Opeens zo bewust van mijn leeftijd
Ik ben 49 en zo'n beetje iedereen van mijn vriendengroep is dit jaar 50 geworden, of ze zijn zelfs al ouder. Ik ben de "jongste", altijd al geweest.
Maar ineens ben ik me er zo van bewust dat ik eigenlijk dus middelbaar ben (toch?).
Mijn vader had zijn eerste herseninfarct toen hij 52 was, ik zit sinds dit jaar ook aan de medicijnen dus hopelijk blijft dat me bespaard. Buiten dit ben ik hartstikke gezond trouwens, ben ook tevreden met hoe ik eruit zie, maar ineens grijpt het me zo aan, jemig over 20 jaar ben ik gewoon oud. Ik ben echt nog lang niet toe aan oud worden 
En 20 jaar is niets natuurlijk, dat vliegt voorbij. Ik ben 22 jaar geleden geëmigreerd en die tijd is ook voorbijgevlogen.
Disclaimer~: neem dit niet al te serieus hoor, ik zit niet in een crisis of zo, maar herkennen mensen dit, dat je je ineens realiseert dat je geen spring chicken meer bent?
Courage schreef op 10-11-2021 om 14:58:
[..]
Ah, jij koppelt e.e.a. dus heel erg aan ruimdenkend zijn en vrijdenken.
Maar zoals je zelf zegt: je kent mensen van 30 die star zijn en mensen van 80 die 'vrij' zijn. Dat is dus inderdaad niet gekoppeld aan leeftijd wat mij betreft.
Wel gekoppeld aan leeftijd: meer kunnen relativeren, minder snel uit balans (mentaal), dus zeg maar wijzer en rustiger, kunnen reflecteren. Ook niet voor iedereen natuurlijk.
Maar dat is wél het verschil bij mij tussen de hybride-Courage-als-begin-dertiger en de hybride-Courage-als-begin-vijftiger.
Ruimdenkend ben ik altijd al geweest.
Ik geloof dat dit inderdaad voor mij ook wel geldt ja.
Sassenach schreef op 10-11-2021 om 13:01:
Ik moet wel nog zeggen dat als ik mijn leeftijd vertel of ergens moet invullen dat ik altijd het idee heb dat het niet klopt. Ik voel me ergens eind 30 namelijk.
Heb ik ook, hahahaha en ben inmiddels 58. Pffffffff, maar zo VOELT het niet.
Ook confronterend: als je ergens op internet je geb.datum moet invullen en je zo'n pull-down dingetje hebt bij het geboorte jaar....... Tjezus, wat moet je ver omlaag dan.... 
Ik heb dat ook. Hier begin 40 en kan soms echt een naar gevoel krijgen bij het idee dat ik waarschijnlijk op de helft ben en dat er daarna dus gewoon eeuwig niks is. Ik wil nog zoveel! Denk ook altijd: later als ik groot ben ga ik..... Maar ik ben natuurlijk al jaren 'groot'
En wat je zegt, de tijd vliegt voorbij. Ik probeer er maar niet teveel mee bezig te zijn, maar soms grijpt het me naar de keel.
Voor mijn gevoel ben ik nog maar net afegstudeerd, maar dat is echt alweer een tijdje geleden. Stagiaires zijn ondertussen oud genoeg om mijn kind te zijn. Dan was ik wel vrieg bij, maar het had gekund...
vooraan in de vijftig, begin 40, 49, 53, ... wat lees ik hier allemaal.
Het is een feit dat als je bijvb 40 bent, je denkt dat 70 (ben ik nog niet maar da's nog een kwestie van enkele jaren!) oud is. En oud voelt. Natuurlijk is dat niet meer piep, maar ook nog niet stok. Ik kan aan iedereen verzekeren dat je 'meegaat' met je leeftijd. Of denk je echt dat ik mij 66 voel? Ik krijg wel dikwijls complimenten dat ik er niet mijn leeftijd uitzie (ik denk dan altijd: mensen blijven beleefd 
) maar (en schiet me maar af) ik denk ook geregeld als ik mensen zie die bijvb bij mij in de klas hebben gezeten: oh, daar zie je de leeftijd wel aan. Maar van mezelf, denk ik dat dat aan mij niet te zien is.
(een mens moet zichzelf soms ook een beetje wijsmaken, weet je).
En hoe ouder ik zelf word, hoe jonger ik iemand van 75 vind!
Hoe irritant vond ik het als begin dertiger dat mijn vijftig plus collega's melden dat ik nog zo jong was, minder ervaring had etc.
Nu is de nieuwe sollicitant eind 20 en dacht ik: die is wel jong, de jongste van de afdeling. Mijn collega's, bij inmiddels een andere organisatie, spraken dat hardop uit, en of ze dan wel bekwaam was.
Terugdenkend aan mijn eerdere ervaringen heb ik toen gemeld dat ze bijna 30 is, haar diploma's heeft en 5+ jaar relevante werkervaring.
Toen klonk het voor hen ineens toch ook wel prima. Ze gaat binnenkort starten.
Hoe jonger je bent, hoe ouder mensen lijken.
Hoe ouder mensen worden, hoe jonger anderen lijken. Zo werkt het vaak.
letterkoekje schreef op 10-11-2021 om 16:51:
vooraan in de vijftig, begin 40, 49, 53, ... wat lees ik hier allemaal.
Het is een feit dat als je bijvb 40 bent, je denkt dat 70 (ben ik nog niet maar da's nog een kwestie van enkele jaren!) oud is. En oud voelt. Natuurlijk is dat niet meer piep, maar ook nog niet stok. Ik kan aan iedereen verzekeren dat je 'meegaat' met je leeftijd. Of denk je echt dat ik mij 66 voel? Ik krijg wel dikwijls complimenten dat ik er niet mijn leeftijd uitzie (ik denk dan altijd: mensen blijven beleefd
(een mens moet zichzelf soms ook een beetje wijsmaken, weet je).
En hoe ouder ik zelf word, hoe jonger ik iemand van 75 vind!
Klopt, en anderen uit jouw vroegere klas denken waarschijnlijk hetzelfde over jou, als jij over hen ( en zo te zien ben ik nog een paar jaar ouder dan jij)
Het getal maakt me op zich niet zoveel uit, maar het groeiende besef van sterfelijkheid. Dat het leven eindig is en zo verdomde snel gaat. Inderdaad, wat iemand hier ook schreef: het lijkt zo kort geleden dat ik afstudeerde, maar dat is al 20 jaar geleden. Nog eens 20 jaar en ga ik bijna met pensioen. En dan is het aftellen helemaal begonnen...
Nou, dit klinkt wel heel dramatisch, maar soms zie ik het echt zo. In het algemeen ben ik heel happy verder hoor
grasspriet1980 schreef op 10-11-2021 om 17:31:
Het getal maakt me op zich niet zoveel uit, maar het groeiende besef van sterfelijkheid. Dat het leven eindig is en zo verdomde snel gaat. Inderdaad, wat iemand hier ook schreef: het lijkt zo kort geleden dat ik afstudeerde, maar dat is al 20 jaar geleden. Nog eens 20 jaar en ga ik bijna met pensioen. En dan is het aftellen helemaal begonnen...
Nou, dit klinkt wel heel dramatisch, maar soms zie ik het echt zo. In het algemeen ben ik heel happy verder hoor
Eens. Gewoon soms de realisatie...
Maar het helpt soms wel om doelen te stellen. Een paar jaar geleden heb ik een marathon gelopen. Iets waarvan ik lang heb gezegd, dat wil ik doen. Voor mij een reden om het toen te doen? Niet allen dat ik nog jong en gezond was, maar de belangrijkste mensen in mijn leven konden mij nu nog aan komen moedigen. 🥰 Zonder hen was het echt een gemis geweest.
Ik ben sowieso niet van het uitstellen. Er is geen garantie dat ik 50-60-70 of ouder word. Er is geen garantie dat ik gezond pud word, dus ik probeer zoveel mogelijk gewoon al nu te doen.
Kijk ik weet heus wel dat ik geen ouwe taart ben (in tegenstelling to Herstappeltaart - grapje 
), en het gaat me ook absoluut niet om uiterlijk, of om jonger/ouder geschat te worden (who cares), maar inderdaad echt de realisatie van het ouder worden, de sterfelijkheid. En ja, met pensioen gaan over 16 jaar
Een marathon lopen zie ik mezelf niet zo gauw doen, maar geraniums komen er voorlopig ook niet in hoor.
Ik had dat pas de week dat ik 60 ben geworden en een geadresseerde aanbieding voor hoorapparaten in de bus had liggen.
Ainne schreef op 10-11-2021 om 17:57:
Kijk ik weet heus wel dat ik geen ouwe taart ben (in tegenstelling to Herstappeltaart - grapje
🤣
Dat jaartal invullen, laatst was ik bij de tandarts en kon mezelf via een scherm aanmelden, met mijn geboortedatum. Was ik net te oud voor de lijst met jaartallen, ik moest naar de volgende pagina....
Wat afstuderen betreft, ik begeleid studenten bij hun afstudeeronderzoek, maar ik doe zelf ook onderzoek. Als ik dat presenteer, voel ik me weer precies een student!
Overmet pensioen gaan, dat duurt voor mij nog 12 jaar, maar ik scheel 7 jaar met mijn man, die gaat al met pensioen over 5 jaar! Dan mag hij wel mijn assistent worden, hopen tentamens nakijken.
ja, of de gedachte dat je al op/over de helft bent van je leven, ook shocking vind ik dat.
ButterCup schreef op 10-11-2021 om 19:48:
ja, of de gedachte dat je al op/over de helft bent van je leven, ook shocking vind ik dat.
dat dus ja. Fijn te lezen dat ik niet de enige ben die die gedachten weleens heeft. Toch fijn zo'n forum