Dat eindeloze gepest...

Nee....

niet politiek correct, maar het heeft wel gewerkt. die moeder boft, want meestal krijg je nog een grote b.. terug op zoiets....

Jessica

Wat was de methode dan?

Lmgtfy

http://zappen.blog.nl/kro/2010/05/26/3doc-over-de-streep-remedie-tegen-pesten-op-school

Ik heb het niet gezien, maar lees dit met gemengde gevoelens. Hieronder de tekst van de link.
Groeten, Maw.

Pesten is nog altijd één van de grootste problemen op school. De één overkomt het vanwege zijn uiterlijk, de ander door de afkomst en bij vele anderen is de oorzaak niet duidelijk te herleiden. Maar gebeurt het wel. Documentairemaakster Jessica Vilerius (Vel Over Probleem, Het Exclusieve Verhaal van een Loverboy, Gooische Mannen) ging met 75 leerlingen van het IJburgcollege in Amsterdam een bijzondere afspraak aan: Challenge Day. Ze maakte er de docu Over de Streep van, vanavond te zien op Nederland 3.

Challenge Day: Een grensverleggende methode uit Amerika, die onder andere wordt ingezet om pesten op scholen tegen te gaan en wederzijds respect te stimuleren. Door spelletjes af te wisselen met serieuze gesprekken, worden leerlingen uitgedaagd om verborgen gevoelens naar elkaar uit te spreken. Centrale vraag: wat weten we nu eigenlijk van elkaar? Vrij weinig, is de constatering.

Leerlingen durven tijdens Challenge Day emoties en ervaringen met hun medescholieren te delen, waar ze nog nooit met iemand over hebben gesproken. Niet gemakkelijk, maar ze merken al snel dat ze niet alleen staan. Niet meer. Veel indruk maakt het onderdeel waarbij alle leerlingen zich verzamelen aan één kant van een witte lijn, waarna ze worden geconfronteerd met soms indringende vragen. In antwoord op deze vragen blijven leerlingen staan, of stappen over de streep. “Toen werd gevraagd over de streep te stappen als je een ouder hebt verloren, staken er acht kinderen over,” vertelt de maakster. “Aan de overkant van de lijn waren ze ineens niet meer elkaars pestkop, maar lotgenoot. Het is onbeschrijfelijk om te zien hoe je door zoiets simpels als het trekken van een streep het leven van een kind kunt veranderen.”

Challenge Day houdt jongeren een spiegel voor, schudt ze wakker en creëert onderling begrip. Maar vooral inspireert de methode tot positieve verandering, beginnend bij jezelf. Het respect is dan ook groot wanneer aan het eind van dag op het IJburgcollege een leerling opstaat, de microfoon grijpt en zegt: “Ik wil graag mijn excuses aanbieden. Ik besef nu pas wat het effect is van mijn gepest en getreiter. Ik stop er vandaag mee.” De drie leerlingen die al jarenlang mikpunt zijn van zijn getreiter, staan op en omhelzen hun pestkop. Vrijwel niemand van de 75 leerlingen, 20 vrijwilligers en 17 man filmcrew houdt het op dat moment droog.

De Challenge Day-methode werd nog niet eerder in Nederland toegepast. Villerius: “Ik zag verbluffende resultaten in een uitzending van Oprah Winfrey. Daarop ben ik naar Californië gevlogen om zelf meerdere Challenge Days mee te maken. Ook in Nederland hebben we op veel scholen te kampen met onuitgesproken woede en gebrek aan interesse in elkaar, waardoor onveilige situaties kunnen ontstaan. Ik wilde daarom dolgraag zien of de methode ook in ons land zou aanslaan.” Onlangs kreeg de documentairemaakster toestemming om de allereerste Nederlandse Challenge Day in de geschiedenis vast leggen.

Het hippe Amsterdamse IJburgcollege ging de uitdaging aan, met 75 scholieren uit de derde klas. Directeur Lou Brouwers: “Ik durf te stellen dat er op onze school relatief weinig aan de hand is. Onze leerlingen zijn sociaal heel ver. Toch kwam er ontzettend veel verborgen verdriet naar boven op deze Challenge Day. Ik ben heel blij dat dit nu aan de oppervlakte ligt waardoor we ermee aan de slag kunnen, als dat nodig is. De leerlingen en ook de leraren hebben dit als heel bijzonder ervaren.’”

In Over de Streep is te zien hoe de Amsterdamse leerlingen voor het eerst openhartig spreken over de kant die niemand van ze kent: gevoelens, ervaringen, omstandigheden. Van onveilige thuissituaties, verwaarlozing door aan alcohol verslaafde ouders tot eenzaamheid, onzekerheid of uitsluiting op grond van huidskleur of gewicht. Ook komen er verhalen boven over vermoorde familieleden en kinderen die ooggetuige zijn geweest van dodelijke vechtpartijen op straat.

Het resultaat van het volgen van de leerlingen op het IJburgcollege is een 50 minuten lang filmisch document, dat een niet eerder vertoonde blik in de gevoelswereld van scholieren geeft. Villerius: “De problemen waarmee tieners te maken hebben, verdienen veel serieuzer onze aandacht dan dat er doorgaans voor is. Door het bespreekbaar te maken worden grote dingen klein, en kleine dingen groot.”

Mmmm

Als ik de link lees word ik eigenlijk niet zo enthousiast, eerder wat kriebelig, 'niemand houdt het op dat moment droog' ontroerend, maar hoe gaat het verder, blijft het zo liefdevol? En wat gebeurt er na al die heftige onthullingen, blijven ze in de lucht hangen? Leerkrachten zijn hier niet voor opgeleid. Wie begeleidt dit?

Tsja

ik geloof dat ik ook een zeer hartig woordje zou spreken met de betrokken pesters. En ja, misschien wel net zo politiek incorrect. Ik leer mijn kinderen ook dat ze niet de eerste klap mogen uitdelen als het daartoe komt. Maar komt ie, dan mogen ze terugmeppen. 1x en goed hard. Poeh.

Lijkt me wel wat

Hier op school een irritant grietje, bijna 13 en de queen bee van groep 7, dat het erg leuk vindt om mijn dochter lastig te vallen. Ik ga nu, conform het pestprotocol, maar weer de leraar aanspreken maar liefst zou ik het kind zelf even een lesje leren.

Update

Haha, Kleine Zus heeft een van de pesters keihard in zijn kruis geschopt. Juf zag het wel, maar zei niets - natuurlijke consequenties? Tja, Kleine Zus ziet er erg schattig uit maar is wel een stuk weerbaarder dan Zoon...Hopelijk leert het pestjoch er iets van.

Geweldig moek

"Hopelijk leert het pestjoch ervan" Tja en jouw kind leert dus dat je als er iemand gepest wordt dat je die dan moedwillig ook maar even pijn mag doen? Sorry hoor, maar hier schiet niemand iets mee op (al kan ik me je reaktie wel begrijpen).

Goedzo moek

Ga zo door.... zo breng je je kind de goede dingen des levens bij. Kwaad met kwaad vergelden, DE manier. Ik hoop maar voor jou en je dochter dat het niet ooit uit de hand loopt dat de optater die je kind verkoopt per ongeluk verkeerd terecht komt. Voor je het weet heeft je kind een aanklacht voor mishandeling of doodslag te pakken (zie Jelte). Kennelijk vind je dat niet zo'n probleem als het een pester betreft?

Ongelooflijk

hoe jij je een oordeel aanmatigt over mij en mijn kind. Jij bent vast zo'n ouder van een pester die zegt "mijn kind doet zoiets niet" of die het helemaal niets kan schelen wat hun schatje uitspookt? O nee, nou sla ik weer terug en dat mag niet volgens jou, sorry.

Mijn dochter is normaal gesproken zeker niet gewelddadig en wat zij deed was proportioneel. Anders had ik (en de juf) heel anders gereageerd. Iemand moet iets doen, en als de school zich beperkt tot praten (wat dus niet helpt), moet iemand anders actie ondernemen. Ook in de rechtspraak is er zoiets als zelfverdediging.

Zelf ben ik in het algemeen ook niet gewelddadig, maar ik heb wel eens iemand die mij aanrandde en niet wilde stoppen van de trap gegooid. Erg hè? Misschien had ik hem dan maar gewoon zijn gang moeten laten gaan?

Nou moeke

Kind heeft het van geen vreemde als ik je laatste posting zo lees. En verder reageer ik niet meer op jouw aantijgingen die echt helemaal nergens op slaan. Als je me zou kennen dan zou je wel beter weten.

Idem dito!

Ik constateer dat je mij op een agressieve manier benadert en dat je vindt dat ik niet op dezelfde manier op jou mag reageren. Inderdaad, dan ben ik net als mijn dochter: dat soort gedrag pik ik niet.

Twee voorbeelden

Mijn zus is als kind gruwelijk gepest. Omdat mijn moeder haar keer op keer vertelde dat je niet kwaad met kwaad mag vergelden. Toen ik naar de brugklas ging, zei mijn moeder dat ik van me af moest bijten, en zonodig mocht ik terugslaan. Ik heb één keer geslagen. En daarna was het klaar.
tweede voorbeeld: mijn zoon werd gepest in groep vier. Hij was radeloos. Papa zei dat hij terug mocht slaan. De juf zei verbeten dat dat niet de manier was op deze school. Ik heb gezegd dat hij niet als eerste fysiek geweld mocht gebruiken. Maar dat hij zich wel mocht verdedigen. Dat heeft hij de ochtend daarna gedaan. Het was in één keer over. En zoonlief was zo opgelucht! Dus, mag je terugslaan? Ja.

En in trouw

Afgelopen zaterdag in Trouw gaf Beatrijs ook het advies dat het gepeste kind de pester het beste een forse mep kon verkopen. Dat leverde ook de nodige reacties op

Groeten,

Temet

Communicatie

Je kan het ook anders bekijken. Communicatie is nadenken over boodschap en ontvanger. Blijkbaar kan een pester een verbale boodschap(stop, niet doen etc) niet zo goed 'ontcijferen'. Veel praten is voor sommige mensen te verwarrend, snappen het niet of willen het niet snappen. Dan pas je de boodschap dus even aan zodat deze wel doorkomt. Kortom bij fysiek gepest, gewoon ook fysiek aangeven dat nee, nee is! Dat is geen geweld dat is via non-verbale communicatie aangeven dat de grens bereikt is. Dit is uiteraard wel in proportie, het is niet de bedoeling om in een vlaag van woede iemand in elkaar te slaan. Dus ja ik leer mijn kind om zich te realiseren dat niet iedereen op dezelfde manier communiceert.

Artikel

Ik heb (godzijdank) geen ervaring met kinderen die gepest worden, maar ik las een tijdje terug het volgende artikel (Engels):

http://www.slate.com/id/2223976/

Daarin wordt afgerekend met de mythe dat het gepeste kind er gewoon op moet slaan. Reden: Kinderen die gepest worden *kunnen* dat niet.

Juist almonde

En daarom worden deze kinderen juist gepest,omdat ze niet weerbaar zijn,een makkelijk slachtoffer zijn,de zwaktste in een groep.Het is aan 'ons'om de sterke te leren dat hun gedrag niet nodig is.Dat pesten niet nodig is om de sterkste te zijn in een groep.Daar zijn andere manieren voor.

Almonde

Ik heb dat artikel ook gelezen een tijdje terug. Als ik me wel herinner was het betoog (zoals jij eigenlijk al samenvat): juist kinderen die gepest worden zijn vaak niet in staat om van zich af te meppen, daarom worden ze ook gepest, en als je er bij je gepeste kind op aandringt van zich af te slaan vraag je eigenlijk iets wat het niet kan opbrengen (en maak je het dus voor het kind alleen maar erger).

Ik denk dat er wel iets inzit. Aan de andere kant: de verhalen dat het na een forse mep eindelijk afgelopen was zijn ook vrij talrijk. Het lijkt me dus dat het van het kind afhangt. Zit het werkelijk niet in het kind om letterlijk van zich af te slaan (of is de pester veel en veel te sterk, dat kan natuurlijk ook nog), pest je kind dan niet extra door van hem het onmogelijke te verlangen.

Maar als het kind er wel toe in staat zou kunnen zijn maar ervan afziet omdat altijd verteld is dat je niet mag slaan, dan is het misschien niet verkeerd om uit te leggen dat er omstandigheden zijn waar nood wet breekt.

Groeten,

Temet

Emma

Ik zou het heerlijk vinden als het pesten op een andere manier gestopt kon worden, maar ik zie er niets van. Dat is nu juist het probleem, en ik weet zelf ook geen betere oplossing. Ik weet zeker dat mijn dochter nu samen met haar vredelievende grote broer pest-slachtoffer zou zijn, als ze niet luid en duidelijk had laten merken dat fysiek geweld wat haar betreft consequenties heeft. Die 1,2,3 methode van Guinevere staat me wel aan.

Ik moest trouwens erg lachen om die brief in Trouw, als reactie op Ritsema, dat de briefschrijver toen hij gepest werd gewoon zijn klomp uittrok om de belager op zijn hoofd te slaan. Dat is wel enigszind uit de tijd, of zou het met Birkenstocks ook lukken?

Moek

Nee, Birkenstocks hebben een kurkzool, dat veert te veel.

Van mijn opa ook wel gehoord dat het in die tijd (hij was van 1919) niet ongebruikelijk was elkaar bij vechtpartijen met een klomp op de kop te timmeren. Daar wordt je tegenwoordig voor naar de jeugdzorg of de politie gestuurd, maar dat vond men in die tijd niet zorgwekkend geloof ik.

Groeten,

Temet

Even gekopieerd van ander draadje

Ik had dit verhaal neergezet bij een ander draadje, maar werd door een oplettende lezer hierop gewezen. Hopelijk kunnen jullie me een beetje op weg helpen.
Mijn dochter net 7 jaar blijkt een dankbaar object te zijn om te pesten. Rond de kerst was het al een tijdje dramatisch. Ze werd geschopt en geslagen wanneer juf uit de buurt was. Kinderen willen niet met haar spelen, omdat een paar beweren dat het niet mag. Ja echt met 6/7 jaar, ik vind dit behoorlijk ver gaan. Ik heb toen ales op papier gezet en deze brief laten lezen door de juffen van haar groep. Ze waren er behoorlijk van geschrokken en hadden wel wat gezien en gehoord, maar wisten beiden niet dat het zo heftig was. Wel beweerde ze dat mijn dochter wat kinderlijk in haar gedrag was en dat ze daarom gepest zou kunnen worden. Toen ik vroeg wat zij onder kinderlijk gedrag verstaan, konden zij mij daar geen antwoord op geven. Mijn dochter wil graag door iedereen aardig gevonden worden en kan dus hevig teleurgesteld reageren als een kind geen zin heeft om met haar te spelen oid. Ze barst dan in tranen uit en is bang dat degene haar neit meer aardig vind. Ik noem dat geen kinderlijk gedrag, maar eerder gevoelig.

Na dit gesprek is de klas behoorlijk aangepakt en zowaar ze kreeg weer vriendinnetjes die met haar meekwamen en ze werd ook weer eens uitgenodigd om te komen spelen. Tot de meivakantie was afgelopen.

3 Weken geleden komt ze thuis met een mega blauwe plek op haar bil. Een jongen had haar 3x keihard geschopt, omdat hij niet wilde dat zij haar tikte tijdens de gymles. Op mijn vraag waar juf was, zei ze dat die bij een ander groepje stond te kijken. Nu lijkt het mij dat wanneer je een groep les geeft dat je zo gaat staan dat je alle 30 kinderen kan overzien en niet met je rug naar een groepje gaat staan. Afgelopen maandag kwam ze compleet overstuur uit de klas, 7 kinderen hadden haar opgesloten in een hok bij de kleedkamers, waar het licht nog niet aan was. Ze bleek helemaal overstuur te zijn geweest (logisch) en de juf heeft de kinderen aangepakt door ze een lange tijd aan de kant van de zaal te laten zitten. Ik heb de school opgebeld en gevraagd hoe het verhaal zat, die klopte. Maar ik heb ook gevraagd of ze vaker het haasje van de klas was en dat werd stellig beweerd dat dit NIET zo was. Vanmiddag toch maar even nog een gesprekje met mijn dochter gehad, en het blijkt dat ze vaak alleen moet spelen, omdat sommige niet met haar mogen spelen van andere kinderen. Vanmiddag heb ik ook een moeder gebeld van een van de kinderen die haar hadden opgesloten. Die moeder wist helemaal van niks en ging even navraag bij haar zoon doen. Ze belde me na 15 minuten terug. Ik hoorde hem op de achtergrond brullen en ze heeft hem heel goed aangepakt. Maar zij vond het heel raar dat bij zulke rotgeintjes de ouders dus helemaal van niets wisten. Zij had dit graag willen weten.

Nu ben ik diep in mijn hart woest, woest op school, op de juffen die mijn kind niet beschermen, woest op de kinderen die dit mijn kind aandoen, en woest op mijzelf omdat ik in zoverre machteloos sta toe te kijken.

Mijn dochter klampt zich op dit moment aan een meisje vast die niet aan dit alles meedoet, met als gevolg dat dit grietje zich behoorlijk benauwd voelt door haar. Dus ook dat nog...........ik weet het echt ff niet meer.

Donderdag ga ik de directie maar eens over dit aanspreken, maar mochten jullie nog tips en trucs hebben dan hoor ik dit heel graag van jullie.

Inderdaad geweldig puck

Ik zou het geweldig vinden als mij o zo brave zoontje eens terugmepte. Verkeerde boodschap? Onzin. Tuurlijk is het leuk als je problemen kunt oplossen op een geweldloze manier; maar om een kind dat één keertje van zich afbijt al gelijk als een potentiële moordenaar af te schilderen is belachelijk. Dan kun je evengoed stellen dat de pestkop wellicht afgehouden is van zo'n sombere toekomst door één klap voor zijn kop.

Sjootje

Wat erg en een gevoelig meisje van 7 is zo kwetsbaar.
Mijn zoontje is ook gevoelig en wordt daardoor ook kinderlijk genoemd.
Zo snel mogelijk hulp zoeken,je kind moet weerbaarder worden.Een goed sovatraining,buiten school of iets anders,orthopedagoog.Kan meestal via de huisarts,mijn dochter is bij een orhopedagoog geweest,is wel ouder,maar kreeg opdrachtjes mee.
Juist omdat ze zo gevoelig is,denk ik dat je er echt iets mee doet.
En zorgen dat ze zich veilig voelt op school,goed opletten.Succes morgen met het gespek.

Moek en terugslaan

Natuurlijk snap ik dat je liever een andere oplossing hebt.Maar dat kan helaas niet,want dan moeten de pesters aangepakt worden en dat gebeurt niet.
2 voorbeelden.

Zoontje werd gepest in groep 3 ,zo erg dat een meisje in de klas gewoon opstond om zoon een klap in zijn gezicht te geven.Zoon had al door dat huilen i nde klas alleen irritatie van juf opleverde dus hij kwam huilend thuis tussen de middag,kon niet eens eten.Ik ga naar de juf,vraag of het normaal is dat een kind geslagen wordt in de klas.Krijg ik als antwoord dat hij niet zo flauw moet doen.Ik vraag haar of ze het op gaat lossen,ze trekt haar schouders op.Ik vraag of hij volgende keer maar terug moet slaan.Zegt ze,zeg dat maar tegen hem,maar dat durft hij toch niet.
Mijn conclusie,kinderen kunnen niets anders dan terugslaan.

Dochter,jaren gepest,laat alles over haar heen gaan.Huilt op school soms op de toilet uit of thuis.Zit in groep 8 als zoon in groep 3 zit.Ze ziet dat broertje gepest wordt,broertje komt,hulp en troost halen bij har in de pauze .Pester van dochter merkt dat dit een zwakke plek is,dus roept op een gegeven moment,jouw broertje is knettergek.alle frustratie ,opgekropte wode komt aar boven bij dochter,ze vliegt pester aan,gooit hem op de grond en drukt met haar knie zijn hoofd tegen de grond.Ze is enorm geschrokken van zichzelf,wij thuis ook trouwens,leerkrachten zagen het,maar deden niets,sindsdien is ze niet meer gepest.dus blijkbaar is dit de enige manier om van het gepest af te komen,helaas.En dan denk ik dat het beter is om meteen te leren om terug te slaan,dan het zover te laten komen dan bij mijn dochter.

Inderdaad

Steun van een oudere broer of zus is erg handig. De beste vriend van mijn zoon werd ook nogal gepest, totdat diens grote zus (normaal ook niet echt assertief) en de andere meiden van groep 8 een keer de pesters aanvielen. Toen was het wel klaar. En zelf heb ik ooit na school een pester bedreigd als hij mijn kleine broertje niet met rust liet, met het gewenste resultaat.

Maar ja, de vraag blijft: wat kan ik zelf nou doen, als gesprekken met de juf niet helpen? Want ik ben geen 10 meer...

Helaas ervaring

Ik ben vroeger zelf gepest en in mijn geval hielp het toen mijn ouders toen ik 9 was verhuisden naar een andere wijk en ik dus op een andere school ging. Ik denk dat ik ook wel wat volwassener ben geworden (pestslachtoffers zijn vaak wat onvolwassen voor hun leeftijd) en met de wisseling van school liet ik dit hoofdstuk achter me.

Dus verhuizen kan wel helpen. Wat ook kan helpen is inderdaad dat andere populaire kinderen zich tegen het pesten verzetten. Gewoon zeggen: laat Pietje met rust, kan volgens mij best helpen. Pesters zijn ook meestal niet de allerpopulairste kinderen van de klas en pesten om zichzelf 'status' te verwerven.

De pesters aanpakken (door school of ouders) is riskant omdat ze dan 'wraak' kunnen nemen op het kind. It's a jungle out there...