Wat is jouw guilty pleasure boek?
Heb jij ook een of meer boeken die je steeds opnieuw pakt als je ziek of zielig bent, om weer eens heerlijk in te verdwijnen? Een boek dat eigenlijk een guilty pleasure is? Post 'm hier om anderen te inspireren voor nieuwe guilty pleasures 
Spelregels:
- geef titel en schrijver
- leg kort uit wat voor boek het is, waar het over gaat
- leg uit waarom het een guilty pleasure is, dus waarom het eigenlijk niet cultureel verantwoord, maar toch zo lekker is.
TO trapt af:
Schoolidyllen van Top Naeff. Het is een boek geschreven en zich afspelend rond 1900, over de belevenissen van een groepje schoolmeisjes in de hogere sociale klasse (met bedienden en zo, en Frans sprekend op school). Het loopt uiteindelijk uit op zielig drama met een tragisch sterfgeval.
Guilty pleasure want schoolmeisjesbelevenissen zijn natuurlijk niet heel erg literair interessant, bakvissengedoe en zo. Maar het tragische einde is wel zó tragisch beschreven dat het elke keer weer snotteren is. Geen enkel ander boek waar ik elke keer zó om moet janken 
Dus, wat zijn jullie lees-guilty pleasures?
Dandy schreef op 01-09-2021 om 17:05:
[..]
Ik ook, heerlijke trash. De eerste las ik toen ik nog maar een jaar of 12/13 was, destijds met rode oortjes.
Voor wie het niet kent: het gaat altijd over een heel erg knap, vroegrijp meisje dat door het allerergste noodlot wordt getroffen (bijv. een dode moeder), vervolgens te maken krijgt met de meest vreselijke voogden en/of stiefouders, en tot overmaat van ramp wordt er altijd een mannelijk familielid verliefd op haar (broer/neef/vader geloof ik zelfs) met alle gevolgen van dien.
Oh kijk, ik zie nu dat ik niet de enige ben. Hetzelfde gold overigens voor de Weeskinderen-serie van Virginia. Vier weeskinderen die samen besluiten de wijde wereld in te trekken.
'n zomerzotheid van Cissy van Marxveldt uit 1927
Vijf meisjes vieren vakantie in een huis op de Veluwe. Ze ontmoeten een groep studenten waarvan een jonkheer zich voordoet als chauffeur. Er ontstaan allemaal grappige misverstanden en romantiek hangt in de lucht.
In de tijd dat het geschreven is was het een modern boek voor tieners. Ik las het voor de eerste keer rond 1975 en er werd een wereld beschreven die heel anders was dan wat ik gewend was. Ik vond het taal gebruik en het vehaal leuk en ik moest regelmatig lachen.
Ik heb het een paar keer herlezen en blijf het leuk vinden.
Als je het over een jeugdboek hebt: Torenhoog en mijlenbreed, door Tonke Dragt. Wat mij zo aansprak was de out-of-the-box nieuwsgierigheid van de hoofdpersoon toen hij met collega's op verkenning ging op een andere planeet, waardoor hij als enige in contact kwam met de buitenaardsen. Niemand geloofde hem, maar hij volgde zijn gevoel. Het sprak me enorm aan en was ook het begin van veel SF lezen! Er is ook een vervolg: Ogen van tijgers. Dat heb ik nu thuis liggen (vreemd genoeg hebben ze Torenhoog en mijlenbreed niet in onze bieb, maar wel het vervolg).
Samenvatting:
Naar wouden heeft Edu zijn hele leven al verlangd. Op aarde zijn de
bossen inmiddels verdwenen, en daarom is hij planeetonderzoeker
geworden. Hij wil naar Venus, waar nog wel wouden zijn. Op Venus hebben
de mensen zich echter teruggetrokken onder een veilige koepel. Ze zijn
bang voor alles wat met de natuur te maken heeft. En de gevaarlijke
wouden zijn verboden toegang voor iedereen! Daar verzet Edu zich tegen.
Hij wil zelf ervaren wat volgens de computers zo gevaarlijk zou zijn en
gaat wandelen in het woud. Het gevaar blijkt heel anders te zijn dan
hij ooit had kunnen vermoeden... Dit boek werd bekroond met de Nienke
van Hichtumprijs en in 1990 door NRC Handelsblad uitverkoren als een van
de allermooiste jeugdboeken.
Nelleke's opvoeding van Fenna Feenstra. Verschrikkelijk oud boek over een jong meisje dat na de dood van haar vader tot een zedelijke jonge vrouw wordt opgevoed door haar broer en een studievriend van hem. Ik zou eigenlijk niet weten waarom, maar ik vind dat heel ontspannend om te lezen.
De boeken van Cissy van Marxveldt lees ik ook graag, maar dat vind ik geen guilty pleasure.
Ok. Ik ben een beetje raar. Maar mijn guilty pleasure boek is The complete tightwad gazette. Dat is een bundeling van alle edities van de moeder aller vrekkenkranten uit de VS. Heerlijk om door te bladeren als mijn hoofd te moe is om me op een echt boek te concentreren. Gniffelen om idiote tips en verhalen van echte vrekken. En af en toe een geniaal idee of recept.
(Nutteloos feitje dat ik nooit vergeten ben: de naam van de redacteur/schrijfster lijkt onuitspreekbaar, maar klinkt volgens haarzelf precies hetzelfde als het Engelse "decision")
De Aardkinderen-serie. Vooral bekend van het eerste deel: De stam van de holenbeer.
Korte samenvatting:
De reeks speelt zich af tijdens een laat deel (35.000 tot 25.000 jaar geleden) van de laatste ijstijd, het Weichselien, op verschillende locaties in het deel van Europa dat niet bedekt is met gletsjers. Het beschrijft voornamelijk het leven van hoofdrolspeelster Ayla, een cro-magnonmens die opgroeit bij een groep neanderthalers.
Waarom het guilty pleasure is: omdat het allemaal te goed gaat voor Ayla. Werkelijk elke situatie kan ze aan omdat ze zo intelligent, ambitieus en hardwerkend is.
Buiten dat vind ik het wel een leerzaam boek over natuur en de prehistorie. De schrijfster heeft er echt wel onderzoek naar gedaan, het is niet compleet uit de duim gezogen.
-Jutta- schreef op 01-09-2021 om 19:35:
De Aardkinderen-serie. Vooral bekend van het eerste deel: De stam van de holenbeer.
Korte samenvatting:
De reeks speelt zich af tijdens een laat deel (35.000 tot 25.000 jaar geleden) van de laatste ijstijd, het Weichselien, op verschillende locaties in het deel van Europa dat niet bedekt is met gletsjers. Het beschrijft voornamelijk het leven van hoofdrolspeelster Ayla, een cro-magnonmens die opgroeit bij een groep neanderthalers.
Waarom het guilty pleasure is: omdat het allemaal te goed gaat voor Ayla. Werkelijk elke situatie kan ze aan omdat ze zo intelligent, ambitieus en hardwerkend is.
Buiten dat vind ik het wel een leerzaam boek over natuur en de prehistorie. De schrijfster heeft er echt wel onderzoek naar gedaan, het is niet compleet uit de duim gezogen.
Die heb ik onlangs ook helemaal herlezen. De eerste keer als puber (met rode oortjes bij de wat explicietere gedeeltes), en afgelopen najaar/winter omdat we vanwege alle corona maatregelen zoveel thuis waren. Het is inderdaad bijna een bouquet reeks.
"Reis door de nacht" van Anne de Vries. Het zijn 4 delen over een gezin in de tweede wereldoorlog, van het begin tot de bevrijding en ze raken betrokken bij het verzet.
Guilty pleasure omdat de goeden echt goed zijn en de slechten natuurlijk slecht. En als de goeden iets fout doen, komen ze altijd tot inkeer. Als je deze boeken aan het lezen bent, ben je er gewoon zeker van dat je in de oorlog óók in het verzet had gezeten.
Geen Slag om de Schelde, zeg maar.
ik had hier De Zeven Zussen ook wel verwacht. Tenminste, dat is mijn ultieme guilty pleasure die ik tegen bekenden bijna niet hardop durf te benoemen.
Voor wie het niet kent: een rijke man heeft zes kinderen geadopteerd. In ieder boek staat een zus centraal. Nadat de vader overlijdt laat hij een brief aan ieder kind achter met een hint naar hun achtergrond, waarna ze op zoek gaan naar hun geschiedenis. Het is zoet, het is niet heel diepgaand of fantastisch schreven, maar ik vind het ontzettend pakkend en echt genieten.
-Jutta- schreef op 01-09-2021 om 19:35:Waarom het guilty pleasure is: omdat het allemaal te goed gaat voor Ayla. Werkelijk elke situatie kan ze aan omdat ze zo intelligent, ambitieus en hardwerkend is..
Ja, ze kan alles, leert alles, weet alles, en vindt zo ongeveer alles uit behalve het wiel. En is ook nog bloedmooi, sterk, lenig, sexy, en is de eeeeeeeeeenige vrouw die interessant genoeg was voor de ook al zo bovenmenselijk knappe sterke stoere mannelijke hoofdpersoon. Jaja.
Ginevra schreef op 01-09-2021 om 21:10:
[..]
Ja, ze kan alles, leert alles, weet alles, en vindt zo ongeveer alles uit behalve het wiel. En is ook nog bloedmooi, sterk, lenig, sexy, en is de eeeeeeeeeenige vrouw die interessant genoeg was voor de ook al zo bovenmenselijk knappe sterke stoere mannelijke hoofdpersoon. Jaja.
Nou ja, dat moet dan maar opwegen tegen het feit dat ze aan het eind van de reeks de matriarchale samenleving om zeep helpt. Hartelijk dank, not.
Voor mij alle boeken van Havank.
Hij schrijft over de Franse detective C.M. Carlier, alias De Schaduw. Al die boeken staan vol van grappige taalkunstigheden en ze lezen heerlijk weg. Een soort Baantjer uit de jaren '30 tot '60 eigenlijk 
De boeken heb ik gekregen van mijn vader toen ik uit huis ging en ze zijn tot de draad versleten, zo vaak heb ik ze allemaal gelezen.
Octaviana schreef op 01-09-2021 om 21:02:
ik had hier De Zeven Zussen ook wel verwacht. Tenminste, dat is mijn ultieme guilty pleasure die ik tegen bekenden bijna niet hardop durf te benoemen.
Voor wie het niet kent: een rijke man heeft zes kinderen geadopteerd. In ieder boek staat een zus centraal. Nadat de vader overlijdt laat hij een brief aan ieder kind achter met een hint naar hun achtergrond, waarna ze op zoek gaan naar hun geschiedenis. Het is zoet, het is niet heel diepgaand of fantastisch schreven, maar ik vind het ontzettend pakkend en echt genieten.
Eens, die horen hier wat mij betreft ook wel bij. Net als de andere boeken van Lucinda Riley.
De boeken verlopen ook altijd volgens hetzelfde stramien, maar toch vind ik ze heerlijk weglezen.
Ik heb zelf diverse boeken die ik af en toe herlees (en die je guilty pleasure zou kunnen noemen), maar als ik er nu eentje moet kiezen is dat Zilverwolf van Alice Borchardt. Dat gaat over een jonge vrouw in Rome ten tijde van Karel de Grote. Ze heeft een vreselijke vader en broer, maar heeft toch een bepaalde macht: ze kan in een wolf veranderen. Soort historische fantasy, meeslepend verhaal, met uiteraard een goed einde. Ik heb dit boek ooit voor een zacht prijsje bij De Slegte gekocht. Vaak vallen dat soort boeken tegen, maar dit boek wist me te pakken.
er.is.maar.1.Pino schreef op 01-09-2021 om 17:43:
[..]
Haha, ik vind de Thule-reeks van Thea Beckman ook nog steeds leuk hoor! Heb ze speciaal bewaard voor mijn kinderen.
Ik heb alle hardcovers van Het Kleine Huis hier staan. Niks waard wegens stempels er in van de bibliotheek en kinderen komen hier niet. Ik heb ze ooit gekocht voor 1,50 gulden voor de hele reeks toen ik 10 was en ik ben er nog steeds blij mee.
Niks mis met kinderboeken/sprookjes boeken/films/poëzie/ weetikveelwat.
Als je het leuk vind is het leuk.
Feles schreef op 01-09-2021 om 22:11:
[..]
Eens, die horen hier wat mij betreft ook wel bij. Net als de andere boeken van Lucinda Riley.
De boeken verlopen ook altijd volgens hetzelfde stramien, maar toch vind ik ze heerlijk weglezen.
Ik heb zelf diverse boeken die ik af en toe herlees (en die je guilty pleasure zou kunnen noemen), maar als ik er nu eentje moet kiezen is dat Zilverwolf van Alice Borchardt. Dat gaat over een jonge vrouw in Rome ten tijde van Karel de Grote. Ze heeft een vreselijke vader en broer, maar heeft toch een bepaalde macht: ze kan in een wolf veranderen. Soort historische fantasy, meeslepend verhaal, met uiteraard een goed einde. Ik heb dit boek ooit voor een zacht prijsje bij De Slegte gekocht. Vaak vallen dat soort boeken tegen, maar dit boek wist me te pakken.
Volgens mij heb ik die ook jaren geleden eens gelezen. Daar bleef ik in doorlezen.
Sowieso vind ik fantasy best een leuk genre, al ben ik wel heel picky geworden.