Waardoor voel(de) jij je ongemakkelijk?

HAHA!wait..what schreef op 27-12-2021 om 14:41:

[..]

Dit snap ik dus echt niet he Ons kent ons en de rest hoort er niet bij ofzo

Ja zo werkt het toch wel een beetje. Ik heb de helft van mijn leven in een Brabants dorp gewoond. Ruim 20 jaar een iets groter dorp. Nu weer terug in mijn geboortedorp en zelfs ik hoor er niet echt bij, haha. Gek hoe zoiets werkt! 

Ik voel me trouwens ook ongemakkelijk als iemand te dichtbij komt, in mijn persoonlijke ruimte. Zelfs mijn man en kinderen mogen niet altijd te dichtbij me staan/zitten/zijn.

HAHA!wait..what schreef op 27-12-2021 om 14:38:

[..]

Oh doen mensen dat serieus? Uit het niets vragen waarom je in een rolstoel zit? Wauw..

Deze vader ken ik van een feestje een tijd terug. Hij en zijn (nu) ex vrouw kregen ruzie want hij had te lang met mij gepraat (viel echt mee en was ook een heel onschuldig gesprekje). Toen hij later op de avond nog een keer naar me zwaaide kwam zijn vrouw kwaad naar me toe dat hij op me geilde en me veel succes wenste met hem

Nu zitten zijn dochter en die van mij bij elkaar in de klas Misschien voor sommigen niet echt ongemakkelijk maar ik vond dat wel

Jij bent dan wel de laatste van de drie die zich ongemakkelijk zou moeten voelen. Oh wat beschamend ook voor die man (al kan hij er niks aan doen natuurlijk). Denk goede keuze van hem om van zo'n vrouw te scheiden. Al zal er vast een bult verdriet onder schuil gaan bij haar. 

Ik voel me trouwens ook ongemakkelijk als iemand te dichtbij komt, in mijn persoonlijke ruimte. Zelfs mijn man en kinderen mogen niet altijd te dichtbij me staan/zitten/zijn.

Herfstappeltaart schreef op 27-12-2021 om 15:04:

[..]

Ik vind dit precies hetzelfde. Daardoor heb ik een hekel aan kappersbezoek. Dat zinloze gebabbel heel de tijd, bah. Ik probeer natuurlijk vriendelijk te zijn maar het liefst zei ik helemaal niks tijdens het knippen.

De laatste kapper heb ik zelfs vantevoren gebeld met de vraag of zij veel praten. Nee hoor, als we merken dat een klant daar niet op zit te wachten, passen wij ons aan. Dit is ruim een halfjaar goed gegaan, maar de laatste keer( net voor deze lockdown) begon het gedonder toch weer. Dan is ze mij dus kwijt als klant want ik heb daar echt geen zin in. (Ik ben daar heel erg in, dat weet ik, maar ik erger me er dan aan en dan kan ik niet meer vriendelijk doen, dus dan maar weer een ander zoeken als m’n haar weer nodig is.

HAHA!wait..what schreef op 27-12-2021 om 15:08:

[..]

Ja vreselijk! Altijd ook de vraag; wat doe je voor werk? Die is voor mij ongemakkelijk want dan 'moet' ik vertellen dat ik lichamelijk wat mankeer waardoor werken (tijdelijk?) niet lukt. En omdat ik die vraag wil voorkomen zijn die gesprekken sowieso altijd al ehm..bijzonder ongemakkelijk

Inderdaad, of “ben je lekker vrij”. Ik kom voor m’n haar, niet voor gezelligheids geneuzel, dat doe ik wel elders mocht ik daar zin in hebben.

Caramelzeezoutchocola schreef op 27-12-2021 om 14:59:

Ik voel me ongemakkelijk wanneer ik “beleefdheidsgesprekjes” moet voeren. Bijv kapper, pedicure (“ ben je getrouwd, heb je kinderen ( zo ja hoeveel, jongens of meisjes), ben je al op vakantie geweest (zo nee “ ga je nog”), zo ja “waar naar toe/ hoelang/ appartement of hotel” etc etc. Van die gemaakte nieuwsgierigheid , vragen die ze de godganse dag aan alle klanten stellen maar totaal geen interesse hebben in de persoon die ze voor hen hebben. Ik heb hierdoor al vele kappers/ pedicures/schoonheidsspecialistes versleten want het gedonder begint altijd opnieuw. M’n man zegt dat ik dan gewoon rustig mag aangeven “ ik wil gewoon even lekker rustig zitten/ liggen” maar ik wil dan ook weer niet bot roepen “ laat me nou eens gewoon rustig mijn haar laten doen, ik heb geen behoefte aan dat soort gesprekken “. Wil dan ook weer niet lullig overkomen. Maar ik baal er wel van. Ik ben altijd heel blij met een bezoek aan de tandarts, kan ik toch zelf niks zeggen🤣.

haha je man heeft gelijk hoor, meeste kappers vinden het heerlijk als klanten hun mond houden ik spreek uit ervaring,   😉 voel mij soms net Freud. 

HAHA!wait..what schreef op 27-12-2021 om 13:35:

Ik word bijvoorbeeld ongemakkelijk van samen met een ander in de lift staan.

Of, nu we een puppy hebben, de gesprekjes met andere hondeneigenaren (soms).

Een knorrende maag in (klein) gezelschap.

Onverwachts iemand tegenkomen is er ook 1. Zo zijn er nog veel meer ongemakkelijke momenten en soms heb ik er echt last van en soms moet ik ook wel om mezelf lachen

Ik ervaar het juist als fijn wanneer ik met nog iemand anders in de lift sta.
Niet om een”liftgesprek” mee te voeren meer het idee dat ik mij verlaten voel als ik alleen in de lift sta.
Hoe ik het precies moet aangeven is lastig laat ik het zo zeggen alleen in een lift staan ervaar ik als niet heel fijn.

In een te volle lift trouwens ook niet dan sla ik wel een ronde over.
Zo heel vaak hoef ik ook niet met de lift dus dat soort dingen gebeuren gelukkig weinig.

Wanneer je iemand ziet en diegene er over begint of je haar/hem laatst niet had gezien op straat/winkel/park.
Ik merk dat ik daar niet altijd scherp op ben en dat zorgt in z’n gesprek dan bij voor wat ongemak.

HAHA!wait..what schreef op 27-12-2021 om 15:30:

[..]

Oh echt ja? Ik heb 1 keer gehad dat er een kapster in stilte mijn haar knipte en kleurde en alleen het nodige vroeg/zei. Ik vond het heerlijk! Om ons heen wel volop gekletst bij andere klanten waardoor ik me bijna ging afvragen of het aan míj lag waarom ze zo stil was (idioot eigenlijk he )

nee, hoor trust me, een collega van mij die vind het heeerlijk als klanten hun mond houden  ik daar in tegen word er erg ongemakkelijk van maar kan het wel het is vaak even aftasten. er gebeurt gewoon iets met sommige mensen wanneer ze in de stoel plaats nemen  

Ik vind het ongemakkelijk als ik mensen tegen kom, die mij kennen maar ik hun niet meer... 

Wat ik ook ongemakkelijk vind als andere mensen zichtbaar/voelbaar ongemakkelijk zijn. 
Zo heb ik een keer meegemaakt dat een collega van mij zwanger was. Toen kwamen er ouders van een cliënt langs op de woongroep waar wij werkten en toen vroeg die vrouw enthousiast aan mij hoe het ging met mijn zwangerschap.... 
Toen ik vervolgens uitlegde dat ik niet zwanger was maar dat ze mijn collega bedoelde, zag je die vrouw gewoon door de grond heen zakken. En dat vond ik dan weer heel erg voor die vrouw, ze bedoelde het goed maarja.... 

In ons dorp was ik in mijn kinderjaren en lokale "beroemdheid". Het hele dorp (her)kende mij als Bakblik, je weet wel, de dochter van X (van de bakker) en Y (van de electronicawinkel). Dan waren X en Y ook nog eens actief in de kerk en de ondernemersvereniging.
Al die fitte veertigers van toen zijn nu rond de 80 en herkennen mij nog steeds en nemen aan dat ik hen  ook nog ken.  Dus sta ik regelmatig praatjes te maken met mensen die mijn oma’s en opa's nog hebben gekend. Dat is soms best ongemakkelijk. 
Heel erg wordt het als die 80ers mij hebben gezien tijdens mijn vrijwilligerswerk en dan op het koor aan mijn moeder gaan vragen of ik van mijn af ben en en andere man heb. En mijn moeder dat dan weer aan mij vraagt. Roddelclub🤮
In die zin ben ik blij met corona,  maar mondjesmaat vrijwilligerswerk en het bejaardenkoor ligt stil.