Aan welke leraar/lerares heb jij speciale herinneringen ?

Yette, dat eerste verhaal bezorgt me kippevel! Zo ontroerend...
Is het nog mogelijk om zijn familie op te sporen en dit verhaal aan ze te schrijven? 

Daarna heb je nogmaals een ontroerend verhaal, over mevrouw 'Berendans'!

Egel. schreef op 05-10-2022 om 19:28:

Yette, dat eerste verhaal bezorgt me kippevel! Zo ontroerend...
Is het nog mogelijk om zijn familie op te sporen en dit verhaal aan ze te schrijven?

Daarna heb je nogmaals een ontroerend verhaal, over mevrouw 'Berendans'!

Ik kan online niks meer over hem vinden (wilde weten hoe oud hij was geworden) maar zijn familie weet vast wel dat hij dit gedaan heeft. Dat het heel belangrijk voor me was, heb ik hem gelukkig zelf nog verteld toen ik daar van school ging. 

Wat een mooie verhalen! Ik heb wel wat bijzondere types gezien. Zo was er een leraar die mij bekogelde met een natte spons (hij gooide mis, ik gooide raak terug), dat was dezelfde die mij later met veel geduld breuken leerde rekenen omdat de lagere school daarin had gefaald.
Ook staat me de wiskundeleraar bij, die meisjes begroette met óf “dag schoonheid” óf een walgend gezicht  dus ik heb nooit 1 vraag durven stellen want dan moest je dus naar zijn tafel, brrrr. De andere helft van de tijd stond hij op de gang te flirten met de typejuf (ja, die hadden we toen, met van die ratelmachines!).
De natuurkundeleraar was ook erg: “iemand nog vragen? Ehhhm tja behalve Toetie natuurlijk, bij jou kom ik zo” en hij heeft ook vertwijfeld uitgeroepen dat ik beter naar de huishoudschool had kunnen gaan. Dat heb ik beschreven in de schoolkrant, waarna hij excuses aanbod. Maar met mij en cijfers is het nooit meer goedgekomen. 
De tekenlerares was een oase voor mij, ik zat daar vele (tussen)uren in lessen aan andere klassen. Ik had het niet als examenvak want je had een maximum en mijn ouders vonden het niet goed. Ze vond het goed dat ik toch gewoon kwam. En ik kreeg er niets dan complimenten, dat heeft mij tot op de dagvan vandaag vertrouwen gegeven in mijn creativiteit.
Ook de biologieleraar liet mij zijn lessen volgen ook al had ik die niet in mijn vakkenpakket. Die man kon heerlijk vertellen!

Positief: verschillende docenten die op eigen identieke manier niet lesgaven maar levenslessen. In mijn beleving hadden ze nooit een boek open liggen. 

Die ene docent die tijdens mij diploma uitreiken bemoedigend zei, je gaat ver komen. Ik voelde het on elke vezel van mijn lijf. 

Die ene docent geschiedenis waar we alleen bij hem mochten tekenen tijdens de les. Wat waren die lessen verademend, rustig en respectvol!

Negatief: Die ene docent die niks dees toen ze zag dat de halve klas eiste dat ik mijn excuses aanbod aan een meisje dat mij altijd enorm irriteerde en ik eens besloot haar een trap tegen haar knie te geven toen ze het nodig vons om achter mij aan te plakken. De docente zag dat ik onterecht onder druk werd gezet, maakte zelf oogcontact. Vergeet ik nooit meer.

Die ene docent Duits die zich enorm dictatisch gedroef en maakte achterlijke zogenaamde sarcatische grappen op een agressieve manier. Gatver.

Negatief: mijn wiskundeleraar die vroeg "ben jij er een van de familie xxx? Dan leg ik het niet eens uit".

Positief: mijn leraar Nederlands met wie ik al een goede klik had en met wie ik tijdens mijn mondeling examen De Kleine Johannes van Frederik van Eeden besprak en wij een dik kwartier uitliepen, zo leuk was het. Waarop hij zei: de volgenden wachten maar even. Ik kreeg een tien . Geweldige inspirerende man!

Ik heb hele negatieve herinneringen aan mijn tekenleraar. Als kind zijnde was ik heel mager, klein en iel. Ik was op de basisschool ook altijd de kleinste van de klas. De dokter noemde mij een miniatuurmensje. Toen ging ik naar de middelbare school en werd voor het eerst ongesteld. Rond mijn 14de werd ik wat molliger en dat had ik zelf niet door. Mijn tekenleraar noemde mij in de les Dikkertje Dap! Ik ben toen helemaal overstuur en in dikke tranen thuis gekomen. Mijn moeder had zelf flink overgewicht en zei toen tegen mij dat ze zich zorgen maakte en dat de tekenleraar wel een beetje gelijk had. Dat viel me zo koud op mijn dak. Ik ben toen op dieet gezet en mijn moeder had er geen bal verstand van met als gevolg dat ik ging aankomen en afvallen, het bekende jojo effect. Ik denk dat als ik op mijn 14de niet was gaan lijnen dat ik later niet zo'n problemen had gehad met mijn gewicht en nee ik ben nooit echt dik geweest maar wel wat mollig. Pas toen ik op mezelf ben gaan wonen en WW heb gevolgd ben ik wel tevreden met mijn gewicht en ja, ik moet er nog steeds op letten  want als je aanleg hebt en je bent vaak aan de lijn geweest dan heb je levenslang. Ik heb wel eens gelezen over metabolisme en dat is dus niet goed gegaan bij mij. Ik ben op vakantie geweest en nu moet ik weer even op rantsoen maar zo blijf ik wel op een gewicht waar ik me goed bij voel want ik wil nooit meer Dikkertje Dap genoemd worden. Sorry voor het lange verhaal maar dit ff van me af schrijven doet goed. 

De leraar geschiedenis. Vertelde aan het eind van de les een boek of verhaal, een iemand moest dan zijn laatste zin opschrijven en dan ging hij daar de volgende les verder. Toen hij een nieuw boek voor geschiedenis mocht uitzoeken en er twee even goed vond, heeft hij ze op de weegschaal gelegd en de lichtste gekozen want onze tassen waren al zo zwaar. 

watertoren schreef op 06-10-2022 om 00:50:

Ik heb hele negatieve herinneringen aan mijn tekenleraar. Als kind zijnde was ik heel mager, klein en iel. Ik was op de basisschool ook altijd de kleinste van de klas. De dokter noemde mij een miniatuurmensje. Toen ging ik naar de middelbare school en werd voor het eerst ongesteld. Rond mijn 14de werd ik wat molliger en dat had ik zelf niet door. Mijn tekenleraar noemde mij in de les Dikkertje Dap! Ik ben toen helemaal overstuur en in dikke tranen thuis gekomen. Mijn moeder had zelf flink overgewicht en zei toen tegen mij dat ze zich zorgen maakte en dat de tekenleraar wel een beetje gelijk had. Dat viel me zo koud op mijn dak. Ik ben toen op dieet gezet en mijn moeder had er geen bal verstand van met als gevolg dat ik ging aankomen en afvallen, het bekende jojo effect. Ik denk dat als ik op mijn 14de niet was gaan lijnen dat ik later niet zo'n problemen had gehad met mijn gewicht en nee ik ben nooit echt dik geweest maar wel wat mollig. Pas toen ik op mezelf ben gaan wonen en WW heb gevolgd ben ik wel tevreden met mijn gewicht en ja, ik moet er nog steeds op letten want als je aanleg hebt en je bent vaak aan de lijn geweest dan heb je levenslang. Ik heb wel eens gelezen over metabolisme en dat is dus niet goed gegaan bij mij. Ik ben op vakantie geweest en nu moet ik weer even op rantsoen maar zo blijf ik wel op een gewicht waar ik me goed bij voel want ik wil nooit meer Dikkertje Dap genoemd worden. Sorry voor het lange verhaal maar dit ff van me af schrijven doet goed.

Zo wat zijn dat voor “leraren” joh dat ze kinderen zo op hun uiterlijk/ postuur bespotten?! Op school moet je je toch veilig (zéker bij leerkrachten) voelen net als bij je ouders/verzorgers?!

Echt naar wat je hebt meegemaakt! Kon je daar wel met je ouders over praten?

watertoren schreef op 06-10-2022 om 00:50:

Ik heb hele negatieve herinneringen aan mijn tekenleraar. Als kind zijnde was ik heel mager, klein en iel. Ik was op de basisschool ook altijd de kleinste van de klas. De dokter noemde mij een miniatuurmensje. Toen ging ik naar de middelbare school en werd voor het eerst ongesteld. Rond mijn 14de werd ik wat molliger en dat had ik zelf niet door. Mijn tekenleraar noemde mij in de les Dikkertje Dap! Ik ben toen helemaal overstuur en in dikke tranen thuis gekomen. Mijn moeder had zelf flink overgewicht en zei toen tegen mij dat ze zich zorgen maakte en dat de tekenleraar wel een beetje gelijk had. Dat viel me zo koud op mijn dak. Ik ben toen op dieet gezet en mijn moeder had er geen bal verstand van met als gevolg dat ik ging aankomen en afvallen, het bekende jojo effect. Ik denk dat als ik op mijn 14de niet was gaan lijnen dat ik later niet zo'n problemen had gehad met mijn gewicht en nee ik ben nooit echt dik geweest maar wel wat mollig. Pas toen ik op mezelf ben gaan wonen en WW heb gevolgd ben ik wel tevreden met mijn gewicht en ja, ik moet er nog steeds op letten want als je aanleg hebt en je bent vaak aan de lijn geweest dan heb je levenslang. Ik heb wel eens gelezen over metabolisme en dat is dus niet goed gegaan bij mij. Ik ben op vakantie geweest en nu moet ik weer even op rantsoen maar zo blijf ik wel op een gewicht waar ik me goed bij voel want ik wil nooit meer Dikkertje Dap genoemd worden. Sorry voor het lange verhaal maar dit ff van me af schrijven doet goed.

Wat erg voor je zeg!

Reflectione schreef op 06-10-2022 om 10:42:

Wauw heftige verhalen. Ik ben zelf in opleiding als docent en vind dit interessant om te lezen. Hopelijk herinneren leerlingen mij in de positieve zin later. Is wel mijn doel .

Mijn positieve herinnering is mijn lerares Frans: ik had niet genoeg uitdaging uit de lessen waarop ze me vroeg wat ik dan leuk vond en hoe ze het leuk kon maken voor me. Ze dacht met me mee en dat voelde heel fijn.

Negatief: mijn leraar economie die een groepje van tafels had voorin de klas waarin 'de domme leerlingen' moesten zitten. Het 'dommengroepje'.. ik hoord daarbij vond het bizar.

En een Duits leraar die maar vreemd was en regelmatig naar drank rook..

Onderwijzer van de zesde klas die ons indeelde in 3 groepen: MMS ULO en huishoudschool,  en mms. De meeste aandacht ging naar groep 1 groep 2 kreeg ook nog wel wat tijd en groep 3 de paar minuten die nog overbleven.

Hij vroeg wel naar welke school we dachten te gaan, en lachte me keihard uit voor de klas toen ik mms noemde (daar gingen oudere zussen ook heen) en natuurlijk lachte de hele klas mee. cito bestond nog niet en ik denk dat als hij zijn aandacht beter verdeeld had er wel meer kinderen een hogere school hadden kunnen hebben. Heb nog steeds een hekel aan de man (al lang overleden intussen)

De juffrouw van de 1e klas Lagere School, 1960-61.  Ik ben linkshandig en schrijven met een kroontjespen met inkt was een drama - altijd vlekken. Breien was ook zeer moeilijk. Ze kon het me niet linkshandig leren. Ik moest een lapje breien van 10x10 cm van gele katoen. Van het zweet en de tranen werd het een grijs lapje met gaten.
Ik nam het mee naar huis (??)  en mijn moeder breide het af....
Toen ik er mee terugkwam zei de juf : zeg maar tegen je moeder dat ze goed kan breien!    

Mijn. Leraar duits op  de mavo: Ben nog nooit zo vaak de gang op gestuurd....Had altijd een 5.... Hij moest eens weten dat ik al weer 32 jaar in Zwitserland woon. Hij vertelde mijn moeder dat ik nooit iets zou worden.....