoord op de toets. En dit voorgaande in ogenschouw nemende is een vmbo advies toch wel wenkbrauw fronsend. Heb ik als moeder zitten slapen? Wat is er gebeurt? En hoe kunnen we zorgen dat ze zich zeker voelt en dat niveau haalt wat er in zit?
Rodebeuk: heel erg bedankt voor je goede tips over hoe ik mijn dochter kan benaderen. Heeft me een nieuwe kijk gegeven. Ben er gisteren al mee begonnen! Ik noemde het trouwens futiliteiten, omdat ik niet wilde uitleggen waar ze verdrietig over is. Elke avond krijg ik een verhaal vlak voor het slapen gaan over wie nu weer wat heeft gezegd, en dat die moest lachen om haar, en dat ze bang is dat iemand boos op haar wordt, en dat ze bang is dat iemand tegen haar zegt dat het makkelijk is en dat ze het misschien niet direct weet, etc. etc. Ik probeer altijd naar haar te luisteren, en probeer haar zorgen weg te nemen, door haar deels tips te geven en gerust te stellen en soms ga ik er wat aan doen. Ik herken het zo goed. Ik was (en ben een beetje) ook zo. Ik trek me enorm veel aan wat andere over mij zeggen en heb heel lang het idee gehad dat ik niet normaal was. Gelukkig heeft mijn dochter in tegenstelling tot ik vroeger, veel vriendinnen en is ze geliefd op school en clubjes. Toch is dat blijkbaar niet genoeg om er overheen te stappen. Gisteren sprak ik een moeder, en zij gaf aan dat dit schijnbaar de manier is waarop meisjes vastlopen door HB. Trouwens is het boos worden bij viool niet hetgeen wat aangepakt moet worden. Ik zie dat als een teken dat ze het moeilijk vind om om te gaan met dingen die ze nog niet kent. Ze gelooft dat ze het nooit gaat leren en 3 minuten later kent ze het. Ze heeft zo weinig vertrouwen in haar kunnen, waarom?
Saar: wat een goed bericht over toetsen. We kunnen nu twee dingen doen; laten toetsen door het Aob. Die doen een intelligentietest waar een schooladvies aangekoppeld wordt en de uitslag wodt net zo zwaar meegeteld als de cito. Dit wordt door de school aangeboden en kost 90 euro. Of we doen een algeheel onderzoek naar leer en gedragsproblemen, intelligentie, sociaal emotioneel, orthopedagogisch onderzoek, dyslexie en discalculie onderzoek. Dat laatste heeft helaas een fors kostenplaatje. Maar dan weten we wel meer en krijgen we gericht advies over wat te doen. En inderdaad, als de juf/meester ons niet verder kan helpen, dan zoeken we het wel buiten school.
Ik heb deze week een gesprek met de remedial teacher van school. Ik wil dat er eindelijk eens serieus wordt gekeken naar een probleem dat bij ons bekend is, maar schijnbaar op school goed verborgen wordt gehouden door haar. Dochter is een kei in sociaal wenselijke antwoorden en aanpassen. Ze zal bijv. nooit zeggen aan tafel dat iets niet lekker is (hmm niet zo zegt ze dan) of dat ze het ergens niet mee eens is. Ze keert zich in zichzelf en ’s avonds voor het slapen gaan moet ze huilen omdat ze iets van die dag erg vond. Als ze het direct op dat moment had gezegd, dan hadden we er iets aan kunnen doen. Maar het ligt bij haar gewoon letterlijk zwaar op de maag.(ze heeft dan een gespannen, harde buik) Onlangs vertelde ik haar luchtig dat ik op een zakenreis ging. Ze trok wit weg, en klaagde over buikpijn (we zaten in de auto) en zei dat ze moest spugen. Het zweet liep van haar hoofd en ging een beetje hyperventileren. Ik heb haar direct proberen te kalmeren toen bleek dat ze dacht dat ik de volgende dag al wegging. Toen ik haar gerust stelde, zakte de buikpijn en na een kwartiertje kon ze weer lachen. Ze heeft ook 1 ½ jaar lang last gehad van claimende vriendinnetjes. Ze noemde haar hun hartsvriendin, maar ze mocht dan niet met andere kinderen praten en spelen. Dochter heeft hier enorm door in de knel gezeten, want ze wilde dit niet. Ook werd ze er dan door de leerkracht bijgeroepen , want volgens dat vriendinnetje sloot mijn dochter haar buiten. Uiteindelijk is aan het licht gekomen dat mijn dochter gedwongen werd te spelen en af te spreken en bedreigd. Ik heb het aan mijn dochter ook proberen uit te leggen dat haar vriendinnetje vooral heel bang was dat ze niet met haar zou spelen. Mijn dochter spreekt hierdoor gewoon minder af met vriendinnen. Vermaakt zich trouwens prima alleen. De hele zomervakantie heeft ze nog niet één keer gebeld of gevraagd naar haar vriendinnen. Wel heeft ze afgesproken met haar jeugdvriend die ze al vanaf de box kent en die vorig jaar HB is verklaard. Ze vinden veel herkenning en begrip in elkaar.
Tjonge, lang verhaal. Maar ik schrijf het liever hier van me af dan dat ik mijn dochter ermee confronteer.

Lidewei

Doe het goed

Ik kan me je zorgen voorstellen en snap dat je haar wilt laten testen. Maar de kans lijkt me groot dat ze op testen ook gaat onderpresteren, het lijkt me van belang dat je haar laat testen bij iemand die veel ervaring heeft met begaafdheid en onderpresteren.

Billie

Dank je Billie. We gaan naar een bureau dat gespecialiseerd is in HB en dislectie en dyscalculie met de bijbehorende emotionele en gedragsproblemen. Ik heb net het bureau weer gesproken, we kunnen niet eerder omdat de gehele agenda vol zit. Gelukkig is het aan het einde van de herfst. En de uitslag geeft ook een officieel advies voor de middelbare school. Je schijnt twee adviezen nodig te hebben; advies leerkracht, cito-uitslag of dit onderzoek dus. De zoon van een vriendin van me is destijds ook getest, maar scoorde eerst extreem laag. Toen hebben ze hem op het onderdeel IQ-test gewoon nog een keer getest en bleek HB. Wij gaan nu naar hetzelfde bureau.

Lidewei

Sasvangent

lieve Sasvangent. Wat een heerlijke reactie, ik voel me nu engiszins gesteund. Je hebt helemaal gelijk; concentratie ligt nu op hoe om te gaan met. Daarom eerst de test en dan heeft het bureau de kennis en knowhow om ons door te sturen.
Ik vraag al heel lang om handvaten hoe er mee om te gaan. Tips om zichzelf een goed gevoel te geven.
Ik heb net kleine kadootjes gekocht (handschoenen die ze toch nodig had, schrijfboekje omdat ze van schrijven houdt) en ga haar stimuleren om inzet te tonen en haar daar dus telkens voor te belonen. Ze is nu bezig met de koningin van de nacht van Mozart. Ze zingt het de hele dag. Misschien zou ze dat op viool kunnen proberen. En als ze bezig is het uit te zoeken, zonder huilen, dan krijgt ze één kadootje. Kijken of dat helpt om haar te helpen tot we naar het bureau gaan. En even geen gehang voor de tv; daar krijgt ze geen goed gevoel van, maar is wel 'veilig'. Als beloning zou ik haar tv kunnen kijken, maar niet als uitgangspunt de hele dag bankhangen.

Dank je.

Lidewei

Lidewei

Lidewei, je verhaal is heel herkenbaar. Goed dat je naar zo'n bureau gaat. Ik heb zelf contact gehad met zo'n onderzoeksbureau (in Vijfhuizen) en ik heb wat goede (lees)tips en handvaten gekregen.
De oprichtster van dat bureau (Wendy Lammers van Toorenburg) heeft ook de site hiq.nl opgezet; daar kan je ook veel info vinden met name over meer- en hb kinderen en beelddenken (wat vaak gemisdiagnosticeerd/verwardt wordt met dyslexie etc.).
Ik denk dat het heel zinnig is om je dochter eens uitgebreid te laten testen en van daaruit handvaten en tips te krijgen, ook voor wat betreft school. Succes!