Waar werd je vandaag verdrietig van?
Omdat ik verdrietiger ben dan ik passend vind bij het ergenissen-topic, een nieuw topic. Als iemand met een verdrietje zit dat geen eigen topic verdient, maar te verdrietig is voor het ergenissen-topic, huil hier uit.
Auwereel schreef op 22-12-2025 om 15:00:
[..]
Ik ben bang dat cavia's kapotgefokt zijn. Mooie vachtjes, slechte gezondheid.
Ik zit me ernstig af te vragen of ik het niet moet afbouwen. Geen nieuwe cavia's meer adopteren en bij de laatste die overblijft een leencavia regelen die terug gaat naar de opvang als de laatste is overleden. En me dan niet aan de leencavia hechten.
Aan de andere kant brengen ze ook veel gezelligheid mee.
Ik sta in dubio. Gelukkig hoef ik nu nog niet te besluiten, ik heb er nog drie. Maar wel drie dames zonder beer!
Niet hechten aan een dier lijkt me, zelfs bij een leencavia , erg lastig. Sterkte Auwereel 
Auwereel schreef op 22-12-2025 om 14:40:
[..]
't Is helaas, ondanks de opleving van gisteren, toch einde-oefening voor de eerste cavia in bovenstaand verhaal. In overleg met de dierenarts omdat er geen probleem gevonden werd die "gemakkelijk" aangepakt kon worden en het arme beestje ook vandaag niets wilde/kon eten, hebben we hem in laten slapen.
Wat verdrietig. Misschien herinner je het nog, wij haalden onze caafjes altijd uit de caviaopvang in Bakkeveen. De beestjes werden steeds sneller ziek. Vrijwel altijd kaak- en gebitsproblemen. Volgens de opvang door de doorfokkerij. Wanneer een cavia 3 jaar werd vonden zij het al heel wat. Wij zijn daardoor gestopt. Ik mis nog steeds de aanwezigheid van deze beestjes maar elk jaar een dier begraven in onze tuin: ik kon dat niet meer opbrengen.
Ja, precies, drie jaar en dan gaan ze vanalles mankeren. Gebit, buik, longen, ze kunnen kiezen... 
En nu zijn ze tussen 2 en 4 jaar, dus ik kan mijn "lol" op.
Sterkte Auwereel, het is altijd verdrietig om afscheid te moeten nemen van een geliefd huisdier
Ik moet ongesteld worden en dan ben ik altijd opeens onzeker over dingen en kom er ff niet uit. Irritant
Auwereel schreef op 22-12-2025 om 16:41:
Ja, precies, drie jaar en dan gaan ze vanalles mankeren. Gebit, buik, longen, ze kunnen kiezen...
Vind het triest voor je Auwereel, lees je vaker over de problemen met je cavia's. Herken dat wel had ze vroeger ook, jaren geen en daarna merkte ik dat ze na 2/3 jaar veel problemen kregen, waardoor ik ermee gestopt ben. Begrijp dat het lastig is om te stoppen, sterkte.
Heb vroeger een gezellige knuffelaar gehad die 8 jaar is geworden. Als ik zelf in de tuin was, rende hij vrolijk rond zijn achterpootjes in de lucht gooiend 
Yumi schreef op 22-12-2025 om 18:45:
[..]
Vind het triest voor je Auwereel, lees je vaker over de problemen met je cavia's. Herken dat wel had ze vroeger ook, jaren geen en daarna merkte ik dat ze na 2/3 jaar veel problemen kregen, waardoor ik ermee gestopt ben. Begrijp dat het lastig is om te stoppen, sterkte.
Heb vroeger een gezellige knuffelaar gehad die 8 jaar is geworden. Als ik zelf in de tuin was, rende hij vrolijk rond zijn achterpootjes in de lucht gooiend
Dorestad schreef op 22-12-2025 om 16:26:
[..]
Wat verdrietig. Misschien herinner je het nog, wij haalden onze caafjes altijd uit de caviaopvang in Bakkeveen. De beestjes werden steeds sneller ziek. Vrijwel altijd kaak- en gebitsproblemen. Volgens de opvang door de doorfokkerij. Wanneer een cavia 3 jaar werd vonden zij het al heel wat. Wij zijn daardoor gestopt. Ik mis nog steeds de aanwezigheid van deze beestjes maar elk jaar een dier begraven in onze tuin: ik kon dat niet meer opbrengen.
Ik had 2 cavia’s die uit de fok bij het ziekenhuis kwamen. Daar fokken ze om dierproeven mee te doen, maar mocht er daar 2 van hebben. Die zijn beide een jaar of 6 geworden en 1 kreeg helaas een hersenbloeding (viel steeds om en liep nog maar 1 kant op in rondjes) en de ander ging gewoon van ouderdom. Verder nooit echt wat mee gehad. De cavia’s uit de dierenwinkels later werden inderdaad niet zo heel oud helaas.
Sterkte Auwereel! Altijd klote om een dier in te moeten laten slapen. En snap je dilemma. Cavia’s zijn zo ontzettend leuk en lief. Maar het wordt er zo niet leuker op nee.
Met mijn kinderen heb ik de afspraak, alleen bellen als er echt iets ernstigs is, anders appen, want ze schrikken nogal als ik bel. Een dode cavia is verdrietig, maar voor hen niet level ernstig, dus heb ik geappt dat er iets verdrietigs is met die cavia, of ik dat verder via de app kan vertellen. Krijg ik als reactie, dat heb je net gedaan. Maar ik wil graag mijn verhaal kwijt en uit hun reactie op mijn appje krijg ik niet de indruk dat ze daarop zitten te wachten. Daar word ik nog verdrietiger van dan ik al ben. Een woord van troost kan je toch ook aan je ouders geven, al is het je eigen huisdier niet?