Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
Patatje, wat lief van jou! Ik heb zelfs van nog iemand zo'n mooi aanbod gekregen. Het ontroert me echt, en ik hoop zo erg dat er tijden zullen komen waarop ik even ver genoeg vooruit kan kijken om met mijn gezin te genieten van zo'n lief gebaar. 
Biebel en Letterkoekje, ook jullie bedankt voor de lieve aanmoedigende woorden. Het blijft inderdaad onverteerbaar om over na te denken. Ik hoor bij mijn kind, dit is niet hoe het zou moeten zijn. Eerlijk gezegd, ik weet niet of ik dat al eerder zo benoemd heb, maar ik ben soms zo woedend. Zo machteloos. Ik zou op mijn blote knieën de wereld rond kruipen voor mijn kind. Al mijn bezittingen afstaan. De rest van mijn leven pijn lijden. Maar ik kan niks tegen het lot beginnen wat me van hem weg zal rukken. Hem tegen deze pijn beschermen kan ik niet. Ik kan er niet eens zijn om hem in elk geval te troosten en steunen. Mijn lieve mannetje, het is niet eerlijk.
Gisteren was een fijne en intensieve dag. Een vriendin kwam langs, zodat mijn man even lekker de deur uit kon en zijn hoofd leeg kon maken. Ik heb toen grotendeels zelf voor het monster gezorgd, inclusief een paar keer tillen. Vanuit zit/staan gaat dat goed, lopen met hem is voor mijn benen te zwaar. Ik denk ook dat dat wellicht buiten mijn bereik zal blijven. Het was in elk geval erg gezellig en ook goed om weer even mijn zelfvertrouwen in mijn eigen ouderschap wat terug te vinden. Tegen het avondeten was mijn lijf compleet op en kon ik NIETS meer. Zelfs opstaan van de bank was teveel. Tegen 21u lag ik diep in slaap in bed, en toen belde de oncoloog nog.. die heb ik dus gemist. Dat zal na het weekend worden dus.
Ik wil met hem vooral mijn zorgen bespreken rondom mijn kuit, deze blijft pijnlijk en is nooit goed in beeld gebracht. Ik wil weten wat uberhaupt de opties zouden zijn als hier een uitzaaiing zit. Ook heb ik sinds de operatie mijn armen, lies en rug vol met enorme paars/blauwe plekken. Op zich niet gek, maar het is extreem en trekt niet weg.
Vandaag gaan we met mijn zus en haar gezin naar het park, dus weer een leuke drukke dag voor de boeg. Hopelijk verdwijnen de zorgen dan wat naar de achtergrond.
Fijn weekend iedereen
Dat je je woedend en machteloos voelt is heel goed te begrijpen. Het is ook gewoon €&@/@grrr!!!!! oneerlijk wat je door moet maken. Ik zou voor minder al de neiging hebben om iets compleet te slopen.
Ik hoop dat je een fijne dag in het park hebt en dat het lukt om je energie te verdelen. Het wordt in ieder geval lekker weer. 
Jij hebt recht op alle emoties, en daar is ook woede bij! Zelfs ik voel me soms kwaad dat een jong gezin dit moet overkomen.
Ik heb eens een héél kort, compleet onschuldig operatietje (ingreepje is een beter woord) gehad in mijn onderbuik. Lokale verdoving, onmiddellijk terug naar huis, om aan te tonen hoe onbenullig het was. 1 of twee dagen nadien begon mijn bovenbeen ook blauw/paars te worden. Van lies tot aan knie: dokter had een ader geraakt en er was intern een bloedinkje geweest die ik via behandeling bij de kine heb moeten laten wegmasseren. Kunnen er bij jou ook bloedvaten geraakt zijn? Ik vertel dit maar om te laten zien dat er ooit ook onschuldige dingen gebeuren die er 'heel ernstig uitzien'.
Ik denk aan je Millie en ik hoop dat jij niet aan mij (ons) denkt. Want dat betekent dan dat je gedachten een beejte weg van je zorgen zijn.
Monstertje tussen afgevallen bladeren? Eikels rapen? Kastanjes misschien? Auww, prikken van de bolsters! Doet hij al moeite om stapjes te zetten?
Mooie park-zaterdag, Millie.
Fijne dag in het park met je familie. Hier schijnt de zon. Hopelijk bij jou ook.
En, Millie, is de dag min of meer naar wens verlopen?
Lief dat je dat vraagt, Letterkoekje! Het was een heerlijke dag, monstertje heeft een koe geaaid op het kinderboerderijtje en heerlijk met zijn neefje in de speeltuin gespeeld. Het was prachtig weer inderdaad! Hij heeft zelfs voor het eerst een ijsje geproefd (ijs was gek, hoorntje was goedgekeurd). Het was fijn om met familie te zijn. Lopen gaat redelijk, staan kan ik nu onbeperkt!
Het was echt zo'n dag waarvan je hoopt dat je er nog veel van mag meemaken
Dat klinkt als een heerlijke dag! Fijn om te lezen. Rustige avond!
Wat fijn om te lezen! Klinkt inderdaad als een heerlijke dag! Dat er nog vele mogen volgen. Het is jou en je mooie gezin zo gegund ❤️
Fijn om te lezen ja! Dagen om te koesteren en waarvan er hopelijk nog genoeg mogen volgen ☺️
klinkt als een fijne jas♥️
Poison schreef op 09-10-2021 om 22:31:
klinkt als een fijne dag♥️ en ja ijs is maar gek, koud spul met een smaakje, of niet monstertje?
Een dag met een gouden randje. Moge er nog vele volgen!
fijn om te horen. Dat er maar veel van deze dagen mogen volgen!
Vandaag weer een dag met leuke momenten in het vooruitzicht, Millie? Geniet van de zon vandaag, schijnbaar een echte nazomernamiddag! Met je zoon op schoot buiten en even de zorgen 'vergeten'.
🐄(koetje aaien!)
Wat fijn Millie om te lezen dat je met je gezin en familie een fijne dag hebt gehad. Hopelijk volgen er nog veel meer van deze momenten.