Een wat zware zondagmorgen vraag .
Heb jij een ehbo of reanimatie diploma?
En heb je het al moeten toepassen?
alles wat je kwijt wil over eerste hulp .
Ik heb een sport EHBO training die ik bijhoud omdat ik sportlessen geef. Niet veel ernstigs meegemaakt, ergste was een brandwond van iemand die in de pauze een thermosfles in diens eigen gezicht liet ploffen met kokend heet water. Diegene had dat zelf meegenomen. Dat was een heel onverwachte blessure, meestal zijn het verstuikingen of iemand valt op zijn hoofd ofzo.
BHV via mijn werk. EHBO regelmatig toe moeten passen.
Reanimatie was ik 1 keer als jonge meid bij en durfde toen niet,heeft iemand anders gedaan. Was zo veel spuug en bloed.
Man was ook meteen overleden werd naderhand verteld.
Nee heb ik beide niet, wel wat medische kennis ivm jaren van mantelzorg voor erg ziek persoon.
En de lessen die ik erin heb gehad op de middelbare school. Is al even geleden maar toen ik er over na ging denken, wist ik nog best veel.
Lijkt me wel heftig om te doen trouwens, reanimatie.
Mijn moeder was al zo duidelijk overleden toen ik haar vond, dat ik haar niet eens heb aangeraakt, k weet ook niet wat ik zou hebben gedaan eigenlijk.
Ik heb mijn uitgebreide kinderen en volwassenen ehbo gehaald bij het Rode kruis. Werd vergoed door zorgverzekering en kan altijd van pas komen.
Reanimeren daar ook geleerd maar dat leerder ik op mijn 18e al bij de bhv cursus van mijn bijbaan.
Beide nog nooit echt moeten gebruiken. Op wat hechtstrips bij mijn kinderen na, maar toen had ik ehbo nog niet .
Iedereen weer bedankt voor de reacties!
rionyriony schreef op 31-08-2025 om 11:55:
Nee, maar op school werden daar wel lessen aan gewijd.
Ik vind zowel de rol van slachtoffer als van hulpverlener heel moeilijk te spelen. Toen ik struikelde en viel over een tramrails, verborgen onder bladeren, kwam er iemand vanaf de snelweg, die me zag struikelen, naar me toe. Parkeerde op de vluchtstrook en stak over. Dat vond ik erg aardig maar het lukte me niet op dat moment om te zeggen dat ik dat erg lief vond. Ik was erg suf en geschrokken en het mankeerde me aan kracht om op te staan. Ik vond de modder een prima plek op dat moment.
Soms klinkt jij een klein beetje high RionyRiony, klopt dat?
Ja het is mijn bijna dagelijks werk - reanimeren. Volwassenen, kinderen en ook trauma.
Gelukkig nog nooit zonder mijn team buiten het ziekenhuis te hoeven doen; lijkt me heel naar.
Zelf liever ook weinig medische input aan het einde van mijn leven. Als het dan zo ver is, dan is het zover.
MelMel schreef op 31-08-2025 om 22:03:
Ja het is mijn bijna dagelijks werk - reanimeren. Volwassenen, kinderen en ook trauma.
Gelukkig nog nooit zonder mijn team buiten het ziekenhuis te hoeven doen; lijkt me heel naar.
Zelf liever ook weinig medische input aan het einde van mijn leven. Als het dan zo ver is, dan is het zover.
Dat was het voor mij dus ook en dan is het, pijnlijk dat als je het na het zoveelste schiet/steek incident of kind het niet meer trekt, je team niet thuis geeft. Het komt dan te dichtbij (voor hen). Toen het gespecialiseerde traumateam van ggz tegen me zei: eigenlijk ben je gewoon een veteraan, we hebben hier veteranen in behandeling die minder hebben meegemaakt dan jij en daar is het wel goed voor geregeld.. Eindelijk erkenning. Je wordt ergens als minder professioneel gezien als je je grens bereikt. Maar er gingen (kort door de bocht) 395 reanimaties goed en dan zijn er dus vijf waar je stuk op loopt.
Overigens wil ik best een korte reanimatie, een stomtoevallige ritmestoornis en dat je dan geen schok krijgt vanwege je penning is ook lullig.
Mijn grens ligt bij een faecescollector 
ofwel, een slang in je kont omdat je geen controle meer hebt omdat je sondevoeding er in een andere kleur er aan de onderkant weer uitloopt.
bhv
1x met partner aanwezig bij een ernstig ongeval.
Niet hoeven reanimeren, wel hulp verleend.
Slachtoffer is de volgende dag overleden.
Als we in een vergelijkbare situatie zijn denk ik er nog altijd aan, het is al ruim 20 jaar geleden.
Roos57 schreef op 31-08-2025 om 12:36:
[..]
Ik twijfel ook 😊.
Een vriend van mij is gereanimeerd door iemand die net 1 dag daarvoor de BHV gedaan. Succesvol gereanimeerd. Het is inmiddels 25 jaar geleden gebeurd. Degene die gereanimeerd is was 43 jaar toen hij zijn hartstilstand kreeg. Hij heeft daarna zijn werk als specialist in het ziekenhuis tot aan zijn pensioen kunnen doen. Dus: hij is er hartstikke goed uitgekomen.
Wat fijn Dorestad !
Heftig Citroengraag 
Ik heb geen van beiden. Als 16-jarige heb ik wel een keer op goed geluk een heimlichgreep uitgevoerd. Met succes. Was doodeng. Het ging om een jongetje, zijn vader riep in paniek om hulp en ik was de enige omstander die 'iets' wist.
Als gezin hebben we overigens wel een keer een middag ehbo gedaan gericht op epilepsie. Daar zat ook reanimatie bij. Maar geen certificaat of zo.