“Ik kan niet tegen hiërarchie”

Waarom is niet tegen hiërarchie kunnen egoïstisch? Ik heb er ook moeite mee. Ik hecht veel waarde aan autonomie en gun anderen dat ook. Werken en leven met vertrouwen en gelijkwaardigheid als belangrijkste uitgangspunten. Waarin iedereen zijn eigen verantwoordelijkheden heeft en neemt en je bij een verschil van mening zoekt naar consensus en bij het maken van keuzes in gesprek gaat en na overleg beslist op basis van feiten of dmv stemmen. Niks egoïstisch aan lijkt me.

Hmm, ja, kunnen die mensen ook niet tegen hiërarchie als ze bovenaan staan?

Dat is best lastig. Ik denk dat hij het over een specifieke situatie had, waarin hij zichzelf hoger inschatte dan de omgeving waar hij moest werken en zich dus niet kon schikken in het z.i. lagere niveau.

In een baan speel je een bepaalde afgesproken rol tegen betaling. Je kan dat contract niet eenzijdig breken door niet uit te voeren wat je baas zegt. Je kan er natuurlijk wel over praten, maar wel geïnformeerd en gedoseerd dus. Ik zou niet mijn baas gaan vervelen door over alles wat hij beslist twijfel te gaan zaaien.

Ik heb de uitzending niet gezien. Het is wel zo dat de laatste generatie (Gen-Z) is opgevoed met het idee dat ze overal wat in de melk te brokkelen hebben. Kinderen worden veel meer gehoord tegenwoordig en dat is normaal geworden maar kan onhandig zijn in een werkomgeving.

Ik kijk het programma nooit maar denk eerder dat zo iemand een probleem heeft met autoriteit boven hem. Zelf de baas zijn zal waarschijnlijk minder moeite kosten.

Ik herken het wel. Een hoge mate van zelfbepalendheid. Eigen koers willen varen. En als antwoord op de vraag of ik ook een hekel aan hiërarchie heb als ik zelf 'de baas' (dit vind ik al zo'n volgzame toon, een hond heeft een baas, mensen hebben een werkgever) ben; Ja! Ben een poosje leidinggevende geweest en werd daar heel ongelukkig van omdat ik voor mijn gevoel mensen in de mal van de organisatie moest drukken, terwijl hun manier ook helemaal prima was en beter bij ze paste. Dus ben ik mee gestopt. 

Ik denk dat het juist iets heel goed is dat mensen met een kritisch oog naar hun leiders kijken en niet blind volgen. Soms irritant, zeker, maar zonder schuring geen glans.

Ik vind het ook altijd een lastige term maar herken het wel. Lang lang geleden toen ik nog bijbaantjes had naast school heb ik ook wel eens in van die hiërarchische omgevingen gewerkt waar feedback echt niet op prijs gesteld werd. Ik werd daar heel recalcitrant van. Het ging dan vaak echt om suffe dingen die veel efficiënter konden.
Zo moest ik elke dag dezelfde 16 ramen wassen, van binnen en buiten. Ik heb aangegeven dat netjes elke dag te zullen doen maar het nut niet helemaal te begrijpen, en dat ik in die tijd ook X kon doen. Dat werd echt niet gewaardeerd. Zo waren er meer voorbeelden. In zo’n werkomgeving gedij ik slecht.

Maar ik heb ook in werkomgevingen gewerkt waar hiërarchie was en dat prima was. In functies die gaan van secretaresse achtig werk tot manager van een gehele unit. Vaak ligt het er toch aan hoe iets gebracht wordt en of je nog enige autonomie hebt. In zo’n programma als je beschrijft gaat het er natuurlijk ook om om te kijken hoe je presteert als je dus gewoon commando’s uit moet voeren. In zo’n organisatie als het leger lijkt mij dat ook heel belangrijk, dat mensen doen wat de meerdere zegt.

Soms heb ik het gevoel dat mensen die niet tegen hiërarchie kunnen daarmee bedoelen te zeggen dat ze graag controle willen houden.
Eigenlijk kunnen/durven ze niet op een ander te vertrouwen maar dat klinkt niet zo aardig.
Op het moment is het 'ik kan niet zo goed tegen hiërarchie' sociaal best acceptabel als excuus, je hoort het regelmatig, dus je staat er ook niet alleen mee.
Het lijkt mij lastig als je er moeite mee hebt om je te voegen naar anderen. Natuurlijk heb ik het dan niet over het andere uiterste: slaafs of blind volgen, het lijkt me het fijnst (voor jezelf en voor de mensen om je heen) als je daarin het midden kunt vinden.

Eens, ik vind dat ook niet zo sociaal geaccepteerd. 

Ik snap prima dat je niet de hele tijd slaafs wil uitvoeren. Dat heb ik zelf ook. 

Maar de keren dat ik iemand heb horen zeggen dat hij/zij niet goed tegen hierarchie kon, ging het 9 van de 10 keer om iets waarin hij gewoon beter wél had kunnen doen wat een ander zegt. Aanwezig zijn, op tijd komen of een gewone werkopdracht uitvoeren bijvoorbeeld. 
Zeker, ook in een operatiekamer of in een vliegtuigcockpit kunnen er momenten zijn dat de baas maar beter wél kan luisteren naar degene lager in de hierarchie. Maar dat is dan op inhoudelijke gronden, omdat de lagere in rang iets gezien heeft dat de hogere in rang niet gezien hebt.
Maar als die lagere in rang elke dag meent zijn mening naar voren te moeten brengen omdat hij vindt dat die any moment gehoord moet worden, dan is de loopbaan gauw afgelopen. 
(en eerlijk gezegd vind ik het ook een beetje gezeur dat je geen baas mag zeggen. Op mijn werk bestaan in naam zelfs geen leidinggevenden meer. Maar dat is allemaal verwarrend, want ondertussen is er nog steeds wél een persoon die de taken verdeelt, aan wie je akkoord voor verlof moet vragen en die een beoordelingsgesprek met jou houdt. Daar verandert een ander naampje niks aan.)

Ik ben dol op hiërarchie, mits 'ie werkt.
Lekker juist als iets duidelijk afgebakend is. Dit hoort bij mij, dat hoort bij jou. En als iedereen z'n werk/taak/verantwoordelijkheid dan goed uitvoert, loopt het als een zonnetje.

Het wordt een probleem als bijv. mijn manager slecht werk levert.

Ligt voor mij denk ik aan de situatie. In het leger is hiërarchie van levensbelang, op kantoor niet. In het ziekenhuis in de OK weer wel. Bij het arrestatieteam ook, of dienst speciale interventies. Of de ME. En idd in de cockpit van een vliegtuig of op een vrachtschip. 

Ik ben nu 17 jaar zelfstandige, en ik zou echt niet meer voor een "baas" willen werken. Ik zou het wel kunnen, maar niet willen. 

Vroeger heb ik met mijn paarden op een pensionstal gestaan waar de regel was hoeven uitkrabben voor je ze van stal haalt, ik had toen 7 paarden staan, dat vond ik zo'n onzin want ik was daar meer tijd aan kwijt dan allemaal buiten zetten en vervolgens de boel weer aanvegen. Maarja, dat waren hun regels. En met 30 pensionklanten ook begrijpelijk, want als iedereen zomaar wat doet wordt die hele stal een puinhoop. 

Later had ik ergens een eigen unit, daar mocht ik zelf bepalen hoe ik het wilde, dus deed ik het op mijn manier maar verwachtte dan van de stalhulp ook weer dat die het op mijn manier deed. Dus best grappig hoe dat werkt.

Nu als werkgever ben ik heel soepel. Als het werk maar gedaan wordt en in overleg is bijna alles mogelijk. Werknemers hebben en bepalen hun eigen agenda, binnen het redelijke en natuurlijk ook op voorwaarde dat contracturen gemaakt worden. 

Persoonlijk vind ik samenwerken het makkelijkst als er iemand is die het laatste woord heeft. Wij werken meestal in duo’s op dossiers en dan spreek ik van tevoren af wie in the lead is. Dat hoef ik niet per se zelf te zijn, dus ik denk dat ik geen moeite heb met hiërarchie.
Ze moeten me dan weer niet gaan vertellen wat ik wanneer op welke manier moet doen. Ik doe iets op mijn manier en als het de ander niet bevalt mag hij het zelf doen