Meer lopen met de hond
Een ding waar ik me best wel voor schaam, ik zou meer moeten lopen met de hond. Het is een klein hondje en we hebben een redelijke tuin waar hij nu meestal zijn behoeften in doet, wat ik dan weer op ruim.
Maar eigenlijk vind ik dat ik hem gewoon zou moeten uitlaten. Ik kom er niet toe, nu zit ik dus op de bank na de lunch en kan mezelf er dus niet toe zetten om op te staan.
Ben wel bekend met burnout klachten, al gaat dat nu wel weer, kinderen zijn bijna non stop bij mij, nauwelijks bij hun vader en intensief. Als ze dan naar school zijn, rommel ik in de ochtend wat in huis of ben met werk bezig en na de lunch heb ik dan nog een ruim uur en dan plof ik op de bank en kom er niet meer af.
Maar ook s ochtends eerder opstaan om de hond uit te laten of s avonds de deur uit. Het lukt me niet standaard.
Ik loop heus weleens, maar niet regelmatig genoeg en ik schaam me er voor, want het hondje vind het wel leuk natuurlijk en het hoort ook gewoon. Al denken mijn ouders daar anders over, die laten hun hond ook nauwelijks uit. Vast erfelijk belast ofzo, maar boven de 40 zou ik toch sterker moeten zijn dan dat.
Wie heeft tips? Ervaringen? Geruststellingen?
Zelf geen hond maar wel ervaring met lamlendig op de bank hangen terwijl je leukere / betere dingen kan doen.
Ik maak dan afspraken met anderen dan kom ik wel van de bank af. Dus om te gaan sporten spreek ik dan af met iemand samen te gaan, dan is de drempel om niet te gaan veel hoger.
Voor het uitlaten van de hond zou je dan kunnen kijken of er een andere hondeneigenaar bij je in de buurt woont waar je samen mee kunt gaan.
Mijn ervaring met taakjes waar ik geen puf voor heb maar die wel moeten, is mezelf het absoluut minimale op te leggen. Alles wat er dan meer komt is meegenomen.
In het geval van de hond zou dat kunnen zijn: naar het eind van de straat lopen (stel dat dat 100 meter of zoiets is) en terug. Dan mag je weer terug. Je hoeft alleen maar even heen en weer. Dat maakt de drempel om eraan te beginnen een stuk lager.
Als je eenmaal bezig bent doe je soms toch wel een straatje meer en nog een straatje en misschien wel nog een straatje, maar het uitgangspunt blijft: je hóeft alleen maar die 100 meter heen en terug.
Dan begin je er makkelijker aan. Voor de hond is het nog steeds weinig, maar alles is beter dan alleen in de tuin.
Ginevra schreef op 25-11-2022 om 13:32:
Mijn ervaring met taakjes waar ik geen puf voor heb maar die wel moeten, is mezelf het absoluut minimale op te leggen. Alles wat er dan meer komt is meegenomen.
In het geval van de hond zou dat kunnen zijn: naar het eind van de straat lopen (stel dat dat 100 meter of zoiets is) en terug. Dan mag je weer terug. Je hoeft alleen maar even heen en weer. Dat maakt de drempel om eraan te beginnen een stuk lager.
Als je eenmaal bezig bent doe je soms toch wel een straatje meer en nog een straatje en misschien wel nog een straatje, maar het uitgangspunt blijft: je hóeft alleen maar die 100 meter heen en terug.
Dan begin je er makkelijker aan. Voor de hond is het nog steeds weinig, maar alles is beter dan alleen in de tuin.
Dit. En misschien goed naar de blije reactie van je hondje kijken 
Ginevra schreef op 25-11-2022 om 13:32:
Mijn ervaring met taakjes waar ik geen puf voor heb maar die wel moeten, is mezelf het absoluut minimale op te leggen. Alles wat er dan meer komt is meegenomen.
Zo werkt dat bij mij ook. Ik ben nu tijdelijk alleen met de hond en heb voor mezelf regels opgesteld. Daar kan ik me heel makkelijk aan houden, want dat zijn minimale regels. Zoals dat ik 's avonds alleen maar tot het eind van de straat hoef van mezelf. En als ik dan toch verder loop omdat mijn hond dat zo leuk vindt is dat mooi meegenomen voor allebei.
Het hoort bij de basisverzorging van je hond, net zoals dat je je eigen tanden moet poetsen en je zorgt dat je te eten krijgt, heeft een hond het nodig om uitgelaten te worden. Ook een kleine hond, ook als je een tuin hebt. Kun je vaste tijdstippen bedenken en je daaraan houden of wordt de drempel daardoor juist hoger? Hoe oud zijn je kinderen, kunnen zij iets doen? Heb je hulp gekregen voor je spanningsklachten? Is er iemand te vinden die (een deel van) de wandelingen op zich wil nemen?
En, misschien niet leuk om te horen, maar hoe gehecht ben je aan je hond, is het een optie om een ander baasje voor het dier te zoeken als jij het niet op kunt brengen? Een hond verzorgen is intensief, fulltime (enige) opvoeder zijn is dat ook, zeker in combi met een baan. Misschien past het gewoon niet in je leven. Het hoeft niet op stel en sprong, dus dan heb je tijd om op zoek te gaan naar een fijn ander adres voor je hond.
Als ik eenmaal buiten ben dan gaat het ook wel, maar die drempel 🙈
Wel een goed idee om mezelf niet te hoge doelen te stellen, komt bekent voor. Zucht.
Misschien standaard een klein stukje lopen vóór de lunch. Dan ben je zelf ook buiten geweest en heb je extra trek in eten. En houd het dan bij één wandeling per dag totdat je aan meer toekomt.
Misschien kan je kijken hoe je het voor jezelf leuker kan maken? Ik doe tijdens de wandelingen met mijn hondje allemaal kleine spelletjes tussendoor, zoals gehoordzaamheidsoefeningetjes, over dingen heen springen etc. Mijn hond vind het fantastisch en daar word ik dan ook helemaal blij van.
Voor jou kan dat ook iets heel anders zijn hoor. Misschien krijg jij juist meer plezier in het wandelen door een praatje te maken met andere wandelaars. Of door een bepaald stappendoel te halen.
Tips van iemand die grote moeite heeft met allerlei gewoontes dagelijks te doen van tanden poetsen tot hond uitlaten:
- doe inderdaad het minimale - mijn minimale standaard voor de twee monsters hier is vier keer vijftien minuten per dag maar omdat ik de lat niet zo hoog leg lopen ze zes van de zeven dagen per week daarboven op nog een uur of soms twee (klinkt stom maar als ik tegen mezelf zeg dat ze elke dag een uur nodig hebben bovenop hun vier keer een kwartier dan stop ik met wandelen op het moment dat het een keertje niet lukt)
- hang nieuwe gewoontes aan oude gewoontes die je wel elke dag voor elkaar krijg
- loop je nog met de kinderen naar school en kan de hond dan mee
- is er een buurtwinkel of postkantoor waar de hond even mee naar toe kan om een korte boodschap te doen
- lees je graag, doe dan een luisterboek tijdens een ommetje met de hond
- sport je, doe dat dan buiten in het park en neem de hond mee
Als laatste, natuurlijk moet de hond wandelen maar ik ken ook veel honden die heel tevreden zijn met de achtertuin en verrijkingsactiviteiten binnen. Verdiep je daar ook eens in en overweeg anders gewoon ook af en toe een hondenuitlaatdienst.
Neem mij niet kwalijk, ik moest lachen (niet uitlachen) met die 'erfelijk belast'. Ik zou het meer een slechte gewoonte in de familie noemen.
Is er niemand in jouw buurt waar je wat contact mee hebt. Kunnen jullie misschien samen een ommetje maken.
Of jezelf belonen als je een toertje hebt gemaakt. Stukje chocolade, spelletje op computer, ...
En denk eraan: het is niet alleen leuk en gezond voor je hondje, het is ook alles voor jou: beweging, buiten komen, misschien praatje met iemand.
Wat denk je als je vandaag al zou beginnen met de goede gewoonte?
Succes hoor!
soms moet iets gewoon. Dan kun je allemaal theoriën en maniertjes gaan bedenken. Lukt het niet, kun je constateren dat die manier niet werkt voor jou en vrolijk doorgaan met wat je deed.
Sta op, doe je schoenen aan en ga lopen. Het wordt niet spontaan makkelijker of aantrekkelijker als je lang genoeg nadenkt of erover praat of tekent of schrijft. Je moet het gewoon doen.
Heel eerlijk? Dan had je geen hond moeten nemen. Misschien is de hond beter af bij een ander baasje. Ik word zelf juist dolgelukkig als ik zie hoe blij mijn hond is als hij buiten lekker aan het rennen is.
Zoals hierboven al is gezegd; sta op, doe je schoenen aan en ga lopen.
Doe het niet voor jezelf, doe het voor je hond. Ik heb ook wel eens geen zin of energie, maar als ik die blije kop van haar zie dan ga ik toch. Voel mij na een wandeling altijd een stuk beter.
Een leuke podcast tijdens het wandelen kan ook helpen. Maar wel alleen als het voor de hond dan ook nog leuk genoeg blijft en die zichzelf een beetje kan vermaken tijdens het wandelen.
Ik vind wel dat er een bepaalde verantwoording en een soort van verplichting is als je zelf besluit om een hond te nemen. Ik vind wel dat een hond 3 keer per dag uitgelaten moet worden en dat een hond meer ziet dan je eigen tuin. Buiten zijn voor een hond gaat echt niet alleen om zijn behoeften te moeten doen. Ik vind het zielig voor het beestje en dat jij zijn baas bent. Ik zag het ook bij mijn broer die een klein hondje nam voor de kinderen. Ze lieten hem ook niet uit maar waren er wel "goed voor". Het hondje was veel te dik en mocht schooien aan tafel en kreeg ook alles. Hoe dom kun je zijn!