Afwachtende houding van school
Onze zoon is 6 en zit voor de tweede keer in groep 2. Vorig jaar heeft school aangestuurd op doubleren en een onderzoek naar zijn dromerigheid. Het is vooral zijn werkhouding, cognitief geen achterstand (en ook niet echt een voorsprong volgens ons). Hij is extreem snel afgeleid en doet de werkjes daardoor erg slecht (als hij ze al doet).
Nu dit schooljaar gaat het even slecht. We hebben diverse gesprekken gehad bij het Riagg en er gaat een onderzoek door een autismeteam plaatsvinden. Even voor de duidelijkheid: thuis hebben we geen problemen met hem. We herkennen wel waar school een probleem mee heeft, maar hebben die thuis niet. Dit onderzoek doen we dus alleen maar omdat school moeite heeft met hem en school verwacht dat ze na het onderzoek wat handvatten krijgen om beter met hem om te gaan. School wacht het onderzoek af en neemt geen initiatief om hem nu te helpen anders dan de 'gebruikelijke' aandacht die ieder kind krijgt in de klas. School heeft aangegeven dat we speciaal onderwijs moeten gaan overwegen en we verwachten dat de uitslag van het onderzoek een soort exit-excuus gaat worden. Of ze willen pas moeite gaan doen als er geld op tafel komt, hoewel ze nu al aangeven geen idee te hebben wat ze moeten doen om hem te helpen. We verwachten eigenlijk dat de 'handvatten' na het onderzoek ook geen rocket sience zullen zijn en dingen zullen zijn die school zelf wel zou kunnen verzinnen. Wij kunnen ons niet voorstellen dat de problemen op school zo groot zijn dat hij niet op een reguliere basisschool zou kunnen blijven, hoewel we niet negatief tegenover bijzonder onderwijs staan. Vooralsnog is het contact met school goed en hebben we altijd geprobeerd constructief samen te werken in het belang van onze zoon.
Wat mogen we verwachten van school in ons geval en hoe kunnen we het nu het beste aanpakken?
Bij ons - lang
ik heb een zoon (die een vorm van autimse heeft) die in de kleuterklas geen zin had om het programma te volgen: hij had geen zin in knippen / plakken / liedjes zingen / kringgesprekken. Hij liep van zijn stoel als hij daar zin in had en luisterde meestal maar half naar de juf.
Bij de schoolrijpheidstest eind groep 2 (in België dan) bleek hij echter ruim voldoende te scoren voor rekenen en een risco te lopen voor leren lezen. Toch is hij zonder enige twijfel overgegaan naar groep 3 vnl. omdat de juf dacht dat zijn gedrag bij doubleren enkel nog erger kon worden. Een test -toen hij 5 was- bij een gerenomeerd tester voor zijn motoriek liet weinig aan onze verbeelding over (het was hoegenaamd heel erg gesteld met zijn grove(?) en fijne motoriek). Zelfs de juf was verbolgen over de uitslag.
En groep 3 was niet altijd even gemakkelijk: hij had wat meer moeite met netjes schrijven (school deed al weinig aan voorbereiding en wat ze dan deden had hij niet meegedaan). Maar toch heeft hij groep 3 beëindigd zonder problemen - hij had/heeft zelfs een voorsprong voor lezen(!) en hij bleek heel net te kunnen schrijven als hij wilde.
Maar wat wel opviel was dat hij meermaals verzuchtte dat hij zo blij was dat hij al die kleuterdingen niet meer hoefde te doen. Dat knippen enzo vond hij gewoon niet leuk, hij zag het nut er niet van in.
Als wij onze zoon hadden laten doubleren zou dat de situatie enkel verergd hebben. Als je reden hebt om aan autisme-vorm te denken: het komt vaker voor deze kinderen gewoon geen zin hebben in de typische kleuterdingen, en dat het echte leeraanbod interessanter blijkt te zijn; zeker als ze het cognitief aankunnen. Ik zou erg goed opletten dat ze je zoon niet /zomaar/ naar bijzonder onderwijs sturen, enkel afgaande op zijn onwillig gedrag in de kleuterklas in combinatie met geen cognitieve achterstand.
Hm, het is wel langer geworden dan ik dacht maar houdt controle over de situatie en laat je niet zomaar iets wijsmaken.
Vreemd
Ik vind het in elk geval ongelooflijk vreemd dat de school al aan een andere vorm van onderwijs denkt, voordat er überhaupt duidelijk is wat er aan de hand is met je zoontje. En ik vraag me ook af wat de reden is om hier een "autismeteam" op in te zetten. Er kan van alles aan de hand zijn waardoor hij zo dromerig en ongeconcentreerd is, en dat hoeft helemaal geen autisme te zijn lijkt me. Los daarvan zijn er diverse autistische kinderen die het prima doen op het regulier onderwijs.
En school hoeft natuurlijk geen uitslag van een onderzoek af te wachten om je zoon een andere aanpak te geven. Gewoon doen wat ze op dit moment als de beste aanpak zien. In "zorgenkinderen" en in deze rubriek zijn diverse draadjes voorbij gekomen over kinderen met concentratieproblemen, kijk even of je daar tips uit kunt halen. Bv. de stof compacter aanbieden, een andere plek in de klas geven zodat het kind minder wordt afgeleid, niet eisen dat een kind de hele tijd stil zit etc.
Heel apart
Onze zoon heeft nu een rugzakje en die 'handvatten' waar je school om vraagt, vallen erg tegen hoor. Het helpt wel een beetje, maar inderdaad rocket science is het niet. Een gezond verstand, acceptatie van het kind en geduld zijn eigenlijk de hoofdzakelijke ingredienten.
Ik vind het vooral opvallend dat je zoon thuis geen problemen heeft. Hij moet thuis toch ook wel eens iets doen waar hij geen zin in heeft? Hoe gaat hij daar mee om?
Als ik jouw was, zou ik in mijn achterhoofd houden dat je je zoon ook naar een andere reguliere basisschool kunt laten gaan.
Realiseer je dat hij nog zes jaar (minimaal) naar de basisschool moet. Hoe hoger de groep, hoe moeilijker het word om van school te wisselen. En als school eenmaal gaat denken aan autisme, is het heel erg moeilijk ze daar weer van af te brengen. Bewijs maar eens dat je níet autistisch bent, dat kan niet.
Wanneer is hij jarig?
"Onze zoon is 6 en zit voor de tweede keer in groep 2."
Wanneer is hij 6 geworden?
"Het is vooral zijn werkhouding, cognitief geen achterstand (en ook niet echt een voorsprong volgens ons)."
Schande!
Ik zou als ik jou was stoppen met je meegaandheid en naar een andere school zoeken. Dromerig is geen ziekte.
Groet,
Miriam Lavell
Hier ook
Zoon maakte geen werkjes,snel afgeleid.Werd niet begrepen door juf,kreeg precies de verkeerde aanpak.
we hadden thuis ook een heel ander kind en begrepen de problemen van school niet.Zoon kreeg van school stempel adhd en autisme,is een week intern opgenomen geweest in een kliniek,waar dit tegengesproken is.Maar zoon had ondertussen zo een laag zelfbeeld en negatieve schoolervaring(was zelfs depressief) dat uiteindelijk voor speciaal onderwijs gekozen is.Heeft alleen dyslexie en daardoor een taalverwerkingsprobleem plus is hij erg gevoelig,,hij had het met goede RT op regulier onderwijs kunnen blijven zitten.
Laat het niet zover komen en ga net als andere zeggen,snel op zoek naar een andere school.Wacht school niet af,mijn zoontje heeft nog ruim anderhalf jaar op een,voor hem, verkeerde school gerzeten en heeft daar enorm onder geleden.
Ter aanvulling
pippin schrijft "Ik vind het vooral opvallend dat je zoon thuis geen problemen heeft. Hij moet thuis toch ook wel eens iets doen waar hij geen zin in heeft? Hoe gaat hij daar mee om?"
Nou, wij hebben ook /nooit/ problemen met zoon thuis, niet toen en niet nu. Natuurlijk wordt er thuis niet van je verlangd dat je een tekening gaat kleuren, of werkjes gaat knippen, of in een kringetje verteld wat je die dag gedaan hebt. Het gaat echt om het schoolse aanbod dat tegen kan vallen.
Verschil thuis/school herkenbaar
Ik herken de situatie dat je zoon thuis 'geen' probleem heeft en op school wel. Thuis moet ik mijn zoon wel goed begeleiden (opjutten, aan het werk houden) in zijn taken zoals huiswerk, huishoudtaakjes, etc., maar er zit nogal een verschil in wat een leerkracht moet doen om een klas vol kinderen aan het werk krijgen en houden.
Verder ben ik het met erg met Emma eens. Als jij wilt dat er wat moet gebeuren met je kind, zul je zelf actie moeten ondernemen en verwacht vooral niet te veel van school. Daarbij komt dat school zich verre dient te houden van diagnoses in gedragsproblematiek. Over het algemeen zijn scholen ook een stuk beter in het begeleiden van kinderen met leerproblemen dan met gedragsproblemen.
Sterkte!
Pippin
Dank voor je reactie.
Thuis hebben we zo onze maniertjes gevonden, net zo als met onze andere kinderen. Die maniertjes ontstaan gewoon vanzelf in de omgang met hem. We hoeven daar niet veel moeite voor te doen. Zou een kind met ASS altijd meer problemen thuis geven? Met andere woorden, kan hij ASS hebben zonder problemen thuis? Moeilijke vragen die bij ons spelen. We vertrouwen maar op de diagnose bij het Jeugdriagg, ik geloof niet dat we anders kunnen. Ik weet ook niet waar we blijer mee moeten zijn in de diagnose, wel of niet. Het maakt onze zoon natuurlijk niet anders, maar ik denk dat de toekomst wel heel anders kan zijn.
Guinevere
Dank voor je reactie.
Het autismeteam is ingezet na de intake bij het Riagg, na drie gesprekken met ons en overleg met de juf. Of het nu autisme is of niet, zijn afleidbaarheid blijft, of daar straks een verklaring voor komt of niet. Los van het onderzoek gaan we de school nu aanzetten tot actie. Dit is al een verloren jaar door het waarschijnlijk onnodig doubleren, de school kan dit jaar in ieder geval wel een beetje nuttig maken door wel met hem aan de slag te gaan.
Miriam
Dank voor je reactie.
Mijn zoon is van juli en is dus echt "officieel" blijven zitten.
Hangende het onderzoek is het heel lastig om een andere school te zoeken. Ik vind het niet eerlijk om dit achter te houden.
Emma43
Dank voor je reactie.
Ik vind het ook lastig zoeken naar een andere school als dat onderzoek nog loopt. Met of zonder diagnose maakt een groot verschil in de mogelijkheden natuurlijk. In februari moet het duidelijk zijn en dan kijken we verder, denk ik.
Sasvangent
Bedankt voor je reactie.
Moeilijk om in te schatten hoe het bij hem zal gaan in groep 3 met andere stof. Daarentegen, hij begint ook niet sneller met eten van patat dan spruitjes. Maar we houden goed in gedachten dat het wel een groot verschil kan maken in zijn concentratie.
Barbara
Misschien was ik niet helemaal duidelijk. Ik vroeg me af of hij thuis ook afleidbaar is en niet begint aan dingen die hij niet leuk vindt om te doen maar toch moet.
En verder vind ik het zooo typisch dat ze gelijk een autismeonderzoeksteam naar hem laten kijken. Je zou bij gebrek aan concentratie toch eerder aan add/adhd denken? Staan ze er dan wel open in?
Inderdaad pippin
Ik vind het ook héél vreemd dat ze bij concentratieproblemen gelijk aan iets autistisch denken. Veel logischer om dan aan AD(H)D te denken.
Barbara, dit jaar hoeft niet helemaal verloren te zijn, ik zou groep-3 werkjes vragen voor je zoon. Als ie zich stierlijk gaat vervelen omdat ie nog een jaar het zelfde moet doen, is het jaar inderdaad verloren, maar school kan het ook nuttig gaan gebruiken. En jijzelf ook, ga lekker thuis met 'm aan de slag met lezen, schrijven en rekenen. En hebben ze bij het doubleren geen handelingsplan gemaakt voor je zoon? Helemaal niets? Is ie ook niet getest voordat hij ging doubleren?
Kijk ook eens op www.balansdigitaal.nl, daar staat veel info over autisme (PDD NOS) maar ook over AD(H)D, hoewel er van beide natuurlijk absoluut geen sprake hoeft te zijn.
Wie?
Wie is er eigenlijk als eerste met de term "autisme" op de proppen gekomen? Is dat ingefluisterd door school? Ik zou afzien van dat autismeteam en een "open minded"onderzoek eisen. Zoeken ze naar autisme, dan gaan ze dat wellicht ook concluderen. En dan zien ze andere zaken over het hoofd, want daar doen ze géén onderzoek naar.
Pippin
Ja, thuis is hij ook afgeleid maar we hebben gek genoeg alleen een probleem met eten, de aankleedroutine zit wel aardig ingebakken hoewel het misschien ook wel komt doordat IK afgeleid word door zijn kleine broertjes en me dan een stuk minder met hem bemoei. Met eten zitten we er bovenop en dat geeft vaak irritatie bij ons en dat is moeilijk. We moeten wat consequenter vasthouden aan maniertjes (o.a. wekker bij eten) die wel werken.
De juf ziet hem ook fladderen. Wij zien dat eigenlijk niet. Wel is hij best druk af en toe (rennen springen) maar dat is een stuk minder nu hij wat minder suiker krijgt. Hij heeft ook regelmatig moeite met oogcontact (vooral bij het handje schudden 's ochtends ter begroeting, maar dat is ook een vreemd gespannen moment geworden, vooral omdat de juf dat zo vreselijk belangrijk vindt). Hij speelt misschien wat meer alleen dan gemiddeld maar houdt ook zeker van spelen met vriendjes. Ik zou zeggen dat hij sociaal wat minder handig is, niet meer dan dat.
Zijn grote probleem is zijn afleidbaarheid en dat hij je vaak, nee meestal, niet lijkt te horen als je tegen hem praat. Maar juf heeft inderdaad al het Riagg ingefluisterd dat ze autisme vermoed.
Guinevere
Inderdaad heeft de juf dat ingefluisterd.
Daarentegen heb ik wel vertrouwen in het Riagg en hun open mind. We hebben een goed contact met een psychologe daar die ook heel kritisch jegens school is. Ze zullen zonodig ook een AD(H)D kunnen stellen.
Er is volgens mij wel een handelingsplan voor hem gemaakt, maar dat is meer voor intern gebruik op school. Er is wel en observatie geweest eind vorig seizoen door de schoolbegeleidingsdienst en die heeft ook nog een jaar groep 2 geadviseerd (en een onderzoek als er geen verbetering komt voor de kerst).
Barbara
He, veel wat je schrijft, herken ik bij onze zoon. Hij is niet autistisch, hij heeft adhd. En ook zijn school heeft lange tijd gedacht dat hij autistisch is, ook al stond in de diagnose van niet.
Onze zoon was op school zo druk bezig met overleven, met het hanteerbaar maken van alle prikkels, dat hij zich voor veel prikkels moest afsluiten (zijn strategie om met de adhd om te gaan). Hij heeft in de kleuterjaren hele drukke juffen gehad en hij kon zich nauwelijks staande houden in de klas. Daardoor is hij zichzelf heel erg gaan controleren (uit angst voor afwijzing en straf) zodat hij rigide en gesloten werd op school. Vanwege zijn onzekerheid durfde hij zich niet te uiten. Inmiddels begrijp ik wel hoe school er zo naast heeft kunnen zitten met hun voorbarige oordeel, ze weten namelijk nauweljks iets af van zorgenkinderen, autisme, adhd en aanverwante zaken. Maar dat neemt niet weg dat ze dit absoluut niet horen te doen!
Mijn zoon kijkt ook niet zo makkelijk mensen aan, vooral mensen die hij niet aardig vindt (leerkrachten bijvoorbeeld). Zo'n oogcontact moment aan het begin van de dag, zou bij hem tot grote problemen leiden. Vooral als zo'n juf er dan ook nog zo ontzettend overdreven en gespannen mee omgaat.
En dat fladderen. Niet alle kinderen die fladderen zijn autistisch! Mijn dochter van 13 fladderde vroeger ook. Het kan een uiting zijn van enthousiasme en ambivalentie. Sommige volwassenen gaan dan in hun handen wrijven.
Als ik jouw was, zou ik je twijfels neerleggen bij het Riagg. Waarom niet een open onderzoek?
En verder zou ik heel erg duidelijk in alle vragenlijsten laten blijken dat hij thuis geen problemen lijkt te hebben. Afgezien van misschien concentratieproblemen. Het is namelijk heel normaal voor een zesjarige dat hij moeite heeft met dooreten, of aan tafel zitten. In de vragenlijsten vragen ze je vaak om het kind te vergelijken met wat 'normaal' is voor kinderen van deze leeftijd. Vergeet dat niet. Je moet hem niet vergelijken met een 'ideaal' kind, maar met een gemiddeld kind.
Het lijkt mij een goed idee als je jezelf inleest over de verschillende syndromen. Bijvoorbeeld op Balansdigitaal. En als je het niet 100% met de diagnose eens bent, GEEF HEM DAN NIET AAN SCHOOL!
Geef overigens NOOIT onderzoeksrapporten aan scholen. Ze kunnen er niet mee om gaan. Een zeer beknopte conclusie met aanbevelingen is voldoende voor hen. Ook voor eventuele dossiers ivm eventuele rugzakjes zijn geen onderzoekverslagen nodig. Men wekt vaak de indruk dat dit wel zo is, maar dat is grote onzin.
Pfft nu schrijf ik een heel lang verhaal met allemaal tips. Het is niet bemoeizuchtig of betuttelend bedoeld hoor. Maar het is alleen maar omdat ik zoveel herken in jouw verhaal en ik weet hoe rot en onzeker je je kan voelen, als ze op school je kind helemaal niet begrijpen. Sterkte.
Pippin
Nee, ik ben juist heel erg blij met je reactie! We gaan alles in december maar even van ons afzetten maar in januari pakken we het weer op en houden je tips in ons achterhoofd. Dus nogmaals: dank!
Ook fladderen
Fijn om te lezen dat er ook andere kinderen zijn die fladderen. Mijn kind fladdert nog steeds en die is al acht. Maar ik heb het nog nooit bij een ander kind gezien. Deze doet het uit enthousiasme, en is ook dromerig en werkt traag en is snel afgeleid en houdt zich goed aan de regels. Alles bij elkaar vindt de school dan ook de logische uitkomst: autisme, men denkt aan PDD-NOS. Als je dan op de Balanswebsite gaat kijken, kom ik zelf tot een heel andere conclusie (ADD). School is overtuigd van eigen gelijk lees beeld van het kind. Zij zijn de experts, wij als ouders niet.