Huiskamer Huiskamer

Huiskamer

SophisticatedCaribou75

SophisticatedCaribou75

08-02-2022 om 07:16

Ja / Nee - 8 februari

Indachtig Ja of Nee bij Mattie en Marieke 

Peiling

Is er iemand die jij nog dagelijks mist?
55 stemmen
45%
55%

SophisticatedCaribou75

SophisticatedCaribou75

08-02-2022 om 07:21

Natuurlijk vind ik het jammer dat mijn grootouders er niet meer zijn en mis ik ze soms echt, maar niet dagelijks en niet op een manier die pijn doet. Toen gisteren Ireen Wüst zo blij en verdrietig was tegelijkertijd, omdat ze haar overwinning niet kon delen met haar beste vriendin, realiseerde ik me hoezeer ik mijzelf gelukkig mag prijzen dat ik niet iemand hoef te missen op zo'n pijnlijke manier. Als het leven oneerlijk is, dan doet dat zeer. Daarom een  aan iedereen die dat even nodig heeft. 

Mijn moeder ♥️. Hoewel, misschien niet dagelijks, maar wel vaak.

Mijn vader ♥️

nee, gelukkig niet. Lijkt me klote

Nee. 
Mijn vader is vorig jaar overleden maar we hadden niet veel contact meer. Dus in dat opzicht is er niet eens veel veranderd. Opa's en oma's heb ik ook niet meer. Maar die mis ik ook niet dagelijks.

Ja mijn zus. Het is al 25 jaar geleden maar ik was nog jong en zij nog jonger en dat hoort niet. Zal nu nooit echt tante worden dat mis ik ook( wel halfbroers en zus maar die zie ik nooit).

Ja mijn man. Hij is 6 jaar geleden overleden.

mijn moeder❤️

Mijn hartsvriendin.

watertoren schreef op 08-02-2022 om 08:50:

Ja mijn man. Hij is 6 jaar geleden overleden.

 

Ik heb ja gestemd. Maar als ik erover nadenk denk ik dat de scherpe randjes er langzaam vanaf zijn. Mijn oma was meer dan alleen mijn oma voor mij. Mijn oma was thuis. Thuiskomen deed ik alleen bij haar. En nu zij er niet meer is is mijn ankerpunt kwijt. Maar voor mijn gevoel ben ik langzaam aan het "thuiskomen" in mijn eigen huis / mijn eigen gezin. Dus nee, ik denk niet dat ik haar en alle gevoelens die bij haar horen nog elke dag mis. Maar wel vaak. Nog steeds. 

Mijn vader mis ik echt dagelijks. Hij is 5 jaar geleden overleden, maar ik denk nog elke dag aan hem. 

Nee niet dagelijks, meer zo ineens bij een liedje of zo.

Mijn oude Franse vriendin. Ze overleed 7 jaar geleden. 

We werden vrienden toen ik ooit liftend op avontuur was. Zij was boerin en weduwe, net boven de 60. Ik was 18. Ze had een grote boerderij en een buvette waar het altijd feest was. Haar huis werd mijn tweede thuis.

We waren 's ochtends altijd úren eerder wakker dan de rest. Nadat we dan samen de moestuin en het terras hadden gedaan, zette ik een potje stevige koffie die we in alle rust leegdronken. Het was een bijzondere vriendschap. Onze families, werden familie. Mijn vader herkende zijn moeder in haar, haar zoons werden mijn neven, ze werd de oma van mijn kinderen en mijn neefjes en nichtjes. 

Haar foto staat hier zó dat ik haar zie (wij elkaar zien?) als ik koffie zet - nog steeds idioot vroeg, úren voor de rest wakker wordt 💜

Ik denk niet dat dit missen ooit over gaat.

Niet meer dagelijks. Wel als ik een bepaald liedje hoor, als ik de foto zie, als het ter sprake komt. 

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.