Een goed mens zijn
Ik was het 'met de billen bloot' topic aan het lezen (leuk topic!) en dat deed me denken aan iets waar ik soms over pieker: ben ik een goed mens of ben ik diep van binnen eigenlijk slecht?
Ik vraag me af of jullie hier ook wel eens over nadenken, waar jullie jezelf en anderen op beoordelen en waar jullie dan op uitkomen.
Dus vertel! Vind je het belangrijk om een goed mens te zijn of niet echt? Vind je jezelf een goed mens en waarom wel/niet? Ken je ook slechte mensen en wat maakt die mensen dan slecht? Etc haha.
Rockstar schreef op 01-09-2021 om 20:35:
In de strikte zin des woords vind ik mezelf slecht. Ik heb een dikke spaarrekening maar er gaat geen cent naar mensen die omkomen door de honger (en nee, dat tientje per maand naar een goed doel waarvan de helft in de zak van de CEO beland vind ik niet genoeg. In de stricte zijn des woords dan he. Ik koop spullen die uitgebuitte mensen gemaakt hebben, ik eet dieren die geleden hebben en vermoord zijn om in mijn maag terecht te komen en ik rijd in een auto die het milieu om zeep helpt.
Dit doet me denken aan de serie The Good Place. SPOILER ALERT.
Waarin op een gegeven moment werd aangegeven dat iedereen naar de hel moest. Want inderdaad kwam het erop neer dat als je met de beste bedoelingen een kadootje voor je moeder had gekocht, je daarmee actief had bijgedragen aan zaken zoals milieuvervuiling en kinderarbeid. Dus niemand kon meer naar de hemel haha.
redbulletje schreef op 01-09-2021 om 22:04:
Het zal wellicht een soort kick geven om de publieke held te willen uithangen.
Dat een misdadiger goed voor z'n eigen familie zorgt snap ik qua gedrag beter.
Daar is zelfs een Engelse term voor: communal narcissism.
Ginevra schreef op 01-09-2021 om 22:01:
[..]
Vind ik ook heel interessant ja, en komt vaker voor dan je denkt. Ik heb wel eens gelezen dat bv Gandhi privé een tiran was. Andersom zijn er ook legio verhalen van grote misdadigers die thuis liefhebbende vaders en echtgenoten waren.
Klopt! Een paar van de grote nazi-misdadigers waren aardige vaders, bijvoorbeeld. Het boeit me enorm. Wat drijft mensen in zo'n situatie en wat zou ik zelf doen? En kan ik daar wel een idee van hebben?
redbulletje schreef op 01-09-2021 om 22:04:
Het zal wellicht een soort kick geven om de publieke held te willen uithangen.
Dat een misdadiger goed voor z'n eigen familie zorgt snap ik qua gedrag beter.
Tsja.
Veel verzetslieden zijn relatief anoniem uit de oorlog gekomen, hij ook. Op het moment dat hij besloot mensen te helpen, was het risico erg groot om te sterven. Kan natuurlijk dat hij het voor het aanzien deed. Ik kan me daar zelf heel weinig bij voorstellen, maar ik ben dan ook geen klootviool.
Interessant!
Alleen OP gelezen tot nu toe.
ik heb me lange tijd een slecht mens gevonden vanwege een misstap op mijn snuffelstage als 16/17 jarige. Ik had toen een “kijk-dag “ in een verzorgingshuis op een verpleegafdeling met dementerenden en er was een zeer agressieve vrouw die mij bespuugde en geknepen heeft. Ik schrok daar zo van dat ik terugkneep. Ik heb nooit meer overwogen om in de zorg te werken en dit heeft mijn hele verdere loopbaan bepaald. Ik schaamde er heel erg voor en was er van overtuigd dat ik nooit een VOG zou krijgen. Ik had graag bij de politie of recherche hebben gegaan maar hierdoor heb ik daar niet op durven solliciteren.
Soepkip schreef op 01-09-2021 om 22:13:
[..]
Tsja.
Veel verzetslieden zijn relatief anoniem uit de oorlog gekomen, hij ook. Op het moment dat hij besloot mensen te helpen, was het risico erg groot om te sterven. Kan natuurlijk dat hij het voor het aanzien deed. Ik kan me daar zelf heel weinig bij voorstellen, maar ik ben dan ook geen klootviool.
Interessant!
Maar wat versta je onder klootviool?
Ik kan mij bijvoorbeeld voorstellen dat zo iemand erg rechtlijnig kan zijn, geen bs tolereert, hard is in de zin van: niet zeiken, geen zwakte tolereren van anderen. Kortom: geen 'gemakkelijke'.
Maar zoals gezegd: ik weet niet op wat voor manier hij een klootviool was. 
Hetvrijewoord schreef op 01-09-2021 om 22:18:
[..]
Maar wat versta je onder klootviool?
Ik kan mij bijvoorbeeld voorstellen dat zo iemand erg rechtlijnig kan zijn, geen bs tolereert, hard is in de zin van: niet zeiken, geen zwakte tolereren van anderen. Kortom: geen 'gemakkelijke'.
Maar zoals gezegd: ik weet niet op wat voor manier hij een klootviool was.
Inderdaad heel hard en liefdeloos voor kinderen en vrouw, maar ook gemeen.
Edit: je kunt posts hier maar kort aanpassen, dus doe ik het nu. Kort: ernstige dierenmishandeling met bewust dood van dieren tot gevolg en kindermishandeling door een kind te dwingen daar getuige van te zijn en het kind te slaan toen het moest huilen.
Dat kan trauma zijn, maar oké is het niet.
Soepkip schreef op 01-09-2021 om 21:49:
Het is makkelijk om jezelf een goed mens te vinden als je goedheid nooit op de proef gesteld wordt.
De keuzes die mensen maken in ingewikkelde situaties fascineren mij. Een van mijn grootouders was verzetslid en een enorme klootviool. Blijkbaar kon hij enerzijds heel bewonderenswaardig het goede doen, hoe moeilijk ook, maar was hij tegelijkertijd een verschrikkelijke vader en echtgenoot. Wat telt dan zwaarder?
Dit vind ik ook zo moeilijk te begrijpen, je hoort zulke verhalen heel vaak. Ik herken het ook want ik heb zelf veel geweld meegemaakt van de hand van iemand die tegelijkertijd (ook ten koste van zichzelf) ontzettend veel deed voor kwetsbare mensen. Dat was heel verwarrend.
Misschien dat veel mensen die zoveel moed (of liever zo weinig angst) hebben, dat zij het aankunnen om zich aan te sluiten bij het verzet, (of zoveel zeggingskracht dat zij politiek veel invloed kunnen uitoefenen) tegelijkertijd ook vaak iets narcistisch hebben wat zich in de persoonlijke sfeer juist weer lelijk uit?
Ik vind het micro en het macro niveau (zoals iemand het hier mooi noemde) toch allebei wel belangrijk. Goede en slechte daden kunnen naast elkaar bestaan, maar vlakken elkaar voor mij niet uit.
Maar goed, dit is wel heel gruwelijk, misschien haal ik het beter weg.
Ik kan het niet zo snel vinden maar: ik heb ooit een onderzoek gelezen wat suggereerde dat er in de groep "helden" veel minder sociale en minder populaire mensen voorkomen - en vooral veel zogenaamde "probleemjeugd". De basis was een onderzoek naar verzetsstrijders en mensen die tijdens de watersnoodramp in Zeeland veel mensen in veiligheid hadden gebracht met gevaar voor eigen leven. Volgens mij was de theorie dat juist mensen die in gewone tijd de (sociale) regels aan hun laars lappen eerder ook in een crisis het buitengewone doen. Ze hebben minder te verliezen en meer ervaring met tegen de massa in te gaan.
Caramelzeezoutchocola schreef op 01-09-2021 om 22:16:
Alleen OP gelezen tot nu toe.
ik heb me lange tijd een slecht mens gevonden vanwege een misstap op mijn snuffelstage als 16/17 jarige. Ik had toen een “kijk-dag “ in een verzorgingshuis op een verpleegafdeling met dementerenden en er was een zeer agressieve vrouw die mij bespuugde en geknepen heeft. Ik schrok daar zo van dat ik terugkneep. Ik heb nooit meer overwogen om in de zorg te werken en dit heeft mijn hele verdere loopbaan bepaald. Ik schaamde er heel erg voor en was er van overtuigd dat ik nooit een VOG zou krijgen. Ik had graag bij de politie of recherche hebben gegaan maar hierdoor heb ik daar niet op durven solliciteren.
dat vind ik echt sneu voor je! Ik las dit verhaal ook al in het andere topic volgens mij en het is natuurlijk niet hoe het hoort, maar ik moest er eigenlijk wel een beetje om gniffelen. Ik kan me ook voorstellen dat je als 16-jarige ontzettend schrok en dan heb je je reactie natuurlijk niet altijd in de hand. Ben je uiteindelijk wel in een fijn beroep terechtgekomen?
Renmuis schreef op 01-09-2021 om 22:34:
Ik kan het niet zo snel vinden maar: ik heb ooit een onderzoek gelezen wat suggereerde dat er in de groep "helden" veel minder sociale en minder populaire mensen voorkomen - en vooral veel zogenaamde "probleemjeugd". De basis was een onderzoek naar verzetsstrijders en mensen die tijdens de watersnoodramp in Zeeland veel mensen in veiligheid hadden gebracht met gevaar voor eigen leven. Volgens mij was de theorie dat juist mensen die in gewone tijd de (sociale) regels aan hun laars lappen eerder ook in een crisis het buitengewone doen. Ze hebben minder te verliezen en meer ervaring met tegen de massa in te gaan.
Dat is echt heel treffend en interessant.
Je zou dan een beetje kunnen stellen dat mensen die graag en makkelijk grenzen overschrijden, dan zelfs al naar gelang de tijdsgeest goed of slecht zijn, zonder dat hun uitgangspunt dus is om goed te zijn, zij willen gewoon doen waar ze zin in hebben
Neen, ik vind mezelf geen goed mens.
Ik schreef bewust niets op het billen bloot topic omdat ik me schaam voor de dingen die ik gedaan heb.
Ondertussen probeer ik zo goed als mogelijk te zijn: ik geef aan bedelaars, ik help dronken personen naar huis, buren kunnen alles vragen en ik smijt me in een vechtpartij om het slachtoffer te beschermen. Maar goed, nee zo zie ik me niet. Ik doe boete en tracht mijn eigen demonen in dwang te houden.
Caramelzeezoutchocola schreef op 01-09-2021 om 22:16:
Alleen OP gelezen tot nu toe.
ik heb me lange tijd een slecht mens gevonden vanwege een misstap op mijn snuffelstage als 16/17 jarige. Ik had toen een “kijk-dag “ in een verzorgingshuis op een verpleegafdeling met dementerenden en er was een zeer agressieve vrouw die mij bespuugde en geknepen heeft. Ik schrok daar zo van dat ik terugkneep. Ik heb nooit meer overwogen om in de zorg te werken en dit heeft mijn hele verdere loopbaan bepaald. Ik schaamde er heel erg voor en was er van overtuigd dat ik nooit een VOG zou krijgen. Ik had graag bij de politie of recherche hebben gegaan maar hierdoor heb ik daar niet op durven solliciteren.
Ach wat balen. Soms kan iets dat achteraf klein lijkt een grote impact hebben. Daarom zijn dit soort dingen die zo levensbepalend voor je kunnen zijn altijd goed om te bespreken. Dan kan je het vaak gemakkelijker relativeren.
Ik vond mijzelf vroeger altijd wel een goed mens. Nog steeds probeer ik altijd wel het beste te doen. Maar ik heb vroeger wel eens iets gestolen, wel eens iemand gepest, ik heb wel eens gelogen en onbedoeld aardig wat mannen gekwetst. Of het mij direct een slecht mens maakt weet ik niet. Ik heb er wel altijd iets van geleerd in ieder geval.
Renmuis schreef op 01-09-2021 om 22:34:
Ik kan het niet zo snel vinden maar: ik heb ooit een onderzoek gelezen wat suggereerde dat er in de groep "helden" veel minder sociale en minder populaire mensen voorkomen - en vooral veel zogenaamde "probleemjeugd". De basis was een onderzoek naar verzetsstrijders en mensen die tijdens de watersnoodramp in Zeeland veel mensen in veiligheid hadden gebracht met gevaar voor eigen leven. Volgens mij was de theorie dat juist mensen die in gewone tijd de (sociale) regels aan hun laars lappen eerder ook in een crisis het buitengewone doen. Ze hebben minder te verliezen en meer ervaring met tegen de massa in te gaan.
Ik geloof dat dat zeker een rol speelt.
Het omgekeerde zie je een klein beetje als er iemand in nood is: zijn er veel mensen omheen die zouden kunnen helpen dan wachten veel mensen af of een ander als eerste tot actie over gaat (kennelijk zijn veel mensen toch bang om op te vallen of als eerste die stap te zetten) Is er bijna niemand dan zijn mensen sneller geneigd te helpen, er is niemand die over je 'oordeelt'.