Maak plaats en verhuis naar die seniorenwoning!
Het Opmerkelijk maar waar nieuws heeft een post die het waard is om een topic met poll te worden.
Een derde van de jongeren vindt het de ‘morele plicht’ van ouderen om naar kleiner huis te verkassen | Wonen | AD.nl
Omdat binnenkort de huurwoning van mijn zoon wordt opgeleverd, kan hij het huis uit en worden man en ik senior die met z'n tweeën een eengezinswoning (koop) bewonen. Net als de rest van de straat trouwens, we zijn nu nog de enige met 3 personen in een koop-ééngezinswoing.
Dus ja, zijn wij in onze straat immoreel bezig? We wonen hier heerlijk.
Dus nu een peiling, eens kijken wat de mening op dit forum is:
Peiling
Senioren met z'n tweeën of alleen in een ééngezinswoning, dat is immoreel
Als ik een grote geldprijs zou winnen dan zou ik eerder nog groter gaan wonen dan kleiner in mijn eentje.
watertoren schreef op 13-10-2023 om 15:46:
Als ik een grote geldprijs zou winnen dan zou ik eerder nog groter gaan wonen dan kleiner in mijn eentje.
En wat ga je in je eentje dan doen met al die extra ruimte?
Een logeerkamer is wel degelijk luxe. Want niet iedereen heeft er 1 en bij de mensen die er wel 1 hebben wordt die de meeste nachten niet gebruikt. Ik keur het hebben van een logeerkamer daarmee niet af. Want zoals ik al aangaf, wil ik ook gewoon een logeerkamer hebben als de kinderen het huis uit zijn (tot corona hadden we ook een logeerkamer, maar dat is nu een werkkamer met slaapbank). Ik haal het hebben van een logeerkamer alleen maar aan, omdat dat voor veel ouderen een reden is om niet kleiner te willen wonen.
Miepjecody schreef op 13-10-2023 om 14:43:
[..]
Maar waarom is het " logisch"? Ik gebruik die ruimtes gewoon en mijn kinderen wonen dusdanig ver dat ze komen logeren.
En wie weet ook de kleinkinderen later.
Heb een grote tuin met tafeltennistafel die we veel gebruiken, ook met z'n 2en. De hond kan heerlijk rennen in de tuin.
En wat ik al eerder zei, we zijn nog steeds lekker aan het verbouwen en veranderen. Echt no way dat ik zou gaan verhuizen.
Zeker, wat jij zegt klopt. Ik bedoel in vooral: logisch als je die ruimte niet meer gebruikt en nodig hebt. Voor mij geldt hetzelfde als voor jou: mijn kinderen zijn (nu) uit huis maar het is maar de vraag of ze wegblijven en als ze komen, logeren ze hier. Ze hebben hun eigen kamers dus nog in gebruik.
Maar mijn buren hebben een zodanige fysieke conditie dat ze in een aangepaste woning wonen, met een slaapkamer op de begane grond. Ze gebruiken de eerste en tweede verdieping zelden of nooit. Maar zij hebben een netwerk van ‘mantelzorgers’ in de buurt, van mensen waar ze een beroep op kunnen doen voor allerhande klusjes en vragen. En die gaan natuurlijk niet weg want dan moet je helemaal opnieuw zo’n netwerk opbouwen en dat lukt waarschijnlijk ook niet meer omdat dat al is opgebouwd in de tijd dat ze daar de energie nog voor hadden.
Mijn vader heeft een gezinswoning die hij niet meer kan onderhouden en waar hij op dit moment alleen nog gebruik maakt van de benedenverdieping. Hij had tien jaar geleden moeten verhuizen, toen hij dat nog zelf kon bolwerken. Want in onze gemeente is er voor hem geen alternatief dan een ander huis kopen en dat overziet hij op zijn 83ste niet meer. En dus komt er straks een traplift, waarschijnlijk voor relatief korte tijd, want hij stevent op het verpleeghuis af maar tot die tijd is er geen alternatief hier. Zijn situatie is voor mij wel een wake up call moet ik zeggen want je moet op tijd verhuizen. Als je de conditie en de cognitie niet meer hebt om dat proces aan te kunnen, zit je vast.
Ik denk dus wel degelijk dat ik ‘ooit’ ga verhuizen, maar nu nog niet. Ik gun jongeren zeker ook een woning maar niet ten koste van mezelf. En zo zou ik het op dit moment echt ervaren om te moeten verhuizen. Niet om de vierkante meters maar vanwege mijn thuisgevoel, alles wat ik aan huis en tuin heb gedaan om me er fijn te voelen, thuis voelen in de buurt, contact met de buren en wederzijdse mantelzorg/hand- en spandiensten. Dat is allemaal onvervangbaar en niet in geld uit te drukken of als overmatige luxe te bestempelen.
Libertine schreef op 13-10-2023 om 15:49:
[..]
En wat ga je in je eentje dan doen met al die extra ruimte?
Er in leven natuurlijk. Ik zou dan ook een cafe maken binnen.
mijn ouwelui wonen ook “te groot”, maar verhuizen nog niet vanwege eigen bedrijf dat vast zit aan de woning. Wel verhuren ze twee slaapkamers aan vluchtelingen, dat vind ik wel goed. Maar ik snap heel goed dat niet iedereen dat wil.
Als ze straks met pensioen zijn hoop ik dat ze de boel snel verkopen. Ze kunnen het nu al niet goed meer bijhouden eigenlijk…
Caroline80 schreef op 13-10-2023 om 15:51:
Een logeerkamer is wel degelijk luxe. Want niet iedereen heeft er 1 en bij de mensen die er wel 1 hebben wordt die de meeste nachten niet gebruikt. Ik keur het hebben van een logeerkamer daarmee niet af. Want zoals ik al aangaf, wil ik ook gewoon een logeerkamer hebben als de kinderen het huis uit zijn (tot corona hadden we ook een logeerkamer, maar dat is nu een werkkamer met slaapbank). Ik haal het hebben van een logeerkamer alleen maar aan, omdat dat voor veel ouderen een reden is om niet kleiner te willen wonen.
Onze logeerkamer is op zolder en de ruimte is verdeeld dmv een roomdevider. Ene kant kantoor, andere kant logeerbed. Dochter heeft de grootste slaapkamer op de 1e verdieping, wij de middelste en de kleinste is een inloopkast. Maar met 2 kinderen zouden we ook hier wonen, alleen zou de indeling dan anders zijn 
Welke seniorenwoning? Daar zijn er lang niet genoeg van !
watertoren schreef op 13-10-2023 om 15:54:
[..]
Er in leven natuurlijk. Ik zou dan ook een cafe maken binnen.
Ha groot gelijk! Ik ken verschillende mensen met een café in hun schuur. Zeker in jouw geval omdat je rookt snap ik dat.
Vrienden van ons willen hun gezinswoning verkopen en een bungalow kopen, dat zou ik ook wel willen maar dat is helemaal niet te betalen. Ze zijn ergens gaan kijken en de prijs was te doen maar de badkamer keuken etc zo oud dat er nog voor een ton verbouwd moet worden. Hebben ze ook geen zin in en dan weer duurdere maandlasten. Dus die blijven ook nog even zitten.
Ik heb trouwens als jongvolwassene in mijn eentje een jaar of tien op <30m2 gewoond en als gezin zijn wij gestart op 60m2. Met z’n vieren werd dat echt te klein maar echt moeite had ik, tot de jongste in aantocht was, niet met de beperkte oppervlakte. In die woningen voelde ik me toen ook thuis en daar ging ik ook niet weg omdat ik meer luxe wilde maar gewoon omdat het in een nieuwe levensfase écht niet meer paste. Ik vind mezelf dus zeker niet ‘entitled’ in de zin dat ik vanalles voor mezelf opeis wat ik helemaal niet nodig heb. Ik ben vrij makkelijk tevreden met wat ik heb. Ik betrek daarom die morele afkeuring ook niet op mezelf en ik zie maar weinig mensen die er zo in zitten dat ze vooral meer willen dan ze nodig. Willen blijven wonen waar je woont, heeft voor bijna alle mensen een heel andere betekenis. Ik vind die vraag dus ook stemmingmakerij.
Dolfje schreef op 13-10-2023 om 16:17:
Vrienden van ons willen hun gezinswoning verkopen en een bungalow kopen, dat zou ik ook wel willen maar dat is helemaal niet te betalen. Ze zijn ergens gaan kijken en de prijs was te doen maar de badkamer keuken etc zo oud dat er nog voor een ton verbouwd moet worden. Hebben ze ook geen zin in en dan weer duurdere maandlasten. Dus die blijven ook nog even zitten.
Herkenbaar. Wij hebben enkele jaren geleden ook gekeken naar een bungalow omdat een rolstoelvriendelijke woning voor een heel gezin nauwelijks bestaat. Een bungalow met eventuele aanpassingen zou wel kunnen. Maar niet te betalen. We zouden op moeten bieden tegen senioren die (een paar keer) een flinke slag hebben geslagen qua overwaarde, die ook interesse hadden in de bungalows.. Daar viel niet tegenop te bieden, laat staan de woning nog echt toegankelijk maken aan mijn handicap. Voor honderdduizenden mensen is een woning vinden al een dagelijkse zorg, maar als je als gezin naar een aangepaste/rolstoelvriendelijke woning moet is dat haast onmogelijk. Gelukkig wel een oplossing gevonden, maar betekent wel dat we met drie generaties in één huis wonen. Wat ook zijn mooie momenten met zich meebrengt, die er anders niet waren. Maar qua keuzes sta je gewoon echt klem.
Met de huidige woningnood vind ik het niet gek om mensen te stimuleren om door te schuiven, maar ik vind het absoluut geen morele plicht. Niet bij eigen woningen, maar ook absoluut niet bij sociale huur. Er zijn ruim 2 miljoen sociale huurwoningen in Nederland en voor heel veel mensen is die woning hun 'voor altijd' woning. Lang niet voor iedereen is een huurwoning een opstapje naar een koophuis.
Ik heb gestemd „anders“. Je moet er aan toe zijn om kleiner te gaan wonen. Kun je het financieel veroorloven? Bijv van goedkope huur naar duurdere huur?
Of van lage hypotheek naar hogere huur?
Wil je wel kleiner/alles op 1 verdieping, maar -nog- niet in een appartement met alleen maar balkon?
Een logeerkamer luxe? Niet altijd, als je kinderen verder weg wonen, is het handig dat ze kunnen blijven slapen.
Wonen ze wel in de buurt en pas je op kleinkinderen, is een extra kamer ook reuze handig.
Mija schreef op 13-10-2023 om 14:51:
[..]
Ook mijn sociale huurwoning is mijn thuis, mijn plek, in mijn buurt, waar ik tijd, energie en geld in heb gestoken om er fijn te wonen. Door huis en tuin in te richten. Door contacten op te bouwen met buren, die dingen voor mij doen en voor wie ik dingen doe. Het is niet alsof verhuizen van de ene naar de andere sociale huurwoning geen geld, tijd en inspanning kost. Het is niet alsof de sociale omgeving en de contacten bij mensen die in sociale huurwoningen wonen geen rol spelen. Ik heb net zoveel recht om me ergens thuis te voelen, me ergens geworteld te voelen, als mensen in een koopwoning. Ik vind het neerbuigend om zo makkelijk te denken over het afnemen van keuzevrijheid van sociale huurders.
Ik heb het hele huurstelsel gewoon enorm scheef gevonden. Hele gezinnen die in tweekamerappartementen wonen terwijl een paar deuren verderop een rijke zakenman in zijn eentje in vierkamerwoning zit. Het is gewoon niet passend.
Aan sociale huur kan je voorwaarden leggen die bij koop niet kunnen. Daar heeft mijn opmerking mee te maken. Niet iets snobistisch.