Buitensluiten en leerkracht doet niets
Dochter wordt al een aantal maanden (sinds einde groep7, ze zit nu in groep 8) buitengesloten: mag niet (altijd) meedoen in de pauze met spelletjes, wordt soms genegeerd, afspreken lukt niet meer, bij groepjes indelen wordt ze niet gekozen etc. Ze was altijd populair, lag goed in de groep, bemiddelde vaak, je kent het wel. Ze snapt er dus helemaal niets van (en ik ook niet)en is of overdreven blij of juist somber.
Het is duidelijk dat het bij steeds dezelfde kinderen vandaan komt. En een paar meelopers (die bang zijn anders de klos te zijn). Ik heb met 1 van die ouders (die ik redelijk ken) gesproken hierover en sindsdien is het met dat kind een stuk minder geworden. Ook heb ik met de leerkracht gepraat. Het was leerkracht wel opgevallen dat dochter zich terugtrok en niet zo blij meer was maar dat buitensluiten niet. Leerkracht zou het in de gaten houden. Leerkracht is nog onervaren en heeft de handen vol aan de schoolkeuzes en de citotoets en dergelijke.
Maar sinds ik gesproken heb met leerkracht is er nog niets gebeurd. Kinderen zitten nog steeds vlak bij elkaar, kunnen nog steeds van alles dus bekokstoven, bij groepjes vormen is het nog steeds elkaar in no time opzoeken, zijn nergens op aangesproken, sluiten in de pauze nog steeds dochter uit en ga zo maar door. Het lijkt alsof leerkracht niet durft in te grijpen. Ook als leerkracht groepjes indeelt, blijven dezelfde kinderen bij elkaar en als dat niet gebeurt, gaat er wel 1 huilen en gaat leerkracht weer overstag. Dit is bij de meiden maar bij de jongens is ook ineens pestgedrag opgedoken waar ook niet veel (niets?) aan gedaan wordt.
Kortom: ik weet niet meer wat ik nu moet doen. Ik vind het erg dochter zo te zien en gelukkig vinden de jongens het leuk als ze met hen meedoet in de pauze maar dochter (en ik ook) had zich dat laatste half jaar wel wat anders voorgesteld.
Iemand een idee wat dochter nog kan doen? Of wij, de ouders?
Praten
Met dochter, Haar wegwijs maken in de wereld van meisjes, waar bijenkoninginnen heersen en werkbijen het werk voor de koningin doen. Haar laten uitvinden hoe zij daarin staat. Wil ze (weer?) bijenkoningin zijn, wil ze werkbij zijn, of wordt ze een zelfstandig rondvliegende dar? Of een rondvliegende koningin, die op zoek gaat naar een nieuw volk? Of durft ze het aan om 'alleen' te zijn. Meestal betekent dat: iemand met eigen karakter, eigen persoonlijkheid, onafhankelijk denkend etc. Ze heeft nu nog een half jaar om daarover na te denken en het uit te proberen. Hoe ver wil ze gaan in concessies doen? Houdt ze het uit om 'alleen' te zijn. Is het een probleem om in de pauze met de jongens mee te doen? Wat is dat probleem dan? Dat soort zeer zinnige vraagstellingen. Daar kan juf niet bij helpen. Juf kan ook 'populariteit' niet opvijzelen. Een goed ingevoerde juf zou in de klas wel de bijen koninginnen kunnen herkennen en het bijenvolk kunnen verzwakken op allerlei manieren. Maar dan moet je heel erg goed weten hoe de lijntjes in de klas lopen, anders maak je alleen maar meer kapot.
Een korte typering van mijn zoon van het verschil tussen een basisleerling en een puber: basisleerling haalt volwassenen erbij om een probleem op te lossen, puber lost het zelf op. Ik denk dat je dochter een puber aan het worden is. Daar kun jij haar bij helpen. Niet zozeer door naar school te gaan, maar door met haar te praten.
Tsjor
Tsjor
Goh, wat een boeiende visie zeg! Ik ben geneigd om jouw stukje te bewaren voor als mijn kinderen tegen dit soort problemen aan lopen als ze groter zijn. Mooie vergelijking met het bijenvolk.
Ik heb totaal geen ervaring met dit soort problemen, oudste is 7, maar de gedachte dat het kind het zelf moet oplossen en zelf kan kiezen welk pad te kiezen rond die leeftijd heeft wel wat. Zal het kind wrs ook sterker maken en een hoop van leren. Een soort weerbaarheidstraining.
Boek: koningin van 1b
Dit gaat over pubermeiden, queen bees, etc. Mijn dochter heeft er veel van geleerd. Helaas wilde haar leerkracht in groep 8 het niet lezen......
Annet
Bedankt voor de tip, helaas heeft mijn dochter in groep 7 al met deze ellende te maken.
Die queenbees, ja, die zitten heel duidelijk in de klas en de (bange) werkbijtjes ook. Dochter is nooit een queenbee geweest, hoeft dat ook niet te worden. Ze is meer een zelfstandig element die goed lag (ligt??) bij de rest. Dochter is nog niet een chte puber. De queenbees uit haar klas zijn in ieder geval goed in toneelspel (huilen als het zo uitkomt) en manipuleren. Dochter zegt dat het langzaam iets beter gaat.
Ik zal eens kijken of ik dat boek te pakken kan krijgen, Annet. Misschien ook interessant leesmateriaal voor leerkracht.
Toch verder praten met school
Helaas heb ik ook ervaring met deze ellende. Dochter zit in groep 6 en had ontzettend veel last van het meidenvenijn. Mijn ervaring is dat harder aan de bel trekken op school wel helpt. Tegelijkertijd hadden we hulp nodig voor dochter zelf, die steeds angstiger en somberder werd, ook thuis. Zij volgt nu speltherapie waar ze wat meer zelfvertrouwen van krijgt (want daar ontbrak het aan) en op school gaat het ook de goede kant op. Ik heb daar wel zelf sterk op gehamerd, keer op keer. Vraag heel expliciet aan juf wat ze nu, vandaag en morgen gaat doen aan de situatie. Leg uit hoe dringend het is en dat het op haar bordje ligt, jij bent er immers niet bij op school. Draag zelf praktische ideeën aan, zoals over de groepjes. Ik krijg nu ook wekelijks een update van de leerkracht over hoe het met mijn dochter is gegaan deze week. Dochter en juf praten ook elke week tien minuten met elkaar over wat er goed ging en wat niet, wat er verbeterd kan worden en wat dochter zelf zou willen. "Het in de gaten houden" is veel te vrijblijvend, er moet in praktische zin iets gebeuren.
Wat je verder thuis kan doen is de boel zo veel mogelijk relativeren door te zorgen dat ze het thuis fijn heeft. Klinkt als een open deur, maar zeker toen het zo beroerd was op school (ha, ik zeg al "was"! Het gaat echt beter hier) zag ik mijn dochter soms in de loop van de middag of het weekend opbloeien. Toen zelfs dat niet meer gebeurde, was het hoog tijd voor professionele hulp... Maar goed, veel complimenten geven, veel plezier maken, misschien ook eens lekker klagen over al die stomme kinderen, hielp wel om de boel wat te relativeren. Mijn dochter, die zelf stikonzeker is, vond het bijvoorbeeld heel fijn om te horen dat kinderen vaak pesten uit onzekerheid. Dat ze het nodig hebben om zichzelf beter voelen.
Pfft, het is zo zwaar als dit je kind overkomt. Sterkte ermee.
Boek
Ik heb gisteren het boek De koningin van 1b van de bieb gehaald en dochter heeft het vandaag al uitgelezen. Ze vond het een leuk boek (dus bedankt voor de tip), heeft meteen nog een boek van dezelfde schrijfster gereserveerd maar herkent niet haar eigen klassituatie erin. Dat is dan wel weer jammer.
Het gaat geloof ik wel wat beter met haar. Gelukkig is de citotoets achter de rug. Dat zal ook wel weer wat schelen, denk ik.