Heel veel 'rugzakkers' op montessorischool
Ik ben even benieuwd of er meer mensen zijn met deze ervaring. Mijn zoon zit op een Montessorischool, heeft een rugzakje i.v.m. grote VP-kloof, maar soms lijkt het bijna wel speciaal onderwijs bij hem op school! Vorig jaar zaten er denk ik zeker 8 'probleemgevallen' bij hem in de klas (van de 25 lln), maar het kunnen er meer zijn. In ieder geval 1 autist, 2 pdd-nos, een adhd'er, jongen met agressieproblemen, nog een hoogbegaafde jongen. Ook nu (andere combinatie) weer een nieuwe jongen die erg agressief is, een jongen die steeds depressief is, een autist, een meisje met waars. pdd-nos, een jongen met adhd, mijn zoon dus, en dan nog twee meisjes waar wat mee is, kortom, een hele club. Ik heb zo het idee dat veel mensen die elders stranden het op onze vriendelijke Montessorischool gaan proberen, en dat kan ook heel goed, maar het lijkt me soms erg zwaar voor de leerkrachten, en vorig jaar zaten er zoveel moeilijke jongens in 1 klas dat de hele sfeer naar de maan ging. Is dit op andere montessorischolen ook zo? Of is dit op 'gewone'scholen ook zo? Groetjes, Lena
De montessorischool bestaat niet
De eerste montessorischool waar mijn oudste op zat had de filosofie dat alle kinderen op een gewone basisschool terecht moesten kunnen. Daar zaten dus ook 2 kinderen met down syndroom op (als meest uitgesproken voorbeeld), maar veel kinderen die anders waren of anders werden opgevoed. Er werd niet zozeer extra aandacht gevraagd, als dat er aandacht werd gegeven en er was heel veel ruimte voor ontwikkeling en creativiteit.
De tweede montessorischool was in de dure buurt in een provinciestad. Er werd veel extra aandacht gevraagd door de ouders voor de kinderen en er waren veel etiketjes. Ouders lieten hun kinderen relatief snel onderzoeken en konden dat vaak ook zelf betalen. Er werd veel belang gehecht aan de cognitieve vakken.
Montessorischolen trekken vaak individualistisch ingestelde ouders aan. De eerste school was juist ruimdenkend en inclusief; iedereen kan meedoen op zijn/haar eigen niveau. De tweede school was exclusief. De grenzen van wat als normaal werd beschouwd waren nauw en je was gauw "anders". School was vlot met doorverwijzen naar speciaal onderwijs en het was ze gauw teveel.
Kortom behalve de individualistische instelling van de ouders waren er weinig overeenkomsten tussen beide scholen. Misschien staat deze school zo open voor rugzakkers, omdat montessorischolen vaak erg wit zijn en hoogopgeleide ouders hebben (nog een kenmerk!) en daarom geen extra middelen krijgen.
Vrije school
Hier een vrije school met heel veel rugzakjes... het zal dus niet aan montessori liggen 
)) en zelf mag ik niet klagen, met twee kinderen met een vorm van autisme die prima opgevangen worden op deze school. Het onderwijs sluit voor hen heel goed aan. En de school staat er nu bepaald niet om bekend dat ze leerlingen snel doorverwijzen naar het speciaal onderwijs. Ook zij zijn ervan overtuigd dat ze met hun methode van werken ieder kind kunnen helpen, en dat ieder kind tussen de "normale" kinderen hoort in de maatschappij, en niet in een apart hokje.
Ik heb daar ook wel eens mijn twijfels over, maar het streven is heel mooi, en het lijkt ook heel vaak wel zo te werken, er is hier heel weinig uitstroom naar het speciaal onderwijs, en veel problemen kunnen intern opgelost worden. De klassen van mijn kids functioneren goed; een klas van 22 met 4 "rugzakjes" en een klas van 17 met (tot nu tie) 3 "rugzakjes".
Ik zeg niet dat het gemakkelijk is voor de leerkrachten! maar het kan wel.
groetjes, Tess
Goh wat slaat dit draadje weer snel dood...
Ik vond het wel interressant; hoeveel rugzak kindjes zitten er in een klas? hoe gaan juf/ meester daarmee om? wat betekend het voor de "normale" kinderen? krijgen die nog genoeg aandacht?
Ik voelde me in het begin een beetje bezwaard om mijn cluster4 kindje naar de vrije school te laten gaan (de 2e al), hoorde op het schoolplein ook wel van die geluiden dat ouders er niet blij mee waren, weer zo'n moeilijk kind in de klas, en de klas is al niet gemakkelijk, en met zo'n jonge juf... ik heb heel egoistisch aan het belang van MIJN kind gedacht, en ik denk dat ze hier de beste kansen krijgt. Gelukkig doet ze het heel goed, en is ze geen extreem aandacht vragend kind zo in de klas. Maar dat juf en ib-er er extra werk aan hebben kan ik niet ontkennen, daar hebben de andere kinderen geen last van, ouders dus ook weer tevreden. (ach ze is autistisch, maar ja, zo'n lief teruggetrokken rustig ding...)
Hoe ervaren jullie dit in de praktijk? Er zijn kinderen met een rugzakje die prima mee draaien, maar ik kan me voorstellen dat het er niet teveel moeten worden.
groetjes, Tess
Hoeveel rugzakjes....
Ik heb dit draadje ook gelezen maar niet gereageerd. Ik was benieuwd naar de antwoorden. Ik zou niet weten hoeveel kinderen met een rugzak er bij mijn zoon in de klas zitten. Sommige kinderen vertellen zelf een diagnose in de klas en soms weet zoon dat door een persoonlijk gesprek met een kind. Soms is er een speciaal goed vriendje die verteld dat hij extra begeleiding krijgt of naar de psycholoog moet.
Dus dat alles niet van een leien dakje gaat bij ieder kind, dat is duidelijk. Maar hoeveel kinderen met officiële diagnoses en eventueel rugzakjes er zijn??? Geen idee.
Niet alleen rugzakkers
Hoi. Ik begrijp in ieder geval dat het niet een speciaal Montessori-fenomeen is. Nu weet ik ook niet of het allemaal kinderen met een rugzakje zijn, maar het zijn zeker kinderen met een diagnose of waar 'iets mee is'. Onze school is trouwens helemaal geen witte school met alleen maar hoogopgeleiden. Hij staat in een 'slecht deel' van de wijk en fungeert voor de ene helft als buurtschool en voor de andere helft als school voor de bewuste Montessorikiezers. Er zitten redelijk veel allochtonen op (vind ik wel leuk trouwens), ik denk dat al met al het heel wat 'punten' oplevert, de samenstelling van de leerlingen. Dat is denk ik ook wel de reden dat onze kleine school een behoorlijk riant team heeft. En buiten dat ik vind dat ieder kind recht heeft om naar de school naar keuze te gaan, vroeg ik me wel af hoe een school dat in balans (kan) houden. Als in een klas een derde van de kinderen gedrags-of andere problemen heeft kan dat wel een grote invloed op zo'n klas hebben. Bijv. wat betreft de klas waar zoon volgend jaar heen gaat, ik houd mijn hart nu al vast. Een hele groep jongens 'waar iets mee is'(en mijn zoon dus ook), ik heb al eerder gemerkt dat dat elkaar flink kan versterken. Groetjes, Lena