Huilen 😢
Wat je kwijt wil over huilen.
Waarom . Hoevaak . Alleen. Waar . enzovoort.
vorig jaar heb ik veel gehuild, maar dat kwam doordat ik in therapie zat. Nu is het meeste verdriet wel weg gelukkig. Alleen als ik getriggerd word door iets of iemand komen de tranen weer. Inmiddels ben ik er ook wel oké mee dat ik soms mag huilen.
De laatste keer dat ik flink huilen moest was bij een begrafenis van een leeftijdsgenoot die ik al lang ken. Tranen met tuiten en ergens vond ik het niet passend, want geen directe familie of heel dichtbije vriend. En ik vroeg me e af waarom ik zo huilde, van verdriet over de overledene en z'n familie en vrienden, of dat ik mezelf in die situatie zag.
Ik heb van mijn 17e tot mijn 28ste (ofzo) nooit gehuild terwijl ik toen juist heel veel nare dingen had meegemaakt. Bij een bepaalde therapie gingen ineens de sluizen open en ik heb toen een periode juist abnormaal veel gehuild. 🌊🌊🌊
Uiteindelijk is dat wel weer redelijk in balans gekomen, maar ik heb dan bijvoorbeeld wel weer aardig veel gehuild toen mijn katten overleden; als ik dan naar mijn werk fietste kwamen de tranen.
Bij aangrijpende boeken huil ik ook wel eens, bijvoorbeeld boeken over de tweede wereldoorlog.
En bij films! Ik heb regelmatig behoorlijk zitten snikken in de bioscoop. Ik zit dan eerst tevergeefs tegen mijn tranen te vechten want ik vind het zo gênant.
De laatste keer dat ik (een beetje) huilde was op mijn werk, de eerste werkdag na een reorganisatie. Ik voelde me daar zó niet thuis, ik heb toen stiekem op mijn werkplek wat traantjes weggepinkt.
GroenTuintje schreef op 02-06-2025 om 15:51:
[..]
Dankjewel.
Aan de buitenkant ga ik er steeds beter uitzien, krijg complimenten, veel afgevallen, make-up op. Maar binnenkant ga ik kapot van ellende
Dat snap ik zo! Het komt bij jou ook onverwachts, dus dan hakt het er extra in.
Nogmaals sterkte 
!!
Loulou39 schreef op 02-06-2025 om 20:04:
[..]
Dat snap ik zo! Het komt bij jou ook onverwachts, dus dan hakt het er extra in.
Nogmaals sterkte
Aantrekken en afstoten.. etc etc…
Ik huil heel makkelijk bij films en serieus maar ook bij veel vakanties op de terugweg moet ik al tranen wegpinken.
Tegenwoordig schieten er bij het minste of geringste al tranen in m’n ogen (en soms stem). Ik weet niet wat ik heb.
Vandaag weer bij de Efteling (of all places) eerst al bij Danse Macabre (hoe dan?), later bij Aquanura en tot slot toen er iemand met de Wensambulance werd opgehaald en ik mijn kinderen door een verstikte stem pas later kon uitleggen wat dat was.
Maar ook: het Songfestival als fenomeen (dus niet de liedjes, al waren sommigen ook echt wel om te huilen)
Huilen bij films vind ik niet echt tellen. Dat werkt nogal goed bij mij. Huilen van verdriet heb ik vorig jaar veel gedaan. Sinds het overlijden van mijn moeder heb ik me sowieso niet meer echt blij gevoeld. Het lijkt wel of er voor altijd iets stuk is.
MMcGonagall schreef op 02-06-Sinds het overlijden van mijn moeder heb ik me sowieso niet meer echt blij gevoeld. Het lijkt wel of er voor altijd iets stuk is.
Zooo herkenbaar 😢
Sterkte Roos en MMcGonagall
MMcGonagall schreef op 02-06-2025 om 22:33:
Huilen bij films vind ik niet echt tellen. Dat werkt nogal goed bij mij. Huilen van verdriet heb ik vorig jaar veel gedaan. Sinds het overlijden van mijn moeder heb ik me sowieso niet meer echt blij gevoeld. Het lijkt wel of er voor altijd iets stuk is.
Heel begrijpelijk
GroenTuintje schreef op 02-06-2025 om 20:17:
[..]
Aantrekken en afstoten.. etc etc…
Wat afschuwelijk voor je. Hou je taai hoor, je verdient beter.
🍀
Ik huil tegenwoordig vaak. Veel. Kan het moeilijk tegenhouden, terwijl ik zo mijn best doe (zeker als de kinderen erbij zijn).
Ik huil niet snel, pas op het moment dat ik totaal wanhopig ben. Als ik echt niet meer weet waar ik het zoeken moet en niet meer zie hoe het ooit nog beter kan worden.
En dat kan om allerlei redenen zijn; onmacht, boosheid, verdriet, zorgen.
MMcGonagall schreef op 02-06-2025 om 22:33:
----- Het lijkt wel of er voor altijd iets stuk is.
En nu moet ik even huilen.