Concentratieprobleem
ik vind het tijd worden dat mijn dochter geholpen wordt, het is altijd een fladderaar geweest, een dromer, snel afgeleidt, moeite met zelfstandig werken etc. Op school speelt dit ook al een tijd en de resultaten (rapporten, 10 minuten gesprekjes, cito's worden telkens wat slechter, ze begon in groep 3 met overal een a en zit nu op c's). De docent zelf vond het een paar maanden geleden nog ok genoeg gaan en zag nog geen aanleiding voor ingrijpen, inmiddels is deze docent weg en zit er een nieuwe.
Ik wil weten wat verstandig is om te doen, of eerst via school aankaarten dat wij het fijn vinden als ze hier werk van gaan maken (docent en/of ib'er) of dat we buiten school zelf hulp moeten gaan zoeken aangezien ik het thuis ook moeizaam vind gaan, het lijkt ook wel erger te worden, in ieder geval niet minder.
Ik vind het erg sneu voor haar zelf ze doet wel erg haar best, ik vind haar zelfvertrouwen ook minder, ik merk dat ze ook vaker afgesnauwt wordt door andere meisjes in de klas. Ik zelf heb ook dagelijks moeite bij alles rustig en geduldig te blijven, ze heeft van ons iig erg veel begeleiding nodig wat ons ook teveel energie kost.
Aanvulling
behalve bij lezen, daar loopt ze nog steeds een paar jaar voor. Schrijven is dan weer een stuk minder, ze heeft een erg slordig handschrift.
En tips en ervaringen
zijn uiteraard welkom !
Manda
Tja Manda, wat betreft het slecht concentreren, dromerig afwezig etc. herken ik het wel van mijn zoon. Op school kan dat zeer problematisch worden omdat het een cirkeltje kan gaan worden: slecht concentreren, stof missen, het spoor een betje kwijtraken en daardoor nog slechter concetreren. En ga zo maar door. Ik zou dat in ieder geval op school willen aanpakken voordat de resultaten echt aanleiding tot zorg gaan geven.
Vraag is natuurlijk hoe het zo komt? Je zegt iets over te weinig zelfstandgi werken, veel begeleiding. Ook dat riekt naar mijn zoon. Thuis maar ook op school. Werk gestructureerd en in kleine stapjes aanbieden.
Wat vindt de nieuwe leerkracht? En wat vindt ze zelf? Vindt ze het saai, weet ze niet wat ze moet doen etc? Heeft ze last van de omgeving?
Ik zou beginnen met de leerkracht en ib-er. DE knelpunten op school moeten toch met hen worden opgepakt.
Als je thuis ook problemen hebt met zelftsandig werken enzo: dagschema, lijstjes met wat ze wanneer moet doen (hoef je alleen nog maar daar heen te verwijzen) etc.
En vooral: veel, heel veel complimenten geven voor wat ze wel goed doet (voor elke mopper/iriitatie van jouw kant moeten 5 complimenten tegenover staan). DAt werkt heel goed: voor haar (zelfvertrouwen)maar ook voor jezelf! En een lange adem is ook heeeeel belangrijk.
Klein beginnen: waarmee gaat het mis: met aankleden in de ochtend? Of juist spullen pakken om naar school te gaan? Dat aanpakken en als dat goed gaat naar de volgende stap.
Ik vroeg me wel af waarom op school ze afgesnauwd wordt: de relatie met wat je verder schrijft zie ik niet zo.
Als je dieper wil onderzoeken waarom het zo met haar gaat, dan denk ik aan testen (maar komt daar iets uit?). Zou ik niet meteen doen maar als je het doet: houdt dat in eigen hand en niet school. REgel hetzelf zodat jij kunt bepalen welke info naar school gaat.
Verder: in zorgenkinderen lopen heel veel van dit soort vragen. Nu is er een draadje van Guineviere (meen ik?) over niet zelfstandig kunnen werken. Werd een boekentip in genoemd: Slim maar... (auteur ben ik even kwijt). Als je in het archief zoekt kom je vast veel meer tegen.
Succes!
PS Hoe oud is ze eigenlijk?
Herkenning
Je beschrijft helemaal mijn dochter, inclusief het lezen en beroerd handschrift.Mijn dochter is wel wat ouder dan de jouwe, bijna 10 en het wordt wel beter. Vooral omdat ze nu zelf in de klas aangeeft wanneer zij zich beter kan concentreren. Ze mag dan in een apart rustig hoekje gaan zitten. Ze laat zich snel afleiden door anderen.
Thuis heb ik het geaccepteerd als de aard van het beestje. Stuur ik haar om iets te pakken, komt je 9 van de 10 keer terug, blij huppelend, zonder waar ik om gevraagd had, zucht. Maar ik houd daar al rekening mee en dus erger ik mij minder. Het is geen onwil van haar, ze doet echt haar best. Het wordt wel beter in de loop van de tijd, dat is het enige wat ik je mee kan geven. Aan de andere kant moet er in de klas duidelijk wat gebeuren, als haar prestaties eronder gaan leiden. Er is ook een mogelijkheid dat ze qua concentratie afhaakt, omdat het tempo te snel gaat? Of omdat ze de stof niet interessant vindt. Daar zou je achter moeten zien te komen en de leerkracht lijkt mij daarvoor de aangewezen persoon.
Voorbeeld
het komt er vaak op neer dat ze te weinig tijd heeft om het werk te maken. Bijvoorbeeld: ze moeten een werkje maken, mijn dochter begint er aan en halverwege raakt ze afgeleidt door iemand die wat vraagt. Dan dwaalt ze af en is er helemaal uit en moet dan de opdracht opnieuw lezen om te begrijpen wat er ook al weer gevraagd werd, dan wordt het haasten, raakt ze gestresst, werkt slordig, gokt dan wat etc. Helemaal niet leuk dus voor haar want ze wil het graag wel goed doen.
Het gesnauw van andere meisjes ontstaat als ze iets met haar willen doen (samen een spelletje bijvoorbeeld) maar dat gaat dan niet door want mijn dochter heeft te weinig tijd over om dat spelletje toch nog te doen. Ook is mijn dochter bijna altijd de laatste die de klas uit komt, ze vraagt dus ook van andere kinderen behoorlijk wat geduld en die kunnen dat dus niet altijd opbrengen.
Als je 1 op 1 met haar gaat zitten hier thuis in alle rust dan snapt ze alles, werkt dan netjes en doet het taakje. Maar zodra je dan even iets anders doet (ik ga nu boven de wasmachine uitzetten en jij dekt even de tafel) dan is zij ook haar concentratie kwijt en gaat dan bijvoorbeeld dansen of d'r haar kammen en dan kom ik weer beneden en is ze totaal vergeten dat ze nog die tafel moest dekken.
Ze heeft nu een zusje van 1,5, omdat ze zo impusief is en zo gek op haar springt ze dagelijks als een jonge hond boven op dat zusje. Je kan het 10 keer per dag zeggen "niet aan d'r zitten, niet optillen" maar dat lukt niet zegt ze zelf.
Ook zoiets: ik en een andere moeder rijden om en om naar het clubje met de auto. Of ik breng en haal of die ander brengt en haalt. Mijn dochter (ze zit er al een half jaar op) zegt toch elke keer dat haar eigen moeder haar komt ophalen straks. Zo verstrooid.
Verder geven ze aan dat ze moe overkomt, dit klopt. Ze gaat te laat slapen (valt niet in slaap, blijft bezig) en wordt regelmatig veel te vroeg wakker.
Ik heb het idee dat er van alles in dat koppie om gaat, zo zei ze laatst dat ze ook wel eens stemmen hoort die haar bevelen dingen te doen met de dreiging dat als ze het niet doet een nachtmerrie krijgt, dwangmatig gedrag. Het lukt af en toe om die stemmen te negeren.
Wat ik gek vind
dat ze juist tot een jaar of 6 heel goed zelfstandig kon spelen, als dreumes kon ze zichzelf een half uur bezig houden met boekjes etc. In de kleuterklassen deed ze alle opdrachtjes keurig en op tijd, altijd complimenten etc. Dus sinds halverwege groep 3 gingen de scores naar beneden, ze zit nu halverwege groep 4 en wordt dit weekend 8 jaar.
Zelf wil ze trouwens ook geholpen worden, ze is soms verdrietig en dan is er weer iets gebeurd die dag met haar werktempo, ze krijgt te vaak "schiet nou op !!!!" te horen.
Reactie
Te weinig tijd is het niet helemaal, zou ik zeggen obv je verhaal. Er is wel genoeg tijd, alleen ze kan zich niet (genoeg) concentreren en is snel afgeleid waardoor ze het niet afkrijgt.
Het is voor mij heel herkenbaar. Dat snel afgeleid zijn, verstrooid, het niet lukken om te luisteren etc. Er zijn een heleboel praktische tips om dat op school mogelijk te verbeteren: opdrachten alleen maken (kamertje alleen of zo), koptelefoon, achter een schermpje etc. HEt is aan jou en school om te kijken wat haalbaar is en dan vervolgens wat werkt.
Het niet kunnen luisteren is echt zo: hoe moeilijk ook om voor ons als ouders te bevatten, ze doen hun best maar vergeten het echt. Heb je haar gevraagd hoe zij denkt dat het kan verbeteren?
Onze zoon (8,5) heeft ook altijd moeite gehad met slapen: wij zijn aan de melatomine (drogist) gegaan. Begonnen met 0,2mg, nu hij Medikinet krijgt iets meer:0,4mg. Dat vind ik nog steeds een goed iets: hij is eindelijk uitgerust. Gaat nog niet altijd goed maar wel vaak. Slaapt je dochter altijd slecht of met bepaalde situaties? Wellicht heb je al heel veel dingen geprobeerd: muziekje, warme melk etc? Als je niet goed aandurft om zomaar melatomine te geven, kun je overwegen naar de huisarts te gaan. Een goed uitgerust kind is al het halve werk!
Sowieso lijkt het me goed om de situatie met je dochter met de huisarts te bespreken. Stemmen horen enzo, dwangmatig gedrag, wellicht is professionele hulp ook goed voor haar?
Nogmaals: contact opnemen met school zou mijn eerste stap zijn, als het daar beter gaat, gaat het thuis ook beter. En wellicht is het goed om eens boeken te lezen over kinderen met concetratiestoornissen? Ik ga echt niet zeggen dat jouw dochter een stoornis heeft hoor, maar er worden wel vaak tips in gegeven waar je wat aan kunt hebben!
Nog een reactie
Krijgt ze vaak van de leerkracht schiet nou eens op te horen over haar werk? Dan zou ik kijken of de opdrachten voor haar in voor haalbare delen kunnen worden teruggebracht. Als ze er zelf verdrietig van is, zijn succeservaringen juist zo belangrijk. Want reken maar dat ze echt haar best doet en dat ze er niets aan kan doen dat het zo loopt. Ik hoop dat de leerkracht dat ook zo ziet!
Thuis ook: veel succeservaringen creeeren! Zelfs zaken die echt niet zo bijzonder waren om te doen door mijn zoon, maakte ik complimenten over. Dat helpt zo goed.
Ik vind het wel opvallend dat het vanaf groep 3 minder gaat, had mijn zoon overigens ook.
Manda
het valt me, in jouw verhaal, op dat ze dus eigenlijk ongeveer sinds ze een zusje heeft deze problemen heeft, of zie jijzelf dat verband niet (of heb je daar niet aan gedacht?)
Ik heb er verder natuurlijk geen verstand van, dus voor adviezen heb je al de nodige tips gekregen..
Ja mien
Ik ben vorig jaar een paar keer bij een therapeut geweest waar ik ook over mijn ergernissen wbt oudste dochter heb gesproken, zij zei toen ook al zoeits dat met de komst van de jongste er meer onzekerheden zijn gekomen, etc etc. Ik zelf vond dat te makkelijk geredeneerd aangezien ze mijn dochter nooit gesproken of geobserveerd heeft.
En het hoeft niet te betekenen dat het daarmee is begonnen. Want de jongste is van juli en de schoolresultaten werden pas maanden later slechter. Verder is ze altijd fladderig geweest maar was het tot nu toe nog geen enkel probleem op school.
Manda
'Verder is ze altijd fladderig geweest maar was het tot nu toe nog geen enkel probleem op school.'
Er wordt in de hogere groepen ook meer gevergd van kinderen qua concentratie. Er komen meer vakken bij, alles gaat sneller, zelfstandig werken wordt belangrijker, etc. Vraag eens aan de leerkracht of ze niet apart mag zitten, zodat zij minder afgeleid wordt, dat werkt goed bij mijn dochter. Dat dwangmatige heeft mijn dochter overigens ook, al vanaf dreumestijd. Dat is wel erger in periodes dat ze stress heeft (lees: gedoe met vriendinnetjes).
Het is sneu voor je dochter dat haar klasgenootjes op haar gaan afreageren. Ik vind dan ook dat de leerkracht echt wat ermee moet. Leerkracht moet zorgen voor omstandigheden waarin je kind kan werken. Ik moet er niet aan denken om met 30 andere mensen in 1 ruimte mijn werk te doen, zou ook niks uit mijn handen komen 
Manda
Ik herken jouw verhaal wel heel erg bij mijn dochter.
Zij is negen nu.
Ze heeft ook van die fladderneigingen, die haar omgeving (leerkracht en wij ook soms) tot wanhoop kunnen brengen.
Wat hier helpt:
Niet boos worden, het is onvermogen. Als je boos wordt, kan ze minder goed denken en dan duurt het nog langer om te doen wat ze moet doen.
Positief blijven. Blijven kijken naar wat goed gaat. Complimenteren op inzet en bedoelingen. Niet op resultaat.
Grote taken waarin ze vastloopt opdelen. Op school dus geen weektaak, maar een dagtaak. Thuis niet zeggen: schiet op met aankleden, maar: 'Ok, doe nu ook je andere sok aan.' (en dan zonder sarcastische ondertoon! 
)
Niet achterin de klas zitten. Dochter zit nu naast een saaie jongen. Mopper, mopper, maar ze heeft al weken geen rekenhuiswerk thuis af hoeven te maken.
Zorgen dat er geen achterstand ontstaat. Dan gaat ze afraffelen, of raakt ze in paniek, zodat er helemaal niets meer uit haar handen komt. Dus, als de taak niet af is, mee naar huis en thuis afmaken.
Afspreken dat jullie en de leerkracht, haar op een vriendelijke manier eraan gaan herinneren dat ze moet blijven werken. (dus niet laten opschrikken, of gaan snauwen, maar even zacht haar naam zeggen, of even een klopje op de schouder geven als ze weer de eendjes aan het bestuderen is.)
Vriendinnetjes en sportcoaches die haar naam op een vervelende manier gaan uitspreken: Piihiepoooo, schiet eens op, worden er door mij op aangesproken. Ik maakte mij hier zelf vroeger ook schuldig aan en merkte dat ze er echt last van begon te krijgen: 'Iedereen zit altijd op me te mopperen.' Tegen vriendinnen zeg ik dan: 'Niet op Pipo mopperen hoor, ze is wel een beetje dromerig, maar daarom heeft ze altijd zulke leuke ideetjes om te spelen met jouw, probeer maar wat geduld te hebben.' Een keer zeggen was voldoende overigens, ik heb het niet meer gehoord.
Kijk, wij weten niet of dochter ook adhd, of add heeft, zoals haar broer. Ze heeft er in ieder geval kenmerken van. Maar het hobbelt allemaal toch wel aardig door. Toen ze zeven jaar was, leek het allemaal de verkeerde kant op te gaan. Toen werd het steeds negatiever, maar nu is ze 9 1/2 en gaat het toch nog steeds weer vooruit. Ze heeft wel wat aanmerkingen op haar rapport, over concentratie en werkhouding, maar de resultaten stemmen wel naar tevredenheid, ze zit weer lekker in haar vel en ze leert ook zelf steeds beter met haar eigenaardigheden om te gaan. Dat probeer ik haar te leren. Niet op jezelf mopperen, maar aardig tegen jezelf praten. 'Ach ik doe mijn best, het mislukte nu een beetje, maar de volgende keer gaat het weer beter.'
Nou ja, mijn posten hier worden steeds langer de laatste tijd...
Dank
ik heb hier veel aan, ik heb het nu ook door. Ik moet ook nu echt gaan accepteren dat dit in haar zit, bij haar hoort.
Dat iedereen altijd boos op haar is omdat ze niet op schiet heeft ze wel een paar keer geuit. In al mijn ongeduld kwam ik dan niet verder dan "dan moet je beter je best doen !!". Ach vreselijk, ik ben zelf een enorme planner, denker, doener, mopperaard, eikelig veel bezig met oordelen.... oh ik heb een ander karakter nodig.
Het is zo zonde want het is zo'n lief, vrolijk en slim kind, heel nieuwsgierig naar alles wat in het nieuws gebeurt etc. Ze is vooral sterk in communicatie, ze kan zo goed praten en troosten en met een ander meedenken, ze maakt hele leuke knutsels, verzint liedjes met mooie tekstjes etc.
Ik heb onlangs een online cursusje positief opvoeden gedaan, ik zou nog zoiets moeten doen en dan indd richten op inzet en intentie ipv resultaten.
Heel herkenbaar
Bijna alles wat je schrijft herken ik letterlijk bij mijn zoons.
Probeer zo snel mogelijk er achter te komen, waar het precies van daan komt, sinds wij een gebruiksaanwijzing voor onze zoons hebben, is alles zoveel fijner in hun leven. Ze blijken helemaal niet dom! oudste is van E en E scores naar A en B gegaan.
Ik heb het er gisteren nog met iemand over gehad die ook aan het twijfelen was. Ik wou dat ik mijn oudste veel eerder had laten testen, dat had zoveel ellende gescheelt. Dat arme kind heeft jaren moeten knokken, en nu gaat het vanzelf.
Groet, Polly
Goed
Dat jij dit ziet als moeder en er iets mee gaat doen! Ik ben 31 en ben er nu pas achter waarom ik zo faalangstig en snel afgeleid en gefrustreerd enz. ben.. Tijden zijn wel veranderd, maar echt goed dat je het serieus neemt! Voor je dochter vast erg fijn dat je haar zo ziet.
(ik heb trouwens geen hekel aan mijn moeder hoor 
)
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Match leerkracht
Ook ik herken dingen in mijn zoon. Ik ben zelf ook geordend en ik heb geleerd mopperen helpt niet. Het is onvermogen, hij wil wel. Gelukkig is hij nu wat ouder (richting 11) en is er een goede klik met de leerkracht. Maar hij heeft in de middenbouw (hij zit op een montessorischool) enorm op zijn tenen moeten lopen. Juf zag zijn krachten niet, kon alleen maar benoemen wat hij niet goed deed en twijfelde aan zijn cognitieve capaciteiten, waar het hele probleem niet zit. Wij hebben nu spijt dat we het niet eerder zagen dat de lkt echt een onvermogen had om onze zoon goed te kunnen begeleiden (het zat in hem, ze wilde er niets mee, kon het ook niet) Bij een verlenging middenbouw heeft hij een heel gestructureerde leerkracht gehad en nu is het kwartje gevallen en ziet hij in dat hij wil hij iets bereiken ook zelf iets zal moeten leveren. De match tussen lkt-en en hem is nu helemaal goed.
Bij mijn zoon uitte het zich juist in agressie (weg fietsen onderweg naar school, veel strijd, passief gedrag). Nu hij ouder wordt kun je het makkelijker met hem erover hebben en zit hij veel beter in zijn vel. Hij is wel een emotioneel typ en dat ben ik ook...
Aanvulling
Er was ook een erg betrokken Ib-er die wel een match met onze zoon had, die heeft hem door de periode getrokken met zijn betrokkenheid.
Margriet
wat is lkt ?
Opsommend
haal ik uit jullie reacties dat ik komende week er werk van moet maken op school, de vorige docent is net weg, de nieuwe zit er nu een week. Ik ga de directeur even bellen want die heeft de overdracht van de rapporten verzorgt en ik ga een afspraak maken met de nieuwe docent. Ik denk dat het een goed idee is als ze bij toetsen/taken apart mag zitten.
Verder veel meer complimenteren voor alles wat goed gaat (was ik al mee gestart), opdrachten in kleine stukjes delen en niet boos worden als het toch niet lukt. Dus van te voren er vanuit gaan dat de boodschap niet aan komt en niet geirriteerd raken als ze op haar hoofd staat te zingen terwijl ze d'r tanden moet poetsen.
Het probleem met haar opdringerige gedrag richting haar zusje moet ik verder over denken. Ik doe wekelijks voor hoe opdringerig ze doet, dan til ik haar ook zomaar op, doe ik ook alsof ik haar bespring terwijl ze rustig op de bank ligt, trek ik haar aan haar arm naar een speeltje, doe haar verbale enthousiasme na etc. Dat begrijpt ze maar vervolgens kan ze het toch weer niet laten haar zusje vast te grijpen etc. Veel is oplost als de kinderen hier weer buiten gaan spelen, dan kan ze haar energie kwijt, nu zit ze halve dagen voor de tv en zodra die dan uit gaat is ze weer die "springvlo op partydrugs".
Lkt = leerkracht
ben geen Margriet.
Ook wel herkeninning
Zie maar zo Manda dat je dochter je iets kan leren ...ipv je eraan te ergeren
Hier een zoon van bijna 8 gr 4. Superslim, maar omdat het werk iets pittiger aan het worden is en hij ook een dromer is zakt hij af. Hij schrijft wel vrij netjes, leest en rekent goed maar heeft wel moeite met extra stof. Ook is hij slordig en snel afgeleid. Hij wil voor zijn verjaardag oordoppen zo heeft hij me verteld. Nou....dat zegt genoeg. Als ik zeg: loop naar boven pak je sokken, en pak in de badkamer even de borstel...tja dan is ie lang boven en wat ie daar dan doet? ha ha ha.
Ik heb overigens het idee dat hij een beelddenker is en hij dus snel afgeleid is van al die 'toestanden' in zijn hoofd
Hier ook
Manda, mijn dochter zit ook in groep 4 en jouw omschrijving van jouw dochter zou ook die van de mijne kunnen zijn.(ook het niet slapen!) Mijn dochter is al afgeleid als er aan de andere kant van het klaslokaal een vlieg vliegt 
Ik zou eerst één op één met de leerkracht het probleem bespreken en samen een oplossing bedenken hoe te werk te gaan in de klas. Onze juf kwam met hele goede suggesties en oplossingen. Zorg dat ze niet achter gaat lopen met de leerstof, want hoe moeilijker de som hoe sneller ze weer afgeleid is.enzovoorts. Ikzelf heb precies hetzelfde, ben vreselijk snel afgeleid, en heb daar mee leren omgaan. Het lijkt me voor je dochter heel fijn als ze hulp krijgt om te leren hoe ze om kan gaan met de wereld om haar heen, maar uiteindelijk zal ze het zelf moeten doen- ze moet het zelf leren.
Wat hier helpt: - aan tafel bij de juf zitten als ze moeite heeft met concentreren. in een andere ruimte zetten vind ik geen goede oplossing: kinderen die zo veel moeite met concentreren hebben vinden daar ook afleiding en ze wordt een uitzondering t.o. van de andere kinderen. Bovendien zal ze toch moeten leren hoe hier mee om te gaan, je kunt niet altijd in een cel gaan zitten als de wereld te veel aanwezig is. - stickervel: als ze die dag haar taakjes gedaan heeft mag ze een sticker plakken en bij vol een kadootje. Dit stimuleert mijn dochter erg en het helpt. - positief blijven: ze is hartstikke mooi zo, iedereen is anders en voor iedereen is er plek. Als ze iets af krijgt zeg dan "heel goed gedaan" oid. punt en niet erachteraan: "zie je wel dat je het wel kunt" - die neiging heb ik vaak, maar vooral die laatste toevoeging is weer heel negatief, (normaal gesproken kan je het niet). - zorg dat ze bij blijft in de lesstof, dit geeft zelfvertrouwen. Ik oefen sommetjes, en de tafels omdat ze daar moeite mee heeft. Als ze de lesstof goed aan kan dwaalt ze ook minder snel af.- Omdat ze de lesstof goed beheerst krijgt ze minder werk dan de andere kinderen in de klas, de doet de helft. Ze krijgt haar werk dan af en dat is weer goed voor haar zelfvertrouwen. Langzaam aan wordt het werk weer meer en moet ze evenveel doen als de rest. - Ik bespreek regelmatig hoe het gaat met de juf om te weten wat er wel en niet werkt. Om dit dan aan te kunnen passen of te veranderen. Het tempo in groep 4 is ook flink hoor, met mijn dochter moet ik echt een vinger aan de pols houden om te voorkomen dat je te laat door hebt dat ze de draad kwijt is.
Overigens zou ik me nu nog niet al te druk maken over een mogelijke oorzaak, zoals bijvoorbeeld beelddenken of iets anders. Eerst de boel op de rit proberen te krijgen en dan kan je daar over nadenken. Wat de oorzaak ook is; ze zal er toch zelf een manier voor moeten vinden om er mee om te gaan. Ik hoop dat je hier wat aan hebt, succes! Groeten, Yvon.
Yvon
Ik deel je mening niet helemaal. Je moet wellicht niet gaan lopen leuren met he kind om oorzaak helder te krijgen. Maar een beelddenker heeft wel deels aangepaste instructie nodig. Eeuwig zonde als je daar niet op aanhaakt terwijl het soms heel eenvoudig kan zijn. Naast de oplossingen die je al noemde.
Guera
Ik ben ook beelddenker, dus ik weet waar het over gaat. En ik denk dat ik op de lagere school meer geholpen had kunnen worden wat dat betreft maar vroeger had niemand van beelddenken gehoord . Ik heb bijvoorbeeld nooit goed leren automatiseren en ik schrijf de meeste cijfers nog steeds achterstevoren. Ik hou mijn dochter ook goed in de gaten of ze hetzelfde doet als ik, maar vooralsnog kan het nog alle kanten op gaan.
En zo ook bij Manda-dochter denk ik dat je het best eerst de boel op de rit kunt zetten en dan je tijd besteden aan een mogelijke oorzaak. Wat vooralsnog van alles kan zijn naar mijn mening. Ik vind ze ook nog erg jong, en sommige dingen lossen zich ook op (of gedeeltelijk) simpelweg door wat ouder te worden. Oja, praten met mijn dochter helpt ook erg om inzicht te krijgen waar het 'mis' gaat; wat gebeurt er dan als je wegdroomt, is het iets wat je ziet of als iemand iets zegt, en wat doe je dan, hoe lang duurt het voor je door hebt dat je niet meer met je taakje bezig bent enz..
Ik heb trouwens mijn eigen truukjes ontwikkeld om me te helpen concentreren, maar ik moet heel erg streng voor mijzelf blijven.
Ben benieuwd
wat er komende weken gaat gebeuren, ik ben nogal argwanend tov bereidwilligheid van deze school.
Manda
Dit gaat over mij, ik werd vroeger (nog steeds) door alles afgeleid en heb heel wat gemopper aan moeten horen, maar heb er nooit echt hulp bij gehad. Ik ben verder vrolijk groot geworden en heb mijzelf van alles aangeleerd om niet voortdurend spullen kwijt te zijn en met bergen onafgemaakt werk te blijven zitten. Ik ben er daarom bij Stoffer altijd al heel alert op geweest, want die heeft het ook heel erg. Dingen die hier hebben geholpen:
Ik heb uitgelegd 'dat hij dat heeft'. Papa niet, broertje Blik ook niet, ik wel. Het is lastig en je krijgt er een hoop gezeur mee, maar je kunt jezelf ermee helpen.
Voor de ochtendroutine (die hier erg problematisch was), heb ik een lijst gemaakt met alle stappen die hij moest doorlopen om op school te komen. Dit zorgde ervoor dat ik niet elke keer dezelfde instructie hoefde te geven, maar kon zeggen: "Bij welke stap ben je nu?" of: "Prima, je sokken zijn aan, wat is nu de volgende stap?" Bijzonder om te vermelden: Stoffer (toen 6) was mij echt heel dankbaar dat ik die lijst had gemaakt.
Ik ben heel bewust bezig met het aanleren van vaste routines bij Stoffer. Fiets op slot, sleutel in je jaszak. Bij een nieuwe jas, kiezen we meteen uit in welke jaszak de sleutel gaat. Hij is zijn fietssleutel nooit meer kwijt en ik merk dat hij ook bij andere dingen gaat nadenken over wat een handige plek is om het te laten.
Wat ook een tijd goed werkte, was de opmerking: speelknop uit, aandacht aan. Bij taakjes, bijvoorbeeld. Daarnaast geef ik Stoffer bewust ook heel veel 'rommeltijd', waarin hij juist niet volgens plan iets moet, maar gewoon van alles door elkaar kan doen.
Wat school betreft: het kan goed helpen om niet alleen je vragen en zorgen bij school neer te leggen, maar ook te kunnen vertellen wat er thuis goed werkt. Vooral als dit kleine, makkelijk toe te passen stappen zijn, is een goede leerkracht vaak wel bereid hier iets mee te gaan doen.
Ik hoop dat je er iets aan hebt.
Groeten! Maw.
Hier ook
6 jarige dochter is precies hetzelfde. Ik kan er vaak mee lachen maar erger me ook vaak suf eraan. Ayladochter ga je tanden poetsen, geen reactie, ayladochter ga je tanden poetsen, huhhuh, ga nou je tanden peosten, jaja. Blijft halverwege de rap staan om in de spiegel te kijken. Ayladochter je was op weg naar boven, oh ja, verder naar boven dus. 0 minuten later, ayladochter, ben je nou klaar?? met wat mama???? tandenpoetsen...... oeps vergeten.
Op school is ze precies hetzelfde, ze staat al bekend als de verstrooide professor, juf moet haar om de haverklap met tassen, jassen etc nalopen omdat ze gewoon de helft vergeet. Ze is altijd het laatste, droomt vaak weg of gaat gewoon met andere kinderen kletsen terwijl ze aan haar werkjes moet werken.
Ze hebben haar nu aan een tafel van 2 gezet met een rustig groep 5 meisje, dat trekt haar een beetje op en is rustiger voor haar dus hopelijk makkelijker concentreren. Bij de cito's zit ze naast de juf maar dat ging ook nog niet super. Misschen de volgende keer digitaal.
We hebben al eens aan Ad(H)D zitten denken en ook bij de psycholoog gevraagd maar zij zagen toen geen duidelijke aanwijzingen ervoor. Ze is goed te corrigeren en bij interessantere taakjes kan ze zich wel goed concentreren.
Jammer dat de draad verhuist
het is namelijk niet alleen iets wat op school speelt.
Manda
Ik herken mijn zoon in jouw verhaal. Vanaf groep 1 was dit het geval, zeker bij werkjes die hij niet zo leuk vond. Omdat hij op een Jenaplanschool zat, kreeg hij minder werk zodat hij wel het af kon krijgen. Dat gaf hem dan wel een positief gevoel. Ook zat hij vaak te klagen dat anderen hem afleidde. Nogmaals, hij liet zich natuurlijk snel afleiden. Als er iemand naar de wc ging was dat al aanleiding om zich daar op te concentreren. Op een gegeven moment is met hem afgesproken dat hij dan zelf aan kon geven dat hij bijv. in de hal zijn werk af kon maken.
Nu hebben zijn cijfers nooit onder het werktempo geleden, dus dat is misschien wel anders dan bij jouw dochter. Maar probeer er achter te komen waarom ze zo snel is afgeleid.