De stress van boekbesprekingen/spreekbeurten
Zo af en toe krijg ik echt zenuwaanvallen en een punthoofd van de voorbereiding van spreekbeurten en boekbesprekingen van mijn kind. Mijn ex vindt zichzelf de aangewezen persoon om daarbij te begeleiden, want het is tenslotte 'zijn vak' (braldebral). Toch jammer dat hij organisatorisch zo'n ontzettende frutsel is. Vandaag moest ons kind twee keer door de regen om spullen voor een boekbespreking op te halen bij haar vader. De eerste keer had hij niet alles klaargelegd. Toen kind weer thuis kwam vroeg ik of ze ook het boek bij zich had. Nee dus! Vervolgens wilde ik haar presentatie bekijken op mijn pc. Helaas had ex het bestand in de verkeerde (nieuwe) versie van powerpoint op de stick gezet, het was ook pas de derde keer dat hij dat deed en de eerste twee keer had hij diezelfde fout gemaakt. Zucht... Kind in de stress, moeder gefrustreerd, en vader die nog steeds vindt dat hij er het beste in is.
En misschien is dit meer iets voor echtscheiding en daarna, maar hebben jullie het ook wel eens?
Nee,
dat heb ik nou nooit.
Maar wat vind dochter er eigenlijk van?
Heeft zij ook een stem in met wie en waar het beste zoiets kan worden georganiseerd?
Nou
Je staat wel erg snel klaar met je oordeel over je ex. Wat is het aandeel van je dochter in dit alles? Het lijkt me zinniger om haar te leren organiseren dan die verantwoordelijkheid bij een ouder te laten, of hij dat nu is of jij.
Hij had niet alles klaargelegd? Nee, zij had niet alles klaargelegd. Of zij had gewoon haar verstand op nul en haar blik op oneindig en leunde lekker achterover in de stoel terwijl haar ouders zich over en weer ergerden aan elkaars gedrag.
Die ex zal niet voor niets een ex zijn. Hem verander je niet meer. Maar op je kind kun je nog invloed uitoefenen. Kortom, voed je dochter op.
Hoe oud?
Over welke leeftijd spreken we? Ik bedoel je dochter, niet je ex...
Als je ex dat zo goed kan begeleiden dan kan ze beter daar alles laten en ook daar alles oefenen en voorbereiden. Scheelt ophalen en vergeten van dingen toch?
Jajaja (zucht)
Jullie hebben natuurlijk gelijk. Eigenlijk is dit dochters verantwoordelijkheid maar ze is nu eenmaal niet altijd even georganiseerd (goh, van wie zou ze dat nu hebben? hahaha). Gelukkig is het allemaal goed gekomen en had ze een 9 voor haar boekbespreking. De reden dat alles bij pa lag was overigens omdat ze zich daar had voorbereid. Het moest hierheen omdat ze vandaag vanaf hier naar school ging.
Ach...
count your blessings: beter een ex die zo zijn best doet voor de spreekbeurt/ boekbespreking zijn dochter, dan een ex die het allemaal niet zo belangrijk vindt. Daar zijn er ook nog genoeg van