"Huisdier, je deed me schrikken" - verhalen
Vanmorgen heb ik eens een keer lekker uitgeslapen, en echt wakker werd ik omdat ik me een hoedje schrok van één van mijn cavia's!
Vaak word ik al rond 06:00-06:30 wakker en soes dan tot 07:30 wanneer het tijd is om op te staan. Is het weekend, soes ik wat langer tot een uur of 8. In dat geval zijn mijn cavia's Heel Verontwaardigd dat hun onbijt zo laat geserveerd wordt. De jongste cavia van het hok schiet al piepend alle kanten op in de ren, ze komt dan vaak in botsing met de andere cavia's, zo enthousiast. Als ik vroeger dan normaal op mijn werk moet zijn, zijn de cavia's nog bezig wakker te worden en wordt er wat rustiger gereageerd.
Vanmorgen werd ik om 06:30 wakker, en soesde verder, viel echt in slaap en werd wakker toen mijn man opstond om 10 uur! Ik dacht, zal je de cavia's horen! Maar toen ik bij de cavia's kwam, waren ze redelijk rustig, omdat de jongste niet door het hok scheurde. Die lag stil in een huisje, o jee... Toen ik het huisje optilde, keek een verschrikkelijk slaperig caviasnoetje me aan. Hè, watte? scheen dat snoetje te zeggen. Ook deze cavia heeft uitgeslapen vanmorgen, want toen ze doorhad dat ontbijt geserveerd werd, werd ze (na wat strekken met de achterpootjes) echt wakker en begon lekker te eten. Ik was gelijk helemaal wakker van de schrik.
Nog meer verhalen van momenten dat je dier je deed schrikken?
Marty1984 schreef op 01-08-2025 om 13:31:
Ik weet nog altijd niet bij welke buren we ons moeten doodschamen.
's Avonds om 23u komt kat 1 thuis ... met een biefstuk in een plastic zakje.
Waar ie de eerste happen al van had proberen te nemen, maar dat plasticje zat in de weg.
's Ochtends om 7u komt kat 2 thuis ... met biefstuk 2 in een plastic zakje.
Klagelijk miauwend, want ook hij had meer zin in biefstuk dan in plastic.
Iets zegt mij dat er buren in de buurt hun biefjes buiten op het terras hadden gelegd om te ontdooien. En dat ze 's avonds honger hebben gehad.
Wat heb je uiteindelijk gedaan met de biefstuk? Aan de katten gegeven, zelf opgegeten, de buurt mee langsgeweest of weggegooid?
Yindi schreef op 01-08-2025 om 13:18:
2x door de kat verrast met een ongewenst "cadeautje" op bed. Met vriendelijke dank voor de muis, maar houd 'm de volgende keer toch maar zelf
Daarnaast een keer ontzettend geschrokken toen kat niet met ons ochtendritueel meedeed en zelfs daarna nog geen aandacht of eten vroeg. Reageerde niet op roepen van haar naam. Tijdens het zoeken schoof ik gedachteloos een laatje dicht dat op een kier stond om te kijken of ze zich achter de kast verstopte. Rammelen met snoepjes... ik heb een kwartier gezocht en stond op het punt om te kijken of ze ontsnapt kon zijn / rondje door de buurt te maken... Komt er een heel klagelijk miauwtje uit het laatje van de kast. Wat ik net had dichtgemaakt (sorry poes...) Zag door het kiertje net nog een woedende blik in mijn richting.
In mijn caviaren staat een kast met daarin alle caviabenodigdheden, o.a.op de grond van de kast een kist met matjes en doeken. Om de één of andere reden vinden ze het te gek als die kast opengaat een rondje rond de kist te lopen. En ja, als ik dan niet oplet bij de deur van de kast dichtdoen, ben ik opeens een cavia kwijt!
rionyriony schreef op 01-08-2025 om 13:50:
Vroeger ging ik vaak met mijn hond via het openbaar vervoer overal heen. Ik betaalde gewoon een plaatsbewijs voor het dier.
De hond zat dan op een plek naast me op de grond - liggen mocht ze niet en staan was te onzeker i.v.m. het evenwicht. Maar dan zat ze netjes, met haar prachtige lange staart naast zich gedrapeerd, en dan kwam er weer een of andere hork die dan met zijn volle gewicht bovenop haar staart ging staan en dan slaakte ze een harde gil. En dan hoorde je vaak, nog voordat ik kon reageren: "Neem dan toch géén honden mee in de bus!". En dan kreeg je zo'n standaard opgewonden woordenwisseling, waarbij ik vertelde dat ik er wel degelijk voor had betaald en dat hij beter uit zijn doppen moest kijken.
Het is echt opvallend hoe slecht mensen erop letten hoe ze hun plompe voeten neerzetten. Je had ook over een blindengeleidehond kunnen struikelen, of je had ook een klein kind kunnen pletten, of bagage kunnen vernielen. Om e.e.a. te voorkomen, klemde ik de hond vaak dan weer tussen mijn benen, hield een tas achter haar, riep preventief luid: "past u op!!" maar dan gingen ze weer op haar tenen staan. En het was echt een heel opvallende grote hond.
Maar dat gegil ging je door merg en been, en de altijd maar daarop volgende ruzies.
Van een hondeneigenaar had ik begrepen dat je een hond nooit mag troosten als-ie jankt als je op z'n staart gaat staan, omdat ze dan later beginnen te janken als je alleen al naar z'n staart kijkt. Vond ik best zielig...
Auwereel schreef op 01-08-2025 om 14:16:
[..]
Wat heb je uiteindelijk gedaan met de biefstuk? Aan de katten gegeven, zelf opgegeten, de buurt mee langsgeweest of weggegooid?
Aangezien er al happen uit waren heb ik het ding netjes ontdaan van zijn plastic.
En vervolgens verspreid over een dag of 3 in stukjes aan de 3 katten gegeven.
2 hele biefstukken waren wat teveel om in één keer op te smikkelen, vond ik 
.
Terugbrengen ... Ik had geen flauw idee waar die gangsters hun vlees vandaan hadden gehaald. En zelf biefstuk eten waar 2 van de 3 katten hun tanden en klauwen al in hadden gezet daar paste ik voor.
yette schreef op 01-08-2025 om 12:35:
Ik werd laatst wakker met een goudvis naast mijn bed.
We hebben geen vissen.
Wel katten.
gadver.
Auwereel schreef op 01-08-2025 om 14:26:
[..]
Van een hondeneigenaar had ik begrepen dat je een hond nooit mag troosten als-ie jankt als je op z'n staart gaat staan, omdat ze dan later beginnen te janken als je alleen al naar z'n staart kijkt. Vond ik best zielig...
Nouja zeg, volgens mij is dat flauwekul hoor. Ik troostte onze hond altijd als hij pijn had om wat voor reden dan ook. Nooit iets van gemerkt dat hij dan vaker pijn had (of deed alsof). Echt zielig inderdaad.
Marty1984 schreef op 01-08-2025 om 14:59:
[..]
Aangezien er al happen uit waren heb ik het ding netjes ontdaan van zijn plastic.
En vervolgens verspreid over een dag of 3 in stukjes aan de 3 katten gegeven.
2 hele biefstukken waren wat teveel om in één keer op te smikkelen, vond ik
Terugbrengen ... Ik had geen flauw idee waar die gangsters hun vlees vandaan hadden gehaald. En zelf biefstuk eten waar 2 van de 3 katten hun tanden en klauwen al in hadden gezet daar paste ik voor.
Mijn middelste hond was de laatste jaren hartpatient. De eerste keer dat dat opviel was toen hij op straat neerviel tijdens een wandeling. Dat is daarna nog vele keren gebeurd. Hij is uiteindelijk ook veel te jong overleden door euthanasie.
Cavalier King Charles spaniels krijgen het vroeg of laat allemaal aan hun hart. Allerliefste mooie hondjes, maar compleet ziekgefokt.
Auwereel schreef op 01-08-2025 om 14:26:
[..]
Van een hondeneigenaar had ik begrepen dat je een hond nooit mag troosten als-ie jankt als je op z'n staart gaat staan, omdat ze dan later beginnen te janken als je alleen al naar z'n staart kijkt. Vond ik best zielig...
Ze ervaren medelijden niet hetzelfde als mensen; ik denk dat afleiden en vrolijk doen wel de beste troost voor hem is want dat betekent dat je niet boos op hem bent.
Troost betekent dat iemand zich in een ander kan verplaatsen, dat is een hersenprestatie die niet in zijn vermogen zit.
Als hij onverwachts pijn voelt houdt hij er altijd rekening mee, in eerste instantie, dat hij op zijn valie krijgt van een soortgenoot. Dat doen ze voortdurend in die groepen. Vandaar de uitdrukking "de gebeten hond zijn".
Natuurlijk kan je mild iets zeggen als:"ach jee, je staart" ; vooral voor je eigen gevoel. Als jij je daardoor beter voelt profiteert hij daar ook van. Een goed gehumeurde baas betekent iets lekkers en spelen.
Ze zijn uitmuntend geworden in het "lezen" hoe mensen zich voelen. Daarom zijn het best gelukkige dieren. Katten trouwens ook.
1 x werd ik wakker van iets wat ik niet kon plaatsen. Was onze vorige hond naar boven geslopen en zat met zijn neus net niet tegen mijn neus aan. Schrok me t apezuur!
De huidige hond heeft een neurologische aandoening. Eerste aanval dacht ik echt dat hij dood ging of verlamd was. Inmiddels weten we beter maar die schrik van toen vergeet ik niet snel.
Beterlaat2021! schreef op 01-08-2025 om 15:35:
Mijn middelste hond was de laatste jaren hartpatient. De eerste keer dat dat opviel was toen hij op straat neerviel tijdens een wandeling. Dat is daarna nog vele keren gebeurd. Hij is uiteindelijk ook veel te jong overleden door euthanasie.
Cavalier King Charles spaniels krijgen het vroeg of laat allemaal aan hun hart. Allerliefste mooie hondjes, maar compleet ziekgefokt.
Wat zonde zeg, zo'n "ingebouwd" gebrek...
Knutselkei schreef op 01-08-2025 om 18:47:
1 x werd ik wakker van iets wat ik niet kon plaatsen. Was onze vorige hond naar boven geslopen en zat met zijn neus net niet tegen mijn neus aan. Schrok me t apezuur!
De huidige hond heeft een neurologische aandoening. Eerste aanval dacht ik echt dat hij dood ging of verlamd was. Inmiddels weten we beter maar die schrik van toen vergeet ik niet snel.
Dat is schrikken! (Ik ken het bij een mens, mijn eigen man en dan schrik ik telkens weer, gelukkig komt het zelden voor.)
Nu ik dit zo lees, ik ben ook wel eens geschrokken van dieren in huis ipv een huisdier.
Op een vroege zomermorgen liep ik met mijn blote voeten door de keuken toen ik plots iets onderijn voet voelde, koel, glibberig. Bleek een salamandertje te zijn.
En ja, opeens een huismuis langs zien scheuren, dan schrik ik ook even, hoewel ik niet bang voor ze ben.
ik ben ooit eens geschrokken, omdat via het dakraam een andere kat in mijn slaapkamer was. Ik ging naar boven en ineens zi ik een vreemde kat zitten.
Een eendenkoppel dat mijn huis binnen vloog!
Een egel in een tent.