Te weinig tijd
Ik heb een heel leuk leven, heel leuk werk, ik sport, doe leuke dingen, vrienden, fijne relatie, huis, grote tuin. Geen kinderen. Maar waar ik maar tegenaan blijf lopen is het gevoel dat ik altijd te weinig tijd heb voor alles wat ik zou willen doen, terwijl ik ook heus wel tijd loop te verniksen (op dit forum bijvoorbeeld..) Maar ik vind ook weer niet dat elke minuut van de dag nuttig moet besteden, dat houdt geen mens vol denk ik.
Ik weet niet goed of ik moet zoeken naar echte tijdswinst (dingen efficiënter doen/strenger voor mezelf zijn) of dat ik zou moeten proberen om wat minder te willen (dat wil ik natuurlijk eigenlijk niet, want ik wil al die dingen dus 
) Ik ben al wel bezig met wat grotere beslissingen die het leven iets overzichtelijker gaan maken (verhuizen naar een plek dichter bij mijn werk met een minder bewerkelijk huis en geen of een kleine tuin) maar dat gaat allemaal nog wel even duren (en verhuizen kost natuurlijk ook hartstikke veel tijd!) en ik denk ook niet dat dat alles op gaat lossen, dit zit ook gewoon deels in mij.
Beetje vaag misschien zo maar ik dacht dat alles opnoemen wat ik doe en wil doen ook niet perse nuttig zou zijn, ik ben benieuwd of iemand bovenstaande herkent en tips heeft over hoe het aan te pakken.
Dutchgirly schreef op 11-08-2025 om 20:02:
Ik herken dit wat je omschrijft. Ik ervaar dit gevoel vooral doordeweeks als ik moet werken. Ik zou het liefste elke dag even mindfullness doen, een puzzel maken, zoiets. Maar het komt er niet van. Met werk, koken, eten, sporten en mijn hond uitlaten zit iedere werkdag gewoon eigenlijk al te vol. Ik ben zelfs minder na het werk gaan doen, omdat ik stress kreeg van dat mij dagen zo vol/druk waren. En daar voelde ik me dan ook weer schuldig over. Ik heb geen oplossing, alleen dat ik het herken. Soms denk ik wel eens over minder gaan werken (minder uren op 1 dag) maar dat heeft zo'n grote financiële consequenties dat ik het niet doe.
Ik had even het woord doen achter Mindfullness gehighlight. Eigenlijk zijn die twee geen passend paar. Omdat je in Mindfullness het ‘doen’ achterwege laat.
Je probeert te zijn.
Ik kan het zelf ook niet goed hoor maar zou het helpen als je bijv iets van rustige prettig ontspannen muziek aanzet, iets waar je een ontspannings affiniteit mee hebt als je thuis bent. Dan zet je jezelf al op voor een rustig moment, laat de muziek aanstaan als je de hond uitlaat en je komt thuis bij een ontspannen muziek.
Misschien kun je minder vaak sporten en heb je ook gewoon af en toe, 1a 2x per week een ‘rustige’ avond. Spelen met de hond, eens een oud foto album doorbladeren, luisteren naar de songtext van een liedje die je mooi vind.
Weet je waarom je je schuldig voelt als je tijd voor jezelf neemt? Hoef je niet te beantwoorden, mag wel. Maar die emoties nemen ook veel energie weg.
Ken je de podcast omdenken? Je hebt 4 opties bij een probleem: Oplossen, loslaten, waarnemen of omdenken.
Ik denk dat jouw optie 'waarnemen' is.
Je probeert het probleem niet op te lossen (oplossen), je laat het ook niet los (loslaten), en je maakt er geen kans van (omdenken). Je staat er gewoon bij stil en accepteert dat het onderdeel is van je huidige situatie — in jouw geval een luxeprobleem: een mooi, vol leven waardoor je soms tijd tekort komt.
Ik heb dat ook wel, maar ik heb dan kinderen. Alles kost dan gewoon veel tijd. Als ik bijv met ze naar de stad wil, dan weet ik gewoon al dat ik daar een uur voor moet rekenen voordat ik weg ben.
Ik heb het geaccepteerd dat het gewoon zo is. Voor veel andere dingen zoveel mogelijk structuur. Het huishouden op vaste dagen doen. Zoveel mogelijk laten bezorgen.
Ik Heb ook een huishoud app gehad, vond die heel fijn. Scheelde me veel onnodige energie waar ik nu dingen voor het laatst heb gedaan. Alleen is het met kinderen alsnog onhaalbaar.
Ik wilde nog even een update geven, ik heb veel nagedacht de laatste tijd ook over jullie input, en het begint erop te lijken dat de oplossing vooral ligt in iets waarvan ik juist dacht: maar dat doe ik helemaal niet.
Ik denk dat ik, juist door het continue gevoel van te weinig tijd, alles in de hoogste versnelling probeer te doen, en dus alles wat ik doe met te weinig aandacht doe. Terwijl ik dacht dat ik juist goed ben in in het moment zijn, maar na wat analyse blijkt dat toch tegen te vallen.
Die hoogste versnelling heeft ook als consequentie dat ik best moe wordt van dingen doen (en ook bovenmatig moe wordt van mijn werk , want daar ga ik helemaal als een malle) en ook dat ik soms erg tegen dingen (klusjes in huis/tuin) op zie, omdat het op hoog tempo moet van mezelf. En dan ga ik eindeloos op m’n telefoon zitten scrollen en hetgeen wat ik wil doen uit zitten stellen en raak ik gefrustreerd.
Verder heb ik me voorgenomen om me minder schuldig te gaan voelen over dingen. Komt het er een weekje niet van om met mijn bejaarde vriendin te gaan eten, dan is dat maar zo, volgende week weer een week. Zie ik vrienden niet zo vaak: klopt, maar als ik ze zie is het wel heel fijn, dus daar zullen zij en ik dan maar genoegen mee moeten nemen.
De Moet ik dit nu doen van Toetie neem ik ook mee, voor de momenten dat ik even verzuip in de dingen die ik moet van mezelf.
Wellicht is dit de conclusie dat ik niet zover te weinig tijd heb als te weinig tijd neem, al klinkt dat heel tegenstrijdig
Dank jullie wel voor het meedenken!
yay ik hou van terugkoppeling!
Die hoogste versnelling herken ik ook heel erg. Het hebben van 2 kids heeft me daarin wel iets afgeremd, met gebroken nachten heb je gewoon niet genoeg energie voor de hoogste versnelling en door de kids beleef ik verschillende momenten ook veel meer bewust.
Tegelijkertijd zag ik gisteren op mijn e-reader: nog 3 uur en dan is het boek uit en dan vraag ik me soms af waarom ik het niet in 1 a 2 avonden uit kan lezen. (Meestal omdat ik na een half uurtje wel weer even genoeg heb gelezen)