Advies over wat te doen

Ongeveer een jaar geleden kochten we twee katten bij een fokker. Ze zijn gewéldig! Alleen zijn er inmiddels best wat zaken rondom de katten die me behoorlijk veel stress opleveren. De katten zijn nogal extreem in alles. Dus extreem in aandacht willen, extreem lief, extreem speels, extreem op ons kindje gericht (en andersom) en oh my, juist door deze dingen zijn we zooo verliefd op ze. Zo verliefd dat ons eigen comfort eigenlijk behoorlijk ten onder sneeuwt. En dat geeft me stress. Veel stress. Het begint me op te breken. 
We hebben het huis leuk ingericht voor de katten met diverse plekken waar ze omhoog kunnen. Hier maken ze dankbaar gebruik van. Ook hebben ze bergen speelgoed (waar mee afgewisseld wordt) en er wordt heel veel met ze gespeeld. Maar ze maken álles kapot. Alles. Ik heb inmiddels volledig rondom het huis geen raambekleding meer.  De plissegordijnen hebben ze dwars doormidden gescheurd om dwars doorheen te kunnen (terwijl ze er ook omheen kunnen). De touwtjes voor de bediening zien ze als speelgoed (gevaarlijk, want er bleef al een keer een poot in vast haken). De gordijnen scheuren ze doormidden en bijten er gaten in. Die heb ik dus ook weggehaald. Het speelgoed van ons kind wordt kapot gebeten. Ik kan nog geen puzzelstukje laten liggen, maar zelfs bijv een houten trommelstokje of hard plastic speelgoed wordt kapot gebeten. Planten kunnen al helemaal niet meer, zelfs cactussen vreten ze kapot. Werkjes van ons kindje komen in de kast, anders gaan de katten er mee aan de haal. We hebben behalve plafondlampen alle losstaande lampen weggehaald. Ze bijten de electriciteitssnoeren door. Zelfs de waterkoker op het aanrecht moet weggeborgen worden in een kast. Een telefoon of ipad opladen kan niet meer beneden. Niet handig, al is het maar omdat een klein kind alleen beneden laten (al is het maar voor een paar seconde) niet altijd een goed idee is (en ja opladen moet soms ivm bereikbaarheid werk bijvoorbeeld). Nergens in huis staat nog decoratie, zelfs fruit kan niet meer in de fruitschaal, ze pakken het fruit eruit en we vinden het sochtends aangevreten of mee gespeeld op de grond. Naar boven mogen ze niet meer, sinds ze het topmatras van de boxspring opengereten hebben, de voering eruit getrokken hebben en aangevreten hebben.
We wilden de tuin cat proof maken met rekken en netten. Deze week even ‘proefgedraaid’. Helaas, omdat ze zo knaag-graag zijn, had één van beide meteen al een stuk giftig onkruid opgegeten -gelukkig weer uitgekotst en geen schade van ondervonden). Mijn tuin is mooi aangelegd en echt netjes, maar ik kan niet mijn héle tuin onder en tussen de bossen altijd 100% onkruidvrij houden. Kortom, naar buiten zal dus niet gaan. En dat willen ze wel heel graag geven ze aan. Nu moeten altijd álle deuren en ramen dicht. Kindje kan dus niet lekker in en uit met mooi weer. Ik moet continu opletten. Op álles. Ik kan na het boodschappen doen nog geen mandarijnen netje op het aanrecht laten liggen, dit vreten ze volledig op (ook dit, gelukkig weer uitgekotst). Ons kindje is nu met potjes training bezig, het potje moet continu afgesloten worden, had hem even schoongemaakt met schoonmaakmiddel, je raadt het al. Eén van de katten zat er meteen uit te likken met kotsen tot gevolg. 
Als ik bezig ben met ons kindje lukt het gewoon niet om cóntinu ook álles in de gaten te houden. Ik heb er ontzettend veel stress van. Ik ben echt totáál niet het type dat dieren weg doet en ik houd ook echt zo van ze dat ik al huil als ik naar ze kijk en eraan denk dat ik ze weg zou doen. Maar het breekt me zó enorm op. Ik heb inmiddels het gevoel dat ik niet meer in mijn eigen huis leef maar in een leeg huis aka cattery. Raambekleding en persoonlijke spulletjes zijn allemaal weggeborgen in kasten. En het continue opletten en dat mn hele huis gesloopt wordt bezorgt stress en verdriet. Maar als ze dan weer zo lief op schoot liggen, dan… Ik weet het gewoon niet meer. Ons kindje is zooo dol op ze, en wij ook!! Maar dit breekt ons echt op. Aan de andere kant, als ik ze zou herplaatsen, breekt toch ook het hart van ons kind? Kortom, het is een vicieuze cirkel waar ik niet uit kom. Geen één beslissing lijkt goed. Ik ben echt ten einde raad. Ik heb er al weken echt buikpijn van.