Even updaten over gewonde zoon op kamp..

Heeft je zoon leuke dagen gehad? Hij heeft er toch echt zelf om gevraagd en voor gekozen. Volgens mij kun je ook hobbels beter opvangen als je zelf fiets in plaats van als je achterop zit. Tandemfietsen is niet zo maar iets.

Probleem

Het probleem is, dat hoe boos je ook bent, hoe terecht dat ook is, je het niet meer kan veranderen. Je kan het niet meer ongedaan maken. Dus is het zinnig je energie daar nog in te steken? En, ongeoefend op een tandemfiets vind ik ook nogal risicovol. Dat zou zeker tot valpartijen hebben geleid. Al met al: mee laten gaan op kamp was misschien niet zo verstandig. Blijft over: heeft hij het leuk gehad? Verpest dat niet voor hem door je boosheid.

Wat ik er mee wil bereiken?

Dat die school mij eens serieus neemt en niet zomaar dingen beslist. Een belletje had wel even gekund toch?
Zoon heeft het wel leuk gehad En er is natuurlijk niets ergs gebeurd.
Ik had er zelf ook al over gedacht om het maar te laten rusten. Het is verder wel een aardige meester maar het is gewoon niet mijn eerste akkefietje met school. Het lag wel in de lijn der verwachtingen die ik van school heb, dat ze dit soort dingen doen zonder overleg met ouders.
Pelle, ja knap he dat ik het eerst hier vraag, ik leer het nog wel eens
Woede maar laten zakken dus?
Moeilijk hoor!

Uitzondering

Foske....je zoon wilde gewoon geen uitzondering zijn....is dat zo gek?

Dusss

Foske: "Zoon heeft het wel leuk gehad En er is natuurlijk niets ergs gebeurd."
Oh...wat is je probleem dan? (zal meester denken) Echt hoor, je woede is verspilde energie. Herhaal desnoods "Zoon heeft het wel leuk gehad En er is natuurlijk niets ergs gebeurd." 100 keer, want dat is werkelijk het enige wat NU telt.

Jaaaa

Ik weet het, laten rusten net als zoveel dingen, energie sparen, ik moet er zo bij na denken steeds.
Het heeft er weer eens mee te maken met het mijn recht willen halen, gewoon ik vind eigenlijk dat hij mij had moeten bellen daarover en ik wil dat mensen dat inzien.
Heeft dit nu allemaal met mijn autisme te maken? Zal wel he want jullie hebben dat niet zo extreem als ik..
Ik geloof zolangzamerhand dat ik heel veel problemen had kunnen voorkomen als ik dit allemaal eerder geleerd had.

Ik herken het hoor

Ik vind het ook vreselijk irritant als mensen heel andere dingen doen dan ik van ze verwacht, of zoals ik denk dat we afgesproken hebben. Zelfs als het verder eigenlijk geen negatieve gevolgen heeft voor mij, moet ik me altijd bedwingen om niet toch even te vertellen dat ik het niet eens ben met hoe het gegaan is. Ik kan er beter mee omgaan als ik bedenk dat die mensen dat waarschijnlijk helemaal niet doen om mij dwars te zitten. Ze weten gewoon niet beter

Foske

Inderdaad, laat lossssss....
Maar toch snap ik het niet helemaal. Je twijfelde eerst erg of je hem zou laten gaan en vroeg hier om advies. Bijna iedereen was het erover eens dat je je zoon beter thuis kon houden en dat een tandem nu niet echt een briljante oplossing was. Vervolgens besluiten jullie hem toch te gaan terwijl je eigenlijk al van te voren weet dat het niet goed zou gaan. Als je zegt "het lag in de lijn der verwachting" dan snap ik toch niet goed dat je je zoon hebt laten gaan. Maar fijn dat hij het leuk heeft gehad en die zere arm gaat wel weer over.

Overleggen met ouders

Foske, ik begrijp je irritatie, maar ik sluit mij aan de de meeste anderen: maak je er niet te druk om. Blijf niet te veel hangen op jouw overtuiging 'school moet met ouders overleggen'. Ik vind het namelijk heel normaal dat kinderen op deze leeftijd (groep 7 toch?) ook een flinke inbreng hebben. Als een kind op deze leeftijd tijdens het kamp aangeeft dat de gewone fiets tóch wel gaat, dan vind ik het niet raar dat de leerkracht daarmee akkoord gaat. Inderdaad, zonder overleg met de ouders. Het is geen kleuter meer!
Je weet van zo'n blessure gewoon niet hoe zich dat ontwikkelt. Dus gaat de leerkracht ook af op wat een kind zelf aangeeft, logisch vind ik. Je kind heeft zélf een afweging gemaakt - en ervoor gekozen dat wat extra pijn opweegt tegen een uitzonderingspositie. Misschien is dat een onverstandige keuze geweest, maar dat is achteraf praten. En denk maar zo: hier leert hij van.

Jessica

Ik had ook met zoon afgesproken dat hij niet op kamp ging als hij niet op de tandem wou fietsen, dat was mijn voorwaarde. Als meester mij gebeld had had ik dat ws gezegd maar ook dat mocht hij minder pijn beginnen te krijgen dat ze het dan eventueel wel mochten proberen. Maar ik neem die beslissing graag zelf.
Ik laat het verder wel rusten want het heeft geen zin meer om het er met meester over te hebben lijkt me.
Ik denk alleen wel dat ik nog even laat weten dat ik over dit soort dingen toch iiv graag even gebeld wil worden. En dan op een vriendelijke manier

Eens met cobi

Eerlijk gezegd Foske, ben ik het roerend eens met Cobi. Op zo'n kamp moet voortdurend van alles besloten worden. Over eten. Over slapen. Over fietsen. Over wel of niet zwemmen. Over warm eten niet lusten en dan wel of geen boterham krijgen. Over wel of niet een warme trui aantrekken op de wandeltocht in het bos. Over wel of niet even op mogen als je niet kan slapen of naar gedroomd hebt.
Er is toch geen beginnen aan als een leraar over dat soort akkefietjes telkens met de ouders moet gaan bellen? Bij 30 kinderen? Als je over dat soort dingen allemaal zelf wil beslissen moet je je kind niet op kamp laten gaan.

Als je kind mee mag op kamp, moet je ook kunnen accepteren dat er daar dus beslissingen genomen worden. Zelf had je het misschien anders gedaan, maar dat is nu eenmaal eigen aan op kamp gaan en ik vind dit geen conflict waard. Bewaar dat voor als er echt iets mis is.

Ik vind

Dat in een geval als dit er toch echt even tijdens het kamp contact moet worden opgenomen met de ouders.

En zoon heeft

inmiddels zijn gesprekje met mij gehad. Zoonlief is nogal ruig en onvoorzichtig en is aboluut nog niet in staat om dit soort situaties in te schatten. Maar goed hij heeft er idd van geleerd.
En wat dat bellen betreft, ik had een afspraak met de meester en als hij daar van af wil wijken moet hij dat met mij overleggen, zo gaat dat als je iets afspreekt.
En dat betekent niet dat hij mij over ieder akkefietje hoeft te bellen, alleen hierover. Lijkt met logisch.

Je moet wel

Foske:"Zoonlief is nogal ruig en onvoorzichtig en is aboluut nog niet in staat om dit soort situaties in te schatten. "
Maar dat is dan ook precies de indruk die je wekt met je boosheid om het gebeuren. Hij kan het niet, de meester moet het doen. Ik weet niet hoe oud hij is, maar gezien het uitje schat ik toch minstens groep 8.
En dat betekent dat _jij_ geen keus meer hebt. Hij moet het zelf gaan doen, vooral zich gaan wapenen tegen invloeden van buiten die tot onverstandige dingen zouden kunnen leiden, en jij moet zijn uitvoering accepteren.
Dat gaat niet worden wat jij het het beste vindt. Het beste dat je kunt bereiken is dat hij intrinsiek gemotiveerd is om op zijn minst rekening te houden met wat jij zou willen. Dat hij je je moederzenuwen gunt en vergeeft en alleen daarom zich inhoudt, ook als dat wat overdreven is.
Maar als jij de verantwoordelijkheid voor zijn gedrag buiten hem blijft leggen, dan hoeft hij helemaal niks. Kan hij doen waar hij zin in heeft. Is het nooit zijn schuld. Hoeft hij zich nooit verantwoordelijk te voelen.
Niet slim.
Groet,
Miriam Lavell

Hij is elf

en zit in groep 7.
Ik vind hem nog echt te jong voor die verantwoording hoor Miriam. Het is nog maar een kind van elf!! Die kun je nog geen verantwoording geven voor wat goed of niet goed voor hem is, zeker niet in dit soort zaken.
Meester is op kamp verantwoordelijk voor mijn kind, ik geef het roer uit handen en verwacht dat de gemaakte afspraken worden nagekomen.
Wat is dat toch tegenwoordig dat men kinderen overal zelf maar de verantwoording voor laat nemen? Is dat niet een beetje gemakzuchtig? Ik ben het er niet mee eens hoor, ik vind als ze puber worden dat het dan nog vroeg genoeg is om dat te leren. Op de middelbare school dus.

Euh.....

nee, maar soms moeten kinderen ook weleens proefondervindelijk ervaren wat een bepaalde actie voor gevolg heeft.....Dit is er zo een......adem in, adem uit. Er is geen man overboord.

Maar foske

11 is geen rare leeftijd om verantwoordelijk te zijn voor je eigen lijf. Want daar ging het om. Blijkbaar had hij niet zo veel last van die arm dat hij daar rekening mee wenste te houden. Geen levensbedreigende situatie. Zijn verantwoordelijkheid. Er is ook niets misgegaan.
Kinderen van 11 met diabetes denken over het algemeen ook zelf om hun insuline. Kinderen met astma denken er zelf om hun medicatie te inhaleren. Het zou niet in mij opkomen dat bij mijn 10 jarige dochter aan een leerkracht over te dragen.

En als je boos wilt zijn

moet je boos zijn op je zoon. Hij hield zich niet aan zijn afspraak met jou over de voorwaarde dat hij op een tandem zou fietsen.

Hoe wou je dat doen?

Foske:"Ik vind hem nog echt te jong voor die verantwoording hoor Miriam."
Hij niet. Hij besloot jouw wens te negeren. Hij is verder dan jij denkt.
Foske:"Meester is op kamp verantwoordelijk voor mijn kind, ik geef het roer uit handen"
Nee, dat doe je niet. Je wil dat het gaat zoals jij zegt. Je geeft juist niets uit handen. Niet aan de meester én niet aan je zoon. Je zoon neemt het je vervolgens uit handen en het enige wat jij kunt doen is stampvoeten.
Foske:"Is dat niet een beetje gemakzuchtig? "
Nee. Wat jij doet is gemakzuchtig. Je vermijdt het verdiepen van je relatie met je kind. Je vermijdt hem serieus te nemen op het niveau dat hij zelf aan denkt te kunnen. Je vermijdt hem te gunnen dat hij inderdaad zelf beslissingen neemt. Je negeert zelfs dat hij dat in dit geval gedaan heeft.
Foske:"ik vind als ze puber worden dat het dan nog vroeg genoeg is om dat te leren. "
Oh ja. En hoe wou je dat aanpakken? Wanneer merk je wel dat hij zelf beslissingen neemt? Enneh.. hoe ga je zijn verworven vrijheden op dat punt, die hij kennelijk al neemt, weer terugdraaien?
Er is geen man overboord, behalve dan dat jouw zoon jouw wensen heeft genegeerd. Dat kan komen omdat jij wellicht vergeten bent ze naar hem te communiceren. Het kan ook komen omdat hij schijt heeft aan wat je zegt.
Je moet het verder zelf weten natuurlijk, maar het lijkt me werkelijk verstandig om je zoon wat serieuzer te nemen dan je doet. Dat is de enige manier waarvan je kunt verwachten dat hij jou serieus gaat nemen.
Groet,
Miriam Lavell

Natuurlijk heb ik ze bedantk cobi!

Wat is dat voor domme vraag, waar zie je me voor aan?
Ik merk dat dit topic in geruzie gaat ontaarden en daar heb ik geen zin in. Ik heb geen zin om me te moeten verdedigen voor waar ik achter sta.
Wat mij betreft is het klaar en ik kom er verder niet meer op terug.

Foske

11 jaar.....mijn zoon van 11 gaat komend schooljaar naar het VO....die ga ik echt niet meer in alles zijn handje vasthouden....Hij ziet me aankomen! Als hij eigenwijs wil doen, dan is dat zijn verantwoording inderdaad....

Eens met foske

Ik begrijp de meeste reacties niet. Foske heeft duidelijk iets afgesproken met de leerkracht, daar heeft de leerkracht zich aan te houden.
En als de leerkracht anders wil beslissen dan hoort hij/zij dat eerst te overleggen met de eerstverantwoordelijke van het kind: de ouders!
Nu liep het toevallig goed af, maar wat als het niet goed afgelopen was? Waren jullie het dan ook allemaal eens met de leerkracht? Ligt de verantwoordelijkheid dan ook nog steeds bij de zoon van Foske?
Ons kind belandde in het ziekenhuis omdat de juf het strenge dieet maar zielig vond en toch eten gaf dat absoluut verboden was!
Een kind van 11 de volledige verantwoordelijkheid geven? Lekker stoer zeg! Wat doen jullie dan allemaal hier op het forum? Laat het toch aan jullie kinderen over, ze zijn toch zelf verantwoordelijk!

Mijn zoon is 11

En als ik een dergelijke afspraak met een school maak, dan verwacht ik dat de school zich aan zo'n afspraak houdt. En dat er dus niet over elk akkefietje gebeld wordt, maar WEL over een zo duidelijke afwijking van een afspraak.
Of meester dan belt of zoon laat bellen maakt me niet uit.

Als ik mijn kinderen aan een ander toevertrouw, dan verwacht ik gewoon bepaalde zaken.

En mijn zoon van 11 is niet wild, en redelijk wijs en verantwoordelijk voor zijn leeftijd. Daar gaat het niet om. Als hij 15 was geweest en er was een afspraak over iets gemaakt, dan had ik ook gebeld willen worden.

En trouwens, ik ben zelf leerkracht en meerdere malen met groep 7/8 op kamp geweest. En ik had ALTIJD gebeld in zo'n geval.

Roos/dirksmamma

Bedankt, ik ben blij dat er ook mensen zijn die het wel met me eens zijn.
Het is dat ik veel andere dingen aan mijn hoofd heb anders had ik het niet kunnen laten rusten.
Ik snap ook niet dat een kind van die leeftijd al een eigen verantwoording moet hebben hoor.
In een draadje van een tijdje geleden van mij waarin ik meld dat ik mijn zoons niet continu in de gaten kan houden als ze elders inhet dorp kattekwaad uihalen vind men het raar dat mijn kinderen al door het hele dorp heen mogen, (ze zijn 11 en 13), terwijl ons dorp niet zo heel groot is. Zegt men dat kinderen van die leeftijd dicht bij huis moeten spelen (doet niemand hier), maar in dit soort zaken zoals in dit draadje, moet een kind van 11 ineeens zelf de verantwoording nemen!
Dat rijmt ook niet toch?
Zat alweer aan mezelf te twijfelen maar door jullie reacties voel ik weer dat ik gewoon gelijk heb
En nogmaals voor de anderen die het n iet met me eens zijn, ik heb geen zin om in eindeloze discussies te verzanden.

Bevel is bevel?

Roos:"Foske heeft duidelijk iets afgesproken met de leerkracht, daar heeft de leerkracht zich aan te houden. "
Dat is twijfelachtig. Het moet niet omdat jij het zegt. Het moet als het functie heeft. Het is niet de functie van een leerkracht om kinderen aan de bevelen van hun ouders te houden.
Roos:"Nu liep het toevallig goed af, maar wat als het niet goed afgelopen was? "
En dat is precies de nuance: wat was het risico nu helemaal en hoe was dat verkleind geworden door fietsen op een tandem?
Roos:"Ons kind belandde in het ziekenhuis omdat de juf het strenge dieet maar zielig vond en toch eten gaf dat absoluut verboden was! "
Dat is een domme juf. Maar ook dat ligt genuanceerd: het moet helder zijn dat het bevel niet zomaar een bevel is dat zich beroept op het ouderlijk gezag (ik ben de baas over mijn kind en de juf moet daar naar luisteren), maar dat rust op een medische noodzaak.
Je kunt niet volstaan met je commando. Je moet het werkelijk onderbouwen. Juffen die dat alsnog negeren zijn slechte juffen.
Roos:"Een kind van 11 de volledige verantwoordelijkheid geven? "
Daar is geen sprake van. Dat kind heeft wel deelverantwoordelijkheid, net als het kind van 11 dat zich op het vo laat overhalen tot een drinkgelach met vriendjes. Ze zullen uit zichzelf zich daartegen moeten verzetten en het mooiste argument daarvoor is een knagend geweten dat moeder niet teleur wil stellen.
Daar heb je wel een relatie voor nodig die dat toelaat. Kinderen die met bevelen worden opgevoed, hebben de neiging die te ontduiken als de bevelhebber niet in persoon aanwezig is.
Een bevel is geen krachtig argument. Niet naar kinderen én niet naar leerkrachten.
Dirksmama:"En als ik een dergelijke afspraak met een school maak, dan verwacht ik dat de school zich aan zo'n afspraak houdt."
Dat is de kwestie niet. Vraag je af wat je nog te pruttelen hebt als de school zich er _niet_ aan houdt. Zoals in het geval van Foske.
Van het bevel van Foske is zowel bij zoon als bij de leerkracht de gedachte blijven hangen dat het een wens is van een overbezorgde moeder.
En juist hier is zoon de spil. Misschien zelfs zonder dat hij dat weet. Als hij doordrongen was van de gedachte dat het voor Foske meer betekent dan een bevel, dan had hij bij het advies gebleven. Niet om wat hij in zijn arm voelt, maar om wat hij voelde knagen ten opzichte van zijn moeder.
Uit de kwestie blijkt dat zoon niks voelt knagen. En dat is een leerkrachtoverstijgend probleem in de relatie met zoon. Dat is waar aan gewerkt moet worden en wat je niet af kunt doen met 'bevel is bevel'.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Niks geen bevel! Afspraak met doktersadvies, dat is heel wat anders dan een 'bevel' van een overbezorgde moeder. En trouwens, ik ben de gezaghebbende en niet de meester..
Pelle, het is mij niet de moeite om dat verhaal nog op te rakelen, misschien wil jij het voor me doen