Een goed mens zijn

Volgens mij ben ik voor en naar anderen best ok, behalve te streng naar mezelf toen.

Ik geloof ook dat er echt slechte mensen bestaan. 
Voor mij is het toch dat ik "goed" vind zolang ik niemand schade berokkend. 
Je kan alles krijgen tot mijn laatste cent.
Ik doe jaarlijks wel iets geven aan iemand die het moeilijk heeft met de feestdagen. Maar ja dat maakt mij niet goed. 

Voor dieren ga ik wel heel ver dus ik denk dat ik voor dieren wel een heel goed mens ben. 

Hé, dat vroeg ik met af, het theezakje vroeg (Heidi zal jet ook nog wel een keer vragen): Wie inspireert jou om een beter mens te zijn? En toen vroeg ik me af, hoe kan ik beter worden, wat is de meest effectieve verandering om een beter mens te  te worden en bij wie kan ik dan terecht?

Hangt er helemaal vanaf hoe je slecht definieert. Mensen zijn maar dieren en dieren willen hun genen doorgeven, hoe meer hoe beter. Daardoor maken ze keuzes die je als slecht kan bestempelen, maar eigenlijk evolutionair gezien heel logisch zijn. 

In de strikte zin des woords vind ik mezelf slecht. Ik heb een dikke spaarrekening maar er gaat geen cent naar mensen die omkomen door de honger (en nee, dat tientje per maand naar een goed doel waarvan de helft in de zak van de CEO beland vind ik niet genoeg. In de stricte zijn des woords dan he. Ik koop spullen die uitgebuitte mensen gemaakt hebben, ik eet dieren die geleden hebben en vermoord zijn om in mijn maag terecht te komen en ik rijd in een auto die het milieu om zeep helpt.

Als ik het iets minder strikt neem vind ik mezelf niet slecht. Ik zou nooit iets gemeens doen tegen iemand en ik zeg nooit gemene dingen tegen mensen. Mijn rekeningen betaal ik netjes, ik heb geen strafblad en nog nooit iets echt stouts gedaan. Mijn huisdieren komen van het asiel, worden liefdevol verzorgd en ik kijk maar mijn familie en vrienden om. Ik zeg niet snel nee als iemand een gunst vraagt. Van mij als burger heb je geen last zeg maar.

Ginevra schreef op 01-09-2021 om 19:05:

Het is het subtiele verschil tussen “wat gij niet wilt dat u geschiedt doe dat ook een ander niet” of “ behandel anderen zoals je zelf ook behandeld wil worden” [...]

Ik heb over deze leefregels wel eens een filosofe gehoord die stelde dat dit erg egoïstische leefregels zijn, vooral als je 'm formuleert als de tweede, dat wat je goed voor jezelf vindt, automatisch goed zou zijn voor iedereen.

Ik ben geen goed mens...ik ben een mens met goede en slechte kanten.  Ik denk dat er weinig echt goede mensen zijn....als ze er überhaupt zijn.

Ik ben van mening dat velen proberen om het goed te doen, maar daarbij ook uitglijders maken.

Ik ben soms onredelijk,  snel geïrriteerd en oordelend.  Ik ben soms ook behulpzaam, vrolijk, lief en milieuvriendelijk. Ik doneer aan de deur, maar geen vaste bedragen.  Ik doneer soms statiegeld en soms ook niet.

Auwereel schreef op 01-09-2021 om 20:40:

[..]

Ik heb over deze leefregels wel eens een filosofe gehoord die stelde dat dit erg egoïstische leefregels zijn, vooral als je 'm formuleert als de tweede, dat wat je goed voor jezelf vindt, automatisch goed zou zijn voor iedereen.

Ja, zo kun je ‘m opvatten. Alhoewel ik dat persoonlijk een beetje zeurderige interpretatie vind. In mijn ogen gaat ze dan voorbij aan de context van de opmerking, en gaat ze moeilijk doen over de letterlijke tekst. 
Je kunt natuurlijk doorslaan en bedillerig worden als je ervan uitgaat dat wat goed is voor jou, goed moet zijn voor iedereen. Iemand die jou haar bachbloesems opdringt omdat ze er zelf in gelooft. 

Maar de oorsprong is veel generieker: dat je mensen moet helpen die in nood zijn, omdat je zelf ook geholpen wil worden. Ja, er is vast wel ergens iemand te vinden die liever doodhongert dan een brood aan te nemen, maar dat zijn uitzonderingen. Het beginsel dat je anderen behandelt zoals je zelf behandeld wil worden is wereldwijd tamelijk universeel (https://nl.wikipedia.org/wiki/Gulden_regel_(leefregel)) en komt in veel godsdiensten voor. Het wordt uitgelegd als dat je méér doet dan alleen maar zelf niet stelen en moorden, en dat je ook goede dingen voor anderen doet zónder een tegenprestatie te verwachten. Aardig zijn voor je vrienden is geen kunst, dat doet een boef ook. Nee, een goed mens is goed voor iedereen, ook voor vreemden en zelfs vijanden. De lat wordt dan dus nogal hoog gelegd. Je moet ook vreemden die honger hebben te eten geven, want als je zelf ergens vreemd bent en je dreigt te verhongeren zou je ook graag hebben dat iemand je een brood geeft. Het nieuwe testament staat barstensvol met dat soort aanwijzingen, maar andere geschriften ook. 

Het argument “dat vind ik wel erg veelgevraagd, want ik kan niet voor alle mensen inde wereld zorgen”, daar kan ik wel in komen. Maar het argument “nou, dat jij een brood en een deken wil hebben als je honger en kou lijdt wil nog niet zeggen dat een ander dat ook wil hè, dus het is nogal egoïstisch om diegene dan een deken en een brood te geven” vind ik zelf wat gekunsteld. 

Wat 'goed' is en wat niet zal voor iedereen iets anders liggen. Ik vind mijzelf goed genoeg, verbeterpunten zijn er altijd.  Ik denk dat als de intenties zuiver zijn er al een hoop gewonnen is.
Ik heb een aantal waarden waar ik voor sta en die verloochen ik niet, ook niet als het soms makkelijker voor mijzelf zou zijn ze te negeren. 

Aan het eind van de dag kan mijzelf prima in de spiegel aankijken.

Ik weet het eigenlijk niet. Ik wens iedereen wel het beste toe, maar mijn mate van goedheid is nog nooit getest. Ik ben in een gouden bedje geboren, ik heb nooit echt in een levensgevaarlijke situatie verkeerd. Ik ben ook nooit voor echt lastige keuzes gesteld, waarbij iemand helpen mijzelf in gevaar zou brengen. Dus tja, ik geef geld aan goede doelen, ik help mensen, ik ben aardig en zorgzaam voor de mensen om me heen, ik heb konijnen geadopteerd Maar dat kan ik allemaal ook makkelijk doen. Echter heb ik geen idee van wat eruit komt als mijn rug tegen de muur wordt gezet. Ik hoop natuurlijk op iets moois haha, maar ik heb ook zeker een hele egoïstische kant die constant bang is dat ze wat tekort komt

Soepkip schreef op 01-09-2021 om 21:49:

Het is makkelijk om jezelf een goed mens te vinden als je goedheid nooit op de proef gesteld wordt.
De keuzes die mensen maken in ingewikkelde situaties fascineren mij. Een van mijn grootouders was verzetslid en een enorme klootviool. Blijkbaar kon hij enerzijds heel bewonderenswaardig het goede doen, hoe moeilijk ook, maar was hij tegelijkertijd een verschrikkelijke vader en echtgenoot. Wat telt dan zwaarder?

Ik probeer mijn best te doen, maar ik ben soms snibbig, nukkig of niet geïnteresseerd. Ik vermoord verder zelden mensen dus dat scheelt weer.

Ik vind het zwaarder wegen dat je voor je eigen dierbaren klaar staat, dus ik vind dit soort gedrag een faal. 

Soepkip schreef op 01-09-2021 om 21:49:

Een van mijn grootouders was verzetslid en een enorme klootviool.

Vind ik ook heel interessant ja, en komt vaker voor dan je denkt. Ik heb wel eens gelezen dat bv Gandhi privé een tiran was. Andersom zijn er ook legio verhalen van grote misdadigers die thuis liefhebbende vaders en echtgenoten waren. 

Het zal wellicht een soort kick geven om de publieke held te willen uithangen. 
Dat een misdadiger goed voor z'n eigen familie zorgt snap ik qua gedrag beter.