Dingen doen waar je geen zin in hebt (vakken van school)

Onze ervaring

Over die dingen waar je geen zin in hebt leren doen, dat is een proooceeessss. Ten minste bij onze zoon wel. Wat hier hielp: Hem heel erg prijzen als hij het werk waar hij geen zin in heeft toch doet, ook al is het maar een beetje. (echt waar, veel leerkrachten bedenken dat niet)
Een beloningssysteem (thuis). Met het doen van werk, kan het kind dan items verdienen (stickers, knikkers, krullen) en een bepaald altijd items staat voor een beloning die het kind graag wil. (materieel, of bijvoorbeeld een privilege of een leuke activiteit). Wij hebben het beloningssysteem eerst bij de school gelaten (dat lijkt logischer), maar de leerkracht vergat almaar om de beloning te geven. Dat werkte dus niet.
En dan ook nog op een subtiele manier duidelijk maken dat dit wel de echte wereld is. Soms moet je dingen doen die je niet wilt. Dat is in je eigen belang. Het kan heel zinvol zijn om dit belang van je zoon voor hem uit te spreken. Bij ons helpt het als wij voorbeelden noemen van dingen die wij doen, hoewel ze niet leuk zijn.
En wat betreft dat 'aankijken als ik met je praat'. Misschien helpt het als je de juf vertelt dat je zoon niet zo goed kan luisteren als hij haar aankijkt. Want dat blijkt zo te zijn, dat kinderen beter luisteren als ze niet in je ogen kijken.

Ogen leiden teveel af...

jaja, zo zei de auti-mama... Mensen hebben veel non-verbale communicatie in hun ogen, een autist kan daar niks mee, sterker nog, het leid af van waar hij eigenlijk mee bezig is, en dus is het vervelend om iemand aan te kijken. Het is weer een prikkel erbij, en vaak is dat net de prikkel teveel.
Mijn zoontje maakt wel oogcontact, maar heel vluchtig, dus even de ogen op mij gericht en ik weet toch wel dat ik gehoord word, hij hoeft me niet aan te blijven kijken. Van de andere kant, als hij met de rug naar mij toe blijft zitten hoort hij echt niet wat ik zeg, en dus tik ik hem dan toch even op de schouder, "manneke, hoor eens..." heel even de aandacht, en die zakt weer meteen weg, maar hij hoort me dan wel!
Zingeving is altijd moeilijk, het kwartje moet gewoon een keer vallen. Wij hebben gepraat als brugman waarom lezen belangrijk is, het boeide hem gewoon niet, dus hij deed het niet. Op zijn 7e is hij gaan lezen, dat ging echt heel langzaam aan, maar nu (bijna 8) heeft hij suske en wiske ontdekt, en opeens is lezen leuk!
Dingen die hij op school echt niet wil doen (ja, echt die zijn er ook ) doet hij 1 op 1 met de remedial teacher, eentje met engelengeduld trouwens en dat heeft ze nodig!
Succes ermee, het kan heel lastig zijn, maar het grootste deel van dit probleem zou ik echt bij school laten liggen! zij moeten hem motiveren! ik heb hem al gemotiveerd om uberhaupt naar school te gaan, dat vondt hij lange tijd ook een totaal zinloze expeditie... zucht.
groetjes, Tess

Aankijken

De tip die ik ooit gehoord heb mbt niet aankijken is om het kind aan te leren om te kijken naar het plekje tussen de ogen. De gesprekspartner merkt het verschil niet en het kind wordt niet afgeleid door de ogen.
We hebben het zelf uitgeprobeert en echt inderdaad je ziet er niks van.

Kan trouwens wel weer tegen je gaan werken als het kind ooit onderzocht wordt en men niet verder komt als: hij kijkt je wel aan, dus het is geen auti. Ook deze tip werd meegegeven, ik vermeld het dus maar even voor de zekerheid....

Thnx

voor de reacties...ja, sommige dingen zijn best lastig.

@Dees, we hebben vorig jaar in het onderzoekstraject gezeten, omdat we een vermoeden van ADHD hadden (oudste heeft dat ook). Vooralsnog konden ze dat niet bevestigen maar vertoonde hij wel meer kenmerken van ASS. Het dossier staat nog open en er zal dit schooljaar weer kontakt opgenomen worden met school en ons. Omdat zoon ook nog niet echt vastloopt heeft het "etiket" voor ons nu nog niet echt meerwaarde. We zitten er dus ook niet zo heel er achteraan, we passen wel wat auti-technieken toe om dingen voor hem prettiger te maken.

@koffiekop, beloningsysteem, goed plan...

@Tess, ja dat doet zoon dus ook, hij kijkt je even aan als je dat vraagt om vervolgens inderdaad zijn ogen weer af te wenden. Toch hoort hij je dan wel, ook al denk ik weleens van niet. Misschien geef ik dat nog wel aan de juf mee, dat hij je niet de hele tijd kan blijven aankijken, maar dat de boodschap wel overkomt...

@Annet, kan een idee zijn, maar er zit een behoorlijke kop op en dat kan betekenen dat ik in de vakanties strijd moet gaan voeren (we moesten ook lezen in de vakantie, je raadt het al....) Ik wil gewoon wel dat het leuk blijft, snap je?

Zoon

Hoi,
ik heb niet alles gelezen; maar ook hier een (autistische) zoon die mensen niet in de ogen wil (en kan) kijken. De juf heeft toen met hem afgesproken dat ze het wel fijn vindt als hij naar haar kijkt; zodat ze ziet dat hij luistert; maar dat hij haar niet in de ogen hoeft te kijken. Hij kijkt dus wel naar de mensen; maar hij kijkt ze niet aan Die truc werkt hier heel goed (hij kijkt meestal boven de ogen, naar de het voorhoofd).

Nasha

Daarnaast, juf sprak zoon toe en vroeg hem steeds haar aan te kijken....Nu is er bij hem een vermoeden van ASS, dus iemand aankijken is vaak al heel moeilijk....Hoe kan ik aan juf duidelijk maken dat HIJ dat heel moeilijk vindt....
Zeg het tegen haar en leer hem zichtbaar te luisteren.
Bij Stoffer zei de juf op een gegeven moment zelf: "ik denk steeds dat hij totaal niet luistert, maar hij hoort alles wat ik zeg." Ik heb dat vervolgens weer meegegeven als info aan ander juffen (w.o. de zwemjuf). Verder heb ik Stoffer geleerd hoe hij kan laten merken dat hij luistert. Door te knikken en af en toe naar de spreker te kijken en door 'ja', of 'oké' te zeggen.
Groetjes, Maw.