Wat je niet hardop wil zeggen, nieuwe start.
Met het verkeerde been uit bed gestapt?
Kinderen veel te druk in de ochtend?
Heeft je buurman de grasmaaier aangeslingerd?
Rothumeur of rotkarakter?
Zeg hier wat je niet hardop kan zeggen.
er.is.maar.1.Pino schreef op 20-10-2025 om 08:34:
Ik ben al even hersteld van een burn-out. Ik heb nog steeds moeite om niet toe te geven aan deadines op mijn werk. Een paar weken geleden liep de druk enorm op en heb ik veel overgewerkt. In mijn vakantie ben ik (daardoor of mede daardoor) flink ziek geworden. Ik ben daar nog niet van hersteld. Toch voel ik weer enorm de druk om, ondanks ziek zijn, tóch te gaan werken. Ik snap best “weg van de minste weerstand, zeker wanneer je je niet goed voelt”, maar toch zou ik willen dat dit mentale aspect makkelijker was. Dat ik gewoon kon zeggen “jammer iedereen, maar ik ben ziek”. Toch lukt me dat niet en voel ik me heel verantwoordelijk (en tegelijkertijd ook een idioot hoor).
Ik weet even niet wat ik moet doen. Deze worsteling is nogal eenzaam, want niemand kan die knop omzetten voor me. Maar waar haal ik dan de kracht vandaan om die knop wél om te zetten nu?
Is dit niet bespreekbaar met je leidinggevende? Je kunt misschien wel gaan werken, maar niet meer dan je normale uren en ook niet in de 5e versnelling. Dan ben je goed voor je werkgever en goed voor jezelf. Na een burn-out ben je toch nog wel kwetsbaar hoor, een tweede burn-out zit je niet op te wachten.
madee schreef op 20-10-2025 om 08:53:
[..]
Is dit niet bespreekbaar met je leidinggevende? Je kunt misschien wel gaan werken, maar niet meer dan je normale uren en ook niet in de 5e versnelling. Dan ben je goed voor je werkgever en goed voor jezelf. Na een burn-out ben je toch nog wel kwetsbaar hoor, een tweede burn-out zit je niet op te wachten.
Ik heb herhaaldelijk aangegeven dat het teveel was en er werk af moest. Weken geleden al. Er was alleen niemand die het kon overnemen dus bleef ik ermee zitten.
En om eerlijk te zijn vind ik dat aspect het moeilijkste. Dat ik het wél heb aangegeven maar er geen oplossing kwam. Wat ik dan zelf nog kan doen om dit op te lossen, behalve de nucleaire optie, geen idee. Ik ben al in m’n agenda gaan schrappen, heb nee gezegd, hulp gevraagd….heb gedaan wat ik tijdens m’n herstelproces heb geleerd. Maar kennelijk sla ik ergens iets over of heb ik een blinde vlek. Ik denk dat ik teveel verantwoordelijkheid voel, maar hoe hou ik dat tegen?
er.is.maar.1.Pino schreef op 20-10-2025 om 08:59:
[..]
Ik heb herhaaldelijk aangegeven dat het teveel was en er werk af moest. Weken geleden al. Er was alleen niemand die het kon overnemen dus bleef ik ermee zitten.
En om eerlijk te zijn vind ik dat aspect het moeilijkste. Dat ik het wél heb aangegeven maar er geen oplossing kwam. Wat ik dan zelf nog kan doen om dit op te lossen, behalve de nucleaire optie, geen idee. Ik ben al in m’n agenda gaan schrappen, heb nee gezegd, hulp gevraagd….heb gedaan wat ik tijdens m’n herstelproces heb geleerd. Maar kennelijk sla ik ergens iets over of heb ik een blinde vlek. Ik denk dat ik teveel verantwoordelijkheid voel, maar hoe hou ik dat tegen?
Uiteindelijk is het je werkgever die verantwoordelijk is voor de resultaten. Als jij hebt aangegeven dat de deadline niet haalbaar is, dan had je werkgever moeten luisteren en maatregelen nemen. Let op herhalingen voor de toekomst ook, want als je dit op de een of andere manier tòch zou fixen, wat zegt dat over een volgende keer? “Pino zegt wel dat ze het niet aankan, maar ze doet het toch, dus dat hoef ik niet serieus te nemen”. De enige manier is de daad bij het woord voegen: ik heb gezegd dat het niet lukt, dus het lukt niet. Dan klapt het maar in elkaar. Niet jouw probleem, echt niet.
Dat het moeilijk is om zo’n houding aan te leren, is helemaal waar. Maar: neem vooral jezelf (en je gezondheid!) serieus. Dan nemen anderen jou ook, uiteindelijk, serieus.
madee schreef op 20-10-2025 om 09:19:
[..]
Uiteindelijk is het je werkgever die verantwoordelijk is voor de resultaten. Als jij hebt aangegeven dat de deadline niet haalbaar is, dan had je werkgever moeten luisteren en maatregelen nemen. Let op herhalingen voor de toekomst ook, want als je dit op de een of andere manier tòch zou fixen, wat zegt dat over een volgende keer? “Pino zegt wel dat ze het niet aankan, maar ze doet het toch, dus dat hoef ik niet serieus te nemen”. De enige manier is de daad bij het woord voegen: ik heb gezegd dat het niet lukt, dus het lukt niet. Dan klapt het maar in elkaar. Niet jouw probleem, echt niet.
Dat het moeilijk is om zo’n houding aan te leren, is helemaal waar. Maar: neem vooral jezelf (en je gezondheid!) serieus. Dan nemen anderen jou ook, uiteindelijk, serieus.
Ja daar zeg je wel wat, ik heb het inderdaad herhaald maar me daar niet naar gedragen. Dat voelt als ‘de zaak op de spits drijven’ of zo. Maar anderzijds, dat is de houding aan werkgeverszijde natuurlijk ook. Dank je Madee, ik ga er even over nadenken hoe ik dit moet gaan aanpakken nu.
Echt, serieus, moet dan echt alles om jou draaien? Wat voor smoes heb je de volgende keer? Ik ben echt zo klaar met jou
Ik heb eigenlijk geen zin om weer bij jullie oudjaar te vieren.
Dolfje schreef op 21-10-2025 om 18:18:
Ik heb eigenlijk geen zin om weer bij jullie oudjaar te vieren.
Nou dan blijf je toch lekker thuis? 
Ik ben nou wel beetje klaar met de verkiezingen op de tv .
Broodjebrie schreef op 21-10-2025 om 18:36:
[..]
Nou dan blijf je toch lekker thuis?
Jaaa maar dan krijg ik ook commentaar( niet dat ik me daar wat van aantrek) of ik ga twijfelen en ga toch en dan achteraf spijt 
Dolfje schreef op 21-10-2025 om 18:53:
[..]
Jaaa maar dan krijg ik ook commentaar( niet dat ik me daar wat van aantrek) of ik ga twijfelen en ga toch en dan achteraf spijt
Wahaha ja wat je ook beslist, het is nooit goed hé
Broodjebrie schreef op 21-10-2025 om 19:08:
[..]
Wahaha ja wat je ook beslist, het is nooit goed hé
Nee ik ben nu eenmaal moeilijk
En 50+ dus vaak nergens zin in en alles kost moeite en laat me met rust. Zoiets zeg maar.
Dolfje schreef op 21-10-2025 om 19:25:
[..]
Nee ik ben nu eenmaal moeilijk
En 50+ dus vaak nergens zin in en alles kost moeite en laat me met rust. Zoiets zeg maar.
Als je 50+ bent (maar ook met 50-) mag best eens zeggen dat je ergens geen zin (meer) in hebt en het liever anders invult. Het is vreselijk vermoeiend om altijd maar naar andermans verwachtingen te leven. Je bent baas over je eigen agenda en energie. Soms wil je iets wel, soms even niet (of nooit meer)
madee schreef op 21-10-2025 om 20:05:
[..]
Als je 50+ bent (maar ook met 50-) mag best eens zeggen dat je ergens geen zin (meer) in hebt en het liever anders invult. Het is vreselijk vermoeiend om altijd maar naar andermans verwachtingen te leven. Je bent baas over je eigen agenda en energie. Soms wil je iets wel, soms even niet (of nooit meer)
En soms ( vaak) weet ik ook niet eens wat ik wil
Wat fijn dat je ook eens vraagt hoe het met mij is...
Dolfje schreef op 21-10-2025 om 20:42:
[..]
En soms ( vaak) weet ik ook niet eens wat ik wil
Lekker thuis blijven, op tijd naar bed en 1 januari fris en fruitig wakker worden. Ik kan het je aanbevelen. Deze bijna vijftiger viert al jaren op deze manier oud en nieuw 😅