Dochter (15) steeds geweigerd op nieuwe school door pestgedrag
Ik heb een dochter van 15 in 3 havo die al twee jaar bezig is het leven van andere meisjes op school zuur te maken. Onder meer door het maken van foto's en die op sociale media te zetten, opmerkingen te maken binnen de schoolmuren, mails te sturen naar de mentor en aantal leraren over verzonnen voorvallen met de gepeste leerlingen, spullen te verstoppen na de gymles etc.
Hier is echt al heel veel inspanning geweest vanuit mijn kant en die van de school om het gedrag te stoppen maar zonder soelaas.
Mijn dochter heeft inmiddels al een "laatste waarschuwing" gehad waarna mogelijk verwijdering van de school volgt. Ik wil dit niet afwachten en mijn dochter op een andere school zetten (liefst ook wat verder weg waar ze geen bekenden heeft)
Ik krijg alleen maar afwijzingen binnen waar opvallend genoeg geen enkele school vol zegt te zijn. Sterker nog, eerst gaven ze allen aan dat ze zeker plaatsen hebben met het gekozen profiel
- School 1 zegt dat dochter niet geplaatst kan worden wegens de veiligheid van andere leerlingen. Sindsdien heb ik bij de aanmeldingen op andere scholen NIET zelf aangegeven waarom dochter precies naar een andere school "wil" en is er door betreffende scholen zelf gebeld naar de huidige.
- School 2 en 3 gooit het op de zorgvraag
- School 4 zegt pesters niet aan te nemen. In het schoolondersteuningsprofiel staat dat gepeste leerlingen trouwens ook niet aangenomen worden wegens de zorgvraag en veiligheid van andere leerlingen. Deze school kan beter sowieso links worden gelegd?
Een vriendin van dochter is al enkele weken geleden verwijderd en sindsdien thuiszitter. Ik wil dat niet! Vandaar dat ik liever zelf dochter ergens anders zet voordat zij verwijderd wordt. De ouders van dat vriendinnetje geven aan radeloos te zijn omdat de scholen voet bij stuk houden
Heeft het zin om bezwaar aan te tekenen tegen de afwijzingen en hoe doe ik dat het beste?
Natuurlijk niet. Ik denk overigens wel dat het je helpt om boven de pester te staan als je je kunt voorstellen dat die persoon zielig is.
Dymo schreef op 07-06-2022 om 23:14:
[..]
Ben ik met je eens, maar moeten we het pesten dan maar laten doorgaan omdat de pester ook problemen heeft? Zeggen we tegen de gepeste kinderen: "Trek het je maar niet aan dat je van de trap wordt geduwd, dat meisje heeft thuis problemen?" Dat ouders van gepeste kinderen uit emotie reageren, komt omdat ze zien hoe ongelukkig hun kinderen zijn. En het is maar goed dat de meeste mensen behoorlijk wat zelfbeheersing hebben. Als ik de meid die mijn dochter pestte maar 1% had aangedaan van de wraakacties die ik in mijn hoofd aan het uitdenken was, had ze nooit meer gepest. En dit meisje kwam van goeden huize, had alles wat haar hartje begeerde, was knap om te zien en goed in sport, dus wat het ook was dat haar dwars zat, het had echt niet tot pesten hoeven te leiden. Uiteindelijk is mijn dochter van school gewisseld en had pestmeid binnen twee weken een nieuw slachtoffer. Uit emotie reageren over je gepeste kind komt ook ergens vandaan hoor!
Precies! Toen mijn zoon met een gebroken arm liep tijdens onze vakantie had ik degenen die hem dat bezorgd hebben ook wel in het gips willen helpen maar niet gedaan natuurlijk.
Wat ik lastig vind is dat pesters hun eventuele problemen buiten zichzelf leggen. Ze zadelen een ander op met heel veel verdriet en pijn, beschadigen anderen, terwijl zij zich zelf beter voelen door hun gedrag. Het gedrag is lonend voor de pester. De kans is dan niet groot dat hun eigen problematiek gesignaleerd wordt( met name door de ouders, want op school wordt het vaak wel gezien) laat staan dat ze ermee aan de slag, eventueel met hulp. Terwijl het slachtoffer, die niets misdaan heeft en alleen maar zijn of haar leventje wil leiden, opgezadeld wordt met levenslange trauma’s omdat een ander niet lekker in zijn vel zit of juist een prima leven heeft, maar die het pesten gewoon lekker vindt.
Dus ja, met sommige pesters is iets aan de hand, maar dan nog is het bijzonder wrang dat een ander de ‘rekening’ mag betalen.
Zonne2017 schreef op 08-06-2022 om 09:01:
Wat ik lastig vind is dat pesters hun eventuele problemen buiten zichzelf leggen. Ze zadelen een ander op met heel veel verdriet en pijn, beschadigen anderen, terwijl zij zich zelf beter voelen door hun gedrag. Het gedrag is lonend voor de pester. De kans is dan niet groot dat hun eigen problematiek gesignaleerd wordt( met name door de ouders, want op school wordt het vaak wel gezien) laat staan dat ze ermee aan de slag, eventueel met hulp. Terwijl het slachtoffer, die niets misdaan heeft en alleen maar zijn of haar leventje wil leiden, opgezadeld wordt met levenslange trauma’s omdat een ander niet lekker in zijn vel zit of juist een prima leven heeft, maar die het pesten gewoon lekker vindt.
Dus ja, met sommige pesters is iets aan de hand, maar dan nog is het bijzonder wrang dat een ander de ‘rekening’ mag betalen.
Klopt. Ik ben de hele basisschool gepest en buitengesloten. Dat doet echt iets met je. Op mijn tiende/elfde begon ik met automutileren, mijn eerste zelfmoordpoging was met 12. Maar gelukkig is er oog voor de problemen van de pesters. 
natuurlijk is het wrang voor de gepeste. Empathie is niet hetzelfde als goedkeuren. Er moet zeker oog zijn voor de gevolgen van dader. Ik kan een aantal pesters ook echt de nek omdraaien.
het helpt echter niet om de pester hulp te ontzeggen. En hulp is niet hetzelfde als vergoelijken van het gedrag. Het is bedoeld om vaardigheden aan te leren zodat het pesten stopt en daar is zowel de pester als de gepeste bij gebaat.
anomarie schreef op 08-06-2022 om 09:13:
natuurlijk is het wrang voor de gepeste. Empathie is niet hetzelfde als goedkeuren. Er moet zeker oog zijn voor de gevolgen van dader. Ik kan een aantal pesters ook echt de nek omdraaien.
het helpt echter niet om de pester hulp te ontzeggen. En hulp is niet hetzelfde als vergoelijken van het gedrag. Het is bedoeld om vaardigheden aan te leren zodat het pesten stopt en daar is zowel de pester als de gepeste bij gebaat.
Klopt, dat helpt niet. Maar het punt is: er is wel aandacht voor de pester en diens problemen, maar de gepeste blijft met de scherven zitten en die mag het wel zelf oplossen. Waarmee dus de hele dynamiek van het pesten blijft staan: de gepeste staat alleen en de groep cirkelt om de pester.
anomarie schreef op 08-06-2022 om 09:13:
natuurlijk is het wrang voor de gepeste. Empathie is niet hetzelfde als goedkeuren. Er moet zeker oog zijn voor de gevolgen van dader. Ik kan een aantal pesters ook echt de nek omdraaien.
het helpt echter niet om de pester hulp te ontzeggen. En hulp is niet hetzelfde als vergoelijken van het gedrag. Het is bedoeld om vaardigheden aan te leren zodat het pesten stopt en daar is zowel de pester als de gepeste bij gebaat.
Eens. Pesters moet zeker geen hulp ontzegt worden, maar juist aangeboden worden. De vraag is of die hulp dan ook wordt aangepakt. In sommige gevallen misschien, maar ik denk toch dat de meesten vinden dat ze geen probleem hebben, en de ouders zien het vaak ook niet.
Donkey schreef op 08-06-2022 om 09:53:
[..]
Klopt, dat helpt niet. Maar het punt is: er is wel aandacht voor de pester en diens problemen, maar de gepeste blijft met de scherven zitten en die mag het wel zelf oplossen. Waarmee dus de hele dynamiek van het pesten blijft staan: de gepeste staat alleen en de groep cirkelt om de pester.
Die indruk heb ik helemaal niet. Ik heb juist de indruk dat de gepeste alsmaar aan zichzelf moet werken terwijl de pester de dans vaak ontspringt. Die wordt verteld dat hij geen misbruik mag maken van andermans gevoeligheid of zwakheid. Gek genoeg is dat eigenlijk voor de pesters weer een soort bevestiging: zie je wel, die ander is een zwakkeling. Ik ben echt beter en sterker dan hij/zij.
Ik heb op twee scholen pestgedrag gezien en in beide gevallen waren de pesters in de grote groep helemaal niet populair. Wat er wel gebeurde, was dat kinderen gaan proberen uit hun schootsveld te blijven. Er ontstaat dan een pikorde. Er worden een paar kinderen uitgevist die om de een of andere reden opvallen, of bij wie dat simpelweg wordt verzonnen, dat er iets met ze is. Iemand moet nou eenmaal de pineut zijn. Dat kunnen ook de kinderen met een bovenmatig gevoel voor rechtvaardigheid zijn, die hun mond niet kunnen houden. Die zondebokken krijgen dan de volle laag. De andere kinderen kijken wel uit want die weten: als ik me beweeg, ben ik ook de sigaar. Als er geen bescherming uitgaat van de volwassenen, gaan kinderen echt niet opstaan tegen pesters. Waarom zouden ze ook? Als volwassenen het pestgedrag al niet onder controle krijgen, lukt dat kinderen natuurlijk helemaal niet! Ik denk echt dat volwassenen er alles aan moeten doen pesters hun sociale macht (die natuurlijk destructief is) te ontnemen. Zo lang ze de kans krijgen heel veel te bepalen, ook al is dat negatief, is pesten lonend. Dan voedt het het ego.
Op een van die scholen werd dat totaal niet gezien. Er werd eindeloos met de pestende jongens gepraat maar er werd niet gezien dat de voeding van het pesten daarmee niet werd weggenomen. Dat bleef dus onveilig. Op de andere school was er een veel helderder analyse en liep het pestgedrag duidelijk minder uit de hand. Toch hebben ze het uiteindelijk niet echt de kop in kunnen drukken en zijn twee kinderen uiteindelijk onder druk van school naar een andere school gemoeten.
Zijn er scholen die, op een goede manier, met mediators werken onder de leerlingen waar pesten blijft bestaan? En zijn er scholen waar de zwijgende meerderheid of meelopers worden aangepakt en aangesproken waar pesten blijft bestaan?
Mija schreef op 08-06-2022 om 10:32:
[..]
Die indruk heb ik helemaal niet. Ik heb juist de indruk dat de gepeste alsmaar aan zichzelf moet werken terwijl de pester de dans vaak ontspringt. Die wordt verteld dat hij geen misbruik mag maken van andermans gevoeligheid of zwakheid. Gek genoeg is dat eigenlijk voor de pesters weer een soort bevestiging: zie je wel, die ander is een zwakkeling. Ik ben echt beter en sterker dan hij/zij.
Ik heb op twee scholen pestgedrag gezien en in beide gevallen waren de pesters helemaal niet populair. Wat er wel gebeurde, was dat kinderen gaan proberen uit hun schootsveld te blijven. Er ontstaat dan een pikorde. Er worden een paar kinderen uitgevist die om de een of andere reden opvallen, of bij wie dat simpelweg wordt verzonnen, dat er iets met ze is. Iemand moet nou eenmaal de pineut zijn. Dat kunnen ook de kinderen met een bovenmatig gevoel voor rechtvaardigheid zijn, die hun mond niet kunnen houden. Die zondebokken krijgen dan de volle laag. De andere kinderen kijken wel uit want die weten: als ik me beweeg, ben ik ook de sigaar. Als er geen bescherming uitgaat van de volwassenen, gaan kinderen echt niet opstaan tegen pesters. Waarom zouden ze ook? Als volwassenen het pestgedrag al niet onder controle krijgen, lukt dat kinderen natuurlijk helemaal niet! Ik denk echt dat volwassenen er alles aan moeten doen pesters hun sociale macht (die natuurlijk destructief is) te ontnemen. Zo lang ze de kans krijgen heel veel te bepalen, ook al is dat negatief, is pesten lonend. Dan voedt het het ego.
Ik denk dat wij er hetzelfde instaan, maar sommigen in dit topic vinden dat vooral de pester geknuffeld moet worden. En precies wat jij zegt: door al die aandacht aan de pester te geven, ‘bepaalt’ die nog steeds. En de gepeste mag het zelf oplossen. Ook in de gevallen waar
de pester niet (langer) welkom is op school. Als dat het enige is wat er gebeurt, komen de gevolgen daarvan nog steeds terecht bij de gepeste, want het is immers diens schuld dat pester er nu niet is, als die niet tegen de juf/meester had geklikt dan was pester nu niet zo zielig. Je kunt wel één rotte appel uit de mand halen, maar als je de schimmel laat zitten verandert er echt niks.
Ik heb niet de indruk dat veel mensen door hebben wat de dynamiek van pesten is. Het is een systeem, niet losstaand gedrag.
troelahoep schreef op 07-06-2022 om 23:52:
Natuurlijk niet. Ik denk overigens wel dat het je helpt om boven de pester te staan als je je kunt voorstellen dat die persoon zielig is.
Nou ja, niet als je pester een kop groter is en er niet voor terugdeinst je van de trap te duwen of met een scherpe steen krassen in je armen te maken. Dan kan die pester nog zo zielig zijn, het is lastig daarboven te staan.
Donkey schreef op 08-06-2022 om 10:43:
[..]
Ik denk dat wij er hetzelfde instaan, maar sommigen in dit topic vinden dat vooral de pester geknuffeld moet worden. En precies wat jij zegt: door al die aandacht aan de pester te geven, ‘bepaalt’ die nog steeds. En de gepeste mag het zelf oplossen. Ook in de gevallen waar
de pester niet (langer) welkom is op school. Als dat het enige is wat er gebeurt, komen de gevolgen daarvan nog steeds terecht bij de gepeste, want het is immers diens schuld dat pester er nu niet is, als die niet tegen de juf/meester had geklikt dan was pester nu niet zo zielig. Je kunt wel één rotte appel uit de mand halen, maar als je de schimmel laat zitten verandert er echt niks.
Ik heb niet de indruk dat veel mensen door hebben wat de dynamiek van pesten is. Het is een systeem, niet losstaand gedrag.
Het ‘knuffelen’ noemen is flauw. Ik vind wel dat er juist meer aandacht naar pesters moet maar dan wel een bepaald soort aandacht. Pesters moeten het volle gewicht van hun daden leren voelen en er niet meer van weg kunnen glibberen. Dat krijg je niet voor elkaar door ze te negeren. En natuurlijk moet er ook veel aandacht naar gepesten maar niet door steeds maar te benadrukken dat ze zwak zijn en sterker moeten worden. Gepesten moeten klip en klaar te horen krijgen: wat er ook met jou is, er is met ons allemaal wel wat, en het ligt niet aan jou. Die ander mag dit gewoon niet doen en dat gaan wij handhaven. En we gaan jou en de andere kinderen helpen om aanwezig te mogen zijn. En dan moet je de veiligheid van kinderen garanderen.
Als het een systeemprobleem is, zoals jij zegt, dan zijn pesters ook onderdeel van het systeem. En dan moet je die deel uit laten maken van de oplossing. Dat is iets anders dan het minachtend ‘knuffelen’ te noemen.
Mija schreef op 08-06-2022 om 11:02:
[..]
Het ‘knuffelen’ noemen is flauw. Ik vind wel dat er juist meer aandacht naar pesters moet maar dan wel een bepaald soort aandacht. Pesters moeten het volle gewicht van hun daden leren voelen en er niet meer van weg kunnen glibberen. Dat krijg je niet voor elkaar door ze te negeren. En natuurlijk moet er ook veel aandacht naar gepesten maar niet door steeds maar te benadrukken dat ze zwak zijn en sterker moeten worden. Gepesten moeten klip en klaar te horen krijgen: wat er ook met jou is, er is met ons allemaal wel wat, en het ligt niet aan jou. Die ander mag dit gewoon niet doen en dat gaan wij handhaven. En we gaan jou en de andere kinderen helpen om aanwezig te mogen zijn. En dan moet je de veiligheid van kinderen garanderen.
Als het een systeemprobleem is, zoals jij zegt, dan zijn pesters ook onderdeel van het systeem. En dan moet je die deel uit laten maken van de oplossing. Dat is iets anders dan het minachtend ‘knuffelen’ te noemen.
Nee de meelopers en zwijgende meerderheid kunnen als enige het probleem oplossen. Pesten is iets wat de hele klas aangaat. Het bestaat niet in een klas waar de meerderheid het opneemt voor de gepeste kinderen zodat de pesters hun podium en macht kwijt zijn. Het verbaast mij dat zovelen dat nog steeds niet begrijpen.
Pesten is een groepsprobleem, niet alleen tussen pester en gepeste, ook tussen pester, gepeste, meelopers en stilzwijgende toekijkers. Als je dit systeem niet aanpakt kun je niks. Dat vereist tijd, bereidheid en volhardendheid van leerkracht, schoolleiding, ouders. Dan nog is het een moeilijk probleem. Maar niks doen en wegkijken lost het zeker niet op.
Jij mag vinden dat het minachtend is om dat “knuffelen” te noemen, mag je vinden. Ik blijf erbij dat je pesters er zeker wel mee weg laat komen op die manier want ze gaan niet voelen wat ze gedaan hebben, en veelal gaat dat ook niet gebeuren want het interesseert ze geen reet. https://www.stoppestennu.nl/ouders-overleden-maryana-vertellen-verhaal-televisieprogramma-de-nieuwe-maan
De rekening blijft altijd bij de gepeste liggen, hooguit verandert het doelwit van die rekening. Maar het is nooit de pester die de rekening betaalt.
Dit is ook het laatste wat ik erover zeg.