Kind eind groep 1 leest, schijft en rekent al
Dit eerste schooljaar heeft mijn zoon lekker meegehobbelt in de klas, zonder vervelen oid. toch ben ik bang dat het een beetje saai gaat worden als hij nu in groep 2 de letters 1 voor 1 moet gaan "leren" e.d.
Eigenlijk ben ik een beetje bang voor onderpresteren, hij is nu al best faalangstig.
MIjn vraag is: Wat kan ik komend schooljaar verwachten/verlangen van de leerkrachten? Wat kunnen ze extra voor mijn zoon doen?
S.E. heeft hij nog genoeg te leren, en hij begint ook nog maar net echt lekker te spelen, dus een klas overslaan is geen optie.
Jasset
Mijn nichtje is van groep 1 naar groep 3 gegaan... Was best een besluit maar achteraf bekeken voor haar een goed besluit. Ze gaat nu naar 3 gymnasium en is 13 jaar. Destijds waren er ook argumenten om haar niet door te laten gaan en die waren ook mn gebaseerd op SE-gronden. Maar het kind wilde en kon leren en die uitdaging had ze nooit gekregen in groep 2... Maar het blijft een lastige.
Weet de school al wat over hem?
Het is me niet duidelijk hoeveel je school al weet over de capaciteiten van je kind- is zijn AVI niveau al getoetst? Is hij al doorgetoetst met CITO? En het is best belangrijk om ook als ouder 'harde feiten' te presenteren ri. school over wat je kind al kan, bijv. titels van boeken die hij leest (ze begrijpen nl. niks van de uitspraak " hij kan goed lezen" ), en welke sommen hij precies maakt (en dan die exacte sommen noemen). Alleen dan heb je een poot om op te staan in een gesprek over alle mogelijkheden die er zijn voor hem. Succes!
Toch maar juf informeren
mijn dochter zit nu in groep 2 en heeft zichzelf ook een en ander aangeleerd. In den beginne was het voor haar blijkbaar genoeg om zich thuis te vermaken met leerstof (dat was al in groep 1). Toen de juf mij -meerdere keren- vroeg of dochter wat extra moest krijgen vond ik dat allemaal niet nodig; ik vond dat ze vooral moest spelen met de kindjes.
Maar deze laatste maanden kan ze nog nauwelijks opbrengen om die saaie, immer dezelfde oefeningetjes op school te doen met als gevolg regelmatig huilbuien thuis na een alweer saaie schooldag.
Als ik had geweten hoe dit schooljaar voor haar zou verlopen, had ik eerder ingegrepen. Ik had wel die extra oefeningen gewild.
De laatste paar dagen gaat dochter met een foto van mij naar school omdat ze zo graag bij mij wil zijn en niet op school. Heel triest, zoiets moet je dus vermijden.
Als dat wil zeggen naar de juf, dan moet dat dus maar. School kan dan vast testen op welk niveau je kind zit.
Succes.
Karakter kind
Hier was het heel verschillend. Mijn speelse zoon had er baat bij om nog wél naar groep twee te gaan. Hoewel dat soms moeilijk was ("waarom wil niemand met mij lezen mama ?")en zijn leergierigheid thuis groot was, gaf de vrijheid om op school te spelen daarbij de doorslag. Hij heeft zich ondanks het gebrek aan uitdaging niet verveeld in groep twee, omdat hij het zo lekker vond om "niets te hoeven". Pas later kwamen bij hem problemen omdat hij zich ging vervelen : hij kon tenslotte de meeste dingen in groep drie en vier al. Nu, eind groep zes, werkt hij (weliswaar op een andere school) met extra taken en eigen uitdagingen, en heeft het prima naar zijn zin in dit aangepaste programma. Ik heb er nog steeds geen spijt van dat hij gewoon naar groep twee is geweest.
Mijn heftige dochter werd daarentegen ontzettend verdrietig in groep twee, omdat haar vriendinnen wél naar groep drie gingen en ze al beter kon lezen/schrijven dan hen. Ze ging dagelijks huilend naar school en verveelde zich er. Voor haar vind ik het jammer dat een klas overslaan niet mogelijk was op de oude school. Op de nieuwe school kwam ze in groep drie, maar bleek zó ver voor te liggen in wat ze zichzelf aangeleerd had dat ze niets samen kon doen met klasgenoten, en al na een paar weken werd doorgeschoven naar groep vier. Daar bloeide ze helemaal op, haalde goede resultaten, en ook sociaal-emotioneel lag ze daar geweldig in de groep.
De een had er dus baat bij om in groep twee te komen, de ander had er meer baat bij gehad om die groep over te slaan. Kijk dus ook naar het karakter van je kind.
Martine