Geeft de school het op mijn kind te leren rekenen?
Hallo allemaal,
Mijn zoon van 9 heeft een rugzak en gaat volgend jaar naar groep 6. Hij heeft moeite met rekenen. Hij werkt uit een maatwerkschrift.
Nu krijg ik signalen dat de school erop aanstuurt om hem vanaf volgend jaar niet meer mee te laten doen aan de cito rekenen.
Gezien zijn intelligentie en ondanks zijn beperkingen moet het hij VMBO B of K aankunnen. Hij heeft een gemiddeld IQ.
Ik vind het zo jammer dat de school hem lijkt op te geven terwijl ik de indruk heb dat ze niet alles hebben gedaan om hem te leren rekenen.
De conclusie van een rekenonderzoek - op ons verzoek uitgevoerd door een extern onderzoeksbureau- was dat hij geen dyscalculie heeft en een cito C mogelijk moet zijn.
Maar hij heeft leerproblemen en ik vrees dat de school met dit argument steeds minder gaat doen om hem nog iets te leren.
Ik zou willen weten wat de gevolgen zijn voor het vervolgonderwijs als de school geen cito scores van hem heeft.
Volgend jaar moet er weer een nieuw handelingsplan komen en dit schooljaar was ik ook al niet tevreden over de inzet op rekenen. Veel bla bla over de dingen die wel goed gaan op school maar ze bleven erg vaag over het rekenonderwijs.
Het enige concrete was de aanschaf van een opzoekboekje. Nu hoeft hij geen sommen meer uit te rekenen maar het antwoord op kan zoeken.
Nu heeft hij altijd een prijs bij de tafelbingo. Hartstikke leuk voor hem, maar hij leert niet van rekenen of tafels automatiseren.
Zij er ouders of leerkrachten die ervaring hebben om hun kind niet meer aan de cito te laten meedoen? Zijn er alternatieven?
Kan hij wel naar gewoon vervolgonderwijs als in het leerlingvolgsysteem geen citogegevens zitten?
Ik krijg toch een beetje het gevoel dat hij voor spek en bonen op deze school mag zitten.
Cito
Bij de overgang naar het VO kijkt niemand meer naar de eerdere cito-scores. Er wordt gekeken naar het advies van de leerkracht én de cito-eindtoets (of soortgelijke toets). Nu zal de leerkracht zich voor het advies wel baseren op het eerdere scores, maar daar heb je natuurlijk geen cito voor nodig. Er is zoveel meer dan cito-toetsen!
Je schrijft over 'signalen'. Van wie krijg je die? Geeft de leerkracht dat aan? En met welk argument zouden ze je zoon niet meer aan de cito's willen laten meedoen? En betekent dit dat je zoon ook wordt uitgesloten van de cito-eindtoets? Volgens mij wordt het tijd voor een gesprek met de leerkracht/IB'er en moet je op dit soort vragen antwoord zien te krijgen. Je trekt zelf de conclusie dat school je zoon 'opgeeft'. Leg ook zeker bij school neer dat je dit gevoel hebt, en vraag of dit klopt (misschien trek je namelijk wel een totaal verkeerde conclusie).
Aanvulling
En nog een aanvulling.
Het is (helaas) wel een bekend verschijnsel dat scholen zwakkere leerlingen uitsluiten van de cito-eindtoets. Zij halen namelijk het gemiddelde naar beneden... En scholen (en ouders die op zoek gaan naar een school!) willen over het algemeen graag hoge gemiddelden zien.
Anna
Volgens mij is het probleem echt veel groter dan jij schetst. Google maar eens uit 'uitsluiten leerlingen cito eindtoets'. Er is erg veel over geschreven, er zijn kamervragen over etc.
In Amsterdam schijnt zelfs bijna 20% van de leerlingen door hun school te worden uitgesloten. En Cito vindt dat prima. Sterker: ze adviseren om zwakke leerlingen niet mee te laten doen, omdat de toets voor hen 'te moeilijk is' (zie www.cito.nl). Cito geeft kinderen die niet hebben meegedaan geen score, cito heeft ook helemaal geen inzicht in de totale schoolpopulatie (staat ook op hun website). Cito berekent het schoolgemiddelde op basis van de leerlingen die hebben meegedaan. Dus het levert een school wel degelijk wat op om kinderen uit te sluiten. Zeker zwakke kinderen in een klas met overwegend havo-vwo-leerlingen, kunnen een gemiddelde sterk naar beneden halen.
Het wrange is natuurlijk dat de eindtoets - ooit bedoeld om objectief kennisniveau van kinderen te meten - steeds meer wordt ingezet om het niveau van een school te meten. Dus een school die kinderen uitsluit, houdt de score kunstmatig hoog. Vandaar ook veel aandacht in media hiervoor. Ik begrijp dat onze vorige onderwijsminister daarom ook een poging heeft gedaan de cito voor iedereen verplicht te stellen, maar dat voorstel heeft het niet gehaald. (het blijkt daarnaast dat kinderen die worden uitgesloten, vaak in een nog negatievere spiraal terecht komen, krijgen op school niet meer de aandacht die ze verdienen'.
Op de website van de onderwijsinpectie begrijp ik dat het sinds dit jaar nieuw is dat ook uitgesloten kinderen worden meegenomen in de beoordeling. Dit is echter niet in alle gevallen zo! En dit gaat om de beoordeling door de inspectie, en staat los van de gemiddelden die Cito zelf uitrekent (en die de school in zijn schoolgids mag vermelden).
Opgeven maar niet je zoon
Hoi Mems,
Ik heb het opgegeven. De hoop dat school mijn dochter leert rekenen. Ze hebben haar netjes naar rt gestuurd, maar in de klas doen ze er weinig aan. En die 30 minuten rt schiet ook niet op.
Zo'n drie maanden geleden heb ik definitief besloten dat rekenonderwijs zelf maar te doen. Iedere woensdag en vrijdag neemt dochter het rekenboek mee naar huis. Ik kijk dat rekenwerk na (want dat schiet er bij school ook vaak bij in) en bestudeer waar ze moeite mee heeft. Is er niks aan de hand, dan doen we niks. Worden er opeens veel fouten gemaakt (b.v. breuken) gaan we thuis aan de slag. Ook als er iets nieuws op stapel staat (een nieuw blok) doe ik aan pre-teachen. Met een grote bak M&M's erbij. Dochter heeft nu voor het eerst een voldoende op rekenen (cito). Ze was heel trots! Je hebt zo ongeveer een 7, had de juf tegen haar gezegd. Ik denk dat dat een hoge C is?
In de meivakantie heb ik van alle tafels kaartjes gemaakt en een cadeautje gekocht. Als alle kaartjes geautomatiseerd waren, kreeg ze dat cadeautje. Ze wilde zelf steeds de kaartjes herhalen en was flink gemotiveerd. Na drie dagen had ze haar cadeau. De kaartjes bewaar ik om ze af en toe te herhalen.
Volgend jaar (groep 7) ga ik het precies zo doen. Het is hier de enige manier.
Groet Jan
Jan
Jan , hier precies hetzelfde... Wat de leerkracht op school voor onze dochter (kan) doet (doen), slaat onvoldoende aan. En hoe ik ook mijn manier laat zien (die wel werkt!) ze nemen het niet over. Wij werken dus ook thuis en het werken op school is 'extra'. Van niet leerbaar is ze op die manier gegaan naar een D voor spelling (waarsch. dyslexie) van de diepste E, een B voor rekenen en een A voor begr. lezen.
Volgend jaar nieuwe klas, nieuwe juf... gelukkig ... en de schoolleiding staat nu achter mij ipv achter de juf.
Eerst lekker vakantie, daarna knokken we weer verder!
Die tafelkaartjes methode ga ik van je overnemen!
Eyeopener
@IJsvogeltje: de leerkracht kwam met deze concrete mededeling, naast een aantal "zachte signalen" gedurende het schooljaar en in het handelingsplan. Het komt op mij allemaal erg bedacht over. Ik woon in Citostad, dus ik voorzie grote problemen bij het zoeken naar een plek in het vervolgonderwijs.
Jan, een echte eyeopener: geef je kind nooit op, maar geef de school op. Ze doen het niet want ze kunnen het niet.
Het is zo herkenbaar wat je schrijft: de werkboeken die ik mee krijg zijn half ingevuld en zelden nagekeken. Nog steeds laten ze mijn kind prutsen met getallenlijnen terwijl hij zelf kiest om sommen onder elkaar uit te rekenen. Hij kan meer en beter dan er nu uit komt en we op basis van zijn intelligentie mogen verwachten.
Ik kan het de school vertellen, ik kan het opschrijven in een heen-en-weer mapje, een extern bureau kan met dezelfde bevindingen en aanbevelingen komen maar er gebeurt niets structureel en concreet. "Hij kan het niet, jammer dan, nu gaan we verder met ons leuke project over kunst in Afrika". Als ouder sta je dit machteloos en met kromme tenen toe te zien.
Jan en Jolijt, hoe hebben jullie voor elkaar gekregen dat jullie als ouder thuis de RT verzorgen met de methode en werkboeken van de school? Ik denkt dat dit idee niet door de school toegejuicht gaat worden. Zonder overleg de schriften en boeken mee naar huis nemen lijkt mij niet bevorderlijk voor de verhoudingen.
Volgend jaar komt hij bij een rustige, ervaren leerkracht en krijgt hij waarschijnlijk een nieuwe AB-er. Ik wil vanaf het begin van het volgende schooljaar mijn kind zelf gaan ondersteunen bij het verwerken van de lesstof.
Juf mag blij zijn
Onze juf is volgens mij alleen maar blij dat ik alles van haar overneem. Ik ben ook altijd vriendelijk gebleven en ben ervan uit gegaan dat zij ook het beste wil voor dochter en dus heb ik medegedeeld dat ik 2x per week het rekenboek + schrift meeneem. Waarom zou een rekenboek en schrift geheim moeten zijn? Je wilt toch allebei het beste?
Officiele RT krijgt dochter ook nog steeds, alhoewel ik niet de indruk heb dat dat nu veel zoden aan de dijk zet.
Dat 'nakijken' is wel even een issue geweest met juf. Ik nam een keer dat schrift mee en er was niks nada nagekeken. Toen ik dat zelf maar ging doen, kwam ik erachter dat ze minstens twee blokken achterliep. Ze snapte er werkelijk geen bal van. En dochter is dan ook nog eens van het verstopperige soort, dus niks vragen, niks zeggen, zich schamen en langzaam ongelukkig worden. Toen was voor mij de maat vol. Ik heb juf (op nette vriendelijke manier; je wilt toch op één lijn blijven) mijn zorgen uitgelegd en ook dat ik nu zelf met haar aan de slag ging. Daarvoor deed ik het ook wel eens, maar liet het dan weer voor maanden gaan. Lui he?
Dochter heeft ook nooit iets van getallenlijnen begrepen en sowieso begrijpt ze geen enkele som die met inzicht te maken heeft.
Daarentegen kan ze erg goed technisch rekenen, zoals dingen onder elkaar zetten e.d. Dus ik heb haar meteen van rechts naar links leren rekenen (zoals wij dat vroeger deden) en niet, zoals de methode, van links naar rechts en later pas van rechts naar links. Ze had toen ook als enige van haar klas maar één fout op de methodegebonden toets.
Dochter moet truukjes leren om sommen op te lossen. En die truukjes zijn in dat nieuwe rekenen een beetje verdwenen omdat alles nu om begrip draait. En begrip heeft ze niet. Het werkt bij haar juist andersom. Door die truukjes (zoals wij dat vroeger op school leerden, staartdelingen e.d., onder elkaar zetten, breuken), ontstaat er juist (niet altijd, maar soms nu toch wel ) begrip.
En wat natuurlijk heel belangrijk is, is dat nakijken! Zien wat je fout doet! Er meteen iets aan doen. De regelmaat, het ordelijke, het weten waar je aan werkt, want anders kom je als kind in een draaikolk van onvermogen en zie daar maar weer eens uit omhoog te komen.
De citotoetsen zijn een ander verhaal. Het gaat daarbij niet om technisch rekenen, maar om verhaaltjessommen. Dochter kan heel moeilijk de som uit een verhaaltje halen. Zou de kale som er gewoon staan, zou ze'm op kunnen lossen. Het is wel zo, dat als je eenmaal technisch goed kan rekenen, je (ook al begrijp je de verhaaltjessom niet) wel kunt zien wat ze waarschijnlijk willen weten. En dus gaat ze daar nu in vooruit. Bovendien; als je al die jaren hebt moeten aanmodderen met rekenen en verhaaltjessommen, dan schiet je (dochter tenminste wel) in een soort faalangstige blackout als je zo'n verhaal weer ziet staan. Dus ik wil komend jaar eens aan de RTér vragen of ze wat verhaaltjessommen voor me heeft, zodat ik eens kan kijken waar het nu precies fout gaat. Ziet ze de som niet voor zich in beelden? Kan ze de gegevens niet ordenen? Is daar een truuk voor te bedenken? Dat soort dingen. En zo blijf je bezig 
Maar het helpt wel!
Groet! Jan
Jolijt
Die tafelkaartjes (hier egens gelezen op OOL) gingen inderdaad als een speer. Had ik ook niet direkt verwacht. Het zal het cadeau geweest zijn. Moet je wel het antwoord op de achterkant schrijven. Het antwoord 'zien' i.p.v. alleen horen was best belangrijk, merkte ik.
Groet Jan
jan, oefenen
Eenvoudige redactiesommen kan je oefenen met Kimheimblokken.
De school had aan het begin van dit schooljaar toegezegd hiermee te gaan oefenen, ik heb er nog een paar keer naar gevraagd maar ik er nooit meer iets van gehoord of gezien.
In een vlaag van daadkracht uit onmacht, heb ik een proefpakket besteld.
http://www.kinheim.com/Producten/Rekenen/Redactiesommen/Proefpakket/Proefpakket_Redactiesommen/Info
Mems
Ik heb bij een welwillende leerkracht het begin gemaakt en dingen gekopieerd... en daar ben ik nooit mee opgehouden.
Ze kunnen me misschien zeggen dat ik het niet op kosten van de school mag kopieren, in dat geval doe ik het wel thuis.
Zoals de situatie er nu voorstaat is de schoolleiding het met de gang van zaken eens. Ik heb gewoon open kaart gespeeld; dochter leert niet makkelijk, klassen zijn fors en 'extra aandacht gevallen' talrijk. Ik neem een stukje verantwoordelijkheid voor het leerresultaat over van school, gewoon omdat ik weet dat er dan meer uit haar komt.
Ik ben er overigens van overtuigd dat dit op iedere school 'nodig' zou zijn... onze school is niet per defenitie slecht hierdoor.
Insteek is dus dat we gezamenljk proberen het maximale te behalen, als je het zo bekijkt kan er weinig commentaar zijn denk ik...
Zelf nakijken?!?
Jan, als ik jouw verhaal lees is het alsof je mijn dochter beschrijft! Ook erg goed in technisch rekenen en regeltjes toepassen, truukjes leren, maar van verhaaltjes sommen snapt ze niets. Bij de cito gaat het dan ook telkens mis.
Wat mij altijd opvalt als ze een schriftje vol heeft en mee naar huis krijgt, is dat het hele schrift vol krullen staat, maar dat daarbij hooguit twee krullen van de juf zijn, en de rest heeft ze zelf gedaan. Ja, zegt ze dan, we mogen het altijd zelf nakijken. Ik vraag me nu af; hoe vaak kijkt de juf dan nog in het schrift (en wat denkt ze dan als ze alleen maar krullen ziet?). Soms staat er alleen achterin het schrift een krul en de opmerking; netjes gewerkt! Fijn dat het netjes is, maar dat vind ik eerlijk gezegd niet zo van belang.
Ik hoor ook altijd dat als ze een som niet snapt, dat ze het dan aan een klasgenootje moet vragen. Oh, zeg ik dan, dus klasgenootje heeft eigenlijk de sommen gemaakt? Nee, dat is niet zo zegt dochter. Maar ik heb toch zo mijn twijfels. Kan je van een klasgenootje verwachten dat ze de sommen kan uitleggen, zonder gewoon het antwoord te geven? En wat leert mijn dochter daar dan van? Vraag me af hoe dat op andere scholen gaat.
Volgende week heb ik een gesprek met juf en IB-er. Naar aanleiding van de opnieuw slecht gemaakte citotoets. Maar ik denk er sterk over om zelf ook maar eens met haar aan de slag te gaan, want zo komt ze er gewoon niet.
Jan en mar-ank (ot)
Waarschijnlijk vertel ik jullie als betrokken ouders niks nieuws... maar blijf opletten wat school doet. Hier zitten er twee boven deze dochter. Beiden heel slim, hoge citoscores en TVWO gehaald. Toch flikt de oudste het om niet te kunnen aftrekken als het onder elkaar staat... heeft ze niet geleerd(bij kleinere getallen zeg maar tot 10.000 telt ze op, bij miljoenen puzzelt ze, of puzzelde moet ik zeggen, ik heb het haar natuurlijk wel geleerd). (ze komt wel met het juiste antwoord hoor... ) en nr 2 moest een pond gehakt halen bij de slager. Da's een makkie "goeiemiddag slager, een pond gehakt aub" ... maar de slager was dicht, en hij ging naar de supermarkt.. Belt ie me op: "hoeveel is een pond.. ze hebben hier alleen kilo's en grammen..."
Met zulke kennis kom je dus tegenwoordig aan hoge citoscores (550 en 546)....
Conclusie... laat kinderen die wat moeilijker leren niet teveel los; hou controle op de stof en hou het logisch.
Mar-ank
Goh, zitten ze op dezelfde school ofzo? Hier moet dochter ook haar eigen sommen nakijken. Dat was ook de reden dat het schrift niet nagekeken was. Dochter had er geen zin meer in om haar eigen werk na te kijken en dan al die strepen te moeten zetten. Op dit moment staan er inderdaad weer krullen (heeft ze zelf gedaan) en ze schrijft er ook zelf bij "netjes gewerkt!".
Op mijn vraag aan juf hoe ze op deze manier nu in de gaten kon hebben of iets goed of slecht ging, zei ze dat ze dat kon zien aan de methodetoetsen die ze om de zoveel tijd afnam. "En dan?", vroeg ik. "Als het niet goed gaat?" "Naar rt", zei juf. "En wat extra uitleg in de klas als het mogelijk is".
Groet Jan
Hier ook zo
Ik denk dat het hier ook zo gaat dat de juf de schriften niet of nauwelijks inkijkt, en dat ze afgaat op de methodetoetsen. Ik vind dat geen goede manier van werken. Een toets is om aan het eind te toetsen of een kind iets goed heeft aangeleerd. Als dan blijkt van niet, heb je een hoop tijd verloren. Het is toch veel zinniger om tussendoor te controleren of iedereen het kan volgen?
Ik heb zelf ook al eens een boek van school mee naar huis gekregen. Maar ik kon daar niet mee uit de voeten. De wereld in getallen, wordt er bij ons op school gebruikt. Ik vind het tien keer niks. Nou moet ik wel zeggen dat ik alleen het oefenboek (wat de kinderen in de klas hebben) gezien heb. De juf heeft een boek waarin de uitleg staat. Mij lijkt het handig als de kinderen ook een boek hebben waarin ze nog eens wat kunnen opzoeken als ze het even niet meer weten. Maar daar hebben ze een kladschriftje voor waarin ze zelf dingen mogen opschrijven. Bij mijn dochter is dat inderdaad een kladschriftje (met de nadruk op klad!). Daar kan ze dus never nooit meer iets in terugvinden. Ik zit er sterk over te denken om het boek 'Het grote Rekenboek' aan te schaffen. Zodat we af en toe thuis nog eens wat kunnen herhalen...
Over zelf nakijken
Ik heb op allerlei VO-scholen gewerkt, van bovenbouw VWO tot brugklas LWOO-basis. Mijn conclusie, gebaseerd op 13 jaar empirisch onderzoek: VO-leerlingen kijken hun eigen werk bijna nooit goed na. Of dat te maken heeft met slordigheid, onkunde, desinteresse of iets anders weet ik niet. Ik meld het alleen maar even. "Zelf nakijken" is in mijn ogen een soort "doe maar wat, jongens, ik heb even geen tijd" van de docent. Gebeurt mij ook regelmatig hoor, je kunt nu eenmaal niet elke opdracht van elke leerling zelf nakijken. In de praktijk weet je na een paar weken precies welke leerling je bij je moet roepen om zijn/haar schrift te laten zien.
Groetjes
Massi
Massi
Mijn ervaring is dat je je eigen teksten ook niet moet nakijken, in elk geval niet onmiddellijk nadat je ze geschreven hebt. Dan lees je te snel omdat je het al kent, en dan mis je de helft.
Zou het in zo'n geval niet handiger zijn om kinderen elkaars werk te laten nakijken? Frisse blik enzo?
Groeten,
Temet
Temet
Helaas moeten de kids nu juist leren om hun eigen werk na te kijken, omdat ze volgend jaar allemaal in een WPS (werkplekstructuur) terechtkomen (bovenbouw vmbo). Daar werken ze zoveel mogelijk zelfstandig. Zelf je werk controleren en evalueren is daar een substantieel onderdeel van. Vraag me niet wat ik van WPS-en vind, dan barst ik los, haha. Het blijft wel mijn taak om mijn schatjes zo goed mogelijk voor te bereiden op wat komen gaat. Zelfstandig werken, dus.
Groetjes
Massi