Vlaams-Nederlands <-----> Nederlands-Nederlands
Ik heb het al meer gezien: forummers die over een (begin)post van een andere forummer schrijven dat ze denken dat die andere Belg(ische) is. En nu lees ik het weer in een topic waarin iemand schrijft over emotionele en fysieke mishandeling. Ik heb de beginpost nog eens opnieuw gelezen en vraag me dan af: waaraan (denken jullie te) zien (jullie) dat iemand Belgisch is? Ik zie (in die beginpost) geen typische Belgische woorden/uitdrukkingen in. En die TO heeft nog niet geantwoord op de veronderstelling van de reageerders.
Gewoon een luchtig topic hoor, eentje waar we de verschillen nog eens leuk naast mekaar kunnen zetten.
Wat ik opvallend vind bij posts hier is: veelvuldig gebruik van wellicht.
Ik voelde mij gisterenavond niet goed, ik heb wellicht iets verkeerds gegeten. En dan heeft die 'wellicht' in de zin meestal de betekenis van 'misschien'.
Wanneer gebruik ik wellicht?
Een student heeft een zwaar zieke ouder waarvoor hij/zij zorgt.
Ik hoor dat betrokken student niet geslaagd is in de examens.
Dan zou ik kunnen zeggen: Heeft wellicht te weinig tijd gehad om te studeren door het verzorgen van zijn/haar moeder.
Wie kan mijn vraag uit de eerste alinea beantwoorden?
Wat ik in die post zie:
'mijn mama'
'op mijn 7 jaar'
'langs de ene kant'
'proberen' met een werkwoord, zonder 'te' ertussen. De meeste Nederlanders zouden schrijven 'proberen te zien', niet 'proberen zien'.
Voor mij was het in de post waar je naar verwijst de 'ik heb ze nooit bij elkaar geweten' die heel Vlaams aandeed. En inderdaad mijn mama, als ik al een Nederlands persoon naar de moeder als mama hoor verwijzen is dat zonder 'mijn' ervoor. En 'ik ben beginnen inzien'.
Vlaams klinkt voor mij vaak wat mooier Nederlands, alsof er meer vormen van werkwoorden worden gebruikt die in Nederland ook ter beschikking staan maar nooit gebruikt worden.
TO: vind je wellicht dan vooral een Vlaams woord of juist typisch voor Nederland? Ik gebruik het wel eens, en ben Nederlandse.
Peaches schreef op 28-11-2025 om 09:37:
Wat ik in die post zie:
'mijn mama'
'op mijn 7 jaar'
'langs de ene kant'
'proberen' met een werkwoord, zonder 'te' ertussen. De meeste Nederlanders zouden schrijven 'proberen te zien', niet 'proberen zien'.
Hey, Peaches!
Wat is er verkeerd aan 'mijn' mama?
'Op mijn 7 jaar' is eerder Vlaamse spreektaal.
'Langs de ene kant' en 'langs de andere kant': is dat typisch Belgisch? Is dit niet standaard Nederlands?
'Proberen' zonder te 'plus werkwoord': is taalfout, grammaticafout (of hoe je zulke fout ook noemt). Het is inderdaad gewoon fout want na 'proberen' moet er 'te' komen als er dan een werkwoord volgt. Zijn Nederlanders in dit voorbeeld (proberen te) altijd stipter? Het zou kunnen hoor!
Vaak geen specifieke woorden, maar net iets ander taalgebruik.
is tot op vandaag nog bezig
langs de andere kant (in plaats van "aan de andere kant")
Het zijn heel subtiele verschillen. Bij de ene schrijver zie je het duidelijker dan bij de andere. Bij jouw teksten valt het mee vaak niet of nauwelijks op.
letterkoekje schreef op 28-11-2025 om 09:57:
[..]
Hey, Peaches!
Wat is er verkeerd aan 'mijn' mama?
'Op mijn 7 jaar' is eerder Vlaamse spreektaal.
'Langs de ene kant' en 'langs de andere kant': is dat typisch Belgisch? Is dit niet standaard Nederlands?
'Proberen' zonder te 'plus werkwoord': is taalfout, grammaticafout (of hoe je zulke fout ook noemt). Het is inderdaad gewoon fout want na 'proberen' moet er 'te' komen als er dan een werkwoord volgt. Zijn Nederlanders in dit voorbeeld (proberen te) altijd stipter? Het zou kunnen hoor!
Er is niks verkeerds aan mijn mama.Maar daaraan zie ik ook meteen dat de schrijver Belgisch is. In Nederland is schrijven over mijn mama iets wat bij kinderen hoort. Mijn moeder schrijven we meestal in Nederland.
letterkoekje schreef op 28-11-2025 om 09:57:
[..]
Hey, Peaches!
Wat is er verkeerd aan 'mijn' mama?
'Op mijn 7 jaar' is eerder Vlaamse spreektaal.
'Langs de ene kant' en 'langs de andere kant': is dat typisch Belgisch? Is dit niet standaard Nederlands?
'Proberen' zonder te 'plus werkwoord': is taalfout, grammaticafout (of hoe je zulke fout ook noemt). Het is inderdaad gewoon fout want na 'proberen' moet er 'te' komen als er dan een werkwoord volgt. Zijn Nederlanders in dit voorbeeld (proberen te) altijd stipter? Het zou kunnen hoor!
Niets verkeerd hoor. 'Mijn mama' is gewoon prima en correct, maar Nederlanders zeggen dat meestal niet. Die zeggen dan 'mijn moeder'. Net als 'langs de ene kant'. Al wordt dat in sommige regio's van Nederland wel weer gezegd, geloof ik.
Proberen zonder te: blijkbaar is dat inderdaad fout, dat wist ik niet. Ik zie Nederlanders dat niet schrijven nee, die maken andere fouten die Belgen weer niet maken 
letterkoekje schreef op 28-11-2025 om 09:57:
[..]
Hey, Peaches!
Wat is er verkeerd aan 'mijn' mama?
'Op mijn 7 jaar' is eerder Vlaamse spreektaal.
'Langs de ene kant' en 'langs de andere kant': is dat typisch Belgisch? Is dit niet standaard Nederlands?
'Proberen' zonder te 'plus werkwoord': is taalfout, grammaticafout (of hoe je zulke fout ook noemt). Het is inderdaad gewoon fout want na 'proberen' moet er 'te' komen als er dan een werkwoord volgt. Zijn Nederlanders in dit voorbeeld (proberen te) altijd stipter? Het zou kunnen hoor!
Er is niks mis mee. Het is gewoon een taalvariant. Voor mij is het opmerkelijk als volwassen het over mama of papa hebben ipv mijn vader of mijn moeder. Een vriendin van mij komt uit Zeeuws Vlaanderen, zit in het onderwijs en spreekt over de papa of de mama van X als ze de ouder van een leerling bedoelt.
langs de ene kant/ aan de ene kant. Was het Den Uyl niet die veelvuldig de uitspraak aan de ene kant/ aan de andere kant gebruikte? Maar dan wel aan en niet langs (denk ik).
à Schoondochter:
Het is misschien (haha, we blijven bij het onderwerp! 
) meer gevoelsmatig, dat verschil tussen misschien en wellicht. Maar 'misschien' houdt in mijn ogen véél meer twijfel in dan die 'wellicht'. Bij 'wellicht' ben je al 95% zeker dat het zo is, klinkt veel zelfzekerder dan 'misschien'.
Ik lees dikwijls posts waarin over een groot mysterie wordt geschreven, ik denk aan het topic van de poetsvrouw die nooit op de bewakingscamera verscheen en ieder ander mens wel. Hoeveel 'wellichten' ik daar heb gelezen! Niet te tellen. Terwijl dat in mijn ogen allemaal 'misschienen' hadden moeten zijn. Het is misschien (of moet ik hier 'wellicht' zeggen? 
) van mij kommaneukerij hoor, echt geen zaak van leven of dood. Maar ik heb me in dat topic dikwijls afgevraagd: 'Hoezo, wellicht?'. Weet jij het dan waardoor het kwam dat de poetsvrouw niet op beeld verscheen?
'Ik heb ze nooit bij elkaar geweten', is inderdaad Vlaams, en wordt zelfs op de radio/TV gebruikt.
Oh, ja, 'langs de ene kant', net opgezocht: langs of aan mag allebei, MAAR schijnbaar is 'aan' duidelijker.
Kom op, nog voorbeelden! Leuk!
Jongens, ik moet beginnen, man is al druk bezig en ik zit me hier nog te amuseren! Shame on me! Tot later!
Wellicht is een woord dat ik ook wel vaak gebruik. In het betreffende voorbeeld was het mij al duidelijk bij ‘mijn mama.’ Nederlanders zeggen mijn moeder of ons mam (als het Brabanders zijn).
inderdaad, het taalgebruik is niet fout, maar ander woordgebruik en soms ook andere zinsopbouw.
Ook binnen Nederland zie je verschillen in woordgebruik waaruit je kan afleiden uit welke regio iemand komt. Zoals de welbekende friet-patat grens 😀. Hier in huis zijn we alledrie in een andere provincie geboren. Vriend en ik zeggen friet, dochter zegt patat. Wij wonen nu dus in een patat-zeggende regio.
In Brabant zeggen ze: ik ga om 7 aanrijden of aanfietsen, betekent dus ik ga om 7 uur vertrekken. Ik associeer aanrijden met botsen / een aanrijding.
Ook de woorden voor groeten en gedagzeggen zijn per regio verschillend: doei, doeg, hoije, houdoe.
Ook taalfouten zijn soms kenmerkend voor regios. Bijvoorbeeld in liggen en leggen: leg je lekker te liggen? Lig je lekker?
Voor mij zijn wellicht en misschien synoniemen. Ik gebruik ze door elkaar, zodat ik niet alleen maar misschien of alleen maar wellicht gebruik, want telkens hetzelfde woord gebruiken, leest vaak irritant. Dat betekenisverschil dat jij ervaart (Letterkoekje), dat ervaar ik dus helemaal niet. Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe andere Vlamingen en Nederlanders hier tegenaan kijken. Misschien (ha!) is dat ook een taalvariant, dus dat die betekenis in het Vlaams net iets anders uitpakt dan in het Nederlands.
ik ben opgegroeid boven de grote rivieren, maar woon sinds m'n 20e in Brabant, nu al lang dicht tegen de Belgische grens.
Ik praat nog altijd over m'n moeder, jouw moeder, maar veel mensen hier gebruiken ons ma, onder moeder(tje), en ook ons mam.
Maar als ik eens goed geïntegreerd doe en een goede vriend (grote, stoere man) naar z'n zieke moeder vraag zeg ik: hoe is het met je mam? Dan is het wat warmer, met betrokken dan wanneer ik naar z'n moeder vraag.
Op instagram vind ik het account van geographic designer interessant, die doet ook veel met regionale taalverschillen.
Ik blijf het wel fascinerend vinden dat de dialecten heel geleidelijk overgaan, maar als ik hier de grens overga is het meteen anders. De klank, heer taalgebruik, de zinsconstructies.
En nog een verschil: ik ben van Antwerpen, en ik kom uit Amsterdam of ik ben een Amsterdammer.
Misschien en wellicht zijn wat mij betreft inderdaad uitwisselbaar.
Verder wat al gezegd is over 'mijn mama'.
Je zegt dat "langs de ene kant" en "aan de ene kant" allebei mogen, maar volgens mij in Nederland niet.
https://taaladvies.net/langs-de-ene-kant-of-aan-de-ene-kant-of-enerzijds/
Het zijn inderdaad kleine dingetjes. En wat iemand hierboven al zei: in Nederland worden weer andere 'taalfoutjes' gemaakt dan in België, en die afwijkingen vallen op.
'Op restaurant gaan' is ook zo'n typisch Vlaams dingetje. 