Burendag sociale huur/koop
Vandaag was het burendag. Ik woon in een relatief nieuwe wijk waar sociale huur en koopwoningen dwars door elkaar staan. Zelf woon ik in een koopwoning.
Om de hoek werd Burendag gevierd met van alles voor kinderen. In de loop van de middag zei een buurvrouw dat het leuk zou zijn als we even langs konden gaan.
Zo gezegd zo gedaan. Ik werd heel hartelijk ontvangen met dochter. Één van de buren begon direct ballonnen te vouwen voor dochter, ze kreeg lekkers en een glaasje limonade.
Ik praatte wat met deze mensen en het bleek dus dat alleen het deel van de straat dat sociale huur was komen opdagen. De koopwoningen uit de eigen straat hadden tot grote teleurstelling van de huurders zich niet laten zien. Ze vertelden dat ze ze speciaal hadden uitgenodigd omdat ze graag ook contact willen met de kopers, omdat ze zo'n afstand voelen tussen koop en huur.
Waar ik mij een beetje bezwaard voelde dat we overladen werden met lekkers, terwijl aan alles te zien was dat deze mensen moeite hebben met rond komen (ze hadden wel alles gekregen van de gemeente, maar toch). Wilden zij gewoon graag contact en verbinding.
Het was heel gezellig en ik ben blij dat ik gegaan ben. Maar na afloop overheerst er bij mij toch het gevoel dat ik in vergelijking met hen zoveel egoïstischer ben. En schaam ik mij ook bijna dat ik tot de kopers behoor, dat ik nog niet half zo vrijgevig ben terwijl ik meer dan genoeg geld heb. Ik voel me gewoon bijna een beetje aso en schaam mij ook een beetje dat ik tot de kopers behoor.
Moxxie schreef op 26-09-2021 om 15:19:
Ik woon in een wijk die vroeger geen beste naam had en tegenwoordig helemaal hip is. Voormalige sociale huurwoningen die vrijkomen worden verkocht voor belachelijke prijzen, dus de inkomensverschillen zijn behoorlijk groot. Die auto gaat natuurlijk niet altijd op maar ik wilde aangeven dat de sfeer onder de bewoners heel prettig is.
Ik snap je hoor. Fijn dat de sfeer goed is.
Diyer schreef op 26-09-2021 om 14:09:
[..]
Of je het zo bedoelt of niet, je praat over jouw buren/buurt alsof er een kloof is tussen wij en hen. Waarbij 'wij' de kopers zijn, de rijke mensen, de mensen zonder interesse. En 'hen' de huurders, de armen, de sociale mensen.
Ik weet niet wat voor soort buurt je woont, maar ik krijg bijna beelden in mijn hoofd van armoedige krottenwoningen waar pauper gezinnen hun laatste hoopje brood met je delen en blij zijn dat er minstens 1 rijkaard is die naar ze omkijkt.
Ik vind het ook vreemd dat je praat over je buren en dat zij je het gevoel gaven dat de kopers onverschillig zijn. Niemand is verantwoordelijk voor jouw gevoel he. Als je je op een bepaalde manier voelde, komt dat doordat er iets in jou getriggerd werd wat er al zat. En ik neem aan dat je niet 20 mensen hebt gesproken die allemaal dezelfde dingen zeiden. Je hebt misschien 1 of 2 mensen gesproken die opmerkingen maakten in die richting. Daar heb je jouw interpretatie aan gegeven en ook nog eens can gemaakt dat ze dat allemaal vinden.
Pas je een beetje op met je wereldbeeld en hoe je meningen van anderen op jezelf plakt? Ik lees vooral dat je het niet leuk hebt gehad, je last hebt van schuldgevoel en in wij/zij termen denkt.
En ik lees vooral dat jij met een bepaalde bril mijn berichten leest en extreem negatief uitlegt.
Ik heb volgens mij nergens gezegd dat alle kopers zijn zoals ik. Dus er is geen sprake van wij/zij. Hoogop een ik en zij. En ik voel mij helemaal niet superieur juist het tegenovergestelde.
Wat ik hier eerder al een keer uitlegde is dat omdat het niet van mijn eigen straat was ik mij een soort van party crasher voelde. Terwijl zij juist heel hartelijk waren en het zo leuk vonden om nieuwe mensen uit de buurt te leren en het hen daarbij eigenlijk niet uitmaakte dat ik niet in dezelfde straat woon.
Ik heb alle acht de huurders gesproken. Ze wonen in exact identieke woningen als de mijne. Dus het beeld dat jij uit mijn berichten haalt klopt niet.
Ik vond het bovendien hardstikke gezellig, alleen zou ik inderdaad wel iets meer zoals hen willen zijn. En ja dat gevoel heb ik er zelf van gemaakt.
Ik denk dat ik je wel volg. Vind je het niet gewoon sneu dat mensen hun best hadden gedaan om wat leuks voor die hele straat te doen en alleen een bepaald deel van de straat is komen opdagen?
Kunnen tig redenen voor zijn natuurlijk en hopelijk volgende keer beter. Ik hoop uiteindelijk in een iets warme buurt te eindigen want hier is het verloop veel te groot en veel Airbnb. Misschien kun je de volgende keer meehelpen of zo. Of iets anders sociaals doen want dat lijkt je vooral dwars te zitten.
Ik denk dat je je het zelf een beetje moeilijk maakt. Ze vonden het leuk dat je er was, je hebt blijkbaar een leuke dag gehad en je woont kennelijk in een gezellige buurt.
Marquise schreef op 26-09-2021 om 19:42:
Ik denk dat ik je wel volg. Vind je het niet gewoon sneu dat mensen hun best hadden gedaan om wat leuks voor die hele straat te doen en alleen een bepaald deel van de straat is komen opdagen?
Kunnen tig redenen voor zijn natuurlijk en hopelijk volgende keer beter. Ik hoop uiteindelijk in een iets warme buurt te eindigen want hier is het verloop veel te groot en veel Airbnb. Misschien kun je de volgende keer meehelpen of zo. Of iets anders sociaals doen want dat lijkt je vooral dwars te zitten.
Ik denk dat je je het zelf een beetje moeilijk maakt. Ze vonden het leuk dat je er was, je hebt blijkbaar een leuke dag gehad en je woont kennelijk in een gezellige buurt.
Je kunt natuurlijk ook naar een dorp verhuizen voor echt contact met de buren.
Eh, nee?
BlueHeart schreef op 26-09-2021 om 19:53:
[..]
Je kunt natuurlijk ook naar een dorp verhuizen voor echt contact met de buren.
Ik lees al even mee, maar hier moet ik toch wel hartelijk om lachen...
A) óók in een dorp zijn wachtlijsten (bij ons +10 jaar )
burencontact is wat je er zelf van maakt: ik heb moeite met het leggen en onderhouden van sociale contacten (in een dorp waar ik mijn hele leven (+50 jaar) al woon).
Jillz schreef op 26-09-2021 om 19:22:
Ik vond het bovendien hardstikke gezellig, alleen zou ik inderdaad wel iets meer zoals hen willen zijn. En ja dat gevoel heb ik er zelf van gemaakt.
En dit gevoel herken ik dus: ik zou meer als hen willen zijn. Maar dat heeft in mijn geval dus ook gewoon met karakter/problemen te maken.
Zo langzamerhand lijkt het wat makkelijker te worden, ongeveer vanaf het moment dat ik erkend heb dat dit in mijzelf zit.