Zo jij bent er 1 van Roos57

Ik ben een en al vader. Enige verschil is dat ik soms echt kan kletsen/praten als brugman, terwijl hij zo min mogelijk woorden gebruik.

Het engste is dat ik met de dag nog meer besef hoeveel ik nog meer om hem lijk terwijl ik ruim volwassen ben.

Mijn oudste is sprekend haar vader. Ik heb twee kleurenfoto’s van hen en op de vlechtjes na, is het gewoon een kopie. Het grappige is dat dat ook geldt voor haar (half-) zusjes, andere huidskleur maar verder één gezicht. Mijn ex heeft nogal dominante gezichtstrekken (plus al het andere).
Jongste lijkt soms een beetje op mij, en op sommige jeugdfoto’s van mij, maar niet heel opvallend.
Ik lijk op mijn vader, ik heb mezelf wel eens met zo’n app een man gemaakt, en toen werd ik mijn vader Mijn zus lijkt juist meer op mijn moeder.

De zin: Hij bent er toch een van Bakker de dakdekker hoor ik regelmatig. Het hele dorp kent mij als Bakblik de dochter van Bakker. 
Ik lijk ook wel op mijn vader. Uiterlijk dan,  helaas heb ik zijn zangstem niet geërfd.
Ik kan mij net zoals mijn moeder buitengewoon ergeren aan niet strak, glad en netjes opgehangen wasgoed. Vanochtend stond ik was te vouwen die mijn zoon gisteren had opgehangen waarvan randjes niet glad gemaakt waren. Boordjes die ik normaal niet strijk hadden nu even een boutje nodig. 

Ik merk dat ik af en toe even negatief uit de hoek kan komen als mijn moeder en als ik dat aan mezelf merk baal ik ontzettend.
Overloos zeveren heb ik van mijn vader

Ik heb helaas het verslavingsgen van mijn moeder geërfd, maar gelukkig ook wel wat van haar wilskracht om het binnen de perken te houden. Verder heb ik mijn ietwat rebelse inborst ook van haar denk ik. 
Van mijn vader dan weer de overtuiging dat wat dan ook heus wel gaat lukken. En het ietwat overdreven arbeidsethos. 
Qua uiterlijk ben ik echt een mix, mond van mijn moeder, ogen van mijn vader, figuur van oma aan vaderskant. Mijn broers en zus lijken sowieso allemaal niet zo erg op elkaar. 

Mijn zoon lijkt op zijn oom en oudoom van moeders zijde. De jeugdfoto's kun je naast elkaar leggen en niet zien wie wie is. 

Zoon ging net als zijn oom pas groeien op zijn 15de en zal nooit kaal worden.
😄

ik lijk qua uiterlijk niet op mijn vader en mijn moeder. Heb wel precies dezelfde stem als mijn moeder. Qua karakter lijk ik meer op mijn vader. Mijn oudste lijkt zowel qua uiterlijk als karakter het meest op haar vader. Mijn middelste is copy paste mijzelf, als ik een foto van mezelf zie met dezelfde leeftijd als zij nu heeft is het bijna griezelig, geen verschil. Ook karakter is identiek. De jongste lijkt niet op haar vader en niet op mij, zowel uiterlijk als innerlijk. 

Mijn dochter lijkt het meest op mij, wat uiterlijk betreft. Alleen is haar natuurlijke haarkleur een stuk blonder dan het haar van mij (vroeger, ben nu grijs). Valt niet op, ze verft haar haar. 
Mijn zoon is uiterlijk precies mijn man, zelfde soort krulletjes en kleur ogen.
Beide kinderen hebben wel mijn brede neus, die van mijn man is een stuk smaller.
Wat karakter betreft, ik herken dingen van mezelf, maar ook van man, maar ze zijn vooral heel erg zichzelf.

Edit, men zei vroeger altijd dat ik uiterlijk zo op mijn moeder leek. Ik zit nu foto's te vergelijken, maar ik vind dat wel meevallen eigenlijk.

Ik lijk op mijn beide ouders. Ik vind dat niet erg.
Van onze drie kinderen lijken er 2 op mij, 1 op mijn man. Wij verschillen zo, dat ze dan ook niet op de ander lijken. 

Mijn dochters lijken erg op elkaar, maar niet op mij en ook niet op mijn man. We grappen altijd dat we ze van de buren gestolen hebben. Die haarkleur komt iig wel overeen met die van mijn dochters. Qua innerlijk lijkt de oudste op mijn man en de jongste meer op mij. 

Beide kinderen lijken niet op elkaar en deels op ons. Jongste heeft mijn kleuring, oudste totaal niet. Qua karakter lijkt de oudste meer op mij en de jongste op mijn man. Ik hoor de oudste regelmatig dingen zeggen die mijn vader (waar ik qua karakter op lijk) ook had kunnen zeggen. Wel heel leuk om een kind te hebben wat zo lijkt qua levenshouding.