Ouders en het bewaren van spullen voor volgende generaties

Ik merk dat ik veel liever dingen doorgeef asn iemand die ernu wat aan heeft dan wachten tot het niet meer relevant is.

Voor beide kinderen staat er een verhuisdoos op zolder met herinneringen. Hun eerste outfit, elk half jaar een tekening. Ik leg het er eerst bovenop en als ik genoeg emotionele afstand heb genomen gooi ik de helft weg en doe de helft wel in de doos.

Foto albums krijgen ze wel, maar probeer ik echt summier te houden. Mijn eerste fotoboek van 60 paginas beslaat de eerste 4 jaar van mijn leven en dat is prima. Zo probeer ik ook voor hun fotoboeken te maken met vooral echte bijzonderheden maar ook inkijkjes in hun dagelijks leven en toch ook niet teveel. Dat is nog wel eens zoeken.

Mijn moeder had een boekje over opruimen voor je nabestaanden alsof je overlijdt (swedish deathcleaning, weet niet hoe het in het Nederlands heet) en is de laatste tijd elke keer aan het opruimen. Alsnog zal het veel zijn als ze komen te overlijden. Ze hebben een reden om een servies voor 20 personen te hebben (met zoveel zijn we als al hun kinderen en kleinkinderen bij elkaar komen), maar wij hebben zelf ook allemaal al ruim servies (voor als al die mensen bij ons komen). Dus dat zal straks allemaal weg kunnen, maar ja wat doe je met de serveerschalen van het wedgewood servies.... due gebruiken we niet, niemand wil ze hebben maar ze zijn wel prachtig.... ik zalzelf mijn zolder maar eens op gaan ruimen om ruimte te maken.

Ze hebben overigens weinig bewaard voor ons, maar wel iets en dat is leuk. Ze hebben bij de kringloop speelgied gehaald toen er klein kinderen kwamen en dat werkte prima.

Koettie schreef op 04-10-2025 om 10:37:

Hoorde wel laatst van een vriendin dat haar ouders gingen verbouwen dus die kwamen wat spullen brengen. 4 verhuisdozen vol met fotoboeken van haar. Sowieso maakte haar moeder elke zes maanden een fotoboek en dan nog een hoop losse foto's. Ze woont heel klein en 'kan' het ook niet echt wegdoen maar wat moet je ermee.

Met je ouders ingesprek gaan of het weer terug kan na de verbouwing. Je hebt als ouder toch ook wel door dat je kind klein woont. Mijn dochter heeft spullen van haar waar ze geen plaats voor heeft bij ons staan. Als ze ooit groter woont gaan die pas haar kant uit.

Ik zag eens een dame verdwaasd in de speelgoedwinkel staan. Het personeel negeerde haar en ik vroeg of ik misschien kon helpen.

Haar kleindochter kwam een keer logeren en ze wist niet wat die leuk zou vinden.

Ik heb haar geadviseerd om met haar kleindochter gezellig naar de speel-o-theek te gaan. 

Eén keer inschrijven voor €7,50 en daarna speelgoed lenen voor 50 cent. Zo kon ze het ook weer terugbrengen en was ze minder kwijt dan bij Bart Smit. 

Wij hebben ook veel plezier gehad van de Speelotheek, verder heb ik voor mijn kinderen 2 dozen met de leukste knutselspullen, hun babyfoto’s, groeiboekje en rapporten. Ik heb alleen het onverwoestbare tijdloze kwaliteitsspeelgoed bewaard voor misschien ooit als er heel misschien nog eens kleine kinderen over onze vloer komen. En alle LEGO en nerfs hebben we nog, maar daar doen ze nog wel eens wat mee (15 en 17 jaar zijn mijn zonen). Overig nog goed speelgoed gaf ik aan de Kringloopwinkel. En ik heb nog een paar leuke kinderboeken (voorlezen) bewaard waar ze dol op waren.

Van mijn ouders heb ik ook zo’n soort verzameling gekregen, en dat zit in mijn box jeugdsentiment. Af en toe neem ik die eens door, vind ik leuk.

Mijn ouders hebben nog lang speelgoed voor hun kleinkinderen bewaard, maar inmiddels is alles echt wel versleten en weggedaan.

mijn ouders bewaarden (een deel van) het speelgoed ook voor de kleinkinderen. Waar de kleinkinderen bij hun thuis mee mogen spelen. 
Schoonmoeder heeft weinig geld, dus heeft juist huishoudelijke spullen als uitzet meegegeven, door de jaren heen alvast verzameld, en spullen afkomstig van de grootouders. Waar dus een emotionele dwang meekomt om het te gebruiken.  Maar wel nuttig.