Verbouwing buren
In onze straat zijn er 3 buren aan het verbouwen. Schuurmachines zijn de hele dag heel erg hoorbaar. Ik heb mijn gehoorapparaat inmiddels uit moeten doen, omdat het echt door merg en been gaat. Het zijn buren twee huizen verderop, maar in de stad hoor je snel alles. Er is geen aankondiging geweest, wat ik snap als je geen directe buren bent.
Nu ik de hele dag thuis zit en ook gewoon in stilte wil zitten is dit erg storend. Ze klussen wel op normale tijden, dus in die zin is er geen sprake van overlast.
Toch had ik het fijn gevonden als er wel iets van een melding was geweest. Aanspreken is met mijn autisme heel erg moeilijk. Ik ken deze buren ook niet. Is het een gek idee als ik een briefje in de bus doe om aan te geven dat ik het begrijp, maar er wel last van heb en of ze willen aangeven hoe lang de verbouwing duurt?
letterkoekje schreef op 22-07-2025 om 19:25:
[..]
Tel dan eens hoeveel mensen hier zeggen dat het van allerlei factoren (ook buiten de verbouwers hun wil om) kan afhangen, waardoor het niet met zekerheid te zeggen is, hoe lang een verbouwing duurt. Dat jij het dan logisch vindt dat verbouwers eventueel een periode zeggen, waaraan ze zich niet houden, dat vind ik best gek.
Dat kan je dan toch zeggen? “Ik denk 3 maanden, maar dat zou langer kunnen zijn als we vertraging oplopen.”
zo moeilijk is het niet.
Is er een buur waar je wel contact mee hebt die toevallig wat weet? Zo ja dan zou je met hem/haar laagdrempelig een gesprekje aan kunnen gaan en vragen of zij toevallig weten hoe lang het ongeveer gaat duren?
Als dat niet lukt dan zou ik als ik jou was kijken of je gedeeltes van de dag even weg kunt gaan, even wandelen, naar de bieb etc.
Ik snap je wens voor meer duidelijkheid dan kun je je ergens op instellen.
alhambra schreef op 22-07-2025 om 20:44:
Is er een buur waar je wel contact mee hebt die toevallig wat weet? Zo ja dan zou je met hem/haar laagdrempelig een gesprekje aan kunnen gaan en vragen of zij toevallig weten hoe lang het ongeveer gaat duren?
Als dat niet lukt dan zou ik als ik jou was kijken of je gedeeltes van de dag even weg kunt gaan, even wandelen, naar de bieb etc.
Ik snap je wens voor meer duidelijkheid dan kun je je ergens op instellen.
OK, via een buur of via de mensen zelf. Ze wil duidelijkheid. Maar wat als die mensen nu zouden zeggen dat de verbouwing een half jaar duurt. Dan heeft ze duidelijkheid. Maar gaat ze dan gelukkiger zijn. En - ik weet niet hoe groot die verbouwing is - maar als het volledig strippen en opnieuw opbouwen van een huis is, kan dat.
Ik denk, dat zoals jij hier zegt, ze zich moet trachten te organiseren zodat ze minder zenuwachtig wordt van de geluiden. Je kan het ook nog meemaken dat je gaat vragen of de mensen weten hoe lang het gaat duren en je komt de 'verkeerde' tegen. Dat die dan denkt, oh, nu gaat het nog 14 dagen langer duren. Niet iedereen vindt het leuk om geconfronteerd te worden met iemand die in bedekte termen zegt dat ie (te veel) last heeft van verbouwgeluiden.
Ik zou wel gelukkiger zijn als ik zou weten hoe lang het duurt. Dan is dat geen open eindje meer in mijn hoofd.
De vervolgstap is dan inderdaad om een manier te vinden om het geluid te accepteren.
Je moet nooit beginnen met het uiten van begrip; dat maakt je onderhandelingspositie zwakker. Want die ander denkt dan: "okee, die heb ik alvast binnen; nu nog een beetje meer begrip voor mijn lawaai en ik heb het voor elkaar dat zij zichzelf een zeur vindt!" 
Je moet, voor alle duidelijkheid, meteen tegen de dader zeggen dat je merkt dat er last van hebt want je migraine of oorsuizingen komen weer opzetten; dus; wanneer is dit klaar?
rionyriony schreef op 22-07-2025 om 21:59:
Je moet nooit beginnen met het uiten van begrip; dat maakt je onderhandelingspositie zwakker. Want die ander denkt dan: "okee, die heb ik alvast binnen; nu nog een beetje meer begrip voor mijn lawaai en ik heb het voor elkaar dat zij zichzelf een zeur vindt!"
Je moet, voor alle duidelijkheid, meteen tegen de dader zeggen dat je merkt dat er last van hebt want je migraine of oorsuizingen komen weer opzetten; dus; wanneer is dit klaar?
Wat valt er te onderhandelen wanneer er geklust wordt bij de buren overdag? En om te spreken over een dader? Apart. Ik vind je hele reactie hoogst opmerkelijk.
vrouw92 schreef op 22-07-2025 om 13:57:
[..]
Dat kan ik me goed voorstellen, maar ik kan me ook voorstellen dat mijn buren last van mij hebben. Ik doe zelf altijd heel erg voorzichtig met geluid en laat het altijd weten. Ik vraag ze ook niet te stoppen om te verbouwen, dat zou onredelijk zijn. Maar wel een vraag wanner ze verwachten klaar te zijn. Dan kan ik er zelf rekening mee houden. Nu stoort het me alleen maar.
Het lastigste is ook, dat als het ene klaar is er vaak weer een ander klusproject op de planning staat. Als je het weet is het fijn, omdat je dan misschien kan regelen bij anderen in huis te gaan, al is dit maar 2 dagen per week.
Als ze normale tijden klussen, dan veel overdag weg en als het gestopt is thuis van de rust genieten
Oh ik snap ook heel goed dat je graag wil weten hoe lang het duurt.
Ik heb vreselijke geluidsoverlast meegemaakt van mijn directe buren en het ergste vond ik het niet weten.
Zodra hun stereo weer loeihard ging sloeg mijn hart weer over. Want was dit voor 5 minuten, of voor 5 uur? Geen idee, en dat maakte het voor mij ondraaglijk.
Maar goed. Klussen valt soms lastig te plannen natuurlijk. Maar je weet het niet. Voor hetzelfde geld zijn het heel georganiseerde mensen met een loeistrakke planning.
En het kan zijn dat ze belangstelling van jou niet op prijs stellen. Maar dan weet je dat ook weer
Het zou ook kunnen dat ze het juist leuk vinden kennis te maken. Als je bij mij aan de deur kwam dan zou ik graag met je kijken naar hoe het voor jou minder vervelend zou kunnen zijn. Ik zou je bijv de planning en wijzigingen met alle plezier willen appen.
Hoe dan ook, ik zou dus wel even aan de deur gaan. Gewoon even welkom heten en afhankelijk van hoe het loopt verder polsen.
Een briefje kan wel maar zou ik niet zo snel doen. Je kent de mensen niet en weet niet hoe het ontvangen wordt. Aan de deur kun je je praatje aanpassen aan de situatie. Dat laatste is misschien juist een uitdaging voor jou. Wellicht kun je wat mogelijke scenario’s voor jezelf bedenken. En na de eerste ontmoeting kun je vast al beter inschatten hoe een eventueel volgend contact kan lopen.
rionyriony schreef op 22-07-2025 om 21:59:
Je moet nooit beginnen met het uiten van begrip; dat maakt je onderhandelingspositie zwakker. Want die ander denkt dan: "okee, die heb ik alvast binnen; nu nog een beetje meer begrip voor mijn lawaai en ik heb het voor elkaar dat zij zichzelf een zeur vindt!"
Je moet, voor alle duidelijkheid, meteen tegen de dader zeggen dat je merkt dat er last van hebt want je migraine of oorsuizingen komen weer opzetten; dus; wanneer is dit klaar?
Wat een rare reactie. To wil niet onderhandelen. Ze heeft ergens last van, maar begrijpt dat dat niet betekent dat de ander zich moet aanpassen. Ze wil gewoon weten waar ze aan toe is.
En hoezo zou die ander blij zijn als hij/zij iemand zover krijgt dat die zichzelf een zeur vindt?
Noem me maar naïef, maar van zo'n levenshouding word je toch spontaan depressief.
letterkoekje schreef op 22-07-2025 om 20:57:
[..]
OK, via een buur of via de mensen zelf. Ze wil duidelijkheid. Maar wat als die mensen nu zouden zeggen dat de verbouwing een half jaar duurt. Dan heeft ze duidelijkheid. Maar gaat ze dan gelukkiger zijn. En - ik weet niet hoe groot die verbouwing is - maar als het volledig strippen en opnieuw opbouwen van een huis is, kan dat.
Ik denk, dat zoals jij hier zegt, ze zich moet trachten te organiseren zodat ze minder zenuwachtig wordt van de geluiden. Je kan het ook nog meemaken dat je gaat vragen of de mensen weten hoe lang het gaat duren en je komt de 'verkeerde' tegen. Dat die dan denkt, oh, nu gaat het nog 14 dagen langer duren. Niet iedereen vindt het leuk om geconfronteerd te worden met iemand die in bedekte termen zegt dat ie (te veel) last heeft van verbouwgeluiden.
Verbouwen geeft sowieso overlast. Je moet ervan uitgaan dat de mensen in de huizen in de buurt dus geluidsoverlast hebben. Dat is gewoon een gegeven. Als mensen vragen hoe lang het gaat duren is om te kunnen inschatten of het een paar weken of maanden duurt. Ik heb ook wel eens aan een buur van een paar huizen verder gevraagd hoe lang de lawaaiigste klussen (leidingen in muren vrezen en tegels uitbikken) ging duren ivm nachtdienst. Dan had ik een andere slaapplaats kunnen regelen. Want slapen met dat soort klussen gaat niet met oordoppen, de muren trillen dan ook. En ik heb dus best wel begrip voor hun verbouwing, maar wil wel het slapen tijdens mijn nachtdiensten kunnen plannen.
Neem me niet kwalijk, TO dat ik nog een keer terugkom op je andere topic waarin je het over je vakantie hebt.
Ik heb dat topic niet helemaal gelezen, wel de beginpost.
Daarin alleen al, staan enkele punten waarop ik hier eventjes (!) wil inzoomen.
Je schrijft daar dat je 'drukke werkweken' achter de rug hebt, dat je 'naar Oostenrijk' bent gegaan/gaat, 'de 4-daagse hebt uitgelopen' en nog 'een sportevenement hebt gedaan'.
Dit alles betekent toch dat je zéér actief bent.
Dan schrijf je verder 'dat je opziet tegen die drie weken thuis'. Weken waarin je ook met mensen kan afspreken of op je eentje iets ondernemen.
En nu kom ik terug op de problemen met verbouwende geburen. Waar zit nog het probleem met de klussende buren buiten deze 3 weken? Of bedoel je dat je van deze mensen wil weten of hun verbouwing 2 of 3 dagen duurt tijdens de dagen dat jij niet moet werken?
Als ik enkel dit topic zou lezen, had ik de indruk dat jij constant thuis bent en veroordeeld bent tot het dag-in-dag-uit-gebrul van cirkelzagen, boorhamers en betonmolens. Maar de waarheid is toch enigszins anders.
En om dan (zelfs met autisme) niet te kunnen verdragen dat mensen aan hun huis werken, dat vind ik (IK!) overdreven. Ook al is het niet leuk en dat versta ik ook wel.
Dorestad schreef op 22-07-2025 om 22:42:
[..]
Wat valt er te onderhandelen wanneer er geklust wordt bij de buren overdag? En om te spreken over een dader? Apart. Ik vind je hele reactie hoogst opmerkelijk.
"Dader" was ironisch bedoeld dus ik had het misschien tussen quotes moeten zetten. Met "dader" bedoel ik in dit geval iemand die een vrijheid neemt zonder zich ervan te vergewissen dat hij niemand vreselijk dupeert en zonder dat hij de moeite neemt om tevoren te communiceren/onderhandelen hierover.
Van dit type mensen kan je dus, dit gedrag volgend, verwachten dat ze alles aangrijpen om hun eigen belang voorop te zetten en hun eigen aandeel in de kwestie te minimaliseren. Als ze dat niet deden, hadden ze namelijk eerst contact opgenomen, misschien hun noise cancelling headset aangeboden (misschien die zelfs gekocht voor de buren, wie weet, als goedmakertje), tijdstippen en duur besproken en aangepast. Dat soort acties.
rionyriony schreef op 23-07-2025 om 08:45:
[..]
"Dader" was ironisch bedoeld dus ik had het misschien tussen quotes moeten zetten. Met "dader" bedoel ik in dit geval iemand die een vrijheid neemt zonder zich ervan te vergewissen dat hij niemand vreselijk dupeert en zonder dat hij de moeite neemt om tevoren te communiceren/onderhandelen hierover.
Van dit type mensen kan je dus, dit gedrag volgend, verwachten dat ze alles aangrijpen om hun eigen belang voorop te zetten en hun eigen aandeel in de kwestie te minimaliseren. Als ze dat niet deden, hadden ze namelijk eerst contact opgenomen, misschien hun noise cancelling headset aangeboden (misschien die zelfs gekocht voor de buren, wie weet, als goedmakertje), tijdstippen en duur besproken en aangepast. Dat soort acties.
Dit is wat men noemt 'een bocht van 180°' maken!
Hoofdtelefoon voor buren kopen? 
Ik snap heel goed dat je wil weten hoe lang het nog duurt. Of in ieder geval de lawaaiigste klussen, zodat je rust in je huis hebt. Hier had ik al last van de aan een stuk doorkletsende schilders van mijn directe buren, en dan heb ik geen autisme. Ik zou wel het briefje doen.
letterkoekje schreef op 23-07-2025 om 08:34:
En om dan (zelfs met autisme) niet te kunnen verdragen dat mensen aan hun huis werken, dat vind ik (IK!) overdreven. Ook al is het niet leuk en dat versta ik ook wel.
Je haalt wat dingen door elkaar. TO geeft aan dat ze het door haar autisme moeilijk vindt om mensen aan te spreken. Niet dat ze daardoor niet kan verdragen dat mensen aan hun huis werken. Dat laatste lees ik uberhaupt nergens.