Vraag v.d. dag 8/2/23: Wat wilde jij altijd heel graag hebben of doen, maar viel enorm tegen?
Tijdenlang heb je erover gefantaseerd om dat ene ding aan te schaffen omdat je het heel graag wilde hebben. Of je kon niet wachten om dat ene ding te gaan doen, omdat het je geweldig leek om te gaan doen. Maar toen je het eenmaal had/deed, viel het zo tegen…..
Poezie schreef op 08-02-2023 om 12:34:
[..]
Sorry, ik ben een beelddenker en heb hier hardop om moeten lachen 😂
Het is wel de waarheid.😆 En in het echt best hilarisch de 1e 15 minuten maar als je voor de 50e keer ligt te verzuipen, en dan weer een ram voor je inmiddels beurse harses en ruk aan je inmiddels gestriemde poot krijgt ben je er wel klaar mee. Althans ik wel.
Poezie schreef op 08-02-2023 om 12:34:
[..]
Sorry, ik ben een beelddenker en heb hier hardop om moeten lachen 😂
Ja je ruikt de zoute wind en hoort het gebulder van de golven. 
Glas in lood maken.
Ik ben een sucker voor alles wat met (toegepaste) kunst en met name Jugendstil te maken heeft.
Heb een kalender gehad met allerlei afbeeldingen van Jugendstil glas in lood ramen en dacht dat ik het leuk zou vinden ook zoiets te maken. Dus op naar de cursus glas in lood maken.
Aan de docent lag het niet, maar ik bleek er geen reet aan te vinden. Ben namelijk helemaal niet handvaardig! Ik bezeerde me aan het scherpe glas, ik kreeg het solderen niet onder de knie. Het lood vouwen deed zeer aan mijn handen. Ik kreeg geen handigheid in het gebruik van de gereedschappen.
Verder vond ik het stinken (het soldeer, het lood aan mijn zwetende vingers). Daarnaast vind ik een patroon zelf verzinnen erg ingewikkeld, blijkt.
En de scherpe geluiden van glas dat ander glas raakt en verschoven werd, ging door merg en been bij me.
Ik houd het maar bij enkel het bezoeken en bewonderen van glas in lood in al zijn verschijningsvormen .
Rockstar schreef op 08-02-2023 om 12:47:
[..]
De naaimachine, die niet het gemak der mens dient maar het leedvermaak der satan. Ten eerste moet je een ielig touwtje door een ielig gaatje vrotten, door het oog van de naald kruipen is niet voor niks een gezegde voor iets waar je VEEL GELUK MEE MOET HEBBEN en waarvan de kans dat het lukt omgekeerd evenredig is met de pogingen gedaan en opgebouwde frustratie, maar evenredig met het geduld. En dan wil je naaien, slaat hij steken over, of hij zit klem, of het draad zit in de klit, of je gaat scheef, draad is op, shit stukje verkeerd en zie dat maar weer los te krijgen met als klap op de vuurpijl een willekeurig ledemaat onder de naald deponeren en die vast naaien aan je kledingstuk. Echt top.
Hahahaha dit doet me zo denken aan mijn moeder. Liefste moedertje ooit en kon goed naaien, maar veranderde achter die machine in een vloekende ketter 
Heb nooit geweten dat dit dus de reden geweest moet zijn
Zelf: een robotstofzuiger. Vast een te gek ding, maar met twee katten en een miljoen kattenspeeltjes in huis niet zo'n ideale combi. Het ding staat of zich te verslikken in een nep muis of doet 3 meter en wil dan alweer zijn reservoirtje leeggemaakt krijgen. Nu rag ik maar weer de gewone stofzuiger er doorheen en staat de robot stof te vangen.
Hanke321 schreef op 08-02-2023 om 14:04:
Glas in lood maken.
Ik ben een sucker voor alles wat met (toegepaste) kunst en met name Jugendstil te maken heeft.
Heb een kalender gehad met allerlei afbeeldingen van Jugendstil glas in lood ramen en dacht dat ik het leuk zou vinden ook zoiets te maken. Dus op naar de cursus glas in lood maken.
Aan de docent lag het niet, maar ik bleek er geen reet aan te vinden. Ben namelijk helemaal niet handvaardig! Ik bezeerde me aan het scherpe glas, ik kreeg het solderen niet onder de knie. Het lood vouwen deed zeer aan mijn handen. Ik kreeg geen handigheid in het gebruik van de gereedschappen.
Verder vond ik het stinken (het soldeer, het lood aan mijn zwetende vingers). Daarnaast vind ik een patroon zelf verzinnen erg ingewikkeld, blijkt.
En de scherpe geluiden van glas dat ander glas raakt en verschoven werd, ging door merg en been bij me.
Ik houd het maar bij enkel het bezoeken en bewonderen van glas in lood in al zijn verschijningsvormen .
Wat grappig, ik zie steeds die 2 blauwe kleihanden (mijn beeld) en daar moet dus een handvaardigheidtype achter zitten.
Ik wilde als meisje van een jaar of 8 heel graag een bepaald speelgoed hebben (een Barbie of Playmobil) vanwege een reclame waarin er natuurlijk een hele context om dat stuk speelgoed heen zat.
Toen ik toen het speelgoed had was ik teleurgesteld dat het niet zo leuk was als in de reclame. Een wijze les!
Als kind zwom ik graag (nogsteeds) en wilde graag op wedstrijdzwemmen. Fout. Ik kwam na elke training met hoofdpijn thuis van de chloorlucht in het zwembad.
Mevrouw75 schreef op 08-02-2023 om 14:35:
[..]
Wat grappig, ik zie steeds die 2 blauwe kleihanden (mijn beeld) en daar moet dus een handvaardigheidtype achter zitten.
Keramiek maken heb ik wel gedaan, paar decennia terug kon je in mijn woonplaats gebruik maken van de keramiekoven in een atelier. Toen heb ik een poos 'gekleid'.
En borduren kan ik ook, heb mooie dingen gemaakt die een plek hebben in mijn woning.
(Mijn profiel foto is met bodypaint. De handen van 2 verschillende personen die samen de wereld vormen.)
@Rockstar: ik lig hier dubbel om je beschrijving van de naaimachine. Precies mijn verhouding met dat apparaat from hell.
Samenwonen.
Herfstappeltaart schreef op 08-02-2023 om 15:00:
@Rockstar: ik lig hier dubbel om je beschrijving van de naaimachine. Precies mijn verhouding met dat apparaat from hell.
Ja, ik heb toen een tijdje met de hand genaaid, maar dat duurde eeuwig en mijn naaiskills waren dermate kak dat het er niet uit zag of zo weer kapot te trekken was.
De overgang, want dan zou ik wijs zijn en ook hormonaal helemaal in evenwicht.
In de praktijk is het een groot drama.
Een ligfiets. Hoe cool is het om over de fietspaden te suizen, wind door je haar ondertussen al die domme rechtopzittende fietsers uitlachen terwijl jij mooi aerodynamisch voorbij zoeft.
Een kennis deed hem weg en ik wou een proefritje voordat ik tot aanschaf zou over gaan.
Wankel, moeilijk om weg te komen omdat je geen snelheid maakt zoals bij een gewone fiets en enorm wiebelig. Binnen 100 meter lag ik al ondersteboven in het gras. Naast een hondendrol.
Ik ben nu zielsgelukkig met mijn Azor, een zeer degelijke ijzeren fiets. Met kratje voorop.
Rockstar schreef op 08-02-2023 om 12:47:
[..]
Ook niet als je in keiharde rengalop over een strand heen raast?
In mijn hoofd lijkt dat nog steeds geweldig, maar toen we tijdens de laatste tocht een stukje versnelden, kon ik alleen maar denken aan: hopelijk val ik er niet af én houdt mijn blaasspier het.
Na 6 jaar met mijn niet echt soepele lijf hard trainen bij een amateur balletschool mocht ik ook eindelijk op spitzen! Net als de oudere meisjes.
Wat een hel, wat deed dat pijn en elegant dansen werd nog moeilijker dan voorheen. Het eerste paar was niet stevig genoeg daar had ik snel de zolen van doorgebogen en mijn tweede paar heb ik nooit goed ingelopen, wat was ik blij dat ik ook nog op gewone balletschoenen kon dansen.