Wat je niet hardop wil zeggen, nieuwe start.
Met het verkeerde been uit bed gestapt?
Kinderen veel te druk in de ochtend?
Heeft je buurman de grasmaaier aangeslingerd?
Rothumeur of rotkarakter?
Zeg hier wat je niet hardop kan zeggen.
_Audrey schreef op 17-01-2024 om 09:50:
[..]
Over twee weken. Doodeng vind ik het!
Heel spannend! Ik zou het ook eng vinden, maar ik ga er niet over uitweiden want het schijnt dat ik mensen heel erg in de put kan praten met alles wat ik bedenk. En je hebt het vast ook zelf allemaal bedacht. Dus zelfs in dit het topic ‘wat je niet hardop wilt zeggen’, wil ik daarover niets schrijven. Volgens mij ben je goed bezig met de voorbereidingen door zo gezond mogelijke keuzes te maken. 
Dank je, er kwam nog wel een bericht achteraan maar ik laat het heel even.
T is achteraf ook wel jammer dat ze niet deze kant op wilde komen maar altijd bij haar wilde afspreken. Soms halverwege maar dat was dan weer duur (horeca).
Wat ik niet hardop wil zeggen, ik ga vanavond helemaal niks doen. Heb lekker luisterboek.
pfft ik heb geen zin om Zwitserland zijn in deze civilwar....
misschien moet je ophouden met klagen en gewoon om de tafel gaan zitten, comunicatie komt van 2 kanten vriendin...
Ik dacht dat er een nieuwe datum zou komen voor de cursus. Nu kom ik toevallig op de Facebook van de cursusleidster en zie dat zij ander werk heeft gevonden. Waren jullie ook van plan de cursisten dat te laten weten?
Vandaag. Even. Niet!
Soms lijkt het of ik minder goed tegen prikkels kan dan vóór mijn burn-out. Is dat blijvend? Of gewoon de leeftijd? Mijn nieuwe werkplek? Hormonen? Het weer?
Ik heb geen idee, maar ik vind het zo lastig als ik thuis de zen-moeder wil zijn die prima tegen drukke bedtijd-rek-geintjes etc. kan…maar ik kan het niet. Ik wil RUST aan mijn hoofd!! Waarom kan mijn hoofd hier niet tegen en hoe los ik dit op? Mijn man vindt dat de kinderen rekening met mij mogen houden en grenzen moeten kennen. Op zichzelf klopt dat maar wat kunnen zij eraan doen dat ik een prikkel-limiet heb? Ik voel me zo tekortschieten 
er.is.maar.1.Pino schreef op 19-01-2024 om 21:38:
Soms lijkt het of ik minder goed tegen prikkels kan dan vóór mijn burn-out. Is dat blijvend? Of gewoon de leeftijd? Mijn nieuwe werkplek? Hormonen? Het weer?
Ik heb geen idee, maar ik vind het zo lastig als ik thuis de zen-moeder wil zijn die prima tegen drukke bedtijd-rek-geintjes etc. kan…maar ik kan het niet. Ik wil RUST aan mijn hoofd!! Waarom kan mijn hoofd hier niet tegen en hoe los ik dit op? Mijn man vindt dat de kinderen rekening met mij mogen houden en grenzen moeten kennen. Op zichzelf klopt dat maar wat kunnen zij eraan doen dat ik een prikkel-limiet heb? Ik voel me zo tekortschieten
Dat lijkt niet zo, dat is helaas zo. Je zenuwen moeten herstellen en dat duurt even, het gaat uiteindelijk over. Hoe lang het duurt is voor iedereen anders.
Het maakt niet uit of het voor de burnout anders was. Van belang is dat het je nú teveel wordt. Geef dat gewoon toe aan jezelf en zorg goed voor je zelf.
er.is.maar.1.Pino schreef op 19-01-2024 om 21:38:
Soms lijkt het of ik minder goed tegen prikkels kan dan vóór mijn burn-out. Is dat blijvend? Of gewoon de leeftijd? Mijn nieuwe werkplek? Hormonen? Het weer?
Ik heb geen idee, maar ik vind het zo lastig als ik thuis de zen-moeder wil zijn die prima tegen drukke bedtijd-rek-geintjes etc. kan…maar ik kan het niet. Ik wil RUST aan mijn hoofd!! Waarom kan mijn hoofd hier niet tegen en hoe los ik dit op? Mijn man vindt dat de kinderen rekening met mij mogen houden en grenzen moeten kennen. Op zichzelf klopt dat maar wat kunnen zij eraan doen dat ik een prikkel-limiet heb? Ik voel me zo tekortschieten
Helaas is dat zo. Of dat blijvend is? Dat hoeft misschien niet, misschien als je echt helemaal tot rust bent gekomen zal het vast minder worden. Een burn-out is vooral een wijze les om 'naar je lichaam te leren luisteren'.
Bedankt voor de steun en reminders 
jullie hebben ook gelijk maar het voelt oneerlijk richting mijn kinderen en daar worstel ik wel mee. Maar ik kan het inderdaad beter nemen zoals het is dan me ertegen blijven verzetten. Bedankt
er.is.maar.1.Pino schreef op 20-01-2024 om 06:00:
Bedankt voor de steun en reminders
Probeer maar wat rustige dingen te doen zoals voorlezen. Fijn dat je iig uit de burn-out. En blijf lekker schrijven!
herkenbaar helaas, van de burn-out. En bij mij speelt ook autisme mee.
Damoontje schreef op 20-01-2024 om 07:22:
[..]
Probeer maar wat rustige dingen te doen zoals voorlezen. Fijn dat je iig uit de burn-out. En blijf lekker schrijven!
Dank je!
er.is.maar.1.Pino schreef op 19-01-2024 om 21:38:
Soms lijkt het of ik minder goed tegen prikkels kan dan vóór mijn burn-out. Is dat blijvend? Of gewoon de leeftijd? Mijn nieuwe werkplek? Hormonen? Het weer?
Ik heb geen idee, maar ik vind het zo lastig als ik thuis de zen-moeder wil zijn die prima tegen drukke bedtijd-rek-geintjes etc. kan…maar ik kan het niet. Ik wil RUST aan mijn hoofd!! Waarom kan mijn hoofd hier niet tegen en hoe los ik dit op? Mijn man vindt dat de kinderen rekening met mij mogen houden en grenzen moeten kennen. Op zichzelf klopt dat maar wat kunnen zij eraan doen dat ik een prikkel-limiet heb? Ik voel me zo tekortschieten
Dit gesprek heb ik vaker gevoerd. Bij mij is het blijvend. Dat heb ik nu, een aantal jaar later wel als gegeven geaccepteerd. Hoeft voor jou niet zo te zijn. Voor ons was het de vraag, is het zo dat we minder goed tegen prikkels kunnen of hebben we onze grens eerder niet goed aangevoeld? Zijn we niet heel vaak over onze grens gegaan waardoor uiteindelijk die burn-out ontstond? Geeft ons lichaam nu gewoon veel eerder een signaal van hé, dit is niet prettig? Of voelen we dat signaal eerder? Best interessant om over na te denken vind ik.
Overigens is het tegen prikkels kunnen wel steeds wat beter geworden maar nooit met echt op het oude niveau voor mijn gevoel. Misschien wordt het nog wat beter bij je.
Wat heb ik een hekel aan wassen.