Nare juf...hoe erg?
Mijn 8 jarige dochter heeft dit jaar in gr 4 2 juffen. Het zijn niet de beste van de school, da's algemeen bekend. Maar goed, soms zit het een jaartje tegen, dat kan gebeuren. (heb al heel wat jaren basisschoolervaring)
Dochter is een schatje, aardig slim, etiketloos, dus slaat zich er wel doorheen. Toch was ik wel verbaasd dat ik haar gedurende het jaar toch regelmatig betrapte op verzuchtingen van het genre 'gelukkig is het morgen weer woensdag, dan komt juf B weer'. Niks voor haar om dat zo semi-expliciet te benoemen. Als ik erover doorvroeg ('vind je juf A niet zo leuk?') kreeg ik al snel weer sociaal wenselijke antwoorden 'dat ze soms wel eens boos deed' maar wel hele leuke spelletjes wist'.
Reputatiegewijs staan juf A en B overigens pedagogisch allebei niet vreselijk hoog aangeschreven, maar is juf B wel een schatje, terwijl juf A meer bekend staat als een wat bozig, kleurloos, saai type.
Maar nu komt ie: vorige week zat ik onkruid te wieden in de tuin terwijl dochter met haar hartsvriendin aan het spelen was. Ze zagen mij niet, maar ik hoorde ze wel. Ze speelden 'schooltje', wel een half uur lang. En gaandeweg kreeg ik het steeds benauwder, want het rollenspel werd steeds realistischer, en zowel 'juf A' als 'juf B' (en nog een paar andere leerkrachten) speelden een prominente rol. Maar wel op een manier waar ik een beetje van schrok. De meisjes bedachten bloedserieuze verhalen waarin 'juf A' net een aantal kinderen wilde gaan slaan' toen godzijdank 'juf B' als een reddende engel de klas binenkwam, en verbijsterd uitriep 'juf A, wat doe je nou!'. Van dat genre. En het was niet eventjes, nee. Ze speelden wel een half uur door op deze manier. Het ene verhaal nog dramatischer dan het andere. Waarbij juf A volcontinu werd afgeschilderd als een soort kwade heks, die dingen uitspookte met de kinderen waar je toch zeker wel eens met de directeur over zou willen praten als het echt was, en juf B (en juf C van vorig jaar) als een soort goede toverfeeeen.
Nu weet ik dat kinderen een levendige fantasie hebben, en ben ook best wat gewend van de oudere br/zusjes. Maar psychologie is absoluut niet mijn vak...en ik vond dit wel vrij ver gaan....
Wat vinden jullie van dit soort verhalen? Zou het jullie zorgen baren? Zouden jullie er iets mee doen? En wat dan?
Sien (gelegenheidsnick)
In ons geval hééééél erg
Ook onze juf kwam regelmatig in het fantasie spel voor. Niet dat ze alles inderdaad zo gedaan had als in het spel, dat denk (en hoop_ ik tenminste niet.... maar het gaf wel het gevoel weer dat ze bij de juf kregen. De onderliggende angst die er was.
Ik heb het laten gaan, want tja : "het is maar een jaartje en "je kan nu eenmaal niet altijd een leuke juf treffen". We zitten het wel uit, dacht ik. Dom. Pas toen mijn kind een paar maanden later bijna kapot was gingen mijn ogen open. Hij is écht ver geweest met zijn 8 jaar, en heeft er een flinke knauw aan overgehouden - het herstel heeft lang geduurd. De angst voor de juf is nu, drie jaar later, nog steeds aanwezig. Bij hem, maar ook bij mij : dit nóóit meer.
Ja, mijn verhaal is gekleurd door eigen ervaringen. Zo erg hoeft het met die juf niet te zijn. Maar ik weet nu dat een juf je kind kan maken of breken....
Martine
Dit zou mij
ook ernstig zorgen baren.
Kinderen spelen dit soort spelletjes en overdrijven het maar ik vrees dat er zeker een kern van waarheid in zit. En als ze daar zo langdurig en intensief mee bezig zijn, vind ik het toch wel ernstig.
Probeer wel voor jezelf te relatieveren, het is natuurlijk overdreven maar ze spelen het wel om voor hun gevoel de controle op school weer terug te krijgen. Blijkbaar zijn ze dat gevoel van controle en vastigheid/veiligheid toch een beetje kwijt geraakt.
Ik vind dat je zeker iets erover moet zeggen tegen betreffende juffen, als ze nooit feedback krijgen leren ze ook niets. Maar dan moet je wel met concrete dingen kunnen komen en het vanuit je dochter kunnen vertellen; wat het voorval met haar deed.
knijp verder maar in je handjes dat het schooljaar bijna voorbij is.
Reactie
Als ik jullie zo hoor heb ik geen ongelijk dat ik het wat zorgelijk vind klinken allemaal. Maar wat er nu mee te doen? Dochter wekt niet echt de indruk zwaar getraumatiseerd te zijn in haar normale doen en laten, en juf is over 3 weken exit (tenminste, voor haar)...dus wat is wijsheid?. Ik moet nog op 10 minutengesprek, maar om zo'n juf nou recht in haar gezicht te gaan vermelden wat voor boze toverkol ze is in dochters ogen? Ik zie mezelf dat nou niet echt gemakkelijk diplomatiek overbrengen.
Andere optie is natuurlijk om de directeur (die ik vrij goed ken) eens (terloops) te informeren, maar ik weet dat hij weet dat juf niet een topper is (maar wat doe je er aan, je zet een leerkracht ook niet zomaar buiten volgens mij)...dus wat mijn verhaal dan toevoegt aan wat hij toch al denkt of weet?
Lastig.
Sien
Directeur
Dat je de directeur goed kent is nu een bonus. Ja, ik zou dit aankaarten, en gewoon zeggen wat je gehoord hebt, en dat je er verder niets mee moet, ook al niet omdat je dochter er verder geen last meer van heeft, maar dat je je wel afvraagt of juf misschien niet een beetje beroerd overkomt bij de schoolklas.
Dat de directeur weet dat juf 'geen topper' is kan waar zijn, maar dat kan ook betekenen dat hij denkt dat ze kennis niet geweldig overdraagt of weet ik veel. Maar kennelijk komt ze op sommige kinderen ook over als een soort juffrouw Bulstronk (zo heet ze toch in de NL versie van Matilda? Maar dat terzijde), en het kan heel best zijn dat de directeur dat niet weet.
En misschien weet zelfs de juf niet hoe beroerd ze kennelijk overkomt. Kan ook geen kwaad als ze daar dan op gewezen wordt.
Grote kans dat de directeur niks doet. Aan de andere kant: stel nou eens dat jij de derde ouder bent die met dergelijke berichten komt. Dan is de kans toch groter dat directeur eens met juf gaat praten over haar bejegening van het grut. Aan ou heeft het dan in elk geval niet gelegen.
Dus ja, even praten met de directeur. Leg de bal bij hem neer. Daar hoort-ie ook.
Groeten,
Temet