"Huisdier, je deed me schrikken" - verhalen

De hond begon één keer midden in de nacht ineens heel hard te loeien. Hartverzakking.

En we waren eens het netje van de gegeten rollade kwijt. Zat in de hond. In het weekend. Dat was een hoge rekening.

Wij hebben een uitbouw van 3 meter met een platdak. Mijn zoon sliep aan de kant van de uitbouw en had het raam open in de zomer. Toen sprong midden in de nacht de kat van de buren op zijn bed. Hij gilde het uit en de kat ontsnapte weer via het raam. Het was de kat van de buren die ze toen niet naar binnen kregen voordat ze naar bed gingen. Een paar dagen later werd er een hor geplaats (dat was al gepland ) dus hij was niet bang. Hij was toen een jaar of 8 en hij is nu 32 en als je hem vraagt van wanneer ben het het ergst geschrokken ( in de vorm van schrikken) dan zegt hij nog steeds dat die kat op mijn bed sprong.

mijn wijlen opa kitty bezorgde me regelmatig hart/paniekaanvallen. 

de eerste keer dat hij me een aanval bezorgde was in ons eerste huis, ik stond op hun om weg tegaan en wilde hem nog even een knuffel geven. maar hij zat niet op zijn vaste plek.
 ik overal kijken, mind you het huis had de grote van een schoenendoos dus hij kon niet ver zijn. er zat ook een erkerraam, maar dat werd vooral geblokkeerd door het bed,
maar ik besloot toch even te kijken en daar zat dat monster te staren naar de duiven op het dak aan de overkant.

2de keer, in ons huidige huis hebben we een tuin na bijna een maand mocht hij naar buiten. 
En hij was meteen zoek, na een ronde door het huis & tuin, uiteindelijk de ladder erbij gepakt en meneertje zat lekker bij de buren...
heb hem uiteindelijk met wat eten weten te lokken en hij mocht vervolgens 3 weken niet naar buiten.

fast forward 2 zomers later, was hij weer buiten, ik zat ook in de tuin  en opeens hoor ik hem gillen, dus ik gluur over de schutting en zat hij helemaal in een hoekje te blazen naar een andere kat die hem stomverbaasd aankeek.. 
Uiteindelijk gingen ze elkaar maar uit de weg, en kwam hij brommend terug. 

Oh ja, epilepsie inderdaad, dat heeft een van mijn honden ook gehad. Ze leeft al een poos niet meer, maar we hebben zo vaak gedacht dat dit haar laatste aanval zou zijn... Een reeks van aanvallen met de laatste in de wachtkamer van de dierenarts was de ergste. Bij de dierenarts hebben ze een zware nacht met haar gehad. Toen ging ze aan de medicatie en heeft ze nog 10 mooie jaren gehad  

Een andere hond blafte nooit. Blafte ze wel, dan begon dat met een onheilspellend gegrom en een donker klinkende blaf erachteraan. Ik denk 4-5x in haar hele leven. Stond ze in een hoek van de kamer naar de muur te grommen... Griezelroman waardig. 

En nog één anekdote waarbij de hond zelf net zo hard schrok als wij: rondje bos met een oud besje dat blind en doof geworden was. Je hebt bij ons in het bos een soort uitgegraven stukken waar extra water heen kan lopen als het veel regent, en zo'n 'put' was volledig bedekt met herfstblad. Oudje merkt niet goed waar hij loopt, stapt er in, kopje onder... Gelukkig niet echt breed dus hij stond bijna meteen weer op de kant, maar vond het echt zielig voor het diertje. 

Wij hadden ooit een vleermuis binnen.   

Venusss schreef op 01-08-2025 om 23:18:

Mijn lieve zachtaardige poes die in totale paniek thuis kwam met een musje in haar bekje. Ze had geen idee wat ze er nou verder mee moest, had haar nog nooit zo hard en angstig horen miauwen. Ogen als schoteltjes en rondjes rennen door de woonkamer. Musje was halfdood, echt zielig ook. Ineens besloot ze toch om hem uit zijn lijden te verlossen. Daarna nooit meer gehoor gegeven aan haar eigen jachtinstinct gelukkig.

Dat klinkt wel heel schattig 🥰 

En fijn, een poes die geen cadeautjes brengt.

Ohja en bij een vriendinnetje vroeger waren ze ineens een roodwangschildpadje kwiit uit de bak. Maanden later terug gevonden achter de centrale verwarming. Helemaal verdroogd

Madamecannibale schreef op 01-08-2025 om 13:16:

Geen huisdier maar ik viel een keer van de fiets doordat er een eend vol tegen mijn hoofd aan vloog. Hij kwam duidelijk net uit de sloot want mijn gezicht was nat en mijn haar zat vol kroos.

Zo is mijn vader een keer van de fiets gevallen doordat er twee ruziënde kraaien tegen zijn hoofd vlogen. 

Citroengraag schreef op 01-08-2025 om 12:31:

Toen ik nog in Den Haag woonde heeft de rode kater die ik toen had een duif gevangen, die levensgevaarlijk gewond in paniek door mijn keuken dwarrelde en alles onder het duivenbloed smeerde. Ik was 39 weken zwanger en kon niet meer bukken. De bevriende wijkagent heeft me gered😌

Deze ken ik ook, maar dan niet zwanger en het was een merel.

Alles onder het bloed en de veren…

Uiteindelijk een theedoek over het diertje gegooid, tip van m’n schoonmoeder, en toen kon ik het mereltje oppakken. Vogelkooi van de buren geleend en de vogel buiten gezet en verzorgd. Hij werd steeds sterker en ik kon hem bijna vrij laten, maar toen vond mijn ex dat de vogel überhaupt niet in een kooi moest en die heeft hem er uit gehaald. 
Vond de kat van de buren heel fijn…. dus die merel heeft het niet overleefd

En een keer dat mijn kat een halfdode kikker bij mijn voeten legde…. Kadootje! 
Lief hoor (😱).

Ik werd een keer wakker met een bontmuts op, er lag een kat om mijn hoofd gekruld lekker te slapen, en ik had toen geen kat. 
Andere keer midden 's nachts dacht ik dat vriend zwaar ademde, paar keer wakker van geworden en hem op zijn zij geduwd. En toen opeens gekrijs en een bult kabaal, spullen die omvielen, we zaten rechtop in bed! Bleek de buurtkat onder een kast en mijn kat vanaf het bed de hele nacht al tegen elkaar zaten te blazen totdat ze elkaar te grazen namen.
Ik woonde daar nog niet zo lang en ik vermoed dat de vorige bewoner de buurtkatten voerde, dus we hadden regelmatig bezoek.