Bizarre situaties rondom overlijdens en uitvaarten
Door een opmerking in het bruiloften-topic over een ongemakkelijk voorstelmoment, moest ik denken aan een dergelijk vreemd kennismakingsmoment bij een overlijden.
Vandaar dit topic: wat zijn jullie bizarre ervaringen rondom overlijdens en uitvaarten?
Tijgeroog schreef op 09-06-2025 om 13:48:
[..]
Ik vind dat je dat als buitenstaander niet zo over kunt oordelen. Het overlijden was nog zo vers, misschien heeft het een en ander nog niet goed in kunnen dalen. En als z'n vrouw herhaaldelijk tegen hem gezegd heeft dat hij geen rouwende weduwnaar moet worden, en door moet gaan met z'n leven, kan het dat hij dat op zo'n moment op de automatische piloot herhaalt.
En ik ken ik genoeg warme mensen die vaak gezegd hebben dat er van hun uitvaart niet te veel heisa gemaakt moet worden, en dat het niet te veel mag kosten. En als zij normaal alle feestjes enzo regelt kan een man die het nu opeens zelf moet doen, met verdriet en tijdsdruk, wel eens op deze manier uitpakken.
En misschien is daar hier helemaal geen sprake van. Maar als buitenstaander vind ik daarom niet gepast om zo hard te reageren.
Ik had het helemaal niet over de kosten, dat heeft er wat mij betreft niks mee te maken. Ik reageerde louter en alleen op het "ik ga nu eens lekker van mijn vrijheid genieten en niet de rouwende weduwnaar uithangen".
En ergens snap ik je punt wel, het kan er soms wat rottig uitkomen en zo'n uitspraak over die rouwende weduwnaar zóu in theorie door zijn vrouw gezegd kunnen zijn en er in de ontreddering van het moment uitgeflapt zijn.
Maar in combinatie met "ik ga nu eens lekker van mijn vrijheid genieten", mwôh, dat vind ik toch heel raar hoor. Ja, mantelzorgen kan zwaar zijn, ik heb er ervaring mee. En er kan opluchting zijn dat haar lijden en zijn zorgtaken voorbij zijn. Maar om dat dan allemaal samen te combineren tot "lekker van mijn vrijheid genieten en niet de rouwende weduwnaar uithangen", dat wil er bij mij toch moeilijk in.
Ginevra schreef op 09-06-2025 om 14:19:
[..]
Ik had het helemaal niet over de kosten, dat heeft er wat mij betreft niks mee te maken. Ik reageerde louter en alleen op het "ik ga nu eens lekker van mijn vrijheid genieten en niet de rouwende weduwnaar uithangen".
En ergens snap ik je punt wel, het kan er soms wat rottig uitkomen en zo'n uitspraak over die rouwende weduwnaar zóu in theorie door zijn vrouw gezegd kunnen zijn en er in de ontreddering van het moment uitgeflapt zijn.
Maar in combinatie met "ik ga nu eens lekker van mijn vrijheid genieten", mwôh, dat vind ik toch heel raar hoor. Ja, mantelzorgen kan zwaar zijn, ik heb er ervaring mee. En er kan opluchting zijn dat haar lijden en zijn zorgtaken voorbij zijn. Maar om dat dan allemaal samen te combineren tot "lekker van mijn vrijheid genieten en niet de rouwende weduwnaar uithangen", dat wil er bij mij toch moeilijk in.
In dit specifieke geval was het zo, dat er anderhalve maand tussen de diagnose en het overlijden in zaten (in tegenstelling tot wat ik eerder zei over een klein jaar, ik heb het zonet nog even nagevraagd bij mijn man). Ze hadden allebei al een verleden van eerdere langere relatie en een tijd single daarna. Het was dus niet een huwelijk vanaf hun jongste jaren.
Desalniettemin waren we wel geschokt. Hun relatie was misschien niet zo fijn als zij richting ons deed voorkomen. Overigens hebben we met deze man eerder botte situaties meegemaakt hoor, maar dit sloeg alles.
madee schreef op 09-06-2025 om 12:10:
Mijn eigen kind was een jaar of 8 denk ik, toen een buurman overleed. Kind had nog niet eerder een uitvaart meegemaakt en kende de beste man ook niet echt. Maar toen wij zeiden dat we naar de begrafenis gingen, wilde hij ook mee. Reden was dat wel eens wilde zien hoe dat ging en hoe diep zo’n graf eruit ziet…oké, dus hij ging mee en heeft keurig netjes de hele dienst geduldig uitgezeten, en daarna dan (eindelijk) door naar de begraafplaats. Na de ceremonie aldaar waren wij gelukkig de allerlaatsten die langs het graf de begraafplaats afliepen. Zoon wierp een uitgebreide blik in het nog open graf en riep uit ‘zooo, dat is diep!’ Heel blij dat de allernaaste familie dit niet heeft meekregen…nu zaten zowel buurman als buurvrouw tijdens hun werkzame leven in het basisonderwijs, dus ik denk dat ze het wel hadden begrepen, maar toch…
Ik denk dat niemand dat erg gevonden had hoor van een achtjarige 
SuzyQFive schreef op 09-06-2025 om 18:40:
[..]
Ik denk dat niemand dat erg gevonden had hoor van een achtjarige
Nee, soms haalt dit soort kinderuitspraken even de druk van de ketel. Zoals de uitspraak door een 5jarige dat opa net sneeuwwitje was (rozen in de kist), en n ander vroeg of hij opa aan mocht raken. Dat mocht, maar niemand had er aan gedacht dat opa uit de koeling kwam, het ging ook heel snel dat t vingertje teruggetrokken werd met de woorden "hij prikt"
Zeespiegel schreef op 09-06-2025 om 13:58:
[..]
Een soort receptie is best normaal, minus de alcohol dan. Maar je ziet bij een begrafenis vaak wat mensen die je eigenlijk zelden ziet, dus is het soms meer een reünie, waar dus best een beetje vrolijkheid kan heersen. (Wanneer de overledene op een mooie hoge leeftijd uit het leven is gestapt dan.)
Bij mijn schoonouders was er ook een receptie na de crematie. Wel met alcohol hoor. Mijn man vond dat zo fijn dat hij ook na zijn eigen crematie een receptie wilde. Dat hebben we ook gedaan en ik kijk daar met een goed gevoel op terug. Het was zijn laatste wens.
EnchantedDragonfly18 schreef op 25-08-2021 om 22:45:
[..]
Hier ook met de crematie van mijn moeder, oma, tante en schoonmoeder meegemaakt. Zijn echt de fijnste afscheid die ik heb meegemaakt.
wij zijn na de officiële koffietafel van de begrafenis van pap naar het huis van mijn broer gegaan met het hele samengestelde gezin van pap en hebben daar de frietpan aangezet en frikandellen zitten eten. pap zijn lievelingssnack. dat is oprecht een fijne herinnering aan verder een verschrikkelijke periode
Vroeger was hier een koffietafel, met borrel vrij normaal na een begrafenis. En bedenk dat men in een katholieke mis men nuchter moest zijn om ter communie te gaan, die lege maag na de dienst soms dat borreltje niet kon hebben.
as trouwens niet alleen hier in Brabant als ik aan het liedje "De begrafenis van Manke Nelis" denk. In Amsterdam konden ze er ook wat van
Wat context. Ik ben ernstig onveilig opgegroeid en alles wat je je kunt verzinnen is gebeurd. Ik heb dan ook geen contact met familie behalve heel sporadisch met een sibling.
Mijn oma overleed een paar jaar geleden en mijn sibling belde me om dat te vertellen. Naast dat sibling dat vertelde appte ook mijn vader me dat ik niet welkom was op de uitvaart (al hetzelfde nummer sinds ik jong ben dus die hebben ze wel). De rouwkaart zou ik wel krijgen maar moest me niet in mijn hoofd halen te komen. Een week daarna overleed toevallig mijn andere oma en hierbij was de boodschap hetzelfde.
De rouwkaarten kreeg ik voor de zekerheid weken later. Detail; ik stond wel op beide rouwkaarten. 
O jee Nomen Nescio. Je moest nog een beetje voortzetting van je vreselijke jeugd, en straf voor het afstand nemen.
Wat erg, Nomen Nescio!
jeetje nomen nescio
thnx. Ik was vergeten dat ik dit al eerder in dit topic had geplaatst 
excuses.
toen ik erachter kwam kon ik dit niet meer weghalen.
Dat geeft toch niks Nomennescio.
Dan hier maar een wat vrolijkere noot. Mijn vrijgezelle kindloze oom dronk nogal veel, en dat zal ook mede oorzaak van zijn dood zijn geweest. Een nicht (dochter van zijn zus) stelde voor om hem een fles jenever mee te geven in de kist. Mijn moeder (zijn andere zus) vond dat niet goed. Wel noemde een neef in de toespraak dat hij bij deze oom dacht aan de trommel waar de chocolaatjes in zaten, voor bij de borrel! Mijn moeder keek wat zuinigjes toen.
Stommiteit van mij. Oma overleed jaren geleden. Samen met mijn moeder Oma afgelegd en in de kist getild door Opa en zoon Oma. Ze lag er mooi bij. Foto op de whatsapp groep waar verschillende familieleden met afschuw op foto's van een overleden familielid reageerden - en terecht. Maar wij waren trots op hoe mooi ze er uitzag en verder heb ik er niet meer bij stil gestaan; waarschijnlijk ook wat beroepsdeformatie.
Zelfde Oma; buurjongetje komt kijken bij haar terwijl ze opgebaard ligt en zegt dat haar ogen eerst open waren en nu dicht. Ik leg uit dat ze er een klemmetje in hebben gedaan. Moeder lijkt opgelucht met de feitelijke uitleg maar een van mijn ooms vindt mijn uitleg veel te technisch voor een jonge tiener en kijkt nogal boos de rest van de visite.